De romantiek van de sterfelijkheid
 

Ik was een oud dagboekje aan het doorbladeren. Deze heb ik geschreven toen ik voor het eerst in Ierland was, en was gedateerd op 28-6-2003. Kon het me niet meer herinneren, maar het moet een van mijn eerste gedichten zijn. Ik heb er niks meer aan veranderd.
---

De romantiek van de sterfelijkheid

Ruïnes. Verlaten vervallen langzaam
ontbindend verscheurd door de tanden des tijds.
Maar de voorbije glorie, de herinnering die geen herinnering is
Maar de legenden en juist de sombere dan.

Geschiedenis. Strijd, verraad, diefstal en leugens
verward onbetrouwbaar zelfs tegenstrijdig sinds de vroegste dagen
Maar het leven, de lering
van eerder gemaakte fouten
Maar 't moreel fundament, nee, de oorsprong dan.

Monumenten. Opzichtig pralend arrogant
elitair opgericht door overmoedigen uit elke eeuw
Maar de symbolen, de goede bedoeling,
het toch weer vergeten worden
Maar het sentiment en de naïviteit
't heeft zo z'n voors en zijn tegens,
mede mogelijk gemaakt door de dood.

grappig :)

ik vind het zo bombastisch :o

het is verschrikkelijk! en gelukkig ben je daarna veel beter gaan schrijven

;)

Mijn allereerste gedicht ben ik anders nog steeds erg trots op! Dat is van 1992 of daaromtrent, ik zal het gauw eens opzoeken. Het is, hm, fantasierijk.

om je thunder even te stelen,
mijn broertje wint :p

'het is lente
en ik eet krente'