wat is er zo eng aan geesten?
 

Er zijn veel mensen bang voor geesten, ik heb dit topic ook op een andere site geopend en daar loopt ie goed.
Graag als je iets zegt, doe dat op een normale manier, maak anderen niet belachelijk en geef argumenten voor je mening en leg deze nog uit als dat nodig mocht zijn.

Hopelijk komt hier een goed gesprek uit

spontaan mis ik het subtopic Mystiek

Ik denk dat het de angst is voor het onbekende. Je weet maar nooit wat zo'n geest doet (er vanuit gaande, dat ze bestaan). Dat is dus een reden om je bedreigd te voelen en dus bang te zijn.

Zelf ben ik niet zo bezig met, en geloof ik niet echt in geesten dus ik kan alleen maar algemeen op de vraag in gaan.

spoken bestaan niet, spoken bestaan niet, maar dat weten wij allang.

dus lijkt me duidelijk, mensen willen een verklaring voor het onverklaarbare.

Het onbekende kan ook spannend zijn.. :)
En bij mensen weet je ook niet wat die gaat doen.
Ik geloof er wel degelijk in, ik zie ze ook dus jah...

Mensen die erkennen dat geesten bestaan zijn dom en verspillen mijn zuurstof.

Mensen die erkennen dat geesten bestaan en ze eng vinden verspillen al helemaal mijn zuurstof.

kun je ff vragen hoe het met oma is?

nee flauw. bewijs het maar

Maar bij mensen heb je nog een referentiekader. Je kunt het vergelijken met andere mensen. Als er ineens een geest voor je neus staat, dan, jah, dan kan je hem wel gaan vergelijken met mensen maarjah.... :p Mensen zijn dus voorspelbaarder.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen, bijv als iemand ineens met een mes naar je toe komt. Maar dat vergelijk je weer met wat je in de krant allemaal leest. Je weet niet of je het overleeft. Maar goed, je wordt bang als je je bedreigd voelt, en blijkbaar voelen sommige mensen zich bedreigd door geesten. Ik denk alleen niet dat je ze hier zult vinden :p ;)

Ik vind het concept 'iets bestaat niet tot het bewezen wordt' altijd een beetje lastig. Bestond MS ook niet totdat bewezen werd dat het en ernstige aandoening was? Bestond aids alleen bij homo's tot het bewezen werd dat dat niet zo was?

Ik denk niet dat God bestaat, ik denk niet dat geesten bestaan.. maar ik sluit niet uit dat het wel zou kunnen. En dat andere mensen iets anders denken is prima. Ik kan niet bewijzen dat het niet zo is, zij kunnen niet bewijzen dat het wel zo is.

Pas als iemand me ervan wil overtuigen dat mijn mening fout is, hoeven ze pas met bewijzen te komen (bewijzen die mij kunnen overtuigen). Tot die tijd is dit een onbewezen vlak van beide kanten en kan men van mij betreft geloven wat ze willen.

tja ik ben nogal down to earth wat dat betreft. en geloven in geesten (dus dooien wiens ziel nog rondzwerven) is gewoon net zo kansloos als geloven in god.

en zeggen 'ik kan ze zien' vind ik geen bewijs. Net zoals god je gebeden verhoord. of mensen die reincarneren als regenwormen.

Tja, angst voor slechte geesten denk ik. Misschien wel vooral aangewakkerd door horrorfilms die juist op dat soort dingen inspelen. Je weet niet of het echt is, het is niet tastbaar of uit te schakelen en het is machtiger dan jij bent en het kan overal zijn.

Ik heb nog nooit een geest gezien en ik ken ook niemand die er een gezien heeft, dus voor mij bestaan ze (nog) niet. Ik ben wat dat betreft heel erg eerst zien dan geloven. Maar het zou wel kunnen, dus wie weet.

Wat dat bang zijn betreft, idd de horrorfilms die er iets engs van maken. Als je daar bevattelijk voor bent zul je snel bang worden van geesten.

