Een probeersel - schreeuwend gefluister
 

Beste mensen,

met enige schroom zet ik op dit forum ik een probeersel neer. het is het eerste stukje poezie van mij. Dus geef tips (en tops ;) )
Ik ben benieuwd!


Schreeuwend gefluister

Ik kan alleen
nog maar fluisteren.
Zachtjes
schreeuw ik het uit.

Het gefluister
van mijn woorden,
mengen zich
in het geraas
van de herrie.

Mijn fluisteren
wordt één met
het geraas,
het maakt de herrie
hard.

Niemand
kan meer schreeuwen,
toch is het een herrie hier
door het gefluister
dat schreeuwt
om geluk.

Ik vind het weinig origineel. Dit is al zo vaak verteld, uitgebeeld, uitgekauwd.
De hoofdletters en de lay-out storen mij wel.
Waarom zinnen halfverwege
de regel
afbreken?

De herhaling van een aantal woorden, zoals 'gefluister' en 'herrie' vind ik ook een beetje iritant.

Ik heb verder geen tips om dit gedicht te verbeteren, ik zou als ik jou was deze weggooien en iets nieuws proberen... :o

Het gefluister
van mijn woorden,
mengen zich

Het moet 'mengt' zijn, het gefluister is enkelvoud. En verder zie ik er best potentie in, maar het 'schreeuwend fluisteren' is al wel vaker gebruikt.

Verder gebruik je veel herhaling en dat maakt het geheel minder spannend, als je iets wil herhalen is het leuker om een synoniem te gebruiken. :)

the sooooooooooound of silence.


nee, dit is al te vaak gedaan.