[Heel kort verhaal] In de bus
 

De felroze elastieken spannen als ze onbeholpen naar me lacht. Ik hoop dat dit eendje uitgroeit tot een mooie zwaan. Ze wordt uitgelachen door twee mannetjes die bijna omvallen van stoerheid. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat achter die Nike-pet en het diamantenkruisje in het oor, heel wat onzekerheid schuilt. Ik onderdruk de neiging om mijn arm om het meisje heen te slaan en samen met haar de tong uit te steken naar de de boze buitenwereld. In plaats daarvan geef ik de jochies mijn meest vernietigende blik. Per slot van rekening is mijn zelfvertrouwen ook nog niet zwanenhoog.

Als ik het verhaal lees, heb ik bij iedere zin het gevoel of er extra mooie hulpwoorden bij zijn geplakt, waardoor voor mij het verhaal klinkt als een opsomming van die woorden. Ik weet niet echt hoe ik het moet uitleggen.

Ik zou die zin wat later in het verhaal zetten. Maar dit komt een beetje raar over door het vaker gebruiken van zwaan/zwanen (laatste woord ook al..), dus dan misschien 'zwanenhoog' vervangen door een andere woord?

Weet niet of 'jochies' wel de goede woordkeus is :confused: Dat zeg je toch vaker over jongere mensen of mensen waar je op neer kijkt. De ik-persoon is stiekem toch een beetje bang van ze (toch?)..

Verder vind ik het mooi :)

Ik vind het wel heel erg kort.

ja, kort
maar niet slecht!
leuk uitgangspunt. ik kan me ook zo ergeren aan die schoffies die alles en iedereen aankijken alsof ze ****** zijn en jij verwoordt het mooi

Bedankt voor de reacties :)

@Missy: het komt voor jou dus te gekunsteld over? Waarin uit zich dat vooral?

@Jeroenjeroen: 'zwanenhoog' is inderdaad een raar woord, maar mijns inziens een mooie terugverwijzing naar het eendje dat uit groeit tot een mooie zwaan. En daarom ook geen probleem om het twee keer te gebruiken. Ondanks dat de ik 'bang' is, blijven het jochies, I guess. En verder bedankt voor het compliment :)

@Orpheus: ik waarschuwde je al in de topicnaam... :o

@homehapero: dankjewel voor de complimenten!

Het miniverhaaltje was meer een hersenspinsel dat ik in de bus had en als tekstberichtjes in mijn mobiel heb geschreven, bij gebrek aan pen en papier.

Zo kan je het misschien wel zeggen, ja. Het leest voor mij niet zo gemakkelijk weg. Niet vlot. Bijvoorbeeld:
Ik weet niet, het is moeilijk uit te leggen. Voor mijn gevoel zijn het mooie zinnen die aan elkaar geplakt zijn. Maar aan de andere kant heeft het wel wat. Eigenlijk zou ik wel is iets langers willen lezen. :bloos: