Verzwegen.
 

Tijd. We hebben er verrassend veel
of weinig, mijn lief, ’t is relatief.
We kunnen neerzijgen of grazende
sprietjes tellen, uiteindelijk vertellen,
zwijgen. Tegen onze achterachter-
kleinkinderen, maar vooral niet
vergeten. Of juist wel.
Alsjeblief.

Woepie, ik zou er mee naar Amsterdam mogen gaan. Gewonnen op Kunstbendeworkshop :cool:. Gezweetwel ook, las ik?

Ik zou na "weinig" nog een "van" plaatsen, als ik jou was. Er is iets met dit gedicht, maar ik weet nog niet precies wat.

Ik denk dat er tussen "onze achterachterkleinkinderen" en "vooral niet" nog een heel veel past, en misschien zou het beter stromen als je in plaats van "maar" daar "en" zou neerzetten, of "en dan". Maar dan vind ik nog steeds dat je er goed een zin of een zinsdeel na "achterachterkleinkinderen" in zou kunnen passen.

De rijm van lief en relatief maakt dat het gedicht een beetje simpeler klinkt, misschien kun je na "relatief" een komma plaatsen om het minder abrupt te maken?

Ik vind het zeker geen slecht gedicht. Verre van dat, zelfs.

Heb je hiermee gewonnen in de Kunstbendeworkshop?