Ik heb geen intresse in andere jongens/meiden.
 

ff iets waar ik een beetje mee zit.

Ik ben nu 20 jaar, en al een hele tijd (7 jaar ofzo) hebben mijn vriendinnen het vaak over leuke jongens. Ik heb in deze periode op 3 verschillende scholen gezeten, en overal is het hetzelfde.
De meiden praten over jongens en tonen intresse in hun. Ik niet. Ik heb geen intresse voor jongens, en ik heb ook al helemaal geen intresse in andere meiden. (Ik ben niet lesbische) Bovendien kan ik daarom ook vaak niet met hun meepraten in de pauze. Omdat jongens vaak het onderwerp zijn.

Wat ik weer wel doe is jongensachtige/stoere kleding dragen, en in mijn vrije tijd doe ik dingen die de meeste meiden toch niet doen. Meer jongens dingen zou ik zo zeggen. (Ik weet niet of dat iets met deze situatie te maken heeft.)

Maar goed, nu de vraag. Ben ik nou zo anders of lijkt dat maar zo? Soms vind ik namelijk een beetje raar.

Groetjes,
Tripp

Wat ik nog aan mijn bericht wil toevoegen:

Iedereen zegt ook altijd maar: Het komt nog wel. Maar dat word inmiddels al 5 jaar herhaald. Maar het komt echt niet.

Forceren heeft geen zin, dat in ieder geval.

Heb je wel interesse in anderen als persoon, of dat ook niet? Is dit een puur seksueel iets (of niet natuurlijk), voel je je aangetrokken tot de persoonlijkheid van anderen en niet tot hun lichaam, ervaar je weleens opwinding als je naar het lichaam van een ander kijkt? Ervaar je wel opwinding bij eventuele zelfbevrediging?

Ik vind het inderdaad wel vreemd ja, heb je zelf ideeén waar het door kan komen?

Nee, ik heb geen intresse in anderen. En ik raak ook nooit opgewonden als ik naar een ander zijn lichaam kijk.

a seksueel mischien. eerste wat in me opkomt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aseksualiteit

Maar bij a-sexualiteit heb je toch helemaal geen sexuele gevoelens. Dat heb ik denk ik weer wel, want ik mastubeer wel. Dus dan is dat het toch ook niet echt...

nee dan heb je helemaal geen seksueele gevoelens en mastrubeer je dus ook niet. Dan zou ik het echt niet weten.

misschien praat je het jezelf aan
bijvoorbeeld omdat je jezelf onaantrekkelijk vindt of anderszins een slecht beeld van jezelf hebt
en om dat te verbergen of te ontkennen zeg je dat je simpelweg niet geinteresseerd bent

Waar denk je dan aan als je masturbeert? Er is dus wel íets wat je opwindt. :)

over wie fantaseer je dan by het masturberen ?

Dat ik een jongen/man ben die zichzelf aftrekt. En dat er soms iemand anders is (soms man/soms vrouw) die mij dan weer aftrekt. :|

Ik denk dat je een sekseprobleem hebt dan, dus dat je liever man dan vrouw wilt zijn??? Ook omdat je zelf jongesachtig gedraagt zoals je zegt.

ombouwen is de oplossing

Maar ook dan zou toch iemand gevoels voor bepaalde personen moeten hebben.

Dat is waar heb je helemaal gelijk in, maar omdat ze opgewonden raakt als ze denkt dat ze een man is en met dr zelf speelt. heb je kans dat het mischien met elkaar te maken hebt.
ook maar puur speculatie hoor :)

Apart... zit het met andere gevoelens wel goed? Je houdt gewoon van je beste vrienden en je meest naaste familie en dat soort dingen?

Misschien val je gewoon op een afwijkend type jongen, of meisje, of niets, of iets anders. Niets moet en vrijwel alles mag, dus wat dat betreft hoef je je niet druk te maken a la 'ik ben al 20 en...'.

Nadenken wat je wil is het zinnigste dat erover gezegd kan worden, dat weet jij voor jezelf beter dan eenieder hier.

Je zit in een trip :P

Ik denk dat de belangrijkste vragen dan zijn:
1 - Vind je het erg?
2 - Voel je je prettig met wie je bent?

