jongeren (15 t/m 17) en (Gedwongen) hulpverlening. Welke mate ouders betrekken?
 

Hallo allemaal,

Ik ben bezig met een onderzoek voor mijn stage en tijdens dat onderzoek stuitte ik op allemaal toch wel grappige en interessante zaken uit mijn boeken van het 1e en 2e jaar en ik begon me dingen af te vragen. Eén van die zaken wil ik graag met jullie bespreken.

Een aantal van jullie vallen onder de categorie adolescent (wat leeftijd betreft) of hebben deze fase al gehad. Anderen zitten hier misschien nog niet in, maar mijn ervaring is dat heel veel psychologiemensen in hun ontwikkeling vóór lopen omdat zij toch relatief veel hebben meegemaakt / over zaken nadenken e.d.

Ikzelf loop stage bij afdeling leerplicht van de gemeente waarbij ik woon.
Als ik kijk naar de aanmeldingen van l.l. die bij ons worden aangemeld zijn dit relatief veel jongeren tussen de 15 en 17 jaar en een stuk minder tussen de 12 en 14 jaar.
Veel jongeren in de eerst genoemde leeftijd zijn bezig zich los te maken van thuis, trekken naar vriendengroepen, gaan nadenken over zichzelf, wie ze zijn, welke positie zij hebben in de maatschappij en gaan meer eigen verantwoordelijheid opeisen want ja, ze zijn toch volwassen aan het worden.
Zo'n leerling wordt aangemeld bij de leerplichtambtenaar wegens veel spijbelen (wellicht een signaal voor achterliggende problemen). Na een klein onderzoekje over de situatie nodig ik de jongere en ouders uit voor een gesprek. Gebruikelijk is om de brief aan ouders te richten.
Hoe zou jij het ervaren als de brief waarbij jij en je ouders worden uitgenodigd in eerste instantie aan je ouders is gericht? Hoe zou jij het het liefste zien? waarom?

Vervolgens komt een jongere op gesprek met één van zijn ouders of met beide ouders. Er wordt uitleg gegeven over de reden dat er is opgeroepen, wat de taak is van een leerplichtambtenaar en er wordt in het gesprek gekeken of er achterliggende problemen zijn. Dan wordt er, soms in datzelfde gesprek (bij vrij 'simpele' problemen) soms in een tweede gesprek gekeken wat er moet gebeuren zodat jij weer goed naar school gaat.
Tot waar (welk deel van het gesprek) zou jij willen dat je ouders bij het gesprek aanwezig zijn, om welke reden?

Als er een tweede gesprek plaatsvind. Moet deze dan met jou én je ouders plaatsvinden, met jou alleen en vervolgens je ouders apart of helemaal met jou alleen? Waarom?

De leerplichtambtenaar heeft een zorgtaak maar werkt vanuit een wettelijk kader. Het opmaken van een Proces-verbaal tegen jongere en/of ouders is mogelijk. Als een leerplichtambtenaar dit gebruikt om jou te motiveren weer naar school te gaan, hoe werkt dit dan bij jou? dus; positief, neutraal, negatief? waarom?

Ik vroeg me dus eigenlijk af, ondanks dat de leerplichtambtenaar vanuit een wettelijk kader werkt en ouders mede verantwoordelijk zijn voor het schoolbezoek van de jongere, welke invloed dit heeft op de mogelijkheid de jongere te kunnen motiveren e.d.
Als je wilt kun je de vragen ook breder trekken op algemeen gedwongen hulpverlening.
Ik ben erg benieuwd!

Ik val niet meer in de categorie maar zal toch maar reageren hope you don't mind.

Wanneer mijn ouders een brief krijgen die ook voor mij bestemd is en over mij gaat en niet aan mij gericht is zou ik dat heel vervelend vinden. Waarom, op je 16-17de vind je jezelf heel wat en wil ook volwassen behandeld worden, ten minste zo was ik. Wanneer je de ouders aanschrijft passeer je naar mijn idee je jongere. Een oplossing zou zijn twee brieven een voor de ouders een voor de jongere.

Ik zou mijn ouders er denk ik niet bij willen hebben. Kan niet goed uitleggen waarom. Als ze er dan echt bij moeten zijn zou ik het zelf prettiger vinden als er eerst een gesprek met mij alleen was geweest en pas daarna ik er bij zou betrokken worden. Omdat ik dat weet hoe of wat en met wie ik te maken heb.

