|
Het Grote Gedichtentopic #6
|
Citaat:
nr. 6 al..=) wat gaat dat snel he? nog bedankt voor je commentaar op mn gedicht, ik kan hem alleen niet meer wijzigen, omdat de topic vol is? maar goed.. ik zal wel weer eens kijken of ik een leuk gedichtje heb =) |
nothing stays the same
when you're left behind you're reduced to a shadow and nobody seems to mind rain keeps on falling down but my eyes seem to stay dry out of tears I keep staring at everything that passes by |
Ei-gen-waarde
Je komt uit een EIcel oh jawel Je hebt GENen Van je neus tot je tenen Dus je hebt ook WAARDE op deze aarde :bloos: Magda? |
Nobody and nothing could stop me
on my journey to reach paradise I would swim across the big sea only to discover the same sights My mind was at some higher place the hunger was still unsatisfied I started moving at a faster pace just to reach this other side One day I felt panic all around knowing I'd never reach this goal I got myself ready to slowly drown only to find some peace in my soul (over perfectionisme en het loslaten ervan) |
Niet zelf geschreven, maakt dat iets uit? Ik vind ze wel heel mooi!
Ik heb je tranen niet gezien, maar onzichtbaar zag ik ze vallen, op mijn handen, die ze zachtjes wegveegden, jou hoop gevend en vertrouwen in mij. Ik heb je tranen gezien, maar mijn handen waren onzichtbaar. -------- Mij is heel veel verteld, zoveel verschillende dingen die men mij toevertrouwde, toen woorden aan de wandel gingen. Ik heb geluisterd en getroost, gepraat en uitgelegd. Ik heb gedronken en geproost, totdat alles was gezegd. En in de plotselinge stilte die volgde na hun vertrek, kon ik alleen maar hopen dat men iets had aan ons gesprek. ----- Geen schaamte meer voor tranen, geen woord teveel voor je verdriet. Sprekend een rusteloos verlangen; geborgenheid wil ik je geven, meer niet. |
(upje!)
Vergeef je mij de zonden, die ik je heb aangedaan? (We waren jong en ik wilde op reis) Ik heb je meegenomen naar een plek waar de klanken een volmaakte harmonie vormden, voor ons allebei. ‘It is an endless road’ zoals ze in Engels zeggen. Maar dat is niet de waarheid. Waar mijn reis gestopt is, herhaalt de jouwe zich. Misschien kom ik ooit nog naar je toe - Jouw ogen zijn hemelsblauw, te vergelijken met de lucht, maar ik doe het niet. |
ongelooflijk veel vragen
maar ik kan ze je niet stellen ongelooflijk veel woorden maar jij kunt ze niet meer horen waar mijn laatste traan zich vormde begon jij aan je eerste stap licht, liefde, zo veel dagen eindeloos en eeuwig in het rond. |
verduister je eigen leven
want het licht doet zo’n pijn ruiken doe je meer dan eerst je weet nu zelfs van mijn parfum en van mijn haarmousse wat zo stinkt in combinatie met de lak je proeft dat de frietjes slapper zijn dan de aardappels ooit waren het is niet koud, of niet warm of nee het is niet goed meer je voelt welke ketting ik om heb al weet je niet van de kleur vandaag heb ik nieuwe kleren en schoenen bovendien horen doe je van het nieuws want kijken heeft geen zin wat er in de krant staat weet je niet maar ik lees het wel even voor |
There’s this long path
Hidden in the forest With footsteps from long time ago You’ll have to walk to the end To find there’s nothing to find To see there’s nothing to see Fooled by your own curiosity… You want to walk all the way back But when you turn around The path is gone up in smoke You can only hope Death will come for you soon ‘Cause there’s nothing for you to do Than sit and wait all day Until it takes you away You wait and wait and wait And start to deteriorate Until there’s nothing left Your tracks have been erased Only footsteps remain to see For the person next to you To walk the path to nowhere… |
Soms als ik op bed lig,
is het enige wat ik wil dicht tegen je aan kruipen, beschermt door jouw armen om me heen. Als iemand die eindelijk haar stenen muur van bescherming heeft gevonden. Een muur van liefde, zo kwetsbaar, maar tegelijk ook de veiligste plek in mijn leven. |
Ik heb er ook eentje.. Het gaat over mijn paardje, Ze heeft heel veel pijn en als het einde deze maand niet beter gaat word ze misschien ingeslapen.
