Nieuw ontroerend verhaal!
 

Daar stond hij dan, helemaal alleen midden in de tuin, zielig met z'n kapotte kleren. Dat zie je eigenlijk alleen maar in films dacht ik nog. Zo'n klein jongetje. Voorzichtig schoof ik het gordijn nog een beetje naar rechts om het beter te kunnen zien.
Ik schrok opeens zo erg door een knal! Ik kon zo niet zien wat het nou was maar, het leek op een dichtslaande deur... Ik hoorde een vrouw met een schelle stem roepen dat hij maar beter een eind kon gaan lopen omdat hij zo vervelend was. "ROT KIND laat je broer toch is met rust!"

Pff lange dag vandaag. Ik verveelde me al zo erg dat ik besloot buiten rond te gaan lopen in de hoop nog wat vrienden tegen te komen. Met een leeg gevoel in m'n maag pakte ik m'n kapotte slippers... Ik zou toch is nodig weer nieuwe kleren gaan halen hoorde ik mezelf hard op denken. Eenmaal buiten bleef mijn vervelend gevoel hangen. Alle huizen zagen er verlaten uit hoewel het toch zo'n lekker weer was. Alhoewel ik wel wat kinderen hoorde spelen.

In de verte zag ik iemand bij een boom zitten. Ik kon niet zien of het nou een enge man was of dat dat nou dat jongetje was wat ik had gezien. Ondanks dat gekke gevoel besloot ik naar hem toe te lopen. Hoe dichter bij ik kwam hoe harder ik gesnik hoorde. Toen ik bijna voor zijn neus stond keek hij mij met een huilend gezicht eventjes aan. 'Hoi' zei ik en ging naast hem zitten. Ik dacht nog bij mezelf, waarom ben ik hier aan begonnen. Als of ik hem kan helpen. Maar ergens voelde ik me ook wel trots om hem te troosten. 'Volgens mij ben jij mijn overbuurjongentje'. Het snikken stopte een beetje. 'Wat is er gebeurt? Ik hoorde iemand schreeuwen en wat is er met je kleding gebeurt'.
Ik dacht al dat het een te persoonlijke vraag zou zijn want, hij wilde er niet op antwoorden.
Ik boot hem aan om een paar slokken te drinken van mijn flesje cola die ik toevallig bij me had. Hij wilde het wel en lachte voor het eerst. 'Als er iets is kan je altijd bij mij aanbellen, zei ik tegen hem. Met tranen in z'n ogen vertelde hij dat hij Tim heette en ik vertelde hoe ik thuis woonde. 'Heb je geen vriendjes in de buurt vroeg ik hem'. Hij antwoorde van nee. Ik legde hem uit dat ik hier ook niet veel mensen kende en dat ik dat liever wel had gewild.

Stukje bij beetje legde hij meer over zichzelf uit. Toen ik later op m'n telefoon keek bleek het al een uur laten te zijn. Geschrokken stond ik op.. ik moest snel zijn had namelijk een sollicitatie gesprek over een uurtje. Helaas moet ik daarvoor 20 minuten in de bus voor zitten.
Snel legde ik uit dat ik moest gaan en vroeg of hij morgen rond 1 uur weer bij deze boom op me wilde wachten. Natuurlijk zei hij ja, hij had niemand en ruzie met z'n moeder en waarschijnlijk lag heel zijn thuis situatie over hoop. Toen zei hij stil iets waarvan ik me heel blij voelde: 'Ik vond het fijn met je gepraat te hebben'. ' Ik ook! en ik zie je morgen gauw weer antwoorde ik wat onaardig vlug.

Snel rende ik op mijn kappote slippertjes terug naar huis. Snel gooie ik mijn sleutels op de trap en rende naar boven om snel wat nette kleren te zoeken.
Nog 10 min. om de bus te halen... en me dan ook nog op te maken.

Even later half opgemaakt zat ik in de bus... ik staarde naar buiten....






---- Graag wil ik jullie reactie op dit verhaal omdat ik er misschien verder mee wil gaan. Groetjes. ----

tip !! << click this!!

Nee sorry ik vind het niet ontroerend want ik vond de eerste alinea al naar. ;x Dus zet voortaan beter niet dat soort dingen in de titel van je topic. ;)

Nee... Tis niks...

Snel rende ik op mijn kappote slippertjes terug naar huis. Snel gooie ik mijn sleutels op de trap en rende naar boven om snel wat nette kleren te zoeken.
Nog 10 min. om de bus te halen... en me dan ook nog op te maken.


Als je die 3 keer snel nu een zou veranderen zou dit een aangenamer stukje zijn om te lezen... Nu lees je zoiets als : Snel......Snel....Snel.

IK zou het anders schrijven...maar da's mijn persoonlijke mening en schrijfstijl.

nou bedankt,..

Dat snel snel is idd dom..
Mja je moet wat doen heh :P

Sommige weten blijkbijkbaar niet wat ontroerend betekend..



Ik stop met dit verhaal doei :P

Wij weten echt wel wat ontroerend betekent, het verhaal is gewoon slecht geschreven.

een jongetje dat moet huilen en kapotte kleertjes aanheeft, en een grietje dat daar dan mee gaat babbelen. wat is daar nou 'ontroerend' aan?


en het is niet omdat je hier 'slechte' commentaar krijgt dat je maar gewoon moet ophouden met dit verhaal hé, schrijf gewoon verder. schrijven doe je in de eerste plaats toch voor jezelf?

misschien wórdt het nog wel ontroerend, who knows.

Ontroerend slecht, misschien. Daarbij maakt men zelf wel uit of zij een verhaal al dan niet als ontroerend ervaren, dank u.

Als je slechte stukken schrijft moet je niet gelijk beledigd zijn als mensen zeggen dat het niet goed is. Misschien is het wel je eerste versie / de eerste keer dat je wat schrijft.

Ik zeg, herschrijven en oefenenoefenenoefenen.

Sorry hoor maar eerlijk gezet vind ik vind ik dit verhaal opzich wel leuk. Het is wel niet ontroerend maar wel leuk. Ik vind dat jullie een beetje te kritisch hebben gekeken denk ik. Maarja, dat doen jullie eigenlijk altijd. = \

Te kritisch is onmogelijk :)
Te bot wel.

Thnx ...

Misschien is ontroerend niet het juiste woord,,,

Toch allemaal bedankt voor de reacties :P

Twas eigenlijk ook maar zomaar voor de grap op school geschreven :P Doeii

De lat ligt hoog bij degenen die oordelen. Maar ik vind wel dat de meesten overigens onvermoeibaar zijn in het geven van tips, commentaar en je eventuuel op weg helpen.
Wees bereid kritiek op te pikken, al is dat misschien moeilijk. (Voor mij was het dat in het begin in ieder geval ;)) Als je de kritiek aan wilt horen, kun je er wat mee doen en je verhaal verbeteren. Als je echt schrijven wilt, is dat denk ik een praktische zet. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken maar met oefening kun je een eind komen. :)