Voor jou

Voor jou
ben ik niet meer dan een eendagsvlieg,
denk je, dat ik ieder woord lieg..
voor jou
ben ik iemand die jij pijn mag doen,
toch geef je een zoen..
voor jou

voor mij
ben jij niks meer dan een scharrel,
en een huis.
maar geen thuis...
voor mij
ben ik bij je voor het eten,
de afwas,
en de vuile kleren..

liefde, dat moeten we beide nog leren..
we keren tegen elkaar,
en tegen het leven,
wanneer barst de bom ?
komen wij onszelf tegen..

Is ze echt zo gemeen?
of is het niet zo bedoeld?
Heeft ze echt een hart van steen?
of heeft zij ook ooit verdriet gevoeld?

Als ik denk aan haar lieve ogen,
kan ik alleen maar huilen.
Zachtjes probeer ik mijn tranen te drogen,
kon ik me maar verschuilen.

Zwijgend denk ik aan haar,
en de tranen lopen over mijn wangen.
Helaas is het waar,
binnen 2 weken ben ik weer vervangen.

Had denk ik de zelfde achterliggende gedachte toen ik dit schreef!