Alles laten vallen voor je vriend(in)
 

Omdat ik nu eindelijk ook eens de mening wil weten van "mijn generatie" :)

Mijn moeder en ik heb vaak dezelfde discussie.

Die gaat er dan over dat mijn moeder van mening is, dat als een jongen je graag ziet, hij praktisch alles voor je moet laten vallen en je op de eerste plek moet zetten.
Ook is mijn moeder van mening dat de jongen altijd naar jou moet toekomen (m.a.w. hij moet altijd reizen om jou te zien) :nono:

Ik vind dit behoorlijk van de oude stempel, en vroeg mij nu af wat jullie daar van vinden?
Kan je pas zeggen dat iemand je graag ziet, als deze bij wijze van spreken heel de wereld achter zich laat en zich alleen maar op jou focust?

Doe gewoon waar je zin in hebt, je bent volwassen. Vertel je moeder maar dat vrouwen tegenwoordig geemancipeerd zijn ofzoiets. Boeiende discussie zeg. :rolleyes:

Nee. Ik heb naast een vriendin ook nog een eigen leven en ik zou dat voor geen goud willen inruilen.

Het is totaal niet boeiend, maar dat is het punt ook niet. Ik wou gewoon even je mening

Nou die heb je.

Als hij dat doet vind ik dat alleen maar eng.
Ik vind mijn eigen leven fijn en vind het fijn dat hij ook een leven heeft als ik er niet ben. Hij hoeft ook niet alles voor mij te laten vallen, maar ik verwacht wel dat ik op een (al dan niet gedeelde) eerste plek sta.

Ik zou het maar eng vinden wanneer mijn vriend alles zou laten vallen voor mij. Asjeblieft, gun mij een jongen met een eigen leven... Dat zie ik heel veel liever dan zo'n keffertje. Oude stempel, huh.

Dat is heel erg benauwend en erg vervelend. Voor allebei.

Nee, dan zou je kunnen zeggen dat die persoon een beetje een creep is.

Persoonlijk zou ik daar helemaal gek van worden.
Ik wil helemaal niet dat hij dingen laat vallen voor me, en dat doe ik ook niet voor hem. Verder moet hij niet altijd naar mij toe komen, dat is toch helemaal nog logisch? Ik kan net zo goed naar hem toe komen.

Wat jij beschrijft komt juist meer een beetje obsessed op me over. :p
Niet iets wat ik nou graag in een jongen zie.

Belachelijk, en als een kerel dat doet is hij gewoon een kansloze flapdrol.

Ik zou er trouwens niks van moeten hebben als ik een relatie zou hebben en zij zou alles laten vallen. Ik zou het dan benauwd krijgen.

Inderdaad. Ik ben maar wat blij dat mijn vriend zijn eigen hobbies heeft, zijn eigen vrienden en ook zijn eigen wensen en gewoonten. Je moet opofferingen maken voor elkaar en dat mag je ook best van de ander vragen, maar alles laten vallen is eng en raar. En bovendien: als hij alleen maar naar jou toe komt, kom je toch ook niets te weten over hem zoals hij thuis is? Dat zou ik echt vaag vinden.

ach ik vind het wel fijn om niet veel te hoeven reizen

Nee

Liefde moet gewoon van twee kanten komen zó simpel! Het best is 'to meet in the middle'.

Je moeder heeft in die zin gelijk dat je vaak ziet dat verliefde jongens wel degelijk bereid zijn 'alles te laten vallen' als het hun vriendin betreft. Maar hoewel dat misschien iets is wat je vaak ziet, aantrekkelijk of leuk is het voor veel meisjes evenwel niet. In een gematigder versie ben ik het er wel mee eens dat het voor een relatie wel handig is dat mensen laten merken dat hun geliefde een prioriteit voor hun is. Dat gezegt hebbende; dit moet altijd op een gezonde manier gaan, anders is het te opdringerig en dat is dan weer de doodsteek voor alle aantrekkingskracht.

Wat nietszeggende algemeenheid. Heb jij soms ook met je moeder gepraat?

Het is gewoon vanzelfsprekend lijkt mij. Vind jij van niet dan?

en dat telt voor mijn vriend ook zo. En zou het beetje benauwend en idd ouderwets vinden om dat voor elkaar op te geven. Dingen waar je minder waarde aan hecht verdwijnen in de loop van de tijd toch.
En over dat reizen; t gaat ook niet alleen om het reizen, als ik toevallig vaak bij mn vriend ben geweest, vindt hij (en vinden mn ouders) het ook leuk om elkaar weer eens te zien.

Als mijn vriendin zou willen dat ik alles voor haar moet doen, dan koop ik een hondje voor der en dump haar daarna.

Ik ben het met jullie eens dat je naast je vriend(in) ook nog een eigen leven met hebben (wat voor hem/haar natuurlijk ook zo is) of dat het anders op eerder een fetisj gaat uitdraaien. Wat mij ook beangstigend lijkt.


Maar was het dan vroeger zo anders, of is mijn moeder gewoon anders :p

Mijn vriend moet natuurlijk wel een leven hebben... En dus niet alles voor mij laten vallen. Als hij alles laat vallen wat eerst belangrijk voor hem was is hij sowieso niet meer de persoon waar ik op viel en is hij dus ook niet meer interessant voor mij.

Okee, ik zou dat prima vinden als jij altijd zou koken en 's ochtends ontbijt op bed zou brengen. Als we ouderwets gaan doen gaan we ook GOED ouderwets doen ;)

nou, mijn ouders hebben ook hele andere ideeen over hoe relaties zouden moeten werken ( het feit dat ze gescheiden zijn zegt genoeg).

Als mn pa mij belt vraagt hij altijd of ik bij mij vriend ben, of mijn vriend bij mij. Vooral in het weekend, op zaterdag, als ik zeg "nee, ik zit lekker op mn kamer, alleen" snapt hij niet dat we niet bij elkaar zijn. Zijn filosofie "als je verliefd bent wil je ieder moment met elkaar delen". Dan kan ik me wel aangevallen voelen, want we zijn wel degelijk verliefd, maar we hebben geen behoefte om elkaar constant op de lip te zitten.

Mijn ma snapt het ook niet helemaal. Toen ze vandaag vroeg hoe vaak we elkaar zagen in de week, zo'n 3 keer, en ik vertelde dat we altijd op donderdagavond met elkaar afspreken na 00:00 als zijn vriendenavond over is, tenzij een van zijn vrienden de volgende dag niet hoeft te werken, en ze samen gaan stappen, snapte ze dat ook niet echt. 00:00 klinkt voor iemand van 58 ook erg laat (voor een student begint de avond dan pas) ;)

Maar mijn ouders hebben me wel een beetje aan het twijfelen gebracht. Ik zie mijn vriend inderdaad niet zo vaak, maar weet ook niet of ik die behoefte wel heb. We bellen wel iedere dag met elkaar, of vaker, spreken elkaar op msn, maar face-to-face contact is als ik het bij elkaar optel (in wakkere toestand) iets van 10 uur per week.

Ik weet niet of ik meer wil, want ik denk dat als het meer zou worden, ik het gevoel zou krijgen dat ik me aan hem opdring, en hij zijn eigen ding niet kan doen. En ik heb liever niet dat gevoel. Aan de andere kant had hij dan maar geen relatie moeten beginnen...

lastig

Ik heb echt precies hetzelfde :eek: Verder geen tips ofzo, maargoed.

Ik vind het belangrijk om een eigen leven te hebben en dat hij er ook een heeft. Tegelijkertijd vind ik dat hij er voor mij moet zijn wanneer er iets echt niet goed gaat, zo ben ik er ook voor hem als hij me nodig heeft.