Een tweede gesprek vind ik dat alleen met de jongere moet zijn. Dit omdat deze wss oud en wijs genoeg is om gesprekken te voeren plus dat ik denk dat je soms niet eerlijk bent wanneer je ouders er bij zitten. Het lijkt mij erg betutellend als je ouders er ook bij een tweede gesprek bij zitten.

de laatste vraag kan ik echt niet beantwoorden... :p ;)

@ lightfighter
wat zou je vinden van een brief gericht aan jongere én ouders

Bijv:

Aan lightfighter en ouder(s)/verzorger(s)
Regenboogstraat 38
1794 JK Pijnboomstad

(bovenstaande adres is fictief ;))

weet je wel zeker dat het fictief is :p ;) (flauw :p)

Ehm zou ik ook niet prettig vinden. Ik zou zelf echt apart willen worden aangeschreven. omdat ik me dan toch verantwoordelijker zou voelen en deze ook mss meer zou nemen

oké, twee brieven dus?

wat ~~Fantôme~~ zegt vind ik wel een goed idee.

gewoon eerst degene waar het eigelijk voor is noemen. En daarna degene die mee zouden moeten komen

vind ik wel maar goed mss ben ik geen goed voorbeeld meer je kent me :p :bloos:

Ik had destijds skyt aan 'ouders verzorgers van'.. Zijn mýn brieven, en als me ma wat te zeggen had zei ik gewoon, staat jouw naam erop soms??Ik ben mijn eigen ouder / verzorger wel.. Stel je voor je zit met 2 mensen aan een tafel en die praten over je alsof je er niet bij zit, dat pik je toch ook niet..

En de leerplicht ambtenaar had ik ook skyt aan.. :P Maar gelukkig was de ambtenaar van mijn stadje een lambal die nix uitvoerde :D

Wat nou als de ouders het probleem zijn? Dat ga je als kind zijnde toch niet vertellen met je ouders erbij. Daarnaast zeg je door de ouders alleen aan te spreken bij een brief ook nog eens dat je de ouders belangrijker vind dan het kind. Of hoe kan ik het beter uitleggen, je negeert het kind een beetje.

Een psycholoog zal nooit vertellen dat de ouders het probleem zijn zonder eerst met die ouders gesproken te hebben. :) Dan is het niet meer dan logisch dat je die ouders (ook) schrijft, lijkt me.

Je zit ook met verantwoording. Ouders hebben toch een verantwoording t.a.v. het kind?

Hemel, ik heb echt medelijden met jouw ouders :eek:

Nou, wat ik meer bedoelde was, dat als bij dat intake gesprek de ouders erbij zijn, dat dan het kind zich niet kan uitlaten over wat hem dwars zit indien de ouders verantwoordelijk zijn voor zijn problemen. Daardoor kan bij de psycholoog een vertekent beeld ontstaan over de werkelijke problematiek van het kind. Bijvoorbeeld:

- Kind en ouders komen binnen voor een eerste gesprek.
- Psycholoog vraagt over geschiedenis van kind aan ouders etc.
- Dan wordt er aan het kind gevraagt waar hij problemen mee heeft als het goed is (bij mij was dit helaas niet het geval, ik werd gewoon genegeerd).
- Vervolgens kan het kind niet vertellen dat zijn vader hem bijvoorbeeld slaat, omdat een kind dit nooit zal vertellen met zijn ouders erbij. Er bestaat toch een mate van solidariteit naar de ouders toe.

De ouders ondermijnen dus de genezing van het kind wanneer zij bij de gesprekken aanwezig zijn.

