vereenzaming/er niet bij horen
 

Ik kreeg toevallig vanochtend een stukje mee van 'goedemorgen nederland' (of het was gisteren) en daarin hadden zij het over een stuk uit trouw waarin stond dat ook jongeren steeds meer vereenzamen en het gevoel hebben dat ze 'er niet bij horen'. Er was zelfs een site opgericht voor 'mensen die er niet bij horen'. Ik kan jammergenoeg het stuk niet vinden, maar op dat moment sprak mijn algemeen beeld van de samenleving dit erg tegen.

Wederom toevallig sprak ik vanavond op msn een kennis die via relatieplanet een meisje had ontmoet wat erg goed liep. Ik was redelijk verbaasd aangezien die kennis 21 is en dus ging ik een blik werpen op relatieplanet.nl. Bij de zoekterm: man tussen de 18 en 24 jaar kreeg ik zeker een stuk of 100 mannen in een lijstje staan. Mijn stigma over kansloze mensen (in die leeftijdscatagorie dan) die via zo'n site serieus op zoek zijn naar een 'levenspartner' was aan het wankelen op zijn sokkel. Er stonden niet alleen kansloze mensen in die lijst (wel het grootste deel), maar zeker ook een paar 'leuke' mannen.

Zijn wij, jongeren, echt aan het vereenzamen? hebben wij moeite met sociale contacten? want ik merk er echt helemaal niks van in mijn omgeving (wel miniem bij mezelf, maar ik bestempel mezelf altijd als een verhaal apart en ik heb zeker een leuk/geezellig leven)! Zijn we gewoon de schijn aan het ophouden met ons 'geweldige sociale leven'? of zijn we bang om ons te vervelen?

give me your view!

Ik denk dat eenzaamheid van alle tijden en alle leeftijden is.

Mensen krijgen het steeds drukker.

Iedereen is bezig met opleiding en werk.. veel mensen hebben daardoor steeds minder contact met familie en vrienden. Volgens mij is dit een direct gevolg van onze steeds verder groeiende prestatie- en informatiemaatschappij.

Dat je vereenzaming / kansloosheid linkt aan een datingsite is echter niet terecht. Online datingsites zijn namelijk een hype van de laatste tijd. Je komt overal reclame ervoor tegen, waardoor er ook mensen gewoon voor de lol naartoe gaan.

Deel van mijn werk is toevallig een datingsite en we hebben gezien dat door de hype die rond sites als OneHello en Relatieplanet is, wij ook meer bezoekers krijgen.

Persoonlijk denk ik echter dat de toekomst in online communities zit. Dat zie je ook wel een beetje aan dit forum (maar nog meer aan Hyves en SecondLife).

Ik denk ook dat de beschikbaarheid van online communicatiemiddelen (MSN, Skype, etc) ervoor zorgt dat mensen minder face-to-face contacten hebben (en dan bedoel ik geen webcam :p ). Waar je vroeger nog naar mensen toe ging, ga je nu even online omdat dat gemakkelijker is.

Eigenlijk best wel eng.

Ik denk idd dat het niet terecht is om vereenzaming/kansloosheid te linken aan een datingsite, maar ik denk wel dat het klopt dat mensen (niet alleen jongeren dus) tegenwoordig veel sneller vereenzamen. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar ik denk toch wel voor een groot deel van de samenleving. En misschien ook wel voor mensen waarvan je het niet verwacht of die het anders doen overkomen.

de samenleving wordt steeds meer gericht op het individu, in plaats van op de groep, waardoor mensen dingen eerder alleen gaan doen dan samen. tenminste, dat idee heb ik, maar ik denk dat het niet klopt.
teamsporten zijn nog immer populair, mensen verenigen zich via allerlei media (internet voornamelijk, maar toch), etc. toch denk ik ook dat er allerlei verschillen binnen onze maatschappij zijn ontstaan de laatste tijd, waardoor groepen uiteenvallen of hele dichte groepen worden gevormd, waar je moeilijk bij komt. door de snelle technologische ontwikkelingen hebben ouderen bijvoorbeeld moeite om te begrijpen waar jongeren mee te maken hebben..

de site was trouwens www.wijhorenernietbij.nl

Citaat:

van de site "Als je het gevoel hebt dat je er niet bij hoort, lijkt het alsof je de enige bent. Maar de meeste mensen hebben vaak hetzelfde gevoel! Deze site is bedoeld om dat te laten zien. Op deze site hoort iedereen erbij: bij de groep van mensen-die-er-niet-bij-horen. Ga nu eens kijken hoeveel mensen dat zijn...."