Ik tel de dagen af. Geniet van iedere minuut, Iedere minuut die ik nog heb samen met jou.. Want die beslissende dag.. die komt al gouw. Veel te snel word jij van mij afgenomen terwijl we niet eens bij het begin zijn aangekomen. Toen jij bij mij kwam was het hemel op aarde.. Ach een vies wit mager paard dacht iedereen lekker interesant.. Voor mij had jij veel waarde. Jij bent mijn hele leven, En god heeft ons veel te weinig tijd gegeven. Samen buitenrijden samen poetsen en aanprutsen.. Het gaat zo snel.. en met pijn nog wel. Ik had nooit gewild dat jij zoveel pijn had... ik wou dat ik helende gaven bezat. Helaas heb ik die niet en zeg ik dit nu met onzettend veel verdriet. Zo hard heb jij gevochten, jij bent zo groot en sterk. Izzepis ik hou onvoorwaardelijk van je, en wil jouniet kwijt, Het kan gewoon niet anders dat god nu onze wegen schijd, Ik heb genoten van iedere minuut samen met jou en boven in de roze gewolkte pinkpony land zien wij elkaar weer gauw. |
Kom geef me je hand
Geef me je hart We hebben een band Lepra is apart.... |
Deze is niet van mij, maar ik vind hem wel heel mooi:
Als ik er strakjes niet meer ben Wil je dan aan me denken Wil je over me praten En je de mooie dingen herinneren? Als ik er strakjes niet meer ben Wil je me dan missen Wil je naar de sterren kijken En zachtjes tegen me praten? Als ik er strakjes niet meer ben Wil je dan toch soms verdrietig zijn? |
Dit is meer een songtekst/gedicht
De rest van mijn teksten en gedichten eens opzoeken couplet- vier jaar geleden, ouderlijk huis verlaten teveel aan m'n hoofd, kan er niet over praten koos een pad waar ik op kon lopen, ik deed mn ding en kon alleen maar hopen mag het daglicht mij verdragen zoals ik ben, laat de duivel mij behoeden, voor wat ik niet ken.. -refrrein- te diep in gedachte, teveel aangehoord teveel te verwerken, het maakt me gestoord te diep in gedachte, teveel meegemaakt teveel te verwerken, mn brain is gekraakt -couplet- jou woorden en daden, maken mij echt gek je achtelijke citaten, geef ik een plek diep in mn hart, achter slot en grendel zit voor altijd opgesloten, waar ik mee hendel. -refrrein- te diep in gedachte, teveel aangehoord teveel te verwerken, het maakt me gestoord te diep in gedachte, teveel meegemaakt teveel te verwerken, mn brain is gekraakt -couplet- ik leef in een wereld, die je niet zult begrijpen kan er nauwelijks over prate, kan het niet bereiken heb alles opgeslage, raak het nooit meer kwijt zal het altijd blijven dragen, tot in de eeuwigheid -refrrein- te diep in gedachte, teveel aangehoord teveel te verwerken, het maakt me gestoord te diep in gedachte, teveel meegemaakt teveel te verwerken, mn brain is gekraakt -couplet- Ben iedereen zeer dankbaar, die me bij heeft gestaan zal nooit begrijpen, wat er voor mij is gedaan altijd respect en weder vertrouwen crazycorny is mn naam, je kunt op me bouwe Nou:) |
niet zelf geschreven, maar wel erg mooi
Er komt een dag, voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg, voor de ander laat. Dat zij, die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag, dat je alleen bent, nooit meer ben je iemands kind. Nooit was iemand je zo dierbaar, niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die zij achterlaat bij mij. jij hebt je "jasje" uitgedaan waarin wij jou herkenden En je bent ons nu vast voorgegaan Op reis naar het onbekende Maar lieve mama vanaf vandaag Heb je voor ons geen "Jasje" meer nodig Want elke bloem die bloeien zal Zal lijken op jou..... Elke pad dat wij op weg begaan daar zal jij vast naast ons staan Elke vogel in vrije vlucht Zal vliegen in het blauw Dat allemaal zal voortaan herinneren aan jou... |
