Ik, mezelf, en iemand anders
 

Ik zet de wekker een uur eerder dan dat ik daadwerkelijk op wil staan, om weer weg te zakken in een slaap die me laat meekijken in mijn dromen. Het voelt prettig om iets waar ik zo weinig van snap op zo’n eenvoudige manier te kunnen manipuleren. Het geeft een kick. Ik raak er aan verslaafd.
Van keiharde porno tot ziekmakende hersenspinsels waar ik de volgende nacht nog slecht van slaap. Bizarre hallucinaties en onwaarschijnlijk gedetailleerd realisme. Ik heb het wel geprobeerd, met kernwoorden doordrenkte post-it papiertjes op mijn wekker, foto’s op mijn nachtkastje, maar de inhoud heb ik niet onder controle. Wat ik krijg, en waarom, zit dieper dan ik kan kijken. Iemand in mij regisseert mijn dromen. Er is iemand die elke ochtend overuren draait om me ‘hooked’ te houden, iemand die creatiever is dan ikzelf.
Ik weet waar hij vandaan komt, denk ik. Hij is er altijd geweest, de mentor van mijn bestaan. Tot in het vermoeiende toe moet hij mijn hart gedrilld hebben te kloppen, mijn ogen sporadisch te knipperen, en langzaam is hij ooit begonnen los te laten. De controle over weinig essentiële spieren werd me in de schoot geworpen, ik vulde de ruimte met ongecontroleerde ontlasting en onverstaanbaar gebrul. Nu ik weet dat hij bestaat vrees ik hem. Ooit zal hij zoeken me te doden, ooit zal hij te veel loslaten, ooit zal ik te ver gaan in mijn drift mezelf onder controle te hebben.

--

Inhoud:

Interessant, herkenbaar onderwerp. Heimelijk zal de mens altijd zijn dromen willen kunnen controleren, in zijn slaap en in het leven van alledag. Maar kan dat niet. Er is iets in hem wat sterker is, iets wat velen willen kennen en zoeken, maar er nooit op absolute wijze in zullen slagen.
Het spreekt me aan dat ik de basis van een onkenbaar zijn lijk te proeven in de tekst. Ik zeg: 'lijk te proeven', want het is natuurlijk slechts een interpretatie. In elk geval krijg ik het gevoel dat er iets elementair iets schuil gaat tussen en onder de letters. Leuk gedaan.

Uitvoering:

Deze vind ik onderdoen voor de inhoud. Bij de eerst zin struikelde ik reeds. Hij is te lang, en, zonder voorkennis van het onderwerp, te vaag. 'Een slaap die me laat meekijken in mijn dromen'. Dit is verwarrend; de lezer denkt: 'Ik kijk toch altijd mee in mijn dromen?'

Verder vind ik de tekst redelijk goed gebalanceerd, met hier en daar een iets te overdreven, gekunstelde zin. Deze heb ik tussen ronde haken gezet.

Ik vind het verhaal een stuk beter dan 'nooit meer lente', wat ik te 'gemaakt' vond.

ik ben het enigszins met je eens dat de eerste zin erg lang is, maar meer dan een misplaatste komma toevoegen om even adem te halen wil ik er niet aan veranderen.
'doodsenge' is inderdaad geen goed woord, maar op die plek moet wel een woord staan, anders past de zin voor mijn gevoel niet in het geheel.
waar je 'wel' tussen haakjes hebt gezet ben ik het ook met je eens dat dit totaal overbodig is, heb het dan ook weggehaald.

hiernaast krijg ik wel het idee dat, ook naar aanleiding van je andere reacties, en melancholie is niet het juiste woord, een soort van overdreven taalgebruik niet aan jou persoonlijk besteed is.

Als ik er niet voor waak sluipt het ook in mijn verhalen. Daarom ben ik er bij anderen kritisch op. Hoewel het in sommige gevallen passend kan zijn, komt het vaak te gekunsteld op mij over. Dat is vooral het geval als een tekst in z'n geheel niet bijzonder sterk is. Het is dan voor mij slechts een bevestiging van vertellende onkunde.

Cliché, maar minder is vaak wel degelijk meer.

