Rationeel emotieve therapie
 

Tijdens het surfen op internet stuitte ik op een therapie met de naam Rationeel emotieve therapie (RET). Door de dingen die ik erover gelezen heb denk ik dat het wel eens iets voor mij zou kunnen zijn. Nu heb ik eerst over een paar weken een afspraak met een psychiater en dan wil ik graag therapie gaan volgen. Weet iemand iets meer over RET? Heeft iemand er ervaring mee? En kan ik bij een psychiater vragen om een specifieke therapie of bepaalt de psychiater dat helemaal zelf?

Natuurlijk kun je aan een psychiater vragen of je die therapie kunt volgen en aangeven dat je die therapie graag wilt volgen. De psychiater kan dan bekijken of hij ook vindt dat die therapie bij je past of dat iets anders hem beter lijkt en dat dan weer met jou overleggen.

Als je de therapie (gedeeltelijk) vergoed wilt hebben - als het dat wordt? - dan zal je, denk ik, toch een verwijzing van een arts nodig hebben. Ik denk dus dat het handig is om het iig te bespreken met die psychiater.

Ik heb een faalangstcursus gevolgd en daarbij kregen we ook RET-training. Het ging er bij ons om dat we onze negatieve gedachten over bijvoorbeeld studiestress herkennen en dan uitdagen.

Ik weet niet of het in alle situaties werkt, maar bij irrationele gedachten werkt het dus wel redelijk. Tegenwoordig gebruik ik het bijna niet meer, behalve als ik merk dat ik echt heel gespannen ben en daar ook lichamelijk last van krijg.

Volgens mij werkt het alleen maar bij irrationele gedachten. Want wanneer de gedachten rationeel zijn en het gevoel daarbij klopt (of te begrijpen is) valt er niks uit te dagen.:)

Dan is het inderdaad meer een kwestie van ermee om leren gaan en het een plaats geven in je leven. Maar misschien gaat het er juist wel om dat je de irrationele gedachten leert onderscheiden van de rationele.

Wanneer je heel veel van dat soort schema's invult zullen er vast wel een paar zijn die achteraf of tijdens niet geschikt blijken om uit te dagen, bijvoorbeeld omdat ze rationeel zijn. Tja, dan leer je daar onderscheidt tussen te maken. Maar volgens mij is dat niet het hoofddoel van RET.

Bij de studentenpsychologen is er iemand die met die therapie werkt.

Weet niet of je daarheen wilt, het zijn maar max. 10 gesprekken, maar misschien is het een opstapje?

edit Ik weet eigenlijk niet of je hier iets aan hebt, maar ik laat het toch maar staan...

Ik ben bij de studentenpsychologen geweest en heb daar al 10 gesprekken gehad. Dat is dus geen optie meer.

Maar zijn er ook mensen die het gedaan hebben hier op het forum? En wat was jullie ervaring?

In verschillende therapievormen heb ik de RET-schema's gehad ja. De eerste keer (5 jaar geleden) kon ik er nog niks mee, ik geloofde er niet in. Langzaam is het besef gekomen dat anders denken écht helpt.
Het heeft mij zeker geholpen maar het heeft wel veel tijd en moeite gekost.

Kun je ook iets vertellen over hoe zo'n therapie in de praktijk in z'n werk gaat? Hoe vaak heb je sessies? Hoe lang doort zo'n sessie? Wat doe je tijdens een dergelijke sessie? Zijn er dingen die je thuis moet doen? Dat soort dingen ben ik wel benieuwd naar.

Nou ik had faalangsttraining, individuele gesprekken en een eetstoornissentherapie, dus geen therapie met alleen maar RET.

Maar ik moest vaak Gschema's (RET schema's, ABC'tjes, allemaal hetzelfde) invullen en die bespraken we dan.

Hier zie je een voorbeeld van een RET schema.

Ik heb g-training. Volgens mij is dat bijna precies hetzelfde. Wij krijgen het als onderdeel van groepsbehandeling. Het is een uur per week. Als je er echt actief mee bezig wilt gaan, dan moet je thuis een paar van die schema's maken per week.
Of het helpt? Tsja, ik heb vorige jaar ook al zo'n module gevolgd. En nu.... Ik weet zeg maar wel dat bepaalde gedachtes niet kloppen en irrieeel zijn, maar het lukt mij niet om de gedachtes om te zetten in positieve. Maar ik moet ook zeggen dat ik deze week pas weer voor het eerst sinds paar weken zo'n schema heb gemaakt. Als je nog vragen heb, hoor ik het wel.

ik vind RET wel een heel interessante vorm van therapie en ik denk dat wanneer jij er aan toe bent en in staat bent om op je eigen gedachten en gevoel te reflecteren, die therapie nooit weg is. Ik weet niet waarvoor je precies naar een psycholoog gaat?

