Ze gaat dood
 

Het is fout zoals we de natuur behandelen,
als je de kans kreeg zou je de bommen dan ontmantelen.
En het dan niet doen voor poen,
maar als je misstapt dan met je stervende woorden zeggen,
geef ze van katoen.
Voor de natuur laten we de deur nooit op een kier,
dan zeggen we,
het interesseert ons geen zier.
We geven haar zoveel wonden,
dat kan ze niet meer aan,
maar alsnog blijft ze een soort decaan.
Ze leert ons alles om te overleven,
dus met dit gedicht waarschuw ik je bij dezen,
we behandelen de natuur als een minderwaardig wezen.
Er zijn nu ook al zwervers onder de dieren,
en als ze iets hebben gevonden,
stroomt rook door alle kieren.
We kappen oerwouden en de poolkap smelt,
ze wordt langzaam onder ons bedelft.
Er worden walvissen gevonden die zijn aangestrand,
en in de woestijn worden dieren gedood door het zand.
En ook al scheelt dit gedicht je geen zier,
laat de deur voortaan wel op een kier.

Ehm... misschien moet je om te beginnen niet zo hechten aan rijm. Dan kun je bijvoorbeeld alle werkwoordsvormen en andere woorden op de juiste manier spellen (gedelft ?).

Verder houd ik mijn mond maar even.

Gooi de rijm eruit, of als je er erg van houdt kun je het misschien wat subtieler overbrengen, zoals binnenrijm.