Hoop dat ik gewoon mag uppen? :bloos: Is toch gewoon een doorlopend maar vergeten topic denk ik dan? Anders zien we het wel
Geschreven voor m'n oma, misschien dat het in de avondwake of begrafenis komt. Anders gewoon om het weg te schrijven. Lieve oma Gevochten tot het bittere eind Jouw strijd is nu gestreden Wij kijken terug , op een te korte maar toch een mooie tijd Vele herinneringen liet je ons na Jaren van gezelligheid, iets te drinken, koekje erbij samen zijn Vol interesse vragen naar school, vrije tijd Dat alles, je warmte, zullen we gaan missen. Je was een goede en geweldige oma Had veel over voor iedereen Nooit zullen we dat alles vergeten Je bent, was en blijft, onze oma Rust in vrede |
Gedichtje:
Ook al lijkt het leven nog zo slecht en zit je in een diepe diepe dip denk dan aan de mooie dingen, vecht en kom op de bovenkant van de wip De mooie dingen, die maken je sterk en de mooie dingen, die helpen je door het moeilijke werk Ze helpen je uit diepe dwalen en laten je door je dagdromen ronddwalen Durf te dromen Durf te leven Maar durf ook je pijn aan iemand te geven Schaam je niet voor jezelf maar laat zien wie je bent Geloof me, dat scheelt je al de helf' Laat je alsjeblieft niet kisten, door de slechte dingen die je tijd verkwisten maar leef voor het positieve en verdring langzaam maar zeker het negatieve. Deze heb ik geschreven voor een heel goede vriendin van me, die het even heel erg moeilijk heeft, maar ik realiseerde me dat dit ook een heel erg algemeen gedicht is, dat ook persoonlijk kan zijn. Die wilde ik even delen. |
Spam het gewoon vol :bloos: Paar dagen voor ze stierf:
Tussen hemel en aarde Meer dan een hand op je schouder leggen en het toespreken van woorden gevuld met moed, liefde en rust kan ik niet meer geven nu hogere machten anders bepaald hebben. Het script over het einde is al geschreven, rest enkel de vraag nog wanneer de regisseur de touwtjes in handen zal gaan nemen en tot actie over durft te gaan. Kijkend naar je gesloten ogen hoop ik dat je ze nog ooit open zal doen Pas nu je aan je laatste dagen bent begonnen komen de verhalen over jouw leven los, hoor ik wat voor geweldig mens je was; en uitgerekend jij ligt nu daar op dat bed. Onverdiend, onverwacht, tranen van angst en verdriet, met een voet op aarde en een in de hemel. Ik hield van je, houd van je en zal van je blijven houden. Je bent, was en zal altijd mijn oma blijven. |
I won't cry,
I won't scream, Wont let you know, You're hurting me. I wont run, I won't bleed, just to let you know, You're all I need. I won't laugh, Will be alone, Just so you now, I can't make it on my own. But I don't fight, I won't lie, I just want to tell you, That for you, I would die.. -------- voor de jongen waar ik van hield en die er op het laatste moment met een ander vandoor ging.. |
Prachtige gedichten weer mensen. Ben blij dat de topic terug is. :-)
|
Is het de stem van mijn geweten,