Het is fijn om afentoe alleen te zijn, ff tijd voor jezelf. Zo denkt hij er ook over :)

Ik val totaal niet op jongens die alles voor mij over hebben en alles voor me doen, daar word ik heel naar en dominant van.
Ik krijg de kriebels van die types die echt álles voor je doen. (N)

Ik ben wel van de oude stempel.Ik ben heel graag bij mijn vriend en ik wil alles mee maken met hem.
Maar niet 24 uur. Het is wel fijn om sommige dingen alleen te doen. Maar daarna wil ik wel weer zo snel mogelijk bij hem zijn om lekker te kleffen en dat soort dingen of je nou allebei alleen tv kijkt of met zijn tweeen. De keus is bij mij snel gemaakt :cool: (y)

Zou ik zelf niet willen, moet ook tijd voor mezelf hebben om me eigen dingen te kunnen doen.

En een goede vriendin van me heeft echt alles laten vallen voor dr vriend. Vrienden, school en weet ik veel wat meer en nu 1 jaar later is het uit en heeft ze niks en niemand meer.

Ik zal dat nooit doen. Mijn vrienden en het sociale leven dat ik buiten mijn relatie heb is ontzettend belangrijk voor me en zou ik niet op willen geven.

Daarbij vind ik een bepaalde mate van evenwicht erg belangrijk in een relatie. Met reizein bijvoorbeeld is het het leukst als je afwisselt waar je naartoe gaat. Soms gaat dat moeilijker en dan zal ik er minder problemen mee hebben, maar als je allebei de mogelijkheid om naar elkaar toe te gaan en de omstandigheden zijn op beide plaatsen goed, is dat wel het leukst.

Verder is op de eerste plaats zetten vrij logisch in mijn ogen, zolang je de rest maar niet vergeet en/of verwaarloost :o

Dit. Aan de andere kant wil ik natuurlijk wel dat hij moeite voor me doet, dat hij laat merken dat ik belangrijk voor hem ben. Ik wil graag dat hij een eigen leven heeft, ik wil er alleen wel deel van uitmaken ;).

En ga jij dan voor het inkomen zorgen, de piepende deuren oliën, etc?

En over een jaartje of zo kinderen?

Deal!

:)

Geweldig. Wanneer gaan we trouwen? :)

1: Alles voor je laten vallen: Nou ja, dat ligt eraan. Als er echt iets ernstigs aan de hand is en ik bel hem, zou ik het fijn vinden om te horen 'Ik kom er nu aan' maar verder hoeft dat van mij niet. Laat hem maar mooi zijn hobbies, vrienden en intresses houden enzo.
2: Eerste plek. Dat moet hij zelf zijn. Ik hou van een man met een ruggegraat. Natuurlijk vind ik het fijn om belangrijk voor hem te zijn, maar ik zou niet willen dat de rest niet meer van belang is voor hem.
3: Naar je toekomen. Als we dat hadden gedaan, hoe had ik dan moeten weten waar hij woont, wie zijn ouders zijn enz enz?

Oei, ben ik het toch even helemaal met je eens. Hij moet vooral zijn eigen leven houden, want daarom vond ik hem nou net leuk, maar zoals Smokin' zegt, vind ik het wel belangrijk dat we bij elkaar een prioriteit zijn.

Ik ben het heel vaak met Smokin' eens :D.

Ik vind 'm soms veel te kort door de bocht gaan over wat vrouwen wel en niet vinden. Maar af en toe komt er wel iets zinnigs uit, ja :P

Het moet wel meer richting de 50/50 zijn, als je er allebei de middelen voor hebt. En anders gewoon op een gezonde manier elkaar aanvullen. Het moet natuurlijk wel leuk blijven.
Eigenlijk is het bijna ongezond om te denken dat een relatie voor altijd zal zijn, dus alles opgeven voor een ander is niet zo slim.

grappig, mijn ma denkt hier heel anders over...

Ik zou gillend wegrennen als iemand alles op zou geven voor alleen mij. Ik heb veel voor iemand over, maar ik wil toch graag een eigen leven houden.

En verder; spreek gewoon met elkáár af wie er reist ofzo, daar heeft je moeder toch weinig mee te maken.

Nou, niet alles nee, maar wel veel.

Ik heb er echt geen zin in om als laatste optie onderaan zijn prioriteitenlijstje te bungelen. Ik wil niet iets zijn "voor erbij" als het zo eens uitkomt in de verder drukke bezigheden van meneer. Ik ben zijn partner, degene met wie hij zijn leven deelt tot we oud en grijs zijn. Dat is niet zomaar iets.

