Hoe emotioneel zou je jezelf beschrijven?
 

(TS begint)

een paar maanden zou ik mezelf een onvoldoende geven over de sterkte van mijn emotie(3). Het is zelfs zo erg geweest dat dit een rede was voor de ziektewet. Gelukkig bestaan er dingen als medicijnen die je brein op een positieve manier kunnen beinvloeden en die de dingen beter op een rijtje kunnen zetten. helaas hebben deze medicate wel vaak bijwerking in het negatief, maarjah dat voorgezien.
Ik trok me veel te veel aan van andere mensen, terwijl ik nu zie dat dat soort dingen onbelangrijk zijn. Mensen die ontevreden zijn zitten voornamelijk te beoordelen of walgelijke mensen waar ik zoiezo niks mee te maken wil hebben:'Dat is niet goed, dat ziet er niet uit, dat is kansloos etc'.
het is een lange weg geweest en het heeft veel gekost, maar momenteel voel ik me emotioneel sterk, en heb het gevoel dat deze steeds sterker wordt. Ik zie dingen positief ipv negatief, en mensen die zeiken doet me meestal niet zo veel. Ik heb deze emotionele sterkte wel met upjes en downtjes en daarom geef ik mezelf momenteel een 6+. Ik heb het gevoel dat dit in de toekomst gaat veranderen in een 7. en ik streef eigenlijk naar de 8. Ben in mezelf gaan geloven.
Okee nu jullie :).

Hoe emotioneel zou jij jezelf beschrijven?

Nja, k heb op het moment nauwelijks emoties, of nja al een hele tijd eigenlijk..
Mss toch eens een keer naar de psycho gaan... Ik ben gelukkig wel al een hele tijd uit die dip, hoewel t nu nog steeds een beetje op en neer gaat

Ik ben een rasecht gevoelsmens en ik word vrij snel emotioneel. Ik heb vanaf mijn 10e met een masker op geleefd en op 6 februari is mijn masker doorgeprikt door iemand die ik net 5 maanden kon...Dit was tijdens de middenevaluatie op mijn stage en sindsdien heb ik gesprekken bij het AMW lopen en dat helpt me goed om de situatie duidelijk voor mezelf te krijgen. Ik hoop dat ik meer open ga worden en meer van mijn eigen eilandje afkom op deze manier. Dat alles er nu dan eindelijk uit is, geeft me wel heel veel rust en veiligheid...

ik ben meestal niet zo heel erg emotioneel als er veel andere mensen bij zijn, ik vind het prettiger om alleen te zijn als ik verdrietig ben of als ik boos ben loop ik meestal ook even weg omdat ik weet dat ik anders weer dingen ga zeggen waar ik later spijt van krijg en mensen dan weer gekwetst door mij worden. Andere emoties deel ik wel vrij makkelijk. Ik moet ook zeggen dat ik soms maar weinig emoties bij iets heb, totdat ik er in stilte over na ga denken en dan kan het me diep raken. Eigenlijk raakt niet zoveel me meer in negatieve zin, behalve de gedachte aan dierbaren die overlijden (die gedachte alleen al wordt ik zwaar depressief van) en het idee dat ik nooit gelukkig zal worden in de liefde, daar kan ik het ook zwaar benauwd van krijgen.

Ik heb emoties, maar ik ga er slim mee om. Ik laat me niet beïnvloeden door anderen, (als ik dat zelf niet wil), ik doe geen moeite om me teveel bezig te houden met andermans emoties, (als dat niet noodzakelijk is). En hou altijd me hoofd cool.

Alleen van een frontale aanval ga ik wel flippen soms. :|

8+

Ik heb ook geleerd om ermee om te gaan. Ik geef mezelf een 8. Soms downs waar ik snel weer uit kom, maar veel vaker ups.

IK geef mezelf vandaag een 5je.
Doe soms domme uitspraken, waar ik me later niet tegen kan verdedigen, maarjah alles moet je leren :O
Het gaat wel beter, alleen moet meer denken en dan doen.
Dan heb ik nergens last van!

Naar andere mensen toe laat ik niet vaak emoties zien, maar in mijn hoofd kan ik echt heel emotioneel zijn. Ik weet nietof ik er een cijfer aan kan hangen, want dat verschilt natuurlijk van dag tot dag.

