Ik weet het
 

Ik weet dat ik gelukkig zou moeten wezen
Met het leven dat ik heb gekregen
Er zijn zoveel mensen die het slechter hebben
Die met meer pijn en verdriet moeten leven

Maar er zijn ook zoveel mensen die het beter hebben
Ik zie het niet, ik kan er niet doorheen kijken
Ik zie nu alleen mijn eigen pijn...voel
Zou het daarom soms zo erg lijken?


(Ik weet dat het niet gelukt is er het nodige *iets* in te leggen, ik weet dat het geen hoogstandje is...soms moet je tevreden zijn met mindere (slechte?) dingen...)

Gelukkig moeten wezen?

Ik vraag me sterk af of het wezen wel zo mag in deze zin... is het gelukkig moeten zijn?

Het gedicht zelf, vind ook ik geen hoogstandje, de boodschap daarentegen vind ik goed. Hij is niet af, maar toch weer wel. Misschien kan je proberen er een beter ritme in te krijgen?