Hoe zou jij dat doen?
 

Om te beginnen één ding: ik ben niet zielig en wil ook niet zielig gevonden worden. Ik hoef ook niet per see reacties op mij persoonlijk, je mag ook gewoon reageren hoe je er over denkt in het algemeen. Het is 'toevallig' iets wat ook mij treft, maar ik ben benieuwd hoe anderen er mee om (denken) te gaan wanneer het hun treft.

Ik heb er wel eens vaker een topic over geopend: pijn. Soms heb je even pijn, soms lang, soms altijd. Bij mij is het laatste het geval. Mijn lichaam vind het leuk me voor de gek te houden. Om me even te laten denken dat het beter gaat, om me dan weer hard te laten 'vallen'. Zoals nu weer het geval is. Ik had vakantiewerk, had het er hardstikke naar me zin en het leek best goed te gaan. Maar dan heb ik weer ongelooflijk veel pijn. Dit keer in m'n been. Kan nu dus weinig. Kan wel beetje lopen ed (kruk geleend ed) enzo, maar echt lekker is het niet. En ik kan niet werken en/of andere dingen doen. Ik kan er op zich wel mee leven dat ik minder kan dan ik zou willen, 'k zit echt niet stil ofzo en ik ben ook niet echt vaak depri ofzo (laatste tijd al helemaal niet), maar soms is het wel frustrerend en zit ik even in een dip. Ik geloof dat dat nu het geval is. Ik wil werken, maar het gaat niet. Ik weet dat het geen zin heeft om in een dip te zitten, het maakt het alleen maar erger. Als ik nou nog iets kon doen dan zou het nog wel gaan, maar d'r is nu ff niets om te doen, ja, rust houden, maar dat staat gelijk aan niets. Ik ben ook niet iemand die aandacht gaat vragen oid (alleen van m'n vriend dan, kee ;)), dus ja... Uit die dip kom ik wel, daar maak ik me geen zorgen over. 'k vraag me wel af hoe jullie zo iets (zouden) beleven. Zou je depri worden of zou je proberen er het beste van te maken?

Ik zou er waarschijnlijk gestoord van worden :) *wil altijd alles zelf doen en op zijn eigen manier*

Zal dus nogal frustrerend zijn als ik dingen niet zelf kan doen :eek:

Pijn is verschrikkelijk... Zeker als het zo bedrieglijk is.

Ik heb sinds eind 2e klas (3 jaar geleden alweer) last van m'n rug. De doktoren weten niet wat het is, en ik heb gewoon af en toe, eens in de 3 maanden ofzo, weer een terugval. Dan doet m'n rug gewoon hartstikke veel pijn, en heb ik zelfs moeite met zoiets simpels als lopen ofzo.

En dan denk ik weer dat het goed gaat, en even later gebeurt het weer...

Grtz,
F

PS Hoe ik ermee omga: blij zijn met elke dag dat je GEEN pijn hebt. Het klinkt heel stom, maar het helpt echt.

'k zou ermee naar de dokter gaan.

Beetje offtopic: maar dat gaat ze dus al. Probleem is dat er weinig aan te doen valt.

En als je dat al geweest bent, en je weet ook wat je hebt, maar er is niks aan te doen? Hoe zou je er dan mee om gaan? Dan ligt het 'probleem' ineens toch weer anders.

Dagen zonder pijn zijn idd fijn, bij mij is het meer dat ik dagen heb dat ik minder last heb, geen pijn heb ik eigenlijk nooit. Dipje is alweer een beetje over, ben maar vast aan dingen voor school (volgend jaar ;)) begonnen. ;) :D

1) Oh, dat zag ik nergens staan :)

2) Kan het me moeilijk voorstellen zoiets, maar wat ik zou doen is naar me lichaam luisteren, dus als ik pijn heb, het niet gaan forceren door wel vanalles te gaan doen. 'k zou dus ook voorlopig rust nemen.

3) Onder het vakantiewerk had je geen pijn toch Juliah? Dus heb je niet altijd pijn. Dus eens gaat die pijn die je nu hebt over.

Ik heb wel pijn, tis alleen niet zo dat het voor 100% overheerst. Zolang het niet te erg is kan ik er prima mee leven, omdat ik niet anders gewend ben. Soms wordt het dan alleen weer erger... En de pijn gaat niet over, dat hoopte ik altijd, maar ik weet dat ik moet accepteren dat het niet zo zal zijn. 't is iets als reuma, en dat gaat (helaas) niet over...

1) En de dokter of specialist heeft ook niet verteld wat je het beste kunt doen? "Gij zult rust nemen."

2) Hm, ja, toch de dingen blijven doen die je kunt doen. Sterkte ermee. Sorry, 'k heb ik ook niets zinnigs te melden dat je helpen kunt.

1) Dat weten zij ook niet. Rust nemen is niet altijd goed, ik moet juist in beweging blijven, ook al gaat dat niet. Als ik rust neem dan kom ik daarna helemaal niet meer overeind.

2) Tnx. Door te reageren help je al, hoor. :) En de dingen blijven doen die ik kan zal ik ook zeker blijven doen. :)

Hm, ja, toch de dingen doen die je wél kunt doen. Zoals ik al zei. :s

1) zie je dat mijn reply niet veel zinnigs bezit :) Toch denk ik dat als je de boel gaat forceren, dus tegen de pijn in handelingen gaat verichten je ook niet veel er mee op zal schieten.

kijk ff hier

Ik kan mij herinnerren dat CJ het had over een dokter waar zijn moeder was geweest en dat dat erg geholpen had... daar had je toen geen zin in... misschien moet je dat toch keer proberen? Ja ik weet dat je het al zovaak geprobeerd hebt, maar ja, dit werkt ook niet echt voor je...

Mijn broertje van 17 heeft ook heel veel pijn, vaak zie je niets aan hem (behalve dat hij moeilijk loopt, of erg voorzichtig doet) en dus denken veel mensen dat hij zich aanstelt. Doordat hij echt veel pijn heeft en mensen hem vaak niet echt serieus nemen, voelt hij zich echt slecht. Hij doet vaak zijn best gewoon te werken en te doen hoe hij zonder pijn zou doen, maar dat gaat natuurlijk niet echt...
Ik zou me denk ik hetzelfde voelen... je wil dingen doen, maar dat kan niet, mensen nemen je niet serieus... voelt heel akelig denk ik...