Die me woorden fluistert in mijn oor, Die me helpt bij moeilijke keuzes, Op mijn weg het leven door? Is het de stem van mijn geweten, Die telkens wel weer daar zal zijn, Om me te helpen op mijn zoektocht, Die allang begon, al was ik klein. Het is de stem van mijn geweten, Die nou zo naar me lacht. Ik gaf haar woorden om te spreken, En schonk haar ook mijn kracht. Om mij te helpen met mijn leven, In vrolijke tijd of bittere strijd. Om er later voor te zorgen, Dat ik trots terug kijk op deze tijd. |
offtopic: vanaf nu ga ik ff onder een andere naam verder, hiervoor was ik -bianca13- ;)
|
Stemmen in mijn hoofd
Pratend, schreeuwend, scheldend van mijn zijn Boos, vriendelijk, normaal Maar altijd vol met pijn "Loop weg!" zeggen ze "Maak jezelf dood, doe jezelf pijn!" Geen dag zonder die stemmen Zoals geen lied zonder refrein Huilen van moeheid Ik kan ze niet meer aan Opgepakt worden door de politie Omdat ze me midden op de weg laten staan |
Citaat:
|
Gewoon een arm om mijn schouder,
Om bij te huilen of voor kracht. Tegen de pijn zo diep vanbinnen, Of het gevoel van eindeloze onmacht. Gewoon zachtjes woorden in mijn oor, Die zeggen het komt wel goed, het ís ok, Om dankzij je verdriet te huilen, Wij huilen in gedachten mee. Gewoon even iemand die luistert, Je beschermt voor al het kwaad. Waarbij je je verhaal kwijt kunt En je niet zomaar vallen laat. Gewoon iemand die van je houdt, Alles voor je over heeft. Omdat je nu eenmaal mooi bent zo, En samen met jou het leven leeft. Maar die warme woorden of een knuff, Zijn niet meer om mij heen. En na honderduizend pogingen, Sta ik nog steeds vermoeid alleen. ------------------ gewoon omdat ik het niet meer trek en me nog steeds zo eenzaam voel.. mijn vrienden laten me allen vallen voor hun ''vriend'' of ''vriendin'' en ik sta hopeloos langs de zijlijn, alleen.. |
Ik zou een kooitje kopen.
Zodat ze nooit meer zomaar voorbij kan vliegen. Op een onbewaakt moment, mocht het een vogeltje zijn geweest. Of ik zou zwarte wijzers verzamelen. Kleine en grote. Met een knip-oog. Naar jou. Maar, jij houdt niet van dierenleed. of vandalisme. Hoe kan de nacht dan ooit, van ons worden? |
Zo vervuld van spijt,
Hoop je dat niemand het herkend. Hoe iemand zoals hij, Zorgeloos het vertrouwen schendt. De privacy verdwenen, Daarvoor leef je nu in angst. Hopend dat niemand je ooit nog lief heeft, Want daarvoor ben je het bangst. Voor je omgeving zo onbegrijpbaar, Onbezorgt gaat het leven door, Maar voor jou allang niet meer, Daar zorgde hij wel voor. Je zou het willen vergeten, Nooit meer slapeloze nachten. Maar ze blijven telkens komen, De gruwelijke gedachten. Toch blijft het niet bij gedachten of herinneringen aan die tijd. Want stiekem blijf je hopen, dat de dood je ooit bevrijdt. Nooit meer leven in die angst, Je was toch al alles kwijt. En dr was niemand die het zag, Hoe je kapot ging door je spijt. Een traan over je wangen, Maar niemand die het ziet. Dat je na al die lange jaren, Nog steeds kapot gaat van verdriet. |
Die laatste is erg mooi Bianca
|
Je zal verschrompelen, wegkwijnen, verdwijnen
voordat ik vertrek Voed me met je leven Ik eis het je mij te geven Is het dan geen eerlijke ruil? Ik schonk je warmte, vriendschap, liefde Vertrouw me maar Je wilt het voor mij ----------------------- oke nu wordt ik er zelf bang van.. |
Citaat:
het is eigenlijk mjin gevoel over het algemeen. dat niemand me begrijpt, terwijl ze toch zo dicht bij me staan.. waarschijnlijk wel herkenbaar voor sommigen hier.. |
ik heb er nog eentje..