Want er is opzich niets mis met geen interesse hebben. Het is wel niet zoveel voorkomend, maar daar zou ik me niet zo veel zorgen over maken. Lijkt me niet dat het levensbedreigend is.

Het klinkt mij een beetje in de oren alsof je een hele specifieke smaak hebt waar jongens/meisjes niet zo makkelijk aan voldoen. En dat je gewoon 'de ware' nog niet bent tegen gekomen.

Het klinkt alsof je een moeilijke jeugd hebt gehad (3 scholen), dus misschien heeft dat je gevoelens wat moeilijker gemaakt, of moet je nog een beetje 'volwassen' worden in je liefdes/seks verlangens. Erge gebeurtenissen in het verleden, vooral met mensen die je lief hebt/had (ouders, broers/zussen, vrienden/vriendinnen), kan 'blokkeren'.

Ik zou iig niet zeggen dat je, tenzij je heel erg graag een 'jongen' zou zijn, niet op het ombouw advies let. Want jongenskleding dragen vind ik niet zo heel raar.

Klinkt een beetje als een transgenderproblem.

Meestal gaat het met genderkinderen (-pubers) wel goed als het om partnerkeus gaat, want de overgrote meerderheid valt op het geslacht waarmee ze zelf geboren zijn, maar na hun operatie is dat dan juist weer the oppposite sex.

Bij een kleine minderheid is dat juist niet het geval.

Nee, andersom. Ongeveer 70 % valt op het geslacht waarmee ze niet zelf geboren zijn, ongeveer 30 % op het geslacht waarmee ze wel zelf geboren zijn.

Dat vind ik eigenlijk niet. Vooral omdat ik het idee krijg dat ze gewoon contact heeft met vriendinnen, terwijl transgender volgens mij vaak meer naar het geestelijke geslacht (jongens) toetrekt en bovendien minder neiging vertoont tot lichamelijke uiting van seksualiteit van het eigen geslacht.

Ik vind de fantasien van aftrekken meer een teken van 'afstandelijkheid' en een specifiek soort manier van inbeelden die sterke reactie veroorzaakt (ik kan zelf ook fantaseren over hoe seks zou zijn als iemand van de andere sekse, maar bij mij levert dat niet zo veel respons op). Want een penis zit aan de buitenkant en is daarom verder 'verwijderd'.

Ik denk echter dat Tripp dit beter kan beantwoorden dan wij zelf.

Ik moet wel eerlijk bekennen, dat ik me vaak zo jongensachtig kleed dat andere mensen ook echt denken dat ik een jongen ben. En op die manier heb ik het wel eens gehad dat een meisje met mij flirte. En ik weer terug. Maar ook dat vind ik alleen leuk om te doen als ze denken dat ik echt een jongen ben.

Ik heb er ook wel eens aan gedacht dat ik transgender zou kunnen zijn. Maar dat weet ik ook niet zeker.

Hey, misschien is het een idee om (bijvoorbeeld op internet) wat meer informatie over transgender op te zoeken. Er zijn vast wel goede sites over die eerlijke informatie geven (dus die het niet afkeuren, maar ook niet aanpraten).
Op die manier kom je er misschien achter of je je herkent in de verhalen/informatie. Misschien staan er ook handige tips op die toepasbaar zijn in jouw situatie.

Wat niet is kan nog komen, toch?

Het artikel wat ik er over las had het over het feit dat de meeste transgenders ook homosexueel waren, maar daarmee bedoelen ze dus: niet vanaf de geboorte, maar juist pas na de operatie?

Ja, dat zal dan bedoeld zijn :)

Je bent gewoon de eerst ultieme vervolmaking van deze individualistische maatschappij!

misschien ben je wel A-Sexueel

dan zou ze ook niet mastruberen :)

Ik heb precies hetzelfde; ik ben ook niet geïnteresseerd in wie dan ook (seksueel gesproken). En ik heb ook niet het idee dat dat nog komt. Als ik erover nadenk beschouw ik mezelf dan ook als aseksueel.

Ik heb uiteraard geen idee of je wel of niet aseksueel bent maar er zijn in ieder geval genoeg aseksuelen die wel masturberen. Misschien heb je wat aan deze FAQ?

