Blues we like
 

Blues we like

De blues waar we van houden, de manier waarop het leven gaat, go with the flow. Als je bedenkt iedereen wel eens tegenslagen hebben is het moeilijk te geloven dat we er allemaal maar zo overheen kunnen stappen. Wat doen we dan eigenlijk, deinen we mee op de golven van alles wat ons overkomt of verstoppen we onszelf in een grote kast en komen we er de komende maanden niet meer uit.
Kijk eens om je heen, wat zie je gebeuren. Waar kiezen we voor. Je zou het kunnen zien als een makkelijke en een moeilijke weg. Het is zo makkelijk om in je bed te kruipen als iets niet gaat zoals je graag gewild had. Dan zouden we ook het liefst willen. Maar wat krijgen we ervoor terug? En waarom is het soms zo lastig om je ertoe bewegen, om toch maar de deur uit te gaan omdat je weet dat sociale contacten je goed doen. Waar vertrouwen we dan nog op, duidelijk niet op ons gevoel.
Is het dan misschien beter om maar niet op ons gevoel te vertrouwen, om het gevoel dat zo in ons leeft te negeren en datgene te doen waarvan we weten dat het goed is maar waarvan ons zelf schreeuwt om het toch alsjeblieft niet te doen. Hoe weet je wanneer je goed zit, als er zo veel dingen zijn die ons aan het wankelen brengen.
Zouden we het liefst niet allemaal een dag in de week hebben waarop we kunnen doen wat we het allerliefst zouden willen, zonder je ook maar ergens zorgen over te hoeven maken. Waarom werkt dat niet zo, hoe komt het toch dat alle vervelende dingen ook altijd het langst in ons hoofd blijven rondspoken en hoe komt het toch dat we daar zo moeilijk afstand van kunnen nemen. Hoe stug kan een mens zijn, en hoe flexibel zouden we niet wensen te zijn.
Allemaal als en ofs woorden, woorden waar niemand iets aan heeft. Dat is toch niet helemaal waar. Kunnen we onszelf niet af en toe een schop onder onze kont geven en eens een andere kant op kijken, de zonnige kant. Je gevoel kan dan nog zoveel zeggen maar wat zegt meer dan een zonnige dag in een park met mensen om je heen die je niet kent maar waar je ongegeneerd naar kunt kijken. Bomen die je niet aanstaren en mensen die je niet beoordelen, want jij beoordeeld hen ook niet. Het is immers een zonnige dag, met zonnige gedachten, dat kan niemand meer van iemand wegnemen.

Hoi!

Je tekst leest af en toe wat lastig omdat je vrij losjes omspringt met interpunctie en soms ook wat woorden vergeet. Dat is lastig, want volgens mij probeer je een redelijk betogende tekst te schrijven, als in; je hebt een mening en wilt die zo aannemelijk mogelijk maken voor ons. Retorische vragen zijn daar inderdaad een goed middel voor, maar geef ze wel een vraagteken aan het einde, anders storen ze eigenlijk alleen maar.

Qua stijl vind ik het verder niet bijzonder mooi en fijn lezen, ook zonder de slordigheden die ik hierboven noemde, maar volgens mij gaat het je ook meer om de inhoud. Ik heb serieuze twijfels of 'een dag in de week waarop je alleen maar leuke dingen doet' zou werken. Ik weet dat het voor mij niet zou werken, omdat ik na een halve dag 'leuke dingen' doen al direct een schuldgevoel heb gekweekt, omdat ik in die tijd nuttigere dingen had kunnen doen. Tel daar bij op dat we allemaal een keer doodgaan en we dus een beperkte hoeveelheid tijd tot onze beschikking hebben, en voila; ieder moment van ledigheid wordt een nagel aan uw doodskist. (Y)

Daarnaast vind ik het idee van de zonnige dag zonder oordelen wel mooi, maar denk ik dat het onmogelijk is om te kijken zonder te oordelen. Maar goed, dat is meer een metafysische discussie, gok ik.

LUH-3417

"Als je bedenkt iedereen wel eens tegenslagen hebben"
"En waarom is het soms zo lastig om je ertoe bewegen, om toch maar de deur uit te gaan omdat je weet dat sociale contacten je goed doen."

??? rare zinnen....

Het hele opzet lijkt me niet slecht (iedereen heeft idd baaldagen) maar door je vreemde interpunctie en rare zinsbouw fixeerde ik me meer op de foutjes in de tekst dan op de inhoud ervan...

Je probeert met je tekst waarschijnlijk iets aan te tonen/aan te brengen maar je stelt alleen maar vragen en geeft geen antwoorden of zegt niet wat jij precies denkt; je maakt nergens een punt. Wat mij betreft had je die laatste alinea mogen weglaten en had je daar JOUW standpunt in mogen zetten.

DUS: ik zou de volgende keer mijn standpunt helderder uiteenzetten en de retorische vragen een beetje beperken...