Gedichtje
 

Verdwaald in mijn eigen tijd
ben ik mezelf al lang vergeten
en als er iets is dat 'morgen' brengt
zal ik dat vast niet weten:
want mijn dagen zijn gezuiverd
in mijn geweten en ik draai
er niet om heen; ik heb nooit
beter geweten dan dat jij
en ik -

nee
morgen komt alles goed
zoals je me beloofde keer
op keer, op keer, op
je graf had je gezworen
niet zo te zijn als ik

..ben je dood?

De laatste zin vind ik te flauw, een beetje melig. Past niet echt bij de rest. Misschien kun je er een strofe aan wijden en het een beetje verpakken.

'Mijn dagen zijn gezuiverd in mijn geweten'
Klopt dat wel? Ik kan me er niet echt iets bij voorstellen. Ik vind het gedicht best leuk klinken en ik krijg ook wel een idee van wat je bedoelt, maar dat vind ik niet echt kloppend verwoord. Je zuivert je geweten, je zuivert toch niet iets in je geweten? Of mis ik iets?

'had je gezworen niet zo te zijn als ik'
Dit roept zoveel vragen op, he:P. Hoe bedoel je 'zoals ik'? Het klinkt nu alsof ik alles graag voorgekauwd krijg, dat is niet zo, maar het klinkt me gewoon zo onlogisch in de oren dat iemand zweert niet zo te zijn als jij. Wat bedoel je?

Ik vind de laatste zin idd ook niet zo streffend. Die zou ik schrappen en dan ben je denk ik op weg naar een mooi gedichtje. 'je had gezworen niet zo te zijn als ik' vind ik helemaal geen storende zin. Ik vind het juist erg mooi en krijg er wel degelijk een duidelijk beeld bij