Ik denk dat je je er zelf meer voor moet interesseren. Kijk meer om je heen naar jongens, en maak meer contact. Al is het maar om even te kijken hoe een ander is. Probeer gewoon te voelen hoe jullie samen zijn ofzo ;)

Fantaseer je over seks als je masturbeert ?

Dat zegt ze hierboven, ze fantaseert over een jongen die zichzelf aftrekt.

Als je een genderidentiteitsstoornis hebt (officiële benaming) dan gedraag en voel je je al van kleinsaf als iemand van hetzelfde geslacht. Als kind heb je dan bv met jongensspeelgoed gespeeld en wou je absoluut geen kleedjes aan. Ook in de puberteit kleed je je als een jongen en verafschuw je je borsten en vagina. Maandstonden zijn verschrikkelijk, want je wilt een jongen zijn en niet geconfronteerd worden met je vrouwelijkheid. Wat de liefde betreft val je meestal op hetzelfde geslacht (immers, in je hoofd ben je een jongen dus val je op meisjes). Dus het is echt wel wat meer dan een beetje jongensachtig zijn... Al vind ik het wel een beetje 'verontrustend' dat je fantaseert over zelf een jongen te zijn...

Misschien is de film "Boys Don't Cry" eens interessant om te bekijken?

Daar herken ik me eigenlijk best wel in. :s Als kind wou ik nooit jurkjes of rokjes aan, ik herinner me dat ik als kleuter daar altijd tegen protesteerde tegen mijn moeder. Ik had zelf ook voornamelijk jongensspeelgoed, bijvoorbeeld alle Turtles en wat autootjes (ik ging ook vooral bij jongens spelen dan bij meisjes, maar vanaf 8 jaar had ik geen mannelijke vrienden meer en in mijn puberteit werd ik best verlegen naar jongens/mannen toe). Ook wat knuffelberen, maar Barbiepoppen en dat soortgelijke suffe gedoe verafschuwde ik. Pas rond mijn 8e of 9e jaar had ik wel een korte periode dat ik Barbiepoppen zag zitten, maar dan was ik vooral geïnteresseerd in Ken.
Maandstonden en borsten ben ik inmiddels wel aan gewend, maar toen ik net ongesteld was (ik was toen 11 of 12 jaar) had ik daar best wel moeite mee en probeerde ik het voor mezelf een beetje te ontkennen. BH's heb ik ook heel lang niet aan willen doen - ik vond het dus niet bepaald leuk dat mijn borsten groeiden. Mijn lichaam zoals het nu is vind ik niet mooi, maar het zou wel wat beter zijn als ik slanker was en niet het figuur van mijn moeder had geërfd. Dus daar herken ik me wel in.

Ik ben vrij jongensachtig, maar ook weer niet helemaal. Ik heb veel dingen van beide geslachten, denk ik - van het vrouwelijke geslacht vooral de empathie en het intuïtieve. Van het mannelijk geslacht heb ik vooral dat ik een mannelijke kledingsmaak heb, en ook een beetje dat stoere gedoe van "nooit je emoties tonen."

Echter, ik val wel op mannen (niet jongens van mijn eigen leeftijd, oudere mannen van 35+). Ik heb nooit interesse gehad in meisjes of vrouwen. Als ik als jongen zou zijn geboren, dan zou ik dus waarschijnlijk homoseksueel zijn geweest (net als m'n twee ooms aan moederskant). Als ik af en toe eens wat porno zie op Internet, dan kijk ik ook nooit naar vrouwen die met zichzelf spelen, maar eerder naar mannen die met zichzelf spelen (ik moet zeggen dat het mannelijk geslachtsorgaan me wel fascineert :o). Ook bij man/vrouw seks let ik meer op de man dan op de vrouw (die laat me helemaal koud), en bij man/man seks vooral op de dominante partner - maar dat is hopelijk normaal als hetero-zijnde.

Maar als ik me even voorstel dat ik mezelf zou laten ombouwen, dan voel ik daar toch wel weerzin voor. Ik vind het 'raar,' het voelt 'abnormaal' aan (en omdat ik een handicap heb ben ik erg gevoelig voor abnormaliteiten (zoals een handicap dus), want ik wil zoveel mogelijk normaal zijn). Maar het zou misschien wel dingen gemakkelijker maken. Maar toch, ik zou gewoon door kunnen gaan in het huidige lichaam, hoor. Ik wou alleen dat het minder lelijk was (dus het feit dat ik mannelijke kleding draag, zou ook kunnen komen omdat zulke kleding mijn lichaam meer bedekt).

