Eerlijk zijn
 

Eerlijk zijn.
Klinkt niet moeilijk.
MAAR...
Is het wel.

Want:
Ik wil gewoon dat iemand 100% eerlijk tegen mij is.
B.v: Wat vind je van mijn nieuwe broek?
Veel mensen zullen zeggen dat ze 'em best leuk vinden, ook al is dat niet zo. Zelf zeg ik het in zo'n geval gewoon, maar ik heb gemerkt dat ik daar heel erg mee op moet passen; voor je het weet heb je iemand beledigd. Toch wil ik dat anderen het tegen mij zeggen als ze die broek niet leuk vinden, maar dat durven ze dan niet.

Dit is even een simpel voorbeeldje, maar in een relatie krijg je vaak met dit soort dingen te maken.
Ik heb veel liever dat iemand tegen mij zegt waar het op staat, (ook al vind ik dat dan niet leuk om te horen) dan dat ik iets achteraf hoor, of, nog erger, van iemand anders.

Tegen mij mogen (soms zelfs moeten) ze zeggen wat ze denken.

Hoe denken jullie hierover?

ja, ik wil ook altijd dat mensen écht eerlijk zijn over alles wat ze van me vinden.
Als iemand wanneer ik er moe en gaar uitzie tegen me zegt "ja, je ziet er inderdaad niet uit", ben ik diegene veel eerder geneigd te geloven als ie dan een keer zegt "je ziet er leuk uit", dan iemand die constant loopt te slijmen.
Ik prik daar toch wel doorheen en dan denk ik op een gegeven moment dat er nix positiefs meer aan me is, en dat mensen het alleen maar zeggen om aardig te zijn.

M'n ex die zei op een gegeven moment ook allemaal dingen, hij was gekker op mij dan op z'n ex enzo. Allemaal van die mooie leugentjes om bestwil. Dingen die je graag WIL geloven, terwijl je vanaf het begin al weet hoe het echt zit.
Achteraf bleken die dingen gelogen, en nu weet ik niet meer waar de grens tussen waarheid en leugen zit.
Dus denk ik dat al die lieve dingetjes die hij zei "jah, je hebt wel een heel mooi lichaam, blabla, etc" allemaal gelogen zijn en word ik er uiteindelijk dus alleen maar onzekerder van....

Ook bijv. als mensen eerst nog tegen hem zeiden "jah ik zou haar maar dumpen" en dat diezelfde mensen nu heel slijmerig doen van "goh, wat gemeen van hem".
Dan denk ik ook van ach rot toch op...

Kortom, :D
Ik ben het compleet met jouw stelling eens.

Ja, eerlijk zijn kan ook gewoon niet altijd..

Er zijn kleine leugentjes die je zegt om te vermijden dat je een anders kwetst, dit vind ik iets anders dan niet eerlijk zijn.. Kijk, met het voorbeeld van die broek.. diegene heeft die broek, en vind hem mooi, het heeft voor diegene geen nut te horen dat jij em niet mooi vind, diegene wil gewoon zn blijdschap tonen..

maar ja, waar trek je de grens hierin? Als je liegt omdat je niet wil vertellen dat je bent vreemdgegaan, je wil de ander namelijk niet kwetsen, dan is dit toch wel een stuk erger..

Ik denk dat het meer afhangt van wat iemand wil weten.. Jij wil graag weten dat mensen jouw broek niet mooi vinden, dus als iemand zegt van wel, staat dit voor jou gelijk aan liegen..

Nou is het voor mijzelf dat ik op dat soort momenten iets zeg van ja, kvinnem wel bij jou passen, of helemaal niet echt iets zeg, of zeg, nja, ik zou hem zelf nooit kopen/dragen. Op die manier lieg je niet, want ik meen die dingen dan ook, maar zeg je niet hard ik vind hem lelijk..

