Non-fish
 

Non-fish


We maakten kant-en-klaar gerechten in vijftien seconden
Verbazingwekkend kort voor een hap op je bord,
(of heel veel kleine muizenhapjes).

Toenadering, aanraking,
rukken aan kragen en kleine knoopjes,
steriele vingers over mijn gezicht.
Aai, maar blikken raken door me heen-
de magnetron staan nog niet aan.

En elke keer tussen de tellen door denkend
dat die smaakmakende tijd genoeg was voor een kus.

Ik moet gelijk denken aan Fish&Chips, bij je titel. Ik vind de titel ook wel leuk maar ik had er iets heel anders bij verwacht. Ik kan me heel veel dingen voorstellen bij je gedicht maar ik krijg er aan de andere kant niet echt hoogte van. Het zegt me weinig, en ik vind het ook niet heel bijzonder of mooi.

Toch vind ik het leuk dat ik er zoveel mee associeer. Maar uiteindelijk vind ik het niet zo speciaal dat het blijft hangen.

(Maar ik vind je titel echt wel leuk :p.)

Ik zou "gerechten in vijftien seconden" op een nieuwe regel plaatsen: dat leest fijner en maakt de strofe mijns inziens een stuk sterker.

De tweede strofe is leuk, al hapert het metrum hier en daar (tweede regel). Er zitten goede stukken in, maar ik ben het wel een beetje met LvH eens: ik krijg er niet echt hoogte van, er zit, zeg maar, niet genoeg lijn in om het echt iets met me te laten doen.

ik geloof:
de magnetron staaT nog niet aan?
verder raakt het me niet echt maar ik vind het wel een leuk concept.
persoonlijk zou ik er terug mee gaan klooien (of in de micro gooien)
volgens mij komt het er dan dampend heet terug uit.

Wat Pomme zegt.

Je had meer kunnen doen met die magnetron - voor mijn gevoel is het nu nog vrij nutteloos dat je die erbij haalt, behalve dan dat het gedicht er wat interessanter door wordt want alleen over liefde schrijven is weer cliché:P.