[Ne] W.F. Hermans, Onder Professoren
 

Heeft iemand een idee wat het thema van bovengenoemd boek is? Ik vond het zelf meer een afgeven op de (huichelachtige) universitaire/professoren wereld en vond niet dat er nou echt een thema was.

En de idee?
Ik dacht: "Dat een nooitlachende, beetje vervreemde professor (Rufus Dingelam dus) toch menselijk is", omdat dit +/- zo verwoord wordt aan het aan einde van het boek, maar dat lijkt me een beetje flauwtjes..

Heeft iemand nog een tip voor me?

Sorry, nee. Het boek staat in mijn kast en wacht er op gelezen te worden.

Ik vond het wel leuk, maar niet super en eigenlijk zou ik het ook niet aanraden, maar dat terzijde :P
Dank voor je up iig :), iemand anders?

ik zou het thema eerder zoeken in de eindeloze hinder die Dingelan ondervindt van de buitenwereld, of heet dat cynisme? Ik weet het zelf ook zo goed niet meer.

Is het thema niet hypocrisie of de hypocriete universitaire wereld, zoiets? En de idee is volgens mij dat hij de universitaire cultuur belachelijk wilde maken. Iedereen rotzooit maar wat aan. Ik las ook ergens dat hij wilde afrekenen met de maatschappijhervormers van de jaren zestig. O ja, op Kunstbus. Op Students Only stond trouwens iets anders, maar zelf kan ik daar niet zoveel mee. Ik moest om sommige passages van Onder Professoren trouwens wel hard lachen. Heb daarna Au Pair van Hermans gelezen. Vond ik ook goed, maar Onder Professoren vond ik het leukste dat ik tot nu toe van hem heb gelezen.