Dove muzikant
 

Dove muzikant

(Een eeuwige stilte
om mij heen,
geen klank die mij
weet te raken)

Niet mijn vingers
glijdend
over de snaren

Niet de viool
rustend
op mijn hals

(Want hoe dring je door
tot in de stilte van de geest
als deze nooit
geluid heeft gekend)

Niet de stok
strijkend
over de viool

Niet het publiek
klappend
voor mijn beste werk

(Want wat mij tot muzikant maakt
is niet de waardering
voor het zachtjes huilen
van mijn viool)

Het zijn de noten,
die tot leven komen
op het papier.

Ah waarom is hier nog niet op gereageerd..
Gaat het op het eind nou over muzieknoten op papier, of over een gedicht, zingen ipv dansen op papier zeg maar? Ik vind het wel een geslaagd gedicht. Het is niet ijzersterk ofzo, maar het leest fijn weg, rustig :).

De viool rust op je hart ;)