Sja, eerlijk zijn is moeilijk.. Ikzelf doe zoveel mogelijk mn best dit te zijn.. eigenlijk is het zo dat op het moment dat het mijzelf schaadt dat ik niet eerlijk ben, ben ik het wel (zoals in een relatie..).. maar als het mij niet schaadt, en de ander mogelijk wel (zoals met die broek) zeg ik niet hard mijn mening, maar ontwijk dit..

Jawel, daar vraagt diegene om; die wil mijn mening weten die krijgtie.



Moeilijk ja, om die grens te trekken, maar ik denk dat het voor een relatie gezond is als je zo eerlijk mogelijk bent.

Hmmja.....
Kijk als je dénkt van "Dit is op dit moment het verstandigste/aardigste en het is niet extreem ernstig als ik hierover lieg", zoals bij die broek, dan denk ik ook van: okee, dat moet kunnen.

Maar wanneer iemand er expliciet bij zegt van "Ik wil de waarheid weten, al is die nóg zo negatief", dan vind ik dat je de waarheid moet vertellen.
Ik heb bovenstaande altijd gezegd wanneer het met m'n relaties verband hield. Alleen heeft nog nooit iemand zich eraan gehouden bij mij, volgens mij... :(

nee precies, dat laatste!
Durft men dat niet?
Je vraagt er toch om? Dan ben je toch voorbereid op een eventueel vervelend antwoord? Als je dan toch blijft 'liegen' of zwijgen, is dat niet goed.
Dussss, gewoon eerlijk zijn, ook al is dat soms moeilijk/pijnlijk

hmm ik probeer zelf eerlijk te zijn tegenover iedereen enzo, maar ik weet gewoon als ik bepaalde dingen zeg dat het eigenlijk geen nut heeft ik bedoel niemand wordt er beter van en ik kwets iemand ontsettend.
Ik vind dan wel dat je ff tactisch kan zijn en zeggen dat je 'de trui wel leuk vind staan maar dat het gewoon niet helemaal jou smaak is' in plaats van: 'die is lelijk!!'

Snap wat ik bedoel? :)

ik snap het

maar, "die is lelijk" zal ik ook nooit zeggen hoor!

zijn mensen die wel zo direct zijn :( daar erger ik me beetje aan maar mooi dat jij dan nie zegt ;)

Ik bedoelde met dat eerste eigenlijk meer wat ik later nog zei.. Het schaadt mij niet om op dat moment de waarheid licht te verdraaien, de ander ook niet, het schaadt de ander wel hard de waarheid te zeggen..

En ja, in een relatie is het erg belangrijk denk ik, want die persoon vertrouw je dus van die persoon verwacht je dat die zich vrij genoeg voelt eerlijk tegen je te zijn

Vind ik het belangrijkste in een relatie..maar nog moeilijker wordt het als een ander persoon over je vriendje zegt dat hij liegt en hij zelf zegt dat dat helemaal niet zo is (gaat dan niet over zijn gevoelens voor mij maar over andere (kleine) dingen)..bleh..weet ff niet wat ik moet doen..iemand nog tips?

100% eerlijkheid voor mij... ik kan niet tegen vaagheid, of dingen niet weten... Ik zal dan ook net zo lang over iets doorgaan tot ik tevreden ben met het antwoord. In een relatie moet je gewoon alles tegen elkaar kunnen zeggen, als je tegen je vriend al niet eerlijk kan zijn, tegen wie dan wel? Als je niet eerlijk bent, komen er dingen tussen in te staan. Dan komen die dingen er in ruzie pas uit, en dat werkt helemaal niet. Als ik ergens mee zit wil ik dat gewoon kunnen zeggen, als ik iets vervelend vind, wil ik het daar ook gewoon ver kunnen hebben, zonder meteen een ruzie te krijgen en zonder dat hij zich meteen aangevallen voelt.