Citaat:

bron: www.metronieuws.nl ROOS VONK Bedenker website www.wijhorenernietbij.nl Hoogleraar Sociale psychologie Roos Vonk heeft de site www.wijhorenernietbij.nl in het leven geroepen. Een website voor alle mensen die soms het gevoel hebben dat ze er niet bij horen.  Is de site www.wijhorenernietbij.nl een steuntje in de rug voor al die mensen?   Ja, de site is bedoeld om de mensen te laten weten dat ze niet de enigen zijn.  Er zullen toch ook vast mensen zijn die de niet de behoefte hebben om erbij te horen?   Stiekem hebben we die behoefte allemaal. Als je dat ontkent, heb je dus een andere manier gevonden om daar mee om te gaan.  Is er iets tegen te doen?   Ja, de site bezoeken.  Nee, ik bedoel tegen het gevoel dat je er soms niet bijhoort?   Bezorgdheid of je er wel bij hoort is menselijk. Het helpt als je je realiseert dat je niet de enige bent. Het is heel normaal. Zodra je je dat realiseert, is het al bijna over.”  En de site is er om mensen met elkaar in contact te brengen.   Dat is wel het idee erachter. De titel van de site is ook met een knipoog. Als iedereen het gevoel heeft dat ie er niet bij hoort, horen al die mensen er immers weer wel bij. Degene die zich hier nooit zorgen over maakt, hoort er juist iet bij. LUC WIERTS

absoluut.

en dat mensen die via datingsites contact zoeken allemaal kansloos zijn ben ik absoluut niet met de TS eens. Internet is nou eenmaal een relatief nieuw medium en waar we vroeger met zn allen in speciale vrijgezellen-cafe's zaten, zo zitten we nu met alle vrijgezellen in een chatroom of op een datingsite. Wellicht kunnen we zo onze sociale contacten uitbreiden doordat we veel meer mensen weten te bereiken omdat het zoekgebied via het internet veel groter is.

Maar aan de andere kant werkt dit ook weer de vereenzaming in de hand. Zitten mensen nu avonden op internet te zoeken naar de ideale liefde ipv dat ze met een mannetje of 10 in een gezellige kroeg aan het babbelen zijn.

Het heeft een dubbele werking dus. Aan de ene kant kunnen we veel meer mensen leren ''kennen'' via internet en zijn we dus misschien een stuk socialer, en aan de andere kant zijn we eenzamer omdat we veel minder in-real-life contacten hebben. Zo krijg je dus ook vaker het gevoel er niet bij te horen, omdat het netwerk nu veel groter is en je meer opgaat in de rest.

de eenheidsworst van het internet vs de lokale specialiteiten. :P

Ik las net toevallig een artikel over verveling.. De schrijver eweerde dat we uit verveling gingen reizen en uitgaan en dergelijke en dat mensen zich steeds vaker vervelen en zichzelf eigenlijk maar de hele tijd bezig moeten houden. Ik denk dat hier ook een gevoel van eenzaamheid uit voort kan komen. Ik merk bij mezelf vooral dat als ik een paar dagen bijna niets te doen heb ik mij eenzamer voel dan als ik wel veel dingen te doen heb (zoals college). Terwijl het aantal leuke sociale dingen die ik onderneem voor beide soorten dagen eigenlijk gelijk is. Dus in mijn geval zou het goed mogelijk zijn dat ik me af en toe eenzaam voel omdat ik dan weer een paar dagen geen college heb...

Wat Darkside zegt.
Eenzaamheid maakt geen onderscheid, iedereen kan er last van hebben. Het heeft ook te maken met zo veel factoren. Hoe je karakter is, hoe je omgeving is, of je tijd hebt om contacten te zoeken enz enz...

