Ik heb hierover een artikeltje geschreven op mijn website, waar ik ook nog ‘vallen in dromen’ en de mening van de wetenschapper Carl Jung aanhaal. Je vindt het artikel op:
http://www.geocities.com/pe100nl/Val...in_dromen.html Hierin staat mijn mening, dat het een kwestie van lichaamsenergie is. Toen ik met een gezondheidsdieet begon en mijn gezondheid vooruitging, hield het ‘vallen’ op namelijk. Volgens mij is het dus een tijdelijk ‘wegvallen’ van een deel van je bewustzijn door gebrek aan lichaamsenergie. Mensen op het droomforum van whiteshadow zeiden geloof ik destijds ook, dat ze erg moe waren als het gebeurde.
Op dit forum is er ook iets over te vinden:
http://www.whiteshadow.nl/phpbb2/viewtopic.php?t=1826 en
http://www.whiteshadow.nl/phpbb2/vie...ghlight=vallen
Het gebeurt ook dat mensen die uitgetreden zijn, in hun lichaam terugkomen, heel plotseling, maar dat is niet echt dit soort ‘vallen’, het is meer ‘terugfloepen’ in hun lichaam. Het hoeft ook niet van boven naar beneden te gaan, het kan ook horizontaal gebeuren.
Wat er ook iets op lijkt, is de ervaring van het afdalen van grote hoogte, en dan naar de aarde toe komen. En vlak daarna word je wakker. Dat heb ik ook eens meegemaakt, maar het ging vrij langzaam, dit is dus geen ‘vallen’, ik vind het eerder ‘naar de aarde afdalen’. Heeft meer te maken met wat hierboven staat van ‘ziel uit je lichaam geweest’ en ‘astral plane’. Ik heb hierover geschreven in
http://www.whiteshadow.nl/phpbb2/viewtopic.php?t=1819 (5e berichtje en 8e berichtje) hiervan een klein stukje:
Citaat:
Zelf heb ik een paar jaar geleden ook geprobeerd om bewust in slaap te vallen. Een stuk of twee, drie nachten later gaf ik het op, ik kon niet eens meer in slaap vallen.
Daarna kreeg ik toen ik 's ochtends wakker werd, de ervaring van bewust af te dalen en dan wakker te worden. Ik had het gevoel dat ik van heel hoog naar beneden ging. In het begin door een soort donkere buis of tunnel. Dat zal bescherming geweest zijn tegen wat er te zien was, denk ik. Dat zal ik niet aangekund hebben. Alles was donker, ik kon dus niet zien, wel voelen. De aarde was onder, daar waren de gewone dag-gevoelens. Die waren niet leuk om te zien/voelen op afstand, waar ik was was het gevoel veel zuiverder en was het fijner. Eerst wilde ik niet afdalen. Maar ja, het moet toch, dus ging ik en toen werd ik wakker. Een prachtig gevoel, dat mee te maken.
Toen ben ik gaan nadenken en begreep het zo:
Ik kan niet bewust in slaap vallen, ik kan WEL bewust wakker worden.
|
Het enige wetenschappelijke wat ik hierover ken is de mening van Jung. En wat Gatara schreef, dat lees ik hier voor het eerst.
Citaat:
De wetenschappelijke verklaring is dat je lichaam (je spieren) zich te snel ontspant, waardoor het dus lijkt alsof je valt.
|
Daar geloof ik niet zo in. Dat ontspannen van de spieren kan natuurlijk wetenschappelijk gemeten zijn, maar dat zegt nog niet wat het voor verschijnsel is. Laat alleen
dit deel ervan zien, de buitenkant van het verschijnsel dus. Er moet een reden zijn voor dat ‘te snelle ontspannen’ voor de spieren. Een kwestie van logisch nadenken… En ik denk dat dit het terugvallen van lichaamsenergie is. Dat het lichaam daardoor gedwongen wordt, de spieren ‘te snel’ te ontspannen. Of misschien eerder: door het wegvallen van je energie
kan er geen spanning meer zijn in de spieren, het is net zoiets als dat op een autosloperij de stroom uitvalt, waardoor een auto die aan een electromagneet van een takel/hijskraan hangt, ineens omlaag komt. Of vergelijk het met als iemand doodgeschoten wordt, dan valt hij ook in één keer neer, “alsof hij door de bliksem getroffen is”.
~pe.