Ik weet niet of ik wel degelijk een transgenderstoornis heb of iets dergelijks, of gewoon een soort identiteitscrisis. Een oorzaak voor dit alles kan ook zijn dat mijn ouders eigenlijk jongens hadden willen hebben (meisjes waren ook welkom, maar hun voorkeur ging toch uit naar jongens). Mijn vader behandelde ons toen we klein waren toch meer als jongens, vind ik ("Jong, kom es effe hier!"). Mijn moeder behandelde ons meer als meisjes en trok ons ook jurken aan, maar het valt me op dat mijn zusje (niet mijn jongste zusje) en ik tot ongeveer ons 5e levensjaar er nogal jongensachtig uitzagen (bijvoorbeeld beiden kort haar) en ook voor jongens konden doorgaan. Na die tijd werden we opeens meer meisjesachtiger aangekleed - vooral mijn zusjes dan, maar ik wilde daar niet aan. Ik herinner me nog hoe verschrikkelijk ik mijn jurk vond op de Eerste Heilige Communie, daarna heb ik echt nooit meer een jurk of rok aangehad.

Hmm, ja, zo zit het bij mij dus wel een beetje. :s Beetje verwarrend ook, ik word er nooit helemaal wijs uit. Ik kan nooit echt ontcijferen waarom ik zo ben en waarom ik niet een normale vrouw ben, waarom ik geen make-up op wil en me als een vrouw wil kleden, etc. Maar misschien is het ook wel goed dat ik geen typische vrouw ben, dan ben je tenminste nog een beetje uniek in deze wereld waarin je toch vooral een nummertje bent en de eenmansworst overheerst.

Overigens heb ik net als de TS weinig interesse in seksuele dingen. Ik heb nooit zo'n hoog libido gehad (hoogtepunt was rond mijn 16e jaar), maar ik heb al een paar jaar erg weinig interesse in seksuele dingen vanwege depressies (als je depressief bent, heb je dan ook een laag libido). Dus dat heeft dan toch wel een andere oorzaak dan bij de TS, denk ik.

Hmm, ja. :s

Dat je je jongesachtig gedraagt of kleedt wilt niet zeggen dat je een transgenderstoornis hebt. Als je dat wel hebt, voel je dat volgens mij echt wel, dan voel je gewoon dat er iets niet klopt en ook wat er niet klopt. "Enige" waar je je dan moet overheen zetten, is de ontkenning...

Jouw verhaal klinkt net als de mijne. Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. Ben blij dat ik niet de enige ben. Het enge is ook dat ik zelf ook een handicap heb, ben alleen niet depressief. Maar voor de rest is het vehaal compleet gelijk.

Tripp,

misschien een keer met mij gaan winkelen

en ander mag ook hoor


en dan echt hele vrouwlijke dingen aanpassen.
Mooie jurken die heel sexy zijn.

Je kan je dan vrouwlijker gaan vinden en ook aantrekkelijker.
En zo eerst blij worden met jezelf om wie je bent.

een metamofose kan een heel ander mens van je maken
niet alleen van buiten, ook van binnen.

Ik kan bij lezen slechts met moeite het denken aan kreten als 'homoseksueliteit is een ziekte' onderdrukken.

Keigoed idee (Y)

Hmm, als ik het zo lees valt het allemaal reuze mee. Je bent gewoon niet zo oversekst als de gemiddelde pornopuber, en daar is niets mis mee.

Slecht idee. Je hebt kennelijk niet goed gelezen. Ze is niet zo meisjesmeisjes, om het zo maar te betitelen. Het is niet goed om een mens te willen veranderen.

Omg. Ik weet dat sarcasme soms moeilijk over te brengen is via het internet, maar dit is wel een erg intelligente opmerking. Domme bedoel ik dus.

*proest*

'Je bent vrouw dus gedraag je er naar, ik doe dat toch ook?!'

En wat hiervan had niet al in mei gezegd kunnen worden?