Is dat zo? Dat zegt iedereen altijd maar, maar vroeger studeerden en werkten mensen ook hoor. Persoonlijk heb ik het niet druk, ik studeer af en toe wat, krab wat aan mijn zak en hang wat achter mijn PC. Als ik kijk naar mensen die het beweren druk te hebben dan vraag ik me altijd af of ze het zelf geloven. Ik was laatst bij een vriendin van me blijven slapen en we hadden het niet eens erg laat gemaakt maar ze vond het wel heel gewoon om pas om 13.00 u uit bed te komen omdat ze zo moe was. Tja het is altijd nog een luxe als je je dat door de weeks kunt veroorloven, als je je bezigheden dan voor de rest als druk ervaart is het meer een questie van perceptie dan van het daadwerkelijk druk hebben hoor. Ik denk sowieso dat als je je leven als te druk ervaart dat je wat fout doet. Soms heb ik weleens periodes dat ik wel heel actief ben, maar ik ervaar dat dan niet als druk maar gewoon als lekker bezig zijn.

Dat de maatschappij aan het vereenzamen is geloof ik geen snars van, of het is sterk overdreven, maar ikzelf heb buiten directe familiecontacten geen sociale contacten buiten 1 persoon waar ik regelmatig mij mail. Hoewel ik eigenlijk niet veel beleef, want als ik niet op school ben, waar ik uit mezelf geen contact maak, zit ik wel thuis.

Maar ja, ik ben 's ochtends en ('s middags vaak ook) meestal 'depri' of voel me niet lekker, hoe je het maar noemt. Heb dan geen zin in contact maken of wat voor activiteit dan ook maar. Het lijkt misschien alsof het een eigen keus is, geen contacten buiten familie en 1 internetvriendin (er waren een aantal geweest die me na verloop van tijd gingen negeren, de een wat sneller dan de ander), maar dat is het niet.

's Avonds voel ik me vaak beter, maar dan voel ik me ook wel regelmatig eenzaam. Ik voel me ook wel buitenstaander op school, 's ochtends en 's middags, maar 's avonds voel ik me eerder wat beter en kan ik het beter verdragen. Ik kan dan ook leuke dingen doen, zoals films of series kijken, waar ik dan wel blij van kan worden. Maar ja, toch steekt eenzaamheid wel vaak zijn kop op.

Verder ben ik nog gediagnosticeerd met een stoornis in het autismespectrum. Vraag me af hoeveel daarvan overblijft als ik me wel goed zou voelen...

Ik denk eigenlijk dat mensen het nu vooral als een probleem zien, terwijl het dat helemaal niet hoeft te zijn... Mensen hechten veel te veel waarde aan dat 'ergens bij horen', terwijl je leven er helemaal niet anders uit hoeft te zien als je gewoon wat losse contacten hebt met mensen uit 'verschillende groepen'.

Maar vandaag kom ik niet goed genoeg uit m'n woorden om 't echt uit te leggen :o

Ik vind je wat tegenstrijdig. Je wil geen contacten leggen (of ja; je hebt er geen zin in), maar je voelt je wel eenzaam.

Als je je eenzaam voelt, en je wil geen contacten leggen, dan moet je dat toch maar eens gaan willen. Vriendschappen komen niet aanwaaien, daar moet je zelf ook iets voor doen.

Wel grappig dat mensen 'geen zin hebben' altijd niet als een geldige reden zien. Maar het hangt er toch vanaf waardoor je geen zin hebt? Ik 'wil' (het is geen keuze) niet contacten leggen omdat ik mij depri voel en doordat ik bij contacten aangaan een grote kans loop mij nog meer depri te voelen.

Met geen zin hebben bedoel ik niet dat het me teveel moeite zou kosten en dat ik het daarom maar niet doe, maar gewoon omdat ik me rot voel, en ik het gevoel heb dat ik me op dat moment alleen nog maar rottiger zou gaan voelen.

Toch ervaar ik wel eenzaamheid of het gevoel buitenstaander te zijn.

Maar goed, dit niet begrepen worden is ook de reden waarom ik mij bij het GGZ aangemeld had met een ietwat andere hulpvraag dan ik eigenlijk misschien zou hebben moeten stellen.

Niemand begrijpt mij klaarblijkelijk. Zelfs mensen die een opleiding hebben voor zulke dingen.

Ik snap dat het makkelijker gezegd is dan gedaan :)
Hmm, jij kán dus geen contacten leggen omdat het feit dat je je depri voelt je tegenhoudt, want je wil je niet nóg slechter voelen. Dat is natuurlijk een cirkel zonder einde. Als je van dat gevoel af wil, zal je risico's moeten nemen. Soms zal dat er toe leiden dat je je slechter voelt, maar soms ook niet. 't Is dus kiezen tussen óf niets doen en je zeker slecht blijven voelen (en 's avonds een beetje beter), óf risico nemen met kans op een beter gevoel.

