Verlatingsangst
 

Mijn ogen lijken langzaam dor te worden,
de glans zal morgen meegenomen zijn
door je kofferhart, en ik zal achterblijven.

- Hoewel, blijven is anders dan er zíjn,
het is als filmen dat je stilstaat
en die film dan blijven kijken tot je rewind. -

Angst dreunt in mijn slapen en
maakt me wakker.

Onafhankelijk van mijn lichaam loop ik naar de deur;
de bel gaat en hij haat me blijkbaar want
er staat niemand.

Ik sluit mezelf buiten
en ren tot ik mezelf verlies.

Er is niets om afscheid van te nemen.

___

Ik wil zo graag wat beters schrijven, maar meer dan dit komt er momenteel even niet uit. Chaos in mijn hoofd.

Die chaos is juist een vereiste voor mij om iets moois te schrijven :p

Ik vind het eigenlijk best goed :)

Mijn ogen lijken langzaam dor te worden,
de glans zal morgen meegenomen zijn

Dat vind ik niet zo'n sterke opener. Je herhaalt in de tweede zin een beetje overbodig wat je in de eerste al aangeeft.

De rest vind ik wel nog mooi :)