Oh nee? Die van mij wel.

momenteel zijn de brieven gericht aan de ouder(s)/verzorger(s) van... dat is standaard. Zelf ben ik ervoor om al in de brief de jongere er meer bij te betrekken dus aan de jongere én ouders verzorgers.
Ouders verzorgers moeten erbij omdat het geen hulpverlening alleen betreft, het gaat ook om een wettelijk kader (leerplicht) waarbij ouders deels verantwoordelijk zijn. Vandaar dat zij ook in het eerste gesprek worden uitgenodigd.
Nu wordt het kind naar mijn idee te veel genegeerd, maar ouders helemaal weglaten uit de brief kan vanuit dit kader niet...

oww enne, tnx voor alle reacties trouwens! (Y)

het gaat hier over leerplicht. volgens mij dragen ouders daar verantwoordelijkheid voor. het lijkt mij zinvol om twee brieven te sturen, een voor jou, een voor je ouders. dan wordt je allebei gelijkwaardig aangesproken, omdat je allebei verantwoordelijkheid hebt. alleen ouders wekt al gauw het idee "ze praten over me" of - "ze spannen samen tegen me". dat idee. ik ben zelf 17 en heb mijn 15-17tijd ook wel spijbelend doorgebracht. als mijn ouders op het matje geroepen werden (en ik zelf niet aangesproken werd), ervaarde ik dat als heel vervelend. mijn ouders hebben niets met mijn problemen te maken, ze weten er niet van, ze kunnen er niets aan doen. ze hoeven er daarom ook niet op aangesproken te worden. ik heb vanaf de kleuterklas al mijn eigen boontje (moeten) doppen. spreek mij dan op zn minst aan. beide dus.

spreek met ouders en jongere. als dat niet samen gaat (wat bij mij het geval zou zijn), spreek dan met beiden apart. geef in ieder geval de kans de jongere alleen te spreken. je bent op een leeftijd dat pa en ma niet overal mee te maken hebben, vaak zeker niet met je problemen. als je de jongere serieus neemt, zal hij ook sneller meewerken.

alleen met de jongere. als de verantwoordelijkheid duidelijk is, is het nu tijd voor de aanpak van het probleem. het gaat niet over de jongere, het gaat om de jongere.

ik zat zelf op de rand, over de rand eigenlijk, ben blij dat ik nooit een leerplichtambtenaar heb gezien. ik vrees dat het mijn situatie nog erger verpest had. motiveren met een procesverbaal? dat klinkt mij in de oren als: tegenwerken. pak beter het probleem aan. als pa en ma voor jou gestraft worden, verbetert dat je situatie? je band met hen? een eigen boete vind ik dan nog beter, als je graag irritant wilt zijn ofzo. als er echte problemen zijn komt dat weer neer op "tegenwerken". ik zend een signaal af dat ik niet naar school kan/wil en het wordt niet begrepen, ik moet weer naar school. afhankelijk van de situatie dus.

Niet zoals het hoort dus. :nono: In ieder geval niet als het gaat om minderjarigen.

Eh omdat ze mijn brieven niet mochten lezen?

Omdat ze aan de ouders/verzorgers van... waren gericht. Dan zijn ze dus NIET van jou, maar over jou.

En omdat als ik jou zo hoor ze het wel zwaar zullen hebben gehad, als je overal zo over doet.

Ja maar je snapt niet wat ik bedoelde. Ook als je wat jonger bent mag je nog wel een beetje respect krijgen. En waarom medelijden met mijn ouders?? Je kent ze niet. Dus ik vraag je vriendelijk, spreek voor jezelf.

Mijn ervaring met de leerplichtambtenaar was destijds toen ik een half jaar ziek was en een andere school zocht daardoor dat ik opeens de leerplichtambtenaar op mijn dak had... Terwijl de school wist dat we een andere school zochten en dat ik ziek was. Dat was wel gaar. :p

Sorry als ik nu niet direct antwoord geef op je vraag maar ik vond het wel een grappige situatie, zo'n afscheidscadeau van je coodinator. :o

Dat moet je verdienen, en ik vraag me af of dat bij jou het geval is.

W0000000t :eek: :eek: :eek: :eek:

het is ook niet zo dat we altijd alléén gesprekken hebben met de ouders én het kind. vaak nodig ik in een tweede gesprek alleen het kind uit, maar in een eerste wel ook de ouders omdat die ook een bep. verantwoordelijkheid hebben.