vind hem zelf niet zo heel mooi.:( ----------------- Ik had je herkent, Maar geen idee meer wie je bent. Je bent zo anders, dan de jij, Die ik toen heb gekend. Dat onbezorgde meisje, Zo vrolijk en zo blij, Is verandert in een ramp, Die ramp dat ben jij. Maar ik kan het je niet verwijten, Het is ook niet jouw fout. Het had nooit zo mogen lopen, Dat je nu niemand meer vertrouwt. Er is niemand om je heen. Je hebt het al die tijd alleen gedaan. En al je vrienden hebben je Al meer dan eens laten staan. Maar dat gaat veranderen, Je gaat niet door met deze strijd. Want na deze veel te zware tijden, zorg je dat je nooit meer lijdt. (n) |
Die is mooi zeg! Voelde me een beetje aangesproken...
|
Citaat:
|
upje! =)
Met de wanhoop in d’r handen Tranen verschijnen in haar ogen Zoveel verandert, zoveel gebeurd Maar toch en nog steeds blijven geloven. Een waas werd gevormd Maakten haar ogen zo levenloos grauw. En die werden wazig rood, In plaats van vreugdevol blauw Tranen veranderden, vonden een weg. Tot op haar kapotte lippen misschien. Maar jij droogde ze voor haar En nu kan ze weer, de wereld, Zonder een waas ervoor zien. En nu zijn die tranen, Op haar gekleurde wangen, zo blij Niet meer dan slechte herinneringen En is ze vanbinnen weer vrij. Omdat jij hebt geholpen, Een lach en aanraking zo zacht. Straalden liefde en veel warmte uit, Gaven haar weer nieuwe kracht. Ze kon ervoor vechten, Kon weer blijven staan. Omdat jij haar die kracht bood, Om verder te gaan. En nu zit ze daar, Een glimlach verschenen. De angsten en problemen, Zijn met de tranen verdwenen. |
en ik vind hem egt slecht..:S
hetgeen wat ik bedoelde kan ik er niet egt heel duidelijk in vinden :( ----------------- Een leuke bloem Aan de rand van het park, zo klein Wilde groeien en later, Net als de andere bloemen zijn. Veel mooier, veel groter In de warmte van de zon. Maar dat bleef echter iets waar het bloemetje, Alleen nog maar van dromen kon. Andere bloemen waren groter, Pakten alle stralen af, Omdat ook die grote wisten, Dat deze fijne warmte gaf. En dus kreeg die leuke bloem, Geen straaltje zonneschijn. Terwijl hij maar bleef vragen, Of hij ooit zo mooi zou zijn. Toen een meisje vlakbij speelde, Op een warme zomerdag, Plukte ze alleen de grote bloemen, Omdat ze het kleintje maar niet zag. Het meisje ging weer weg, Met de bloemen ergens heen, En nu staat het lieve bloemetje, Weer helemaal alleen. Er waren geen bloemen meer, Die stonden in zíjn zonneschijn. De zon viel nu op hem Wat voelde dat toch fijn. Nu kon het bloempje groeien, Kreeg mooie bladeren, heel groot. En zijn lieve kleine blaadjes, Werden ineens prachtig rood. Het bloempje stond te stralen, In die warme zonneschijn. En het bloempje maakt nu ruimte, Voor zij die ook zo willen zijn. Verdrietig want hij zou verdwijnen, Maar het maakte hem ook blij. Want nu kregen die kleine bloempjes, De kans om net te zijn als hij. Want hij is nu een grote bloem, Vangt de stralen, o zo fijn. Maar heel soms zou hij toch wel weer, een lief klein bloempje willen zijn |
Lief :).