Ik hou er nu eenmaal van om woorden te verkrachten door ze op totaal ongepaste plekken te gebruiken, maar waar ze wel nog steeds de boodschap die ik wil overbrengen, overbrengen. Zoals het met kernwoorden doordrenkte post-it papiertje.
Om het vertellende onkunde te noemen gaat me te ver, noem het dan op zijn minst mislukt experimenteren met taal als je er niet blij van wordt.

En om even terug te komen op " 'Een slaap die me laat meekijken in mijn dromen'. Dit is verwarrend; de lezer denkt: 'Ik kijk toch altijd mee in mijn dromen?' "
Natuurlijk kijk je niet altijd mee in je dromen, en dat ligt dan weer aan de slaaptoestand (in dit geval de REMslaap) waarin je je bevindt. Mijns inziens dus totaal juist en duidelijk geformuleerd voor iets wat naar ik mag aannemen algemene kennis is.

Wel, wel.

Ik heb het nooit vertellende onkunde genoemd. Wel heb ik gezegd dat veel schrijvers hun onbekwaamheid, al dan niet bewust, veelal trachten te verbloemen door allerlei groteske termen te gebruiken.

Dus, naar jouw suggestie, zal ik dergelijke zinnen en woorden in jouw verhalen voortaan benoemen als mislukte experimenten met taal waar ik niet blij van word.
Maar jij wel, en daar gaat het uiteindelijk om. Ik lever slechts kritiek om anderen te helpen, er daarbij niet rekening mee houdend dat de schrijver graag woorden verkracht.

Wat betreft die dromen: ik denk met zekerheid te kunnen zeggen dat de meeste mensen het verwarrend zullen vinden. En ik denk niet dat het te wijten is aan onwetendheid mijnerzijds. Er staan hier achter mij hele dikke boeken met allerlei ellendige beschrijvingen over dromen en lucide dromen.

Laten we het hierbij houden.

Sorry hoor, maar ik laat me niet graag afschilderen als iemand die niet tegen kritiek kan. Iemand die mij na een paar honderd woorden van mijn hand gaat bestempelen als onkundig verteller, in ieder geval suggererend dat ik niet bekwaam genoeg ben om taal te gebruiken maar mij moet houden bij standaarden en clichés ('minder is wel vaak meer', wat daar totaal niet op van toepassing is), zonder enige uitstraling van autoriteit, kan ik niet serieus nemen.

Tekstinhoudelijke kritiek is prima, maar ga niet verkondigen dat creatief omgaan met taal alleen is weggelegt voor volleerd schrijvers met bijzonder sterke teksten.

En ik denk dat het overbodig is het benoemen van 'vertellende onkunde' voor je te gaan quoten.

Over de 'slaap die me laat meekijken in mijn dromen' ben ik nog steeds vrij zeker, maar jammer genoeg is er maar één persoon in dit deelforum die de moeite neemt te reageren. En voor iets waar ik zo zeker van ben heb ik in ieder geval meer dan één onderbouwde negatieve reactie nodig.

Hierbij hoeft dus ook niemand het te houden.

Nu moet ik naar bed, nachtdiensten en dagen vol colleges zijn nooit goed voor mijn ritme.

Nu begint het enigszins vermoeiend te worden.

Doe ik niet. Maar, je bent nu druk bezig het tegendeel te bewijzen. Ik heb slechts mijn mening gegeven over de tekst en heb daarnaast gezegd dat een overdreven taalgebruik vaak gepaard gaat met pretentieus vlerkenwerk. Jij placht daar allerlei onware beschuldigingen aan te onttrekken.

Doe ik ook niet. Ik zie heus wel dat je kunt schrijven, en heb dan ook nergens gezegd, nu voor de derde keer, dat ik je een onkundige verteller vind. Mijn mening en commentaar zijn algemeen en niet op de persoon gericht. Je kunt er mee doen wat je wilt. Als je het onzin vindt, dan verschillen we van visie over het schrijven.
Dat vind ik prima.
Ik probeer mensen slechts in te laten zien dat ze soms, naar mijn mening, te overdreven schrijven. En sommige mensen vinden dat een helpende opmerking. Anderen schrijven bewust op dergelijke wijze.
Dat vind ik ook prima.