Dat is heel kort door de bocht, want ik begrijp je absoluut wel. Ik begrijp je gevoel in ieder geval, denk ik, want ik herken het. Als je bij voorbaat al denkt dat níemand je zal begrijpen, wil je dan uberhaupt wel begrepen worden? Mensen lijken meer op elkaar dan je denkt :)

Ik wil wel begrepen worden. Maar ik voel me soms niet serieus genomen en heb dan het gevoel dat anderen mij niet begrijpen.

Of dat dan ook zo is is dan natuurlijk een tweede...

Nederland een prestatiemaatschappij? Misschien. Op Middelbare scholen en op de universiteiten is het de norm 'het maar gehaald te hebben'. Zesjes is waar men naar streeft. Er is een kleine groep die bereid is echt heel hard te werken om zo heel goed te presteren.

iets wat je voortdurend hoort idd, maar even beter kijken en je merkt dat deze stelling maar weinig fundering kent. Vroeger werkten mensen een stuk meer en kostte het leven bovendien meer tijd. Het huishouden regelen is door veel uitvindingen bijvoorbeeld veel minder tijdrovend geworden.

De middelbare school is echter niet de gehele maatschappij. Het willen presteren komt bij veel mensen pas na de middelbare schooltijd...zo aan halverwege/aan het eind van de studententijd of zelfs daarna pas. Bovendien is presteren meer dan goede cijfers halen, een goede baan krijgen, veel verdienen, een mooi huis, een auto, enz. is wat de meeste mensen uiteindelijk willen bereiken.

Ik weet niet of dit wel klopt...bepaalde dingen kosten nu inderdaad minder tijd, dat klopt, maar er zijn ook genoeg dingen die meer tijd kosten...bovendien willen mensen meer doen in de tijd die ze hebben en kan ook daardoor (een gevoel van) drukte ontstaan.

(Weet jij trouwens hoeveel tijd er in huishouden gaat zitten als je het echt goed wilt doen? :o
Vroeger waren de huizen over het algemeen trouwens kleiner en als je dochters had hielpen die vaak mee in het huishouden, dat is nu lang niet altijd meer het geval, dus misschien kost het nu niet eens zo heel veel minder tijd dan toen.)

Ik heb nooit willen beweren dat mensen die zich inschrijven op een datingsite kansloos zijn, maar het is wel een vooroordeel waar ik enigzins last van heb(ik ben zeker niet de enige)(en ik weet ook wel dat puur rationeel gezien (grotendeels) onzin is).

En ik denk op zich wel dat mensen het steeds drukker hebben, maar dat is een product van de mens zelf. Men wil meer doen in dezelfde tijdsperiode.

Ik denk eigenlijk dat het gevoel van vereenzaming een vicieuze cirkel is waarin ontevredeheid over wat je hebt en 'veranderingen in de cultuur' (dan voornamelijk in, daar heb je ze weer, normen en waarden) een grote rol spelen. Ik denk dat we praktisch gezien niet vereenzamen, maar puur het gevoel hebben dat we vereenzamen, het gevoel hebben dat we te kort komen. Maar dit topic was gewoon bedoeld op weer is een beetje een discussie te beginnen!

Waarom is het gevoel van vereenzaming volgens jou een vicieuze cirkel?
Mij lijkt dat dat er aan ligt hoe je er mee om gaat?

Volgens mijn redenatie net komt het voor een gedeelte door het gevoel van te kort komen. Oftewel mensen kijken om zich heen en vergelijken hun situatie met die van een ander (waar zij slechts de oppervlakte van kennen). Daardoor ontstaat het gevoel dat ze te kort komen wat bijdraagt aan hun gevoel van eenzaamheid (bijdragen in de zin van bevestigen) en aangezien ze telkens weer geconfronteerd worden met deze 'werkelijkheid' zorgt dat voor een 'neerwaartse spiraal'(-> oftewel vicieuze cirkel was een slecht gekozen woord wat ik verkeerd gebruikte! neerwaartse spiraal it is)

Ik denk ook dat mensen zich inderdaad vaak met anderen vergelijken, die ze misschien helemaal niet goed kennen. Ik betrap mezelf er soms ook op dat ik denk van: Ja maar die persoon is heel gelukkig want die heeft veel meer vrienden dan ik. Soms heb ik ook het idee dat de samenleving heel erg gericht is op hoe sociaal jij bent, als een soort van maatstaf voor succes (kijk bijvoorbeeld naar hyves). Mensen die gewoon niet zo'n grote behoefte hebben aan sociale contacten of die het altijd druk hebben kunnen daardoor ook het idee krijgen dat ze iets mis lopen...