Als je een relatie hebt geef je (een deel van) je vrolijke vrijgezellenbestaan nu eenmaal op. Anders heb je geen relatie, maar een scharrel.

Ik denk dat de moeder van ts hier op doelt. Als je wilt testen of hij het serieus meent, kun je dat wel degelijk aflezen aan hoeveel hij zich voor je wil inzetten.

Aan de andere kant is een relatie wel dusdanig serieus dat het niet binnen een week of twee zover is.

Maar er zit een groot verschil tussen alles laten vallen voor iemand en een hoge prioriteit hebben in iemands leven. Mijn vriendje is een van de belangrijkste mensen in mijn leven, maar dingen die belangrijk voor me zijn laten vallen? Als hij dat van mij zou vragen, zou ik betwijfelen of we wel een evenwichtige relatie zouden hebben. (Dat betekent natuurlijk niet dat er geen compromissen gesloten worden).

Neuh, blijft er niet veel over van het leven, denk je niet? Ik denk zo aan: studie, werk, vrienden, hobby's, etc...

Ik denk dat trouw/loyaliteit zich niet uitdrukt in of je alles 'laat vallen', voor de ander, maar eerder welke rol je je partner tussen alle andere blokjes van het leven geeft. En dat mag best het grootste blokje zijn :)

ik reis wel 90% van de tijd naar haar toe ipv zij naar mij, maar dat is logisch: ik heb ov, we wonen niet in dezelfde stad (niet effe te fietsen dus) en we willen elkaar wel zien, dus ik reis. geen punt. maar alles laten vallen?! NO WAY! sterker nog: ik neem gewoon regelmatig m'n eigen gitaar mee, en er komt zelfs een amp van mij daar te staan; kan ik altijd spelen :P ghehe

dus nee, ik vind niet dat dat moet. beide partijen moeten hun eigen leven hebben, en niet (teveel!) opofferen.

Nee, absoluut niet. Ik heb ook nog een eigen leven, en ik ben alleen maar blij als mijn vriend dat ook heeft. Hij staat zeker bovenaan in mijn prioriteitenlijstje (wat een kutwoord). Ik vind het benauwend als een jongen zich alleen maar op mijn concentreert en zijn vrienden (bijvoorbeeld) door/voor mij verwaarloost. Ik zou dat ook nooit voor hem doen. Mijn vrienden staan minstens net zo hoog als hij. Voor mij is dat gewoon logisch.

Ik vind van niet, het zou beklemmend zijn. Bovendien kan het ontzettend fout aflopen. Als de jongen dan gedumpt wordt en alles heeft opgegeven, of teveel doet voor het meisje, dan heb je ineens niets meer. Een beetje link als je het mij vraagt. Ik ken zelfs iemand die zijn studiekeuze heeft laten afhangen van zijn vriendin, waarna zijn vriendin hem een jaar later heeft gedumpt. Daar zat hij dan met z'n studie, die hij eigenlijk niet zo leuk bleek te vinden.

Uiteraard moet je wel wat voor elkaar opofferen, maar het moet niet extreem zijn en ook niet van 1 kant komen. Wat mij betreft dus een evenwicht.

Alles opgeven is wel weer heel wat. Wat tijd voor elkaar vrij moeten maken lijkt me wel handig, maar ik zou echt niet mijn vriendinnen of hobby's op willen geven voor iemand. Beetje aanpassen moet kunnen.
Ik zou ook absoluut niet willen dat hij dingen opgeeft, want dan is het alsof hij geen leven heeft, en dat trekt niet aan.
En ik reis eigelijk altijd naar hem ipv andersom. Maar dat is omdat hij een eigen huis heeft en ik bij mijn ouders woon op het moment.

Alles opgeven is misschien verkeerd geformuleerd, maar ik sta toch wel graag op de eerste plaats bij mijn vriend... Omgekeerd is dat ook zo. Als hij mij echt nodig heeft, dan laat ik met plezier alles even vallen om hem bij te staan.