We zullen zien. Er zijn zoveel dingen waar ik zeker van ben, maar die niet begrepen zullen worden op papier.

Ik vond de eerste helft goed. De tweede helft struikelde ik over een paar dingen.

Tot in het vermoeiende toe moet hij mijn hart gedrilld hebben te kloppen

Opeens een engels woord vind ik niet passen.

ik vulde de ruimte met ongecontroleerde ontlasting

Ontlasting doet me denken aan poep. En ongecontroleerde ontlasting aan diaree.

de laatste zinnen verloor je mijn aandacht, want ik begreep niet meer goed waar je het over had. Aan het eind wist ik eigenlijk niet wat ik had gelezen.
Ik vind het stukje vrij redelijk omdat de eerste helft goed liep en intrigeerde.

Me dunkt dat dat ook bedoeld wordt.

Ik probeer in de tweede helft die iemand anders, die mijn dromen bedenkt, vorm te geven als degene die er voor zorgt dat mijn hart niet vergeet te kloppen, en als degene die alles wat ik zelf niet in de hand heb in mijn eigen lichaam/leven bepaalt. Een soort van goddelijke macht in mezelf.

voor 'gedrilld' weet ik in deze context gewoon geen beter woord
"dril·len2 (ov.ww.)
1 volgens strenge regels, op harde wijze africhten"

En ja, het gaat ook over poep. De manier waarop ik na mijn geboorte steeds meer mijn eigen lichaam/gedachten/leven onder controle moet proberen te krijgen, omdat die iemand in mezelf mijn alles steeds meer aan mezelf overlaat.

Misschien is het stukje ook wel te kort om duidelijk te zijn, ik postte het vooral in de hoop reacties te krijgen op die achterliggende gedachten om vervolgens als inspiratie te dienen voor een verdere uitwerking in dit onderwerp. Maar als ik het idee niet heb kunnen overbrengen schiet dat natuurlijk ook niet op.

Dan heb je het verkeerd vervoegd.

Ik sluit me aan bij wat eerder gezegd is; het eerste gedeelte is goed, aangenaam te lezen.
Maar hoe verder je me meeneemt, hoe verder je me verliest.

En dat vind ik jammer :)

ik vind het heel leuk...
het begin meer dan het einde waar je jezelf verliest in een soort filosofische beschouwing maar de eerste alinea spreekt aan en vind ik heel sterk geschreven/goed verwoord en alles wat je wilt

Kan je me dan misschien de juiste vervoeging geven, ik ben onder de veronderstelling dat het juist is namelijk?

En ik denk dat ik het met jullie eens ben, het tweede helftje heb ik waarschijnlijk te vluchtig geschreven. Ik zou er in ieder geval meer mee moeten kunnen, als ik weer in de juiste stemming ben zal ik het herschrijven en nogmaals posten, misschien dat het dan beter uit de verf komt.
In ieder geval bedankt voor de reacties

Mag hier ook een slotje op? er staan echt niet genoeg positieve reacties in dit topic om nog verder te kunnen gaan.

Volgens mij is het 'gedrild'.
Jij gebruikt een anglicisme. Die ook te vaak in mijn werk voorkomen :bloos:

Ik heb niets tegen het gebruik van een anglicisme hoor, maar sommige mensen storen zich eraan blijkbaar. Alleen als het op de vervoeging aankomt moet ik mijn gevoel volgen omdat ik simpelweg de regels niet ken. Als ik er over nadenk is het inderdaad logischer om één 'l' te gebruiken (y)(y) , bellen wordt natuurlijk ook niet gebelld.

Lacht.

Kijk; als ik het op mijn gevoel doe, gaat het fout ;)
Maar ik ben dan wel weer tegen anglicismen, waarmee ik het mezelf moeilijk maak...

ik ook tegen anglicismen...
ik ben een beetje purist, vind dat een tekst zijn geloofwaardigheid verliest als er teveel vreemde woorden in staan (doet me altijd zo vreemd denken aan reclamefolders voor iets dat nooit echt van de grond gekomen is en waarvor men toch wanhopig publiek probeer te trekken....)