het gaat hier over leerplicht. volgens mij dragen ouders daar verantwoordelijkheid voor. het lijkt mij zinvol om twee brieven te sturen, een voor jou, een voor je ouders. dan wordt je allebei gelijkwaardig aangesproken, omdat je allebei verantwoordelijkheid hebt. alleen ouders wekt al gauw het idee "ze praten over me" of - "ze spannen samen tegen me". dat idee. ik ben zelf 17 en heb mijn 15-17tijd ook wel spijbelend doorgebracht. als mijn ouders op het matje geroepen werden (en ik zelf niet aangesproken werd), ervaarde ik dat als heel vervelend. mijn ouders hebben niets met mijn problemen te maken, ze weten er niet van, ze kunnen er niets aan doen. ze hoeven er daarom ook niet op aangesproken te worden. ik heb vanaf de kleuterklas al mijn eigen boontje (moeten) doppen. spreek mij dan op zn minst aan. beide dus.
kleine correctie. Ouders zijn niet alléén verantwoordelijk voor dat de jongere zich aan de leerplichtwet houdt. Ouders zijn hier verantwoordelijk voor totdat de jongere de leeftijd van 12 jaar heeft bereikt. Daarna zijn zowel jongeren als ouders hiervoor verantwoordelijk.

Je geeft aan dat het zinvol is om twee brieven te sturen, één voor ouders en één voor het kind. Wat is de reden dat het niet genoeg is om de brief gewoon aan beiden te richten?
Misschien handig om te weten, het zijn geen brieven van 3 a4tjes hoor. Er staat in dat ik van de school heb begrijpen dat (naam leerling) een aantal dagen in het schooljaar 2006/2007 vermoedelijk ongeoorloofd afwezig is geweest en dat ik hun uitnodig voor een persoonlijk gesprek om het hierover te hebben op die en die datum.

ik ben het zeker met je eens de verantwoordelijkheid (ook) bij de jongere te leggen.

spreek met ouders en jongere. als dat niet samen gaat (wat bij mij het geval zou zijn), spreek dan met beiden apart. geef in ieder geval de kans de jongere alleen te spreken. je bent op een leeftijd dat pa en ma niet overal mee te maken hebben, vaak zeker niet met je problemen. als je de jongere serieus neemt, zal hij ook sneller meewerken.
Ja, mee eens.
Ik heb er zelf wel een idee over, maar waaraan merk je volgens jou dat een jongere iets wel wil zeggen / hem iets dwars zit maar dit niet doet doordat ouders erbij zijn?

alleen met de jongere. als de verantwoordelijkheid duidelijk is, is het nu tijd voor de aanpak van het probleem. het gaat niet over de jongere, het gaat om de jongere.
oké, duidelijk :)


zat zelf op de rand, over de rand eigenlijk, ben blij dat ik nooit een leerplichtambtenaar heb gezien. ik vrees dat het mijn situatie nog erger verpest had. motiveren met een procesverbaal? dat klinkt mij in de oren als: tegenwerken. pak beter het probleem aan. als pa en ma voor jou gestraft worden, verbetert dat je situatie? je band met hen? een eigen boete vind ik dan nog beter, als je graag irritant wilt zijn ofzo. als er echte problemen zijn komt dat weer neer op "tegenwerken". ik zend een signaal af dat ik niet naar school kan/wil en het wordt niet begrepen, ik moet weer naar school. afhankelijk van de situatie dus.
ik denk dat je het hier niet helemaal volgt.
natuurlijk wordt er geen pv opgemaakt tegen een jongere waarvan duidelijk is dat er problemen spelen waardoor het een periode slecht mogelijk is voor de jongere om naar school te gaan. het gaat meer om wanneer een jongere spijbelt maar hier geen reden voor geeft, of zegt 'gewoon geen zin te hebben'. Want dan móet je gewoon. Een PV kan tegen een jongere worden opgemaakt dus de boete kan ook voor de jongere zijn (net als de evt. taakstraf)

lekkere ervaring heb je dan ;-)
komt wel een beetje sullig over misschien.

Ik ben nog nooit in aanraking geweest met een leerplichtambtenaar, maar ik heb wel in de periode die je beschijft sessies gehad met een psychologe, en zal vanuit dat kader mijn mening over de stellingen geven:

Hoe zou jij het ervaren als de brief waarbij jij en je ouders worden uitgenodigd in eerste instantie aan je ouders is gericht? Hoe zou jij het het liefste zien? waarom?

Het probleem komt uiteindelijk vanuit de leerling zelf, blijkbaar heeft hij/zij een reden om niet op school te komen, en je kunt diegene niet helpen zonder zijn eigen medewerking.
In de eerste instantie moet je een dergelijke brief dus naar de leerling zelf sturen. Vermeld desnoods in de brief een datum waarop hij/zij moet hebben gereageerd.
Als er geen respons komt kun je (vanuit noodzaak) nog een brief naar de ouders sturen.

