Kan drugsgebruik jou dichter bij God brengen?
 

Hallo allemaal,

Door mijn drugsverslaving ben ik ooit eens in de criminaliteit vervallen. Wegens geweld was ik dan veroordeeld tot een dwangbehandeling (K.Z.) in een psychiatrisch kliniek. Deze behandeling was bedoeld voor mijn drugsverslaving. In de kliniek was ook een kerk-bijeenkomst en eens zei een vrouw in haar toespraak dat men door drugsgebruik dichter bij God gebracht kan worden. In die tijd (jaar 2000) was ik ongelovig en ging uit verveling naar die kerk. Ik dacht wel na over God en geloofde ook in Zijn bestaan. Echter later heb ik mij pas tot Hem bekeerd. Nu is het mijn opzet om een discussie op gang te brengen over o.a.: de effecten van drugs en of deze kunnen leiden tot een band met Jezus of misschien dat het ook kan leiden tot de vorming van een nieuw soort religie. Ik wil graag een zo breed mogelijk beeld kunnen vormen, doordat jullie zo veel mogelijk persoonlijke ervaringen met mij of met elkaar uitwisselen. Ook ideeën/veronderstellingen van niet-gebruikers zijn welkom.

Er zijn veel gevallen zoals die van jou bekend. Maar hoe graag ik het ook zou willen in een God geloof ik niet. Ik ben wel van mening dat bepaalde soorten drugs je dichter bij jezelf kan brengen. Psychedelica zoals LSD en Paddo's laten je op een (zeer) kritische manier naar jezelf kijken. Dit is uiteraard subjectief.

Paradox?

Ja, ik kom dichter bij die god. Ik koop m'n stuff in de kerk. Kinderporno verkopen ze er ook.

je bent niet voor de katsekut verslaafd, dingen in je leven kloppen dan niet nee.. supermooi toch als je het licht kan zien en daardoor je leven nuttiger kan maken.. lekker jezelf voor de gek houden, vooral doen zolang een ander der geen last van heeft en je der zelf gelukkig(er) van wordt.. (y)

Zelf ben ik niet dichter bij God gekomen door drugsgebruik. Tenminste niet in directe zin, misschien wel indirect gezien. Ik ervaarde dat ook zo dat ik door het gebruik van psychedelica de dingen anders ging beleven, waardoor ik een ander beeld van mezelf kreeg. Maar heb jij dat bijvoorbeeld ook dat je jezelf met drugs identificeert? Dus dat je middelen gebruikt om jezelf met een bepaald beeld kenbaar te maken?

Nee want daar zit juist het gevaar. Je moet drugs niet als een oplossing zien. Het gebruik van psychedelica heeft voor mij een ietswat paradoxale werking. Aan de ene kant geeft het mij een soort 'inzichten' waardoor ik mijn leven kan 'beteren'. Maar aan de andere kant laat het ook zien dat het geen oplossing is voor problemen. En of ik mij identificeer met drugs? Mwah, ik denk eerder dat andere mij identificeren met drugs :o

Nee.

hmmm...opvallend dat je naar een plek ging om van je drugsgebruik af te komen en thuis kwam met een geloof.

Dus eerst draaide je leven om drugs, en later om geloof.
wat is er dan eigenlijk veranderd, behalve dan de uiterlijke vorm?

nee, ik vind drugs en geloof niet samengaan.
Waarom? Omdat alles wat je reflecteerd naar een geloof toe, of naar een god toe niet met drugs samen kan gaan. Ik beschouw dit als een vorm van geestelijke afhankelijkheid, je god kunnen/willen zien vereist je de drug(s) te gebruiken.

Edit: Om dichter bij je god te komen zou je juist van de drug(s) af moeten blijven.

Ik weet dat in amerika veel van die afkickklinieken het geloof als middel gebruiken om af te kicken. In NL heb je vast ook wel van zulke klinieken. Zag een keer een documentaire en die mensen moesten zich helemaal overgeven aan god om van de drugs af te komen. Dat is wel erg makkelijk zieltjes winnen. Als mensen dik in de problemen zitten en met een geloof in aanraking komen, zijn ze volgens mij wel vatbaar om zich daar tot te bekeren zeg maar, maar drugsgebruik an sich leid niet tot dichter bij een geloof te komen. Integendeel.

Ik krijg vaak spirituele gedachtes als ik kankerhigh ben... maar het aannemen van een religie zou mij niet één-twee-drie lukken tijdens drugsgebruik.

Goed punt (Y). Afhankelijkheid blijft.

zo zien jullie dat misschien als niet gelovigen, maar een gelovige ziet zichzelf niet als iemand die afhankelijk is van zijn geloof. die ziet het eerder als het juiste pad en een verrijking van zijn leven.

Maar als gelovigen denken dat er geen andere manieren zijn om op het rechte pad te blijven, zijn ze toch wel degelijk afhankelijk van hun geloof?

Ze zijn sowieso afhankelijk van god, anders zouden ze niet eens geloven.

Wat kort door de bocht..

Ik kan me wel voorstellen dat je het gevoel krijgt dat je dichter bij god komt als je bepaalde middelen gebruikt en je bent sterk bezig met geloof. Maar dat is volgens mij net zozeer een illusie alsdat je denkt dat je god bent (waar ik weleens last van heb dan :o)
Bovendien wordt drugsgebruik gezien als iets ketters, dus als ie er al is, zul je eerder gedoemd zijn tot hel en verdoemenis dan dat je er korter bij in de buurt komt.