Als ik heel eerlijk ben, ben ik eigenlijk een vrij gevoelig persoon. Helaas zijn er een aantal dingen in mijn leven voorgevallen waardoor het positieve van een gevoelig persoon zijn is weggevallen en de negatieve kant overheerst. Zó negatief dat ik uit zelfbescherming heb geleerd om veel van mijn emoties uit te schakelen en ik daarom vrij apathisch ben geworden. Aan de ene kant houdt mij dat in evenwicht, maar aan de andere kant word ik er toch wel ergens verdrietig van dat het bij mij altijd maar grijs en mistig is van binnen. Er is altijd een prijs die je ervoor moet betalen.

Als je nog echt gevoel weerspiegeld wilt zien in mijn gezicht, zul je me in mijn gezicht moeten slaan (werkt nog altijd). Verdriet is namelijk het enige dat ik nog echt kan voelen, want echt kwaad worden kan ik ook al niet.

ik best gevoelig en emotionieel. Alleen ben ik er ook een ster in het niet te laten blijken. Soms goed, soms helaas.

op een schaal van 0 tot 10 waarbij 10 heel erg emo is, ben ik wel goeie 8 denk ik.

Ik heb geleerd dat ik in sommige gevallen mijn emoties moet onderdrukken. Ik onderdruk ze dan ook vaak, maar doordat onderdrukken van emoties, heb ik nu problemen. Op dit moment een 5je.

als ik moet beschrijven hoe emotioneel ik ben dan zeg ik ....ik ben heel gesloten :cool:

De laatste tijd laat ik steeds meer mijn emoties zien, op dit moment geef ik mezelf een 6,5 hiervoor.
Verder is het wel heel raar, om films moet ik bijna altijd huilen, maar als iets mijn eigen leven aangaat, dan stop ik het weg en wil ik niet huilen bijvoorbeeld. Maar de laatste tijd gaat dit dus beter en kan ik weer boos worden, lachen, huilen, jaloers zijn. Soms iets te veel van het goede denk ik, maar ik vind je emoties tonen beter dan ze onderdrukken.

Ik ben een heel gevoelig persoon, zeker de afgelopen weken weer. Mijn stemming wisselt van moment tot moment. Op zich sta ik veel sterker in mijn schoenen dan in het verleden, maar nog steeds heb ik heel veel moeite met emoties. Ik vind het moeilijk mijn eigen emoties te herkennen en er iets mee te doen. Vaak stop ik emoties weg, maar als het er dan toch uitkomt heb ik wel geleerd om erover te praten. Maar goed, vaak herken ik een emotie dus veel te laat, maar daar ga ik nu wat aan doen.

Een tien in de zin van hoeveelheid emoties. Een zeven met hoe ik ermee omga. Als ik de confrontatie aanga met mijn gevoelens, erover praat en zo, dan sla ik vaak een beetje door. Maar ik ben in elk geval niet (meer) echt zo bang dat ik ze alleen maar weg wil stoppen. Hoewel dat soms misschien beter is.

Op sommige momenten ben ik té rationeel, op andere momenten té emotioneel. Maar vooral de emotionele momenten komen vaak op een niet zo handig moment. Ik voel soms, bijvoorbeeld bij mijn vorige beoordelingsgesprek van mijn stage, dat ik het moeilijk vind om om te gaan met wat er gezegd wordt. Ik voel dan al dat er tranen gaan komen, en kan die dan uiteindelijk ook niet goed tegenhouden, hoe zeer ik daar ook mijn best voor doe.
Echt boos word ik alleen thuis; dat kost me geen moeite om dat op andere plekken in te houden.

Emotioneler dan ik was en dan ik graag zou willen zijn - dat wil zeggen, onder stress ben ik heel wat minder vrolijk en luchtig dan ik vind dan ik zelf ben. Maar of dat nu goed of slecht is...

Als ik echt puur kijk naar wat emoties zijn, ben ik vrij vaak emotioneel. Dat kunnen fijne emoties zijn, maar ook wat minder fijne en dat heeft iedereen. Blij, boos, verdrietig, verast, geschrokken enz enz. Een verschil ligt het er alleen in volgens mij hoe en of je die uit.
Ik probeer mijn emoties als ik in bijzijn van anderen ben vaak te benoemen, omdat ik weet dat het benoemen ervan ook al een uiting ervan kan zijn waardoor ik het in de hand houd.
Daarnaast merk ik dat mensen dit waarderen, een stukje openheid en dat er dan ook meer begrip voor kan zijn vanuit de ander voor die emotie.

*weer moest weet zijn, dus even aangepast

Zowel mijn rationele als emotionele kant zijn sterk aanwezig.

Ik voel me emotioneel helemaal gezond.

Over het algemeen vind ik mezelf wel een 7 waard, ik heb m'n emoties goed onder controle. Maar als iets me dwars zit heb ik vaak maar een hele kleine trigger nodig om me kut te voelen, dan vind ik mezelf eerder een 5 waard.