Wat grl zegt.
Ik kan het niet uitsluiten doch bewijzen, dus kan ik er niet veel over zeggen.

Geesten bestaan niet.

Geesten zijn niet eng omdat er geen reden is aan te nemen dat ze bestaan.

Persoonlijk denk ik dat een illusie best realistisch en eng op iemand over kan komen.

Ik zeg je al, ik denk ook niet dat ze bestaan. En "ik kan ze zien" geldt voor mij inderdaad ook niet als bewijs. Maar zeker weten dat iets niet bestaat en dat het kansloos is om erin te geloven omdat er geen bewijs voor is, is net zo dom als zeker weten dat het wel bestaat en er wel in geloven omdat er geen bewijs tegen is.

Dat maakt het geen reden om het bestaan van geesten aan te nemen.

Omdat ik ze nog nooit gezien heb, denk ik dat het best even schrikken zal zijn als ik er eentje zie.
Hetzelfde geldt voor kabouters/smurfen/snorkels etc.

Ik heb nog nooit een geest gezien. :confused:

Maar dat was de vraag van de TS ook niet en dat is ook niet wat ik beweer. De vraag was waarom ze eng waren. En dat is relevant, omdat het misschien niet echt is, maar blijkbaar wel door een groep mensen als realistisch ervaren wordt. En dus klopt je bewering "geesten zijn niet eng, omdat ze niet bestaan" niet. Ze bestaan namelijk wel, tussen de oren ;)

Ik denk dat het het feit is dat een geest eigenlijk iemand is die dood is. En de dood vinden veel mensen ook eng. Heel gek eigenlijk, maar er zijn zat mensen die bang zijn voor lijken.

Wie kan mijn reactie raden? :p

Mensen die geloven dat geesten bestaan weten er zelf vaak ook het fijne niet van. Je weet niet of een geest je kwaad wilt doen of niet. Ze zijn onvoorspelbaar (en dus eng omdat je je niet kan voorbereiden), doordat het zien van geesten meestal inhoudt dat je een dood persoon voor je ziet, is het ook heel erg onnatuurlijk. We zijn het niet gewend om doden te zien bewegen, horen praten misschien zelfs? Daardoor is het ook eng. Je weet ook niet wat ze kunnen doen, of wat ze willen doen. Je weet niet of de geest voor je wel dezelfde eigenschappen als je lieve, warme overleden opa is, misschien is het wel een moordlustige soldaat in zijn vorm. Dat weet je ook niet, en dat is ook eng.

Je zou er natuurlijk ook meteen van uit kunnen gaan dat alle geesten goed zijn. Maar goed, door het zien van horrorfilms en het horen van griezelverhalen en dergelijke denken mensen dat geesten kwaadaardig zijn.

En ikzelf geloof niet in geesten, maar ik sluit hun bestaan niet uit. We weten nog lang niet alles van de wereld, misschien komt er nog eens een onvoorstelbare ontdekking wat dit betreft.

dat ze me altijd aanraken op plekken waar ik niet van gediend ben.

Je hoeft er toch niet in te geloven om iets eng te vinden? Als het om films of boeken gaat vind ik geesten en aliens eng, nou ja, en kleine beesten die overal onder/achter kunnen en levende poppen en clowns met veel te veel tanden... Eh, ik hou er wel van om mezelf een beetje bang te maken :D

Het zit 'm denk ik inderdaad in het onbekende. Monsters zijn niet eng meer op het moment dat je ze echt ziet. Maar als er alleen een suggestie is, een hint, een onzeker is-er-nu-wel-of-niet-iets-in-mijn-huis, dan word je zenuwachtig. En geesten zijn heel goed in er wel-of-niet zijn :P

Oh ja, clowns *rilt*
Die vind ik gewoon ook heel eng, en ik zie ze toch wel regelmatig.

Ik dacht dat ik de enige was die clowns afschuwelijk vond.

Het heeft trouwens een naam: Coulrofobie.

Hoe ironisch.

