geestelijk dood
 

Geestelijk dood

als de stilte,
die mijn ziel,
voelt
de kou
van levenloosheid..

de kou
van de muur,
waar ik op rust
de tranen vallen...
als bloedspetters op de vloer..
mijn geest is dood,
mijn ziel is weg,

zes messteken,
baanden hun weg,
nu lig ik hier
in een ziekenauto,

ze plakken af de wonden in mijn lijf,
mijn hart klopt,
ach nee, hij stopt
ik ben dood..

mijn geest zegt mij,
vaarwel mijn vriend,
je was oprecht,
een kameraad,
maar je bent nu dood..

mijn geest dwaalt verder,
opweg naar nieuw leven,
en dankzij de hartpomp, leeft mij lichaam nog even..

Heel erg apart... Telkens verbaas ik mij weer over jouw stijl. Ik vind het niet mooi, mooi is hier niet het goede woord. Je verwoord dingen heel erg letterlijk... De 1e strofe vind ik er niet echt bij passen, te vaag, het einde daarentegen vind ik geniaal, heel sterk, sterk verwoord, en de rijm maakt het lezen ook sterker...

je voegt de laatste tijd iig rijm toe
en dat vind ik zoiezo beter
maar ik ben er nog steeds geen fan van maar je stijl ontwikkeld zich wel de goede kant op

Superdroog, "mijn hart klopt, ach nee, hij stopt" Hoe verzin je dat? Goed gedicht.