Je karakter speelt ook gewoon een belangrijke rol in wat voor en hoeveel vriendschappen je hebt. Als je easy going bent en grappig heb je snel veel vrienden en als je beetje teruggetrokken maar vet aardig bent zul je weinig maar goede vrienden hebben.

Het is uiteraard niet zo zwart-wit, maar mijn punt is duidelijk.

Er zijn ook gewoon te veel manieren om je totaal van anderen te isoleren. Internet, TV, computerspelletjes en nog veel meer. Je kan de hele dag jezelf 'vermaken', zonder ook maar sociaal contact te hebben. Dit is best wel zorgwekkend.

Die site lijkt me niet echt bevoordelijk.
Eerste plaats zijn er groepen zoals "Ik ben niet lichamelijk aantrekkelijk" en nog wat dingen die heel zelf-critisch klinken
maar je moet ook nog eens 1 euro 30 betalen voor lidmaatschap.
Uitmelken, die eenzame mensen :(

Verder denk ik niet dat mensen zich nu eenzamer voelen dan mensen 100 jaar geleden deden.

Ik geef toe dat ik generaliseer, maar jij maakt je daaraan net zo schuldig.

Welke feiten duiden er op dat er vroeger meer gewerkt werd?

Integendeel, vroeger waren winkels bijvoorbeeld nooit op zondag open. Daarnaast ging alles eerder dicht. Of wat dacht je van de ICT? Waar servers 24/7 moeten blijven draaien en je zelfs om 3 uur 's nachts aan het werk bent wanneer dat nodig is?

Om dan nog maar niet te spreken over de mensen die een fulltime baan hebben en daarnaast studeren (zoals ik :o ). Een fenomeen wat vroeger nog niet zo populair was, omdat de mogelijkheden er gewoon niet waren (studie op afstand, etc).

Dat is ook een groot verschil tussen studeren en werken.

Als je weinig op je werk doet, heeft dat directe gevolgen. Nu zelfs de ambtenaren worden aangepakt (bureaucratie kost immers geld) en de sociale zekerheid steeds verder wordt afgebroken, gaan ook meer mensen hun best doen op het werk.

Informatiemaatschappij is ook een belangrijk begrip.

Heerlijk onderwerp.

Wat de datingsites betreft. De reden dat ik daar rondneus(de) is omdat je een hele grote (sociale) drempel kan overslaan: namelijk het contact leggen. Althans, via een berichtje is die drempel vrijwel nihil. Als iemand je niet interessant vindt kun je dat nauwelijks persoonlijk opvatten, en als je het al zo'n drama vindt, hoeft die ander daar niks van te merken.

Nadelen zijn dat je allerlei mensen uitselecteert die misschien wel geschikt of interessant waren geweest als je die IRL tegengekomen was. Ik ben toch wel vaker hoteldebotel op iemand geworden die ik op een foto niks had gevonden. Hoeveel mensen zijn er niet die juist in het schrijven van een profiel waardeloos zijn, maar verbaal in het echt heel sterk/leuk overkomen. Het maakt het allemaal een stuk oppervlakkiger, vleeskeuring. Maar dat heeft ook zijn voordelen.

Kan er nog een heel verhaal over schrijven, maar dit topic ging niet perse over daten.

Ik neem aan dat anderen om dezelfde reden hun 'heil' op het internet zoeken. Als je IRL geen contact durft te leggen, dan maar online. Bij alle oproepjes waarin staat dat men het 'voor de lol' doet, en 'heus niet wanhopig' is mag je wat mij betreft je vraagtekens zetten. Zal voor een aantal zeker gelden, maar ik ben erg benieuwd naar de procenten. (onderzoekje over geweest misschien?) Uiteindelijk, juist door dat oppervlakkige selectieproces wordt je er zo uitgefilterd als je eerlijk bent en toegeeft dat je eenzaam bent, om maar een voorbeeld te noemen. En je moet eruit springen.