|
ja biancaa hij is cute, die laatste.:)
|
tnx _O_
men kan iig niet zeggen dat hij niet lang is :D ik schrijf de laatste tijd zeer weinig, moet ik nodig weer eens doen |
De groengelige aanslag op die houten picknicktafel
is de waarheid, dan zo duidelijk zo- als die vieze troep daar op die houten picknicktafel waar wij altijd altijd aten in de zomer Niet weg te krijgen met het zuiverste water dat geeft jouw onschuld weer, maar zelfs het zuiverste water wil zich niet mengen met die vieze troep die aan mij kleeft Helder zie ik mijn doel voor ogen waar ik altijd al naar verlangde, alleen met het oversteken van die kloof via een brug wist je dat ik hoogtevrees heb die picknicktafel staat er nog steeds vrolijk geel en groen, het is opgedroogd in de zon die luchtspiegelingen veroorzaakt en die kloof minder diep laat lijken ------------- nu krijg ik zo'n verdrietige glimlach op mijn gezicht.. tsja |
Citaat:
|
Afgedankt en eenzaam
Niet meer in de maatschappij Overal feestende 20ers Maar ik hoor daar niet bij Ik heb geen studie onder handen En geen school die is afgemaakt Ik moest vechten voor mijn leven En heb mijn school daarom gestaakt Nu lijkt alles verloren Veel verdriet en eenzaamheid En niemand die er naar omkijkt Naar mijn dagelijkse strijd --- Ik haat hem Ik had hem o zo veel Hem ontleven Is alles wat ik wil Zijn graf gaan graven Zo dat ie sterven kan Ik moet blij zijn Dat ik hem uit mn leven ban Geen gezeur meer En geen pijn Niemand die hem mist Als hij er niet meer zal zijn |
Mooi geschreven Eend, en veel sterkte.
|
deel van mij
Soms kan ik je wel schreeuwen, roepen, domineren als een figuurlijke hond zit je binnenin me maar meestal luister je naar eminem en tupac kijk je mijn programma's grijs want m'n haatlijst, niet ongewenst ik ben lief, heb liefde en jij vaart lekker mee op de meest vreselijke gedachten was er dan helemaal niemand. Ik lees ook over gepest echt, onze gelijkenis 't kon niet kleiner zijn niemand gelooft ons nog kinderbescherming, experts een shock word herkend als aanstellen, puberaal 'je hebt toch wel famílie?' en zitten ze aan je, blijven ze af van je onschuldige weken zonder pijn en zonder hem? krimp maar in elkaar bij je eigen rationele gedachten je weet dat wat de krant zegt vergeleken bij ons nog aanstellerij was en overal waar jij loopt hij zit aan je, hij ruikt je twaalf jaar in de kelder, vriend? das alleen wat de jeugdzorg dient |
Citaat:
|
Citaat:
|
AP
Jouw gezicht kon ik me niet meer herinneren, wel de reden van je kwade woorden die mij altijd deden schrikken of geïrriteerd terugkijken. Ik wilde wegrennen, vluchten voor hun pogingen, Vol medeleven om mij te helpen. Vragen me dingen die ik hen nooit had gevraagd, of waar ik aan gedacht had te vragen. Het gaat niet om mij, het gaat om jou. En weg was ik, weg van wat zij de realiteit en werkelijkheid noemen, in mijn eigen wereld waar zulke dingen nooit de kans zouden krijgen te gebeuren. Waar ik jou, je echte lach wel gekend had, of niet, omdat ik niet wist of je dat wel kon. ’Hij gaat niet dood, ook al wil hij het nog zo graag!’ Je wilde niet dood. Gaan we weer leuke dingen doen? Laat je ons je echte zelf zien, hebben we lol om onbelangrijke dingen, krijgen we de slappe lach van de groepsleiding die niet weet wat ze met ons aan moeten. Mogen wij weer een keer mee kauwgom jatten? Gewoon, om die spanning te voelen die jij ook voelde toen, maar dan anders, zonder die beklemmende angst waaraan jij probeerde te ontsnappen. |
Ik wil wakker worden
Rustig wakker worden en gaan leven Leven in een veilige wereld Ik wil wakker worden En niet meer weten wat ik heb gedroomd Ik wil wakker worden En weer kunnen praten Praten en beslissen wat ik kan doen Ik wil wakker worden En nooit meer gaan slapen Ik wil wakker worden Rustig weer gaan leven in mijn leven Leven in een echte wereld Ik wil wakker worden Of nooit meer dromen |
Mooi Eendje. Ken het gevoel, je wil zoveel en kan zo weinig. Mooi verwoord.
Liefs, Farai |
Thanks! :)
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.