Gedeelde zielen
 

Ik geloof dat ik voornamelijk wil weten of het een beetje te begrijpen is, of dat het gewoon te vaag is. Omdat het nogal autobiografisch is, ligt het natuurlijk nogal gevoelig en is het voor mij overduidelijk hoe het precies zit, waar het over gaat, maar dat is waarschijnlijk een illusie. Wees lief.

Gedeelde zielen

Ik ben zijn soulmate, want ik kan niet rekenen.
Ik ben niet te vertrouwen en hij zal me vergeven
voor al het onrecht dat ik hem heb aangedaan
door met zijn vriendin te praten.
Ik moet hem prijzen of mijn mond houden,
want zijn ziel is ook de mijne,
volgens hem.

Ik verafschuw mijn ziel en ik vertel hem
dat zijn vriendin van hem houdt
en dat het eten klaarstaat.
Hij zegt dat ik gemeen ben en dat hij mij haat,
haar nog meer. Hij heeft het uitgemaakt,
gisteren nog, maar ze gelooft hem niet,
want ze is een vrouw.
Hij houdt van haar, ik kan het weten,
maar ik moet zwijgen en knikken, zijn hielen likken,
tot hij me vergeeft.

Mijn soulmate is een ander,
ik heb mijn ziel verkocht, gedeeld.
Toch zwijg ik.

Hij vergeeft me, ik had gelijk,
zijn vriendin is verliefd, maar ze is gek
en jaloers, want wij zijn soulmates,
denk aan de hutspot en de sommen,
de bloemen die hij zal sturen,
het verraad dat ik zal plegen,
door tegen te spreken en te ontkennen:
zo gaat het eeuwig door.
Hij zal me ooit vergeven.

Na de woede vraagt hij:
"Mag ik je soulmate spreken?"

Oeh eerlijk gezegd snap ik niet helemaal waar je heen wil. Af en toe lijk ik het te snappen, maar dan steeds toch net niet. Ik raak in de war van ik/hij/zij wie wie nou is.
Ik zal m straks nog een keer lezen en kijken of ik m dan beter snap. Ik geloof dat ik wel begrijp wat je wil zeggen, maar ik kan mn vinger er nog net niet op leggen :)

goed, ik begrijp dat dit heel belangrijk voor je is, maar kijk er nog eens naar alsof je het niet zelf geschreven zou hebben.

Ik dacht eerder dat ik het wel begreep maar nu lees ik het nog een keer en begrijp ik het niet meer :bloos: Stel nou dat je alleen de tweede en derde alinea had, dan dacht ik het nog te kunnen volgen. :o

De conclusie is dus dat het onbegrijpelijk is:p

Nu ga ik wachten op het moment waarop ik ineens iets moois en begrijpelijks ga schrijven.

Om iets moois te schrijven hoeven wij niet letterlijk te begrijpen wat jij nou precies bedoelde hoor :o

Niet letterlijk, maar totale verwarring is ook niet de bedoeling;) Ik zie wel, ik schrijf de laatste tijd redelijk wat, er moet een keer iets geweldigs tussen zitten:P

ik kan het natuurlijk naast ziiten, maar ik ga een poging doen

kort door de bocht:

relatie met de vriend van goede vriendin? :confused:

ik vind het trouwens mooi opgeschreven allemaal

Ik snap hem ook niet eigenlijk. Steeds als ik het dacht te snappen, was het toch weer anders. Wat ik dacht: Jij hebt een (dan wel vriendschappelijke) relatie met een vriend, maar hij heeft een andere vriendin die jullie liever niet samen ziet?

Als hij vraagt: Kan ik mijn soulmate spreken, wil hij dan niet gewoon zichzelf spreken? Hij is immers jouw soulmate?

is de ik dan niet ook de vriendin :confused:

Ja, dat klopt eigenlijk wel:)

Alleen dat laatste dan weer niet, want de ik-figuur is de soulmate van de vriend, maar niet andersom. De ik-figuur heeft een andere soulmate, daar is die vriend jaloers op en die wil hij spreken, zoals de ik-figuur ook praat met zijn (ex-)vriendin. Zoiets. Hm, het is gewoon te ingewikkeld:P

nee nu snap ik het

O, wat gaaf, de enige die het tot nu toe verder begreep, was iemand die alle betrokkenen kende namelijk.

Toch jammer dat extra uitleg nodig is;)

maar dat neemt niet weg dat ik dit alsnog een heel erg slecht gedicht vind.

...

In elk geval, ik vind dit geen slecht gedicht. Misschien een beetje te verhalend wel.

Okay, laat ik het nuanceren: ik vind het slecht omdat in de eerste plaats het veel te onduidelijk is, ten tweede spreekt de sfeer me totaal niet aan, het doet niets met me. Daarnaast is het taalgebruik weinig bijzonder, er wordt weinig met woorden gespeeld, een metrum is niet echt te ontdekken en de zinnen lopen ook niet lekker. Het gedicht spreekt niet tot de verbeelding, en van (goed) beeldspraak is al helemaal geen sprake.

Wat me in het bijzonder stoort is het foutieve gebruik van het woord 'want' dat geen goede verklaring geeft voor het voorgaande en alleen maar pseudo-interessant is (net als het woord pseudo-interessant irritatie oproept).

Je gedicht is een opsomming van niet-pakkende gedachtegangen die te ongrijpbaar zijn om poëtisch te zijn. Bovendien vind ik ze geformuleerd met inhoudsloze woorden die geen goede beschrijving geven van wat er echt in je om gaat. Het lijkt misschien wel diep te gaan, maar het blijft een oppervlakkige opsomming van gebeurtenissen in hele beschrijvende woorden.

Het is alsof je een gedicht over woede wilt schrijven en je zet op papier: ik ben boos. Dat zouden we als gedicht ook niet goed vinden. Je taalgebruik is veel te veel spreektaal / denktaal.

Ik denk dat het nog te vers is om over te schrijven, of dat je er nog geen afstand van kan nemen. Je zit zo met die gevoelens in je maag dat je er niet over kunt schrijven.

En ik kan wel lief doen, maar dat is maar heel maakbaar.

Ik snap het wel, maar het is te verhalend, denk ik. Te veel "en toen en toen en toen"-achtig, je bent te vaag terwijl je toch redelijk veel woorden gebruikt.

Ik zou het concept van het gedicht houden, want dat is op zich best interessant, maar ik zou het anders proberen neer te zetten. Maak een keuze tussen een verhaal en een gedicht - allebei is in dit geval dus niet goed gelukt.

Succes!

@Halogeen: Ik weet niet of ik het nu erger maak, maar ik heb in elk geval niet de pretentie gehad om een diepzinnig gedicht te maken, integendeel.

@Yes, Anastacia: Bedankt:) En ja, ik heb vaak moeite met de keuze verhaal/gedicht en dan probeer ik een tussenvorm, maar dat pakt niet altijd even goed uit;)

nou ja, diep is misschien niet het juiste woord, meer kernachtig, pakkend, met veel betekenis. Bovendien is dat maar een detail in het hele verhaaltje dat ik heb geschreven.

Weet ik, wil je dat ik uitgebreid op de rest reageer dan? Ik had toch ook niet specifiek om jouw uitgebreide reactie gevraagd;)

Hm, o ja, misschien is want grammaticaal dan verkeerd gebruikt, maar qua betekenis vind ik het nog best logisch. Als je een soulmate hebt, lijk je op elkaar.