Ik weet niet of jongeren eenzamer zijn dan voorheen, want ik ben ook maar één generatie. Ik kan een hoop vertellen over eenzaamheid, maar dan toch voornamelijk met betrekking tot mezelf.

Ja maar je mag wat mij betreft wel nuance aanbrengen in de soorten eenzaamheid en redenen waarom men eenzaam is en hoe zich dat uit. Iemand van 15 wilt misschien heel graag een relatie/hoort er niet bij en is daarom eenzaam. Hierbij speelt de peer pressure bla bla een grote rol en het vergelijken met anderen, en het zoeken naar wezenlijk contact.

Bij iemand van 80 speelt het meer een rol dat mensen om hen heen wegvallen en ze dus daadwerkelijk minder sociale contacten hebben, en ze minder kunnen dan voorheen door ziekte/aftakeling. Ze missen de gezelligheid en ook de (diepgaande) gesprekken, maar het zal niet meer in de trant zijn van 'Had ik maar een vriend(je) want iedereen heeft dat al (gehad) en ik ben zo nieuwsgierig naar seks enz.'

En zo zijn er wel meer voorbeelden.

Ik denk wel dat dat eenzaamheid verergert/in de hand werkt. Plus ik merk zelf dat MSN e.d me meer een oppervlakkig gevoel van 'samenzijn' geeft en het me doorgaans alleen maar meer doet verlangen naar écht contact. Ook mis ik de nuances/toonhoogte/lichaamstaal/geur/uitdrukking/knuffelen enz. van iemand. Het is dus meer surrogaat en omdat het soms gewoon handig is, of makkelijker een contact 'opent' dan omdat het echt zo leuk is. Als aanvulling ben ik er zeker voor maar als het als vervanging dient dan lijkt dat me een slechte zaak.

Vind ik een behoorlijke kort-door-de-bocht ongenuanceerde uitspraak. Ik heb me zo vaak van alles gerealiseerd, maar realiseren dat je niet de enige bent helpt hoogstens heel even tijdelijk. Het gaat erom dat je je leven zo kunt inrichten, oplossingen voor je problemen kan vinden zodat je gelukkiger wordt, en als dat onmogelijk is dat je dat accepteert; want wat helpt je realiseren dat je niet de enige bent op de lange termijn voor het oplossen van 'bezorgdheid of je er wel bij hoort'? Als je er niet bij hoort en dat ervaar je zo, gaat dat niet 1-2-3 weg en zeker niet na een 'helder moment'. Daar moet je ook wat voor doen helaas.

Kort-door-de-bocht-uitspraak van die mevrouw Vonk.

Ik vraag me af...als iemand die het gevoel heeft er niet bij te horen, nu gewoon een echt goed bevredigend diepgaand contact/vriendschap/relatie zou krijgen, of dat niet minstens evengoed zou 'werken' als 'erbij horen'? Erbij horen garandeert nog geen geluk/goede vriendschap. Misschien zit er meer het zoeken naar een vriendschap of relatie achter die er toe doet.

Of heb ik het hier alleen maar over mezelf? :bloos: (in vroegere tijden)

Maar soms verwacht of hoop je op een bepaalde reactie en krijg je een reactie terug waaruit je concludeert dat diegene je toch niet zo goed begrijpt, of er i.i.g niks mee 'kan'. Sommige mensen begrijpen me wel maar reageren zo cliché dat het me eerder in de put werkt dan me eruit haalt. (ter illustratie)
Sommige anderen die weten gewoon altijd goed te reageren, hoef je ook niet nodeloos te gaan lopen 'vertalen' om te zorgen dat die ander het goed begrijpt.
Veel mensen gaan bijv. altijd lopen adviseren, terwijl dat misschien niet de bedoeling was van degene die met zijn verhaal kwam. Kun je ook niet weten want je bent (neem ik aan) niet telepathisch of iets. Maar soms voelen mensen je gewoon goed aan; en ik heb wel het idee dat het afhangt van je persoon of er veel of minder mensen zijn die je het gevoel kunnen geven dat ze je begrijpen.

Wat mij betreft mogen ze geld vragen als ze ook daadwerkelijk (professionele) hulp bieden. Een forum oprichten kan ik ook.