Ik ben zelf een periode heel somber geweest, maar uiteindelijk nooit proffesionele hullp gehad, weet niet of het een depressie was, maar denk van wel, en in mijn studie kregen we wat te horen over RET en hoe dat in elkaar steekt. Ik vond het meteen een geweldige therapie en probeer het nu op mezelf toe te passen in stresssituaties of als ik het even niet zie zitten. Ik ben er zeker van overtuigd dat mijn sombere periode voortkwam uit irrationele gedachten, die mijn gevoel versterkten (in negatieve zin) enz.

Naja goed, ik ben echt voorstander van de therapie, maar ik denk dat niet direct iedereen het aankan (en ik het ook niet kon toen mijn depressie/somberheid net begon, ik was toen 14/15 ong. en zag alleen wat ik wilde zien). Je kritisch naar jezelf DURVEN kijken. Als je dat kan, komt de stap om gedachten te veranderen vanzelf ook wel, denk ik...

Om je bewust te worden van je irrationele gedachten, prima. Maar om ze te veranderen...dat is me nog nooit met 'affirmaties' e.d bullshit gelukt. Al zeg ik 1000x tegen mezelf dat ik oh zo leuk ben. :rolleyes: (of gaat het daar helemaal niet over?)

hmm, het gaat neit zozeer om je zelfbeeld, hoewel het daar wellicht op toegespitst kan worden?
Het gaat er meer om dat gevoelens (boosheid, verdriet, blijheid, onzekerheid enz.) voortkomen uit gedachten over een bepaalde gebeurtenis.
bijv. je komt snachts thuis na het stappen en ziet dat je broertje de afwas niet heeft gedaan terwijl het zijn beurt is. je kan over die gebeurtenis (je broertje heeft de afwas niet gedaan) denken van; 'wat een rotjocht, hij heeft ook nooit wat voor een ander over' en je voelt je vervolgens boos worden. Je wordt boos omdat jij de gedachte hebt van dat je broetje nooit wat voor een ander over hebt. Als je daarover na denkt kan het zijn dat je tot de conclusie komt dat je broertje die morgen wel ontbijt heeft klaargemaakt (om maar wat te noemen) en hij blijkbaar toch wel iets voor een ander overheeft. Waarschijnlijk is er iets anders aan de hand waarom hij geen tijd had voor de afwas. Je kan dan denken 'vervelend dat (naam broertje) de afwas nieft heeft gedaan' het vervolg is dat je wellicht gaat vragen wat er aan de hand is (aan je broertje).

hmm, is dit vaag? ;)

Het gaat er inderdaad om dat bepaalde gebeurtenissen, bepaalde gedachten oproepen. Die gedachten leiden weer tot emoties.

Als je nu leert om je gedachten te veranderen, veranderen ook je emoties.

Dit is dus handig als je bijvoorbeeld regelmatig somber bent, op basis van gedachtes die niet kloppen (bijvoorbeeld: mijn collega's doen alles beter dan ik, ik kan ook niks, etc).

Ik heb er tijdens mijn opname in 2003 mee gewerkt. Ik had er niet zoveel aan, want we deden het met een rollenspel en daar durfde ik nooit aan mee te doen.
Maar ik heb het ook individueel gehad en dat hielp meestal wel. Je leert je 'verkeerde' gedachtes herkennen en omzetten naar rationele gedachtes.

Als je denkt dat je er iets aan hebt, moet je dat gewoon melden bij je psychiater. Eigen initiatief zien ze maar al te graag!

Ik heb het ook gehad tijdens een assertiviteitscursus. RET was daar een belangrijk onderdeel van. Wij moesten elke week zo'n schema invullen en dat werd dan besproken en soms werd het in een rollenspel nagespeeld en dan ook de manier waarop je eigenlijk zou moeten reageren/handelen. Ik heb er veel aan gehad. Ook nu nog, als ik denk dat ik iets niet kan ofzo, probeer ik me dat schema voor de geest te halen en dan ga ik automatisch wat positiever denken.