Angst voor lange woorden: Hippopotomonstrosesquippedaliofobie.

Als dat geen grap is.

Ik vind clowns ook afschuwelijk. Vroeger huilde ik wel eens als ik ze tegenkwam in van die pannenkoekenhuisjes.

Als er een clown in de buurt was en grappig deed, begon ik altijd te schelden aldus mijn moeder.

Geen gekke gedachte, aangezien ik nu ook denk "rot op, je bent niet grappig met je hoofd".

Ze zijn vooral zo verschrikkelijk beschilderd. :|

Dat witte gezicht :|

Ik vind clowns niet eng. Maar ik vind het wel altijd zielig voor die demente bejaarden die dan cliniclowns bij hun bed krijgen. Sadistisch is het! Die mensen weten al nauwelijks wie en waar ze zijn en dan ga je er een clown, die er raar (en voor veel mensen eng) uitziet en rare dingen doet, naast zetten.

Als ze bij mijn oma komen, zou ik ze slaan.

ik denk dat mijn oma ze zelf slaat

Waarschijnlijk wel. 'Hippo' is grieks voor paard.
En op Wikipedia staat ook dat eibofobie angst voor palindromen zou betekenen. Ook erg ironisch, niet? ;)

En clows zijn eng vind ik omdat ze vreselijk onnatuurlijk zijn, denk ik. Met hun beschilderde gezichten. En door die grijns die letterlijk op hun gezicht geschilderd is, kan je ook niet zien wat ze denken.
En ze zijn ook niet grappig. :(

Hippofobie is dan ook een fobie voor paarden. :p

Dat klinkt logisch. :)

Noun

Singular
sesquipedalian


Plural
sesquipedalians

sesquipedalian (plural sesquipedalians)

1. The act or practice of using large words when smaller words will do.
2. A long word.


Vandaar :o

Ik woon naast een kerkhof, en heb hier een mooi uitzicht op vanuit mijn slaapkamerraam. Dé ideale plaats voor geesten toch?
Desondanks heb ik er nog nooit een gezien.

Ik heb er dus een beetje een hard hoofd in. Maar zolang er mensen zijn die beweren dat ze echt geesten zien, sluit ik het bestaan ervan niet uit.

Overigens geloof ik niet in het idee dat geesten per definitie eng zijn, en ons de stuipen op het lijf willen jagen, zoals je vaak leest en ziet in films. Dat is denk ik gewoon een fabeltje.

Ik vond clowns vroeger naar omdat ze soms beschilderd zijn met een enorme smile, maar helemaal niet blij kijken (soms ook nog een traan bij een oog), dat vond ik echt irritant. Alsof hij net deed alsof hij super blij was, maar eigenlijk heeel verdrietig. En toen las ik It en werd 't allemaal nog veel enger :P

clowns zijn gewoon NIET grappig en geesten ook niet

Ik begrijp nog steeds niet waarom mensen bang zijn voor clowns. :confused:

It gelezen? Niet dat je dan permanent bang wordt voor clowns, maar dan kan je het een beetje begrijpen :)

Is er niet een film met dezelfde titel?

Yup, de verfilming. Ook eng :)

Waarschijnlijk omdat je de gezichtsuitdrukking van iemand niet goed kunt zien als iemand gesminkt is en bovendien nephaar en een rode neus draagt.

Achter die nepglimlach kan vanalles zitten.

Sla de film over en ga voor het boek. Ik vond hem gruwelijk gaaf en gruwelijk eng en durfde een maand nauwelijks de badkamer in. Maar goed, ik was elf, dan mag dat :P Maar hij is natuurlijk een echt enge clown; clowns zonder tanden en klauwen vind ik niet echt verontrustend. Ook niet leuk.

Ik zal het, als ik eraan toe kom, lezen na Brave New World. :) Ik las op Wikipedia dat hij 1138 pagina's bevat, dus dat is wel tof. Maar natuurlijk staat kwantiteit niet gelijk aan kwaliteit.