Hellup
 

En... wat als je nu al ruim een jaar een vrij gelukkige relatie hebt, maar je steeds meer kunt vinden in 't nummer van Marco Borsato "De Waarheid" en dat je steeds minder voor diegene gaat voelen? Maar dan heb ik 't over een heel serieuze relatie, van iemand van wie je zoveel gehouden hebt en misschien nog wel houdt, ook al voel je 't niet meer. Dat je eigenlijk niet meer wil vrijen, dat je niet meer elke dag hoeft te bellen, dat je dat zelfs irritant vindt, meer afstand wil en een beetje verliefd wordt op een ander?
De gedachte van uitmaken brengt wel heel wat los en de gedachte van vreemdgaan wordt erg aantrekkelijk om des noods wat spanning in 't leven te brengen (ik weet het: FOUT). Maar de nadelen van deze relatie stapelen zich op en op.

Wat ik in ieder geval wel weet is dat deze jongen voor een trein springt als ik 't uitmaak, omdat hij zooo gelukkig is nu.

Nou mensen, welkom in mijn situatie ;p. Maar echt, ik ben radeloos en als jullie wat vertroostende woordjes voor mij hebben en het liefst natuurlijk wat raad, dan zou ik daar blij mee zijn.

Praten, praten en nog eens praten, met hem wel te verstaan, en niet op een forum. En als je het echt niet meer ziet zitten: uit maken, hoe naar en vervelend dat ook is.

don't flatter yourself :p

(sorry, kon het niet laten :p )


eerlijk gezegd: ik dacht dat ook toen ik het uitmaakte met m'n vorige vriend, en hij leeft ook nog :p

'k wil maar zeggen dat je je van dàt gevoel iig al niets moet aantrekken. àls je écht ongelukkig bent in je relatie (waar ik eerlijk gezegd een beetje aan twijfel * ) moet je het uitmaken. jouw geluk is even belangrijk als dat van hem, en hij geraakt er wel overheen.



* waarom twijfel ik eraan dat je écht ongelukkig zou zijn in je relatie? omdat je ongeveer een jaar samenbent met je (eerste echte) vriendje. elke relatie heeft zo wel eens een periode. vaak gaat dat gewoon over en ben je nadien weer net zo gelukkig met elkaar als toen je mekaar nog maar net kende. maar net zo vaak kappen de mensen met de relatie nog voor die periode de kans heeft gekregen om 'over te gaan'.

afwachten ('vechten') of ermee kappen: your choice

zou je nog wel willen dat t weer wordt zoals het was of wil je sowieso eigenlijk niet meer verder met deze jongen??

je zou er aan kunnen werken en veel praten...

anders langzaam afbouwen/afstand nemen en ervoor zorgen dat hij het ook niet meer leuk vindt en hij jou dumpt. zo ben ik, schijtluis, confrontatie uit de weg gaan. :bloos:


dan nog even de troostende woordjes; het gaat uiteindelijk toch allemaal om jou en jij wordt hier duidelijk niet gelukkig van.. dat hij je het gevoel geeft voor de trein te gaan springen is gewoon kut, maar waarschijnlijk (hopelijk) loopt t niet zo verschrikkelijk uit de hand. Geloof best dat er mensen zijn die er maanden, jaren stuk van zijn, maar ooit komt ie er wel weer bovenop. Zonde om nog langer door te sukkelen als jij zeker weet dat t niks gaat worden op deze manier. Ook niet leuk voor hem als 'ie er ooit achter komt dat je m nog weetikveel hoelang in de waan hebt gelaten dat je nog steeds stapel gek op m bent.. als ie al labiel is, lijkt me dat ook niet zo'n leuke boodschap.

Maak het uit.
Hij komt er wel overheen, laat het niet aan uit medelijden.

Veder denk ik dat de enige reden dat je het niet uitmaakt is omdat je het zielig vind voor hem en omdat je gewend bent een relatie met hem te hebben en daardoor denkt dat je van hem houd

dumpendumpendumpen.
Beter nu dan over drie jaar.

Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij. Toen ik twee jaar een relatie had hield ik ook niet meer van hem, seks vond ik verschrikkelijk en het liefst wilde ik gewoon die hele relatie niet meer. Maar hij had het over trouwen en kinderen krijgen, en hij hield zoveel van me, kon niet meer zonder me e.d. Omdat ik wist wat ik voor hem betekende kón ik het niet zomaar uitmaken.
Dat is ruim een half jaar zo doorgegaan, totdat ik verliefd werd op een ander. Dat was een soort eye-opener, dat het zo niet langer kon. Ik kon niet voor altijd bij hem blijven, daar zou ik alleen maar ongelukkig van blijven, dus toen toch maar de knoop doorgehakt en er een punt achter gezet. Dat was zo'n opluchting!

Als je zeker weet dat je niet meer van hem houdt en niet met hem verder wilt dan kan ik je echt aanraden om het uit te maken. Het is erg moeilijk, maar het is het waard, je voelt je zoveel beter daarna. Je kunt niet je hele leven bij hem blijven omdat je bang bent dat hij het niet aankan als je het uitmaakt, daarmee verknal je eigen leven.
Troostende woorden: bij mij is het goedgekomen, dus bij jou vast ook. Je bent nog jong, je moet je nu nog niet voor de rest van je leven aan iemand binden van wie je niet houdt. Sterkte in ieder geval.

Herkenbaar, ik heb anderhalf jaar geleden ook zo'n periode gehad met mijn vriend. En ik dacht ook dat hij voor de trein zou gaan als ik het uit zou maken (hele geschiedenis gaat daaraan vooraf waarom dat zo zou zijn, maar dat doet er nu niet toe), maar toch kon ik het op een gegeven moment niet meer voor mezelf verkopen om zo door te gaan. Ik dacht ook, zal ik maar vreemdgaan dan heeft hij tenminste een reden om het uit te maken, maar dat slaat eigenlijk ook nergens op. Toen uiteindeiljk gepraat met hem, veel, vaak en lang en tot de conclusie gekomen dat ik het toch echt niet meer wilde zo. Dus toen was het uit.
Naja, inmiddels zijn we weer bij elkaar, wonen samen maar onze relatie is heel erg veranderd sinds toen, dus dat is het eigenlijk. :)

Wat niet goed voor jou is op de lange termijn, zal niet goed voor hem zijn op de lange termijn.

Uiteindelijk denk ik dat je vriend het zal waarderen dat je het nu uitmaakt en niet over een half/1/3/26 jaar uitmaakt terwijl je niet meer gelukkig bent. Dan kan hij ook weer sneller door.
Ik zou me zo 'bedrogen' voelen als ik erachter kwam dat mijn vriend me eigenlijk al lang niet meer wilde, en ik altijd dacht dat dat wel zo was en mijn onzekerheid daarover onzin. Dat hij een hele tijd liever aan iemand anders dacht, dat hij seks had alleen omdat ik dat zou willen en misschien ook wel aan iemand anders denkt, dat hij het niet meer leuk vind om te horen wat ik heb meegemmaakt.
Dus, niet aanhouden uit medelijden. Help je hem ook niet mee.

edit: toen ik dat had met mijn ex vond hij het ook het minst erg dat ik verliefd was op iemand anders, maar veel erger dat ik er al een half jaar mee zat.

dumpen

Ik prefereer de term: vrijlaten. Hij heeft er ook niets aan om in een relatie te zitten met iemand die niet meer van hem houdt.

De roze wolk hebben jullie gehad, die is nu over, en er is van jouw kant niet dat voor in de plaats gekomen wat wel de bedoeling is als je een lange relatie wilt opbouwen.

En dan gaan jullie verder ieder je eigen weg. Dat zal met verdiriet gepaard gaan, maar uiteindelijk is het beter.

