Fladderen.
 

Een vogeltje met breekbaar nekje
botst in volle vlucht tegen raam,
met verbaasd en open bekje:
ik vlieg, ik vloog!

een vlaag van onvoorspelbaar
dromen en tenenwiebelen, ook wel
wind genoemd passeerde daar

net zijn vleugels gespreid,
nest verlaten, moeder kraai
hysterisch huilen en geheid erg trots.

Ik zal vliegen ik zal vliegen,
ja het lukt.

ik vraag me af waar je precies heen wilt met dit gedicht.. Als het een diepere betekenis zou moeten bevatten, dan zou ik zeggen 1e vier zinnen heel anders opschrijven om het hilarische eraf te halen en niet eerst de wind beschrijven en daarna gaan uitleggen dat je de wind aan het beschrijven bent.

Als je graag een kort erg grappig gedichtje wil schrijven, zou ik zeggen 1e vier regels, niks meer aan doen en de rest schrappen. Die vind ik wel erg leuk gevonden.

Ik zie het punt inderdaad niet helemaal, het einde vind ik ook een beetje een dooddoener. Het is nog niet grappig genoeg om grappig te zijn, en niet diep genoeg om een diepere betekenis te suggereren. Wat wilookmeepraten zegt dus eigenlijk.

Ik zou ook nog even naar het ritme kijken.