vrienden
 

ik kijk naar buiten door het raam
zie mijn vrienden daar zo staan

zij zijn mijn vrienden
maar ik niet die van hun
dat zal ook nooit kunnen
hoe hard ik het mezelf dat ook gun

ik wil zo graag naar ze toe
maar dat zal nooit kunnen
hoe hard ik men best er ook op doe

Ik wil ze zeggen wie ik ben
en mèt hun daar zo staan
maar als ik dan naar buiten ga,
zijn zij al weer gegaan

Waarom kan je niet vrienden met hun zijn? Dat was hetgeen dat ik me afvroeg na het lezen... omdat ze weg zijn... maar verder?

Ik vind het niet echt heel mooi dit. Niet echt mooi taalgebruik...

omdat ik vaak het gevoel heb dat men vrienden weg zijn naast een paar goede vrienden natuurlijk en mijn taal gebruik is ook niet alles :(

iemand nog kritiek kan ik daar de volgende keer op letten¿¿ :confused:

Ik vind je woordkeus ook niet zo mooi, maar het rijmt allemaal wel mooi op elkaar (en niet geforceerd vind ik).

Omdat je de stukjes een beetje raar hebt ingedeeld, staat het een beetje chaotisch.

Ik zou trouwens het woord 'men' vervangen door mijn, dat staat wat mooier, en dan gebruik je ook gewoon het goede woord.

Goed einde ook. Wel verdrietig als je dit echt zo meemaakt..