Tot waar (welk deel van het gesprek) zou jij willen dat je ouders bij het gesprek aanwezig zijn, om welke reden?

Misschien is het verstandig om eerst een kort gesprek te hebben met de jongere zelf of even te kijken in hoeverre de ouders de reden zijn van het probleem. Iedere thuissituatie is anders en het is heel goed mogelijk dat de ouders een rol spelen in de afwezigheid van de jongere.
Verder denk ik niet dat het verstandig is de ouders al te lang bij het gesprek te hebben tenzij de jongere daar zelf behoefte aan heeft. Mensen van die leeftijdscathegorie proberen toch vaak los te komen van de ouders en zullen veel zaken (bijv. roken, liefde, drugs etc.) achterwege houden als de ouders aanwezig zijn.

Als er een tweede gesprek plaatsvind. Moet deze dan met jou én je ouders plaatsvinden, met jou alleen en vervolgens je ouders apart of helemaal met jou alleen? Waarom?

Dit hangt van de situatie af:
Als de jongere serieuze psychologische klachten heeft met de persoon alleen, tenzij diegene zijn/haar ouders er graag bij wil hebben
Als de jongere niet echt een psychologisch probleem heeft maar zich stomweg liever bezig houd met andere zaken zal je waarsch. beter een los gesprek met de jongere zelf hebben en een los gesprek met de ouders om tot een oplossing te komen.

De leerplichtambtenaar heeft een zorgtaak maar werkt vanuit een wettelijk kader. Het opmaken van een Proces-verbaal tegen jongere en/of ouders is mogelijk. Als een leerplichtambtenaar dit gebruikt om jou te motiveren weer naar school te gaan, hoe werkt dit dan bij jou? dus; positief, neutraal, negatief? waarom?

Dit had bij mij erg negatief gewerkt gezien ik een psychologisch probleem had. Als iemand ergens echt mee zit en daardoor niet de moed/fut kan vinden om naar school te gaan heeft het niet veel nut diegene met wettelijke middelen te dwingen omdat iemand met een ernstig psychologisch probleem zich sowieso niet kan focussen op andere zaken voordat het (ten minste deels) is opgelost.

Haha, zekers... Maar goed, ik wist dat hij mij niet mocht omdat ik veel moeite was dus echt verbazen deed het me niet. :P

dat is meer een gevoelskwestie denk ik. één brief geeft de gezamenlijke verantwoording aan. een aparte brief vind ik weer een serieus nemen van de jongere uitstralen. heeft allebei voors en tegens misschien.

ik denk dat je kunt merken aan een houding van zwijgzaamheid tot aggressiviteit. belangrijk is dat de gesprekspersoon ook objectief is, en niet bij voorbaat al met een van beiden partijen (niet dat ze per definitie natuurlijk tegenover elkaar moeten staan..) meepraat. waardeoordelen ophangen kan een jongere dan ook terug in zijn schulp drijven. als je het probleem boven tafel hebt kun je altijd nog met vingers gaan wijzen.



ik ben dan weer zo iemand die zegt dat "geen zin" ook zijn redenen moet hebben ;). school is te moeilijk, te makkelijk, de jongere kan in ieder geval op de een of andere manier zijn draai niet vinden. maar natuurlijk heb je wel gelijk dat optreden toch echt nodig kan of moet zijn op zijn tijd.
maar ik ben wel benieuwd wat er dan toch wordt gedaan met mogelijke problemen? iemand moet toch alsnog terug naar school als hij of zij bijvoorbeeld kampt met depressie, om maar een voorbeeld te noemen?

tuurlijk is 'geen zin' een reden, maar geen goede reden, omdat niemand er iets mee kan.
geen zin, omdat.... is wél een reden waar iets mee gedaan kan worden.
Bijv. geen zin meer omdat het te makkelijk is (bekijken welke mogelijkheden er liggen om op te stromen e.d.), geen zin omdat iemand toch zijn cijfers niet meer ophaalt (met de school bekijken welke voordelen het heeft voor het jaar erop als hij/zij toch enkele vakken haalt) enz.
Tuurlijk, dán kan ik, de school en de jongere er wat mee. Maar iemand die mij schouderophalend verteld dat ie gewoon geen zin heeft in school maar niet met dingen komt (ook niet na doorvragen), tja, dat komt toch neer op een schop onder de kont en gaan (bij wijze van dan).