Voor de trein springen, neuh, dat denk ik nou ook weer niet. Kom op, jullie zijn 18!

Jah, jullie hebben allemaal wel gelijk eigenlijk.

En ja, het klopt dat we jong zijn, maar hij is nog wel iets ouder. Maar dat doet er niet zo toe wat ons betreft, want we zijn superserieus blablabla. Ik word alleen gek van zijn verliefdheid, als het ware. Hij geeft me te veel, hij maakt 't me veel te makkelijk. Ik ben hartstikke passief in deze relatie.

Mijn ex was juist zo'n afstandelijk type en ik had altijd 't idee hem voor me te moeten winnen. Dat was óók vreselijk, maar in ieder geval was het gáán voor die relatie heel erg aanwezig én had ik er door zijn houding zin in ervoor te gaan.

Blaat. We gaan nog wel samen op vakantie. Stom, ik weet het, maar alles is al geboekt en ik laat 't van die vakantie afhangen. Het is onze 2e vakantie samen, en dan merken we wel hoe 't gaat. Als ik 't alsnog heerlijk vindt om 4 weken met hem opgescheept te zitten, dan zie ik wel weer.

Over mijn back-up-liefje ( :p ): hij woont in Groningen, ik in Rotterdam, hij is 7 jaar ouder en manisch depressief. 't Is dus geen optie en vreemdgaan zal ik niet doen hoor, beloofd, maar dan weten jullie dat ook weer.

Ik herken het denk ik wel een beetje. Ik had in een eerdere relatie ook zo'n vriendje die alles deed wat ik ook deed, alles wat ik zei was goed, hij liep echt achter me aan en was bereid alles voor me te doen. Op het laatst voelde het meer alsof ik een slaaf had dan een vriendje. toen heb ik het na lang wikken en wegen toch maar uitgemaakt.

Nu blijkt dat hij op dat moment eigenlijk helemaal niet lekker in zijn vel zat, en eigenlijk gewoon depressief was, het gaat nu veel beter met hem. (we hebben overigens geen contact meer)

Lekker weer dit...

ik wil alleen maar beamen wat blue angel ook al zei: hij springt echt niet voor een trein. Ik dacht ook dat mijn ex zonder mij van een gebouw zou springen, of in elk geval als zwerver onder een brug zou moeten slapen, en voor zover ik weet leeft hij nog en slaapt hij in een bed. Tuurlijk zal hij het niet leuk vinden. Dan komen de traantjes en na een paar maanden is hij ook weer de oude.

Waar haal je dit soort gasten vandaan?

Een vriend die zgn voor de trein gaat springen en een manisch depressieve kerel.... Ben je sociaal werker? Damn, kies een normaal persoon en laat deze gasten lekker gaan. Daar ga je je leven toch niet aan verpesten, daar wordt je nooit gelukkig mee. Kortom:

Beide contacten verbreden, de stad in gaan en nieuwe, normale gasten scoren. In Rotterdam loopt genoeg rond aan vrouwen en mannen ;)

Nou, mijn huidige vriend is anders heel gezond qua geestelijkheid enzo, met het "trein springen" beduidde ik meer dat het uitmaken voor hem heel onverwachts komt en als een grote klap in 't gezicht en, wel omdat 't een emotioneel ventje is, wel ff een traantje zal laten.

Nou, bloempje, bedankt voor je advies, maar ik plaats juist een topic op een forum om een beetje tips enz. te krijgen. Ik praat echt wel met 'm, alleen is dat lastig als ie heel erg ver weg woont en ik fulltime werk. Dus niet zo oordelen please :) .

Je moet ook niet naar Marco Borsato luisteren.

Als jij niet meer gelukkig bent met iemand, merkt die ander het, hoe dan ook. Hij zal vast het gevoel krijgen dat hij voor een trein wíl springen, maar als hij dit echt doet is hij mentaal gestoord en ik neem aan dat dat wel mee valt. Een relatie waarbij de één veel meer van de ander houdt dan andersom werkt gewoon niet.