Andersom net zo, ik wil niet achteraf horen dat hij iets vervelend vond, dat wil ik meteen horen, dan kan ik er misschien nog iets aan doen. Verder ben ik slecht in mensen vertrouwen, maar met complete eerlijkheid wordt dat makkelijker. Naar mijn idee is praten dé basis van een relatie en hetgeen dat een relatie stand kan houden...
tja je kan het bij mij snel verpesten met dingen verzwijgen. Ik ben heel redelijk en men hoeft niet bang te zijn dat ik boos word als ze iets vertellen, zolang ze het maar vertellen. En kom op, als iemand niet tegen de waarheid kan als ik zijn broek niet mooi vind? Tja ik denk niet dat mijn vriend zoiemand zal zijn, is ie het wel, houdt hij het niet zo lang met mij vol... die kleine dingetjes zijn al helemaal achtelijk om te verzwijgen, is toch niet nodig?

En misschien dat er dingen zijn die idd beter verzwegen kunnen worden... maar ja daar wil ik nog altijd zelf over oordelen, want ik denk dat ik daar beter over kan oordelen dan iemand anders...

Ik weet het niet..

zoms is een leugentje al snel gemaakt... en dan kan je het vaak niet meer terugdraaien...

is wel fout..

eerlijkheid is nou eenmaal beter maar ik moet zeggen dat ik mezelf ook wel eens betrap op een leugen

Hier ben ik het mee eens! (y)

goedzo

Nee joh, dan moet je erom heen lullen.

Bijv. iemand mailt jouw een foto, en wil eerlijk weten wat jij er van vind. Kijk als die persoon echt oerlelijk is, dan is dat een beetje lullig om te zeggen. In dit geval moet je dus er gewoon omheen draaien, met een opmerking als leuke foto ! Jij liegt niet en kwetst die persoon niet. Jij blij, die persoon ook blij :cool:

-Desecrator

Of je weet gewoon niet meer wat te zeggen :o

Gevolg: niemand blij :o

Ik vind het ook wel prettig als mensen eerlijk zijn. Het ligt er wel aan wie en op wat voor manier. Als iemand waar ik niets mee te maken heb ineens op me af komt van: Wat heb jij een belachelijke broek aan", zal ik anders reageren dan als een goede vriend zou zeggen: "Ik vind eigenlijk niet dat die broek je zo erg goed staat".

Hallo,

Vanzelfsprekend willen we allemaal dat we 'eerlijk' tegen elkaar zijn. Echter, hoe je dit aan moet pakken verschilt voor iedereen. Dit heeft alles te maken met zogenaamde 'faces', het 'politeness-principle' en het 'cooperatiebeginsel'.

Wow..... wat zegt ie nu?

Nou, iedereen heeft een zogenaamde 'face', gezicht dus, wat hij/zij wil beschermen. Dat heb jij, dat heb ik, dat heeft je buurman: dat heeft iedereen. Wanneer iemand iets negatiefs zegt over bijvoorbeeld je nieuwe kleding, voel je je aangevallen, je voelt je "face" in het nauw gedreven.

Dit weten we allemaal (onbewust of niet), en daarom maken we gebruik van het 'politeness principle': beleefdheidsbeginsel. Ook gaan we uit van het cooperatiebeginsel: het zou te ver voeren om dit hier helemaal uit te leggen. Maar het komt erop neer dat je ervan uitgaat dat je gesprekspartner "meewerkt" in het gesprek volgens een aantal geldende normen, zo moet datgene wat er gezegd wordt relevant zijn en voldoen aan kwaliteits- en kwantiteitseisen.

Om terug te komen op het onderwerp: wanneer jij een lelijke broek aanhebt, zal de andere partij dit niet zomaar zeggen. Je kunt een aantal categorieen onderscheiden hoe je zou kunnen reageren:

1.) niet ("wat een mooie broek heb je aan")
2.) indirect ("wat een aparte broek heb je aan")
3.) direct - negatief ("sorry dat ik het zeg, maar je broek staat me niet aan")
4.) direct - positief ("Wat heb jij een lelijke broek aan")

Het is afhankelijk van de positie van beide sprekers, de zwaarte van het onderwerp en de afstand tussen beide betrokkenen voor welke variant gekozen wordt.

Misschien een beetje diepgravend... het is dan ook niet voor niks een stukje communicatiewetenschap ;)