Als antwoord op je vraag.
Als iemand kampt met een depressie is dat zeker een reden om school niet of in mindere mate te bezoeken.
Wel onder de voorwaarde dat de persoon proffesionele hulp krijgt bij zijn depressie.
Er zijn trajecten voor kinderen die ziek zijn en daardoor minder naar school kunnen, iemand met een depressie kan ook van zo'n traject gebruik maken, dat soort dingen.
We kunnen dan kijken wat er kan gebeuren om het draaglijker te maken.
In extreme gevallen kan zelfs vrijstelling van leerplicht worden gegeven op psychische gronden. Dit bijv. wanneer iemand opgenomen moet worden enz.

klopt, die categorie bestaat. maar niet iedereen praat graag over zijn problemen, weet die problemen misschien nog niet eens zelf te benoemen (ervaring). wil niet zeggen dat wet geen wet is.

leerplicht is toch sowieso tot 16 jaar? op havo/vwo wordt hij dan aangehouden? wie besluit precies (buiten opnames wat logisch is) of iemand een aangepast of vrij lesschema krijgt? lijkt me namelijk toch vaak vrij subjectief, of zijn daar regels voor? even interesse ;).

dat is waar. alleen op het moment dat iemand het dus blijkbaar niet wil/kan vertellen (ook niet via e-mail of vertrouwenspersoon op school), kan ik niet met diegene gaan kijken hoe dingen anders/draaglijker gemaakt kan worden...

Citaat:

leerplicht is toch sowieso tot 16 jaar? op havo/vwo wordt hij dan aangehouden? wie besluit precies (buiten opnames wat logisch is) of iemand een aangepast of vrij lesschema krijgt? lijkt me namelijk toch vaak vrij subjectief, of zijn daar regels voor? even interesse ;).

volledige leerplicht (5 dagen per week naar school) is tot en met het schooljaar waarin je 16 wordt. Partiele leerplicht (minimaal 1 dag in de week naar school) tot en met het schooljaar waarin je 17 wordt.

Wie dat bepaalt hangt erg van de situatie af.
In sommige gevallen is het nodig de schoolarts te consulteren (de leerling moet dan dus bij de schoolarts langs), in andere gevallen heeft iemand al proff. hulpverlening. die psycholoog/psychiater kan dan een advies geven. Maar soms kan de leerplichtambtenaar, in overleg met andere betrokkenen hier zelf wat in. Er is een leerplichtwet, maar daar is heel veel mee te doen.
Zo is ontheffing mogelijk (maar wordt niet snel gegeven), vervangende leerplicht (wordt vaker gegeven) maar het is ook gewoon mogelijk op een andere manier onderwijs te volgen. In de leerplichtwet staat namelijk niet op welke manier het onderwijs gegeven moet worden. Als iemander er baat bij heeft om óók te oefenen met sociale vaardigheden omdat hij bijv. agressief of heel verlegen is, is daar iets mee te doen.
Ik heb een 15jarige jongen als client gehad. Het ging niet goed op school, werd er in de helft van de lessen uitgestuurd. Op die manier had hij niets aan de lessen. Het was een jongen die meer van de praktijk was. hij kon echter nog niet werken/leren op het horizoncollege of ROC vanwege zijn leeftijd. Binnen de school was het LWT (leerwerktraject) ook niet meer mogelijk. In overleg met de school is er een stageconstructie bedacht. Binnen de schoolrichting die hij volgt (bouwtimmeren dacht ik) heeft hij nu een stageplek voor 4 dagen in de week. De andere dag gaat hij naar school om spullen in te leveren en nog enkele vakken (Nederlands, Engels en nog iets) te volgen. Het gaat nu heel goed met die jongen. Hij haalt geen diploma maar wel certificaten en gaat volgend jaar naar het horizon. Hij is door zijn stage al verzekerd van een werkplek.
zoiets kan dus ook :)

ok, bedankt voor je antwoord.

haha, nou ik hoop dat het wat duidelijker is, vind het soms lastig uitleggen :)

trouwens: iedereen bedankt voor zijn/haar mening :)