Oordelen? Ik geef je alleen advies. Het heeft namelijk weinig zin om op een forum je relatie tot in detaill uit te kauwen als je hem niet in je twijfels betrekt.

En ik ben groot genoeg om dat zelf ook te bedenken :) bedankt. En ik leg ook uit, overigens ook in mijn stukje, dat ik slechts wil weten wat andere mensen hiervan denken en wat hun ervaring is. Wellicht kan ik daar hoop of tactiek uit putten.

Ja hehe, dat is dus mijn advies en mijn ervaring.

Ik zou het weer terugnemen :P

Ik zou ook zeggen: praat met hem, zorg dat er weer een beetje spanning in jullie relatie komt. Spreek wat minder af, doe leuke dingen samen als je wel bij elkaar bent.
Vaak weet je niet wat je hebt als het vanzelfsprekend is en kom je een beetje in een sleur. Zie dit te doorbreken. Elkaar eventjes niet zien (als je elkaar elke dag ziet elkaar bv een midweek of week niet zien, andere dingen doen), helpt vaak wel bij het misgevoel en geeft je een idee wat je nou echt voor hem voelt.

Succes :)

:d:o

Praat vooral niet met hem, maak het ook niet uit want dat is zielig en dan ben je een gemene trut, dus laat de situatie maar mooi voor wat 'ie is. Oh, en fake dat je toch seks wilt, anders wordt hij misschien achterdochtig.

Ach, je had je geloofwaardigheid al een tijdje eerder verloren. :)

*zucht*

Joh, hou eens op met moeilijk doen. Ik reageerde op deze reactie, en mijn commentaar daarop was dat ik 'm een beetje aanvallerig en oordelerig vond.
"en niet op een forum", joh, ik leg toch uit wáárom ik 't op een forum plaats. En daarnaast praat ik liever live met hem, en hij woont 100 km verderop, dus dat kan niet zo vaak. En de laatste keer dat 't wel kon, vierde ik 't hele weekend m'n verjaardag en dan tikt 't aardig aan en ik wilde gewoon ervaringen van andere mensen.

Dus ik vind gewoon die hele opmerking een beetje overbodig. En ja, ik ervaarde 'm ook niet bepaald als prettig.

Thanks (y)

@sopiadora: in je beginpost vraag je om:
en het liefst natuurlijk wat raad
trek je eigen conclusie.

Ik ervaarde 't zodanig dat zij 't als fout bestempelde dat ik hier überhaupt een topic begon.
En dat vond ik niet fijn en dat zei ik en toen kwam die hele discussie, dus uiteindelijk slaat 't nog nergens op.

Misschien had je dan beter kunnen lezen wat ik écht schreef, ipv je aangevallen te voelen en daar op door te drammen. Wat ik schreef vind ik namelijk nog steeds en dat was helemaal niet aanvallend bedoeld, maar gewoon als advies.

Oh, en voor alle duidelijkheid, mocht je het weer verkeerd opvatten: ik heb in zo'n situatie gezeten, heb het door laten modderen met als gevolg dat ik, toen ik het eindelijk uit durfde te maken, me al helemaal rot ergerde aan die jongen, terwijl hij nog steeds niks doorhad en net zo goed gekwetst raakte. Misschien nog wel meer dan als ik eerder mijn twijfels aan hem had geuit.

ohja idd, met mijn ex waarmee ik te lang ben doorgegaan is het ook niet echt meer goedgekomen. ik ergerde me dood aan alles wat hij zei. Nog steeds zitten we in dezelfde vriendengroep, maar na meer dan een jaar zijn er nog steeds regelmatig gemene opmerkingn. Met de ex waarmee hett op tijd uit is gegaan (we waren ht er wel beide mee eens) kan ik goed omgaan.