Het gaat goed man, de laatste tijd kan ik mij wel een 8 geven :)

DoraRing (y) :cool: (y)

Ik weet niet of het echt emoties zijn, dat klinkt best heavy. Maar ik ben heel wisselend in mijn humeur.
Om 4 uur kan ik huilend mijn verhaal vertellen maar vanaf 5 uur ben ik weer gezellig bij een etentje.
Ik kan diepgelukkig zijn of diepongelukkig.

Ik weet niet of dit bedoeld wordt.

Behoorlijk emotioneel vanbinnen maar heel beheerst aan de buitenkant. Mijn probleem is vooral dat ik niet kan beschrijven wàt ik voel, dus hou ik het maar allemaal voor mezelf..., wat eigenlijk niet zooo gezond is denkek! Maarjah...

Met zo een persoon heb ik een relatie gehad. Dat is echt bijzonder vervelend...

Best wat emoties van binnen, maar laat ik niet merken daarom vinden mensen me nogal emotie/gevoelloos. Dus praat er ook niet over en vinden sommige mensen nogal vervelend (moeder) en wat dallie zegt voor de ander persoon in een relatie is dit heel vervelend :)

Mja mensen die me niet zo goed kennen vinden me eerder hard, maar mensen die dan dichter bij me staan weten wél meestal hoe ik me op dat moment voel. Maar kan er goed inkomen dat dat idd soms vervelend kan zijn voor een ander! Wat ik soms doe is gewoon rechtuit zeggen dat ik op dat moment moeite heb om mezelf uit te drukken, en meestal begrijpen ze dat wel

Ik heb altijd een soort emotionele gestoordheid gehad, waarbij ik het gewoon echt niet aan kon geven als ik ergens mee zat. Verdrietige dingen dan vooral, boze dingen heb ik nooit een probleem mee gehad. Maar een voorbeeld: toen het al een half jaar slecht ging met mn vriend (nu ex) en ik het 3 dagen voor het uitging pas aan mn beste vriendin vertelde. Heeft haar ook gekwetst, omdat het lijkt of ik haar niet vertrouw, maar het was dan echt dat ik het niet hardop toe kon geven, soms niet eens aan mn dagboek, terwijl ik me vanbinnen wel gek aan het malen was.
Sindsdien ben ik 2 jaar verder en heb ik er hard aan gewerkt. Ik ben nu op een niveau dat ik mezelf op dat vlak gezond vind. Soms heb ik nog een dagje nodig om eerst iets bij mezelf te laten bezinken, maar daarna praat ik er gewoon met vrienden over. Merk nu ook hoe goed dat voelt, en dat je niet zwak gevonden wordt als je verdrietige emoties toont.

Conclusie: ben nu heel tevreden met mijn emotionele toestand, vind dat ik een mooie balans heb.

Redelijk emotioneel aan de binnenkant, maar eingelijk breng ik dat bijna nooit naar buiten. Op dat gebied ben ik best wel gesloten. In situaties waar andere mensen in huilen uitbarsten, doe ik dat ook maar dan alleen van binnen, aan de buitenkant kijk ik wel een beetje somber meer ook niet. Als de bom dan toch een keer barst ben ik meestal alleen, vind het ook niet leuk als mensen me zien huilen.
Geen gezonde manier om met emoties om te gaan, maar ik heb ze wel dus ongeveer een 5.

Tot ongeveer 2 jaar terug had ik nauwelijks emoties, maar dat kwam omdat alles weggestopt zat. Toen kreeg ik echt een 9 van mezelf. Maar daarna ging het opeens bergafwaarts en was ik een tijd lang een 2 waard. De laatste tijd ging het weer bestwel goed en gaf ik mezelf wel een 7. Vandaag heb ik even een dipje en geef ik mezelf een 5.

Ik geloof wel in mezelf en meestal vind ik mijn leven op het moment ook allemaal wel goed. Ik kan genieten van een heleboel dingen, van kleine dingen en de grotere dingen in het leven.
Ik weet dat ik een hoop kwaliteiten heb die ik kan gebruiken, maar ook zeker een hoop valkuilen.
Meestal voel ik mezelf goed en redelijk zelfverzekerd en soms heb ik een dag dat ik al wakker word en niets loopt zoals ik dat wil en mijn eigenwaarde die dag behoorlijk daalt.
Soms ben ik heel emotioneel en ik heb er eerlijk gezegd weinig moeite mee om mijn emoties te tonen zeker tegenover bekenden.
Op het moment zit ik gewoon lekker in mijn vel en gaat alles goed.