Het lijkt me eerder de illusie te geven dat je dichterbij god komt.

Niet dat god bestaat, maar prrt.

Die afkickcentra om meer zielen te krijgen zijn van de scientology-kerk over het algemeen. Ze heten volgens mij Narconon ofzo. Ik vraag me altijd af wat voor functie die junks dan hebben voor de kerk, ze hebben toch amper geld.

Niet in alle religies hoor. Denk aan de Santa Daime kerk waar ze Ayahuasca nemen. En veel Indiaanse stammen die trippen op peyote.

En aan alle christenen die (zelfs aan kinderen!) drugs voeren.

Ik neem aan dat je ook extreme situaties hebt meegemaakt met hallucinogenen. Heb je ook wel eens een overdosis gehad of een delerium?
Heb zelf wel eens een overdosis gehad met amfetamine, en een keer met space-cake, en een keer met LSD, en ook meerdere malen met het gebruik van de nachtschade-achtigen.

Bij die keer met LSD ben ik buiten westen geraakt en toen ik een paar uur later weer bijkwam, stond ik in een dancing. Achteraf had ik geen woorden waarmee ik die ervaring kon omschrijven. Ik kon alleen zeggen dat het misschien op de hemel leek, maar ik weet dat het dat niet was. Of eigenlijk weet ik niet hoe het in de hemel is.

In eerste instantie zocht ik mijn heil in de drugs. Nu ik over de liefde van Jezus heb gelezen, heb ik geen behoefte meer aan drugs. De behandeling in de kliniek heeft trouwens wel aangeslagen. Na 3 en half jaar ben ik er clean uitgekomen. Ik had toen wel nog moeite met zucht naar drugs en ik was ook zeker van plan om weer te gaan gebruiken. Maar toen ik bepaalde stukken in de bijbel had gelezen, verscheurde mijn hart zich in tweeën. Ook nu denk ik nog wel eens terug aan mijn verleden en ook praat ik er graag over.

Met een groot deel van je verhaal ben ik het eens. Alleen lijkt mij dat door het gebruik van drugs toch wel nieuw soorten religies zijn ontstaan.
Verder ben ik het eens met jouw advies.

In mijn kliniek was gewoon een kerk zoals die in iedere gevangenis en psychiatrische inrichting zijn. Aah... ik ben ook maar 2 keer naar zo'n bijeenkomst geweest of zo. Maar wat je zei over dat manipuleren is wel een punt om alert in te zijn. Als mensen zwak zijn of diep in de problemen zitten, dan zijn ze inderdaad kwetsbaar. Houdt maar voor ogen dat God boven de Kerk staat en niet de Kerk boven God!
Heb jij ook ervaringen met het gebruik van middelen?

Ik vind het iig knap dat je geprobeerd hebt om van je verslaving af te komen.
Echter vraag ik mij af, of je drugsverslaving niet is verplaatst naar het geloven (in God).
Want je schrijft dat als je het moeilijk hebt, je de antwoorden uit de bijbel haalt. Ipv van drugs gebruik je dus de bijbel.
Ik vind dat geen verandering van gedrag, er is alleen iets anders in de plaats gekomen.
Maar om van een drugsverslaving af te komen, zou je toch juist naar jezelf moeten kijken ipv uit de bijbel te halen?

Als je een trip hebt, ben je in een nepwereld imo, omdat je zinswaarnemingen veranderen en je een soort vlucht neemt met drugs.
Als er dan een geloof ontstaat, is dat dan niet ook nep?

Ik ken het voorbeeld niet, maar ik kan me wel voorstellen dat het gebruikt wordt. Ik doelde meer op het christendom :)

Ja, om van mijn verslaving af te komen, kreeg ik als eerst therapie waarin werd uitgezocht hoe het kwam dat ik ging gebruiken. Als dat probleem eenmaal ontdekt wordt, dan probeert men jou daarbij te helpen. Bij mij was bijv. agressie een van de oorzaken en daar kreeg ik dan vervolgens weer therapieën voor. Ik ben in totaal 4 jaar bezig geweest met het onderdrukken van mijn verslaving. En ik heb zo 'n 2 jaar therapie gehad voor mijn agressie. Beiden sloegen maar niet volledig aan. Het sloeg wel aan, maar ik bleef zucht houden en ook momenten waarop ik mijn gemoed niet kon beheersen. Ik had het gevoel dat ik steeds maar moest blijven vechten tegen mijn verleden. Het was nep. Ik was van plan om toch weer te gaan gebruiken, zodra de zorg mij los zou laten.

Toen ik dan van iemand een bijbel kreeg, terwijl ik nog steeds die therapieën deed (en in de na-zorg was), ging ik die bijbel lezen en na een tijd van 3 maanden klikte er ineens iets in mij. Beiden, de zucht en de agressie vielen als een last van mijn schouders af, doordat ik inzag dat ik de liefde voorheen nooit gekend heb. Ik ben allang blij dat mijn geloof in de plaats van mijn verslaving is gekomen. Ook heb ik die therapieën nu niet meer nodig.
Heb jij ook ervaring met drugs?

Ja en dit is een beetje waar ik op doel. Er zijn inderdaad Indiaanse stammen waarbij men met geesten bezig is. En waarbij men drugs gebruikt op ceremoniële bijeenkomsten. Iemand die wel eens hallucinerende middelen gebruikt, zou wel een beetje kunnen begrijpen dat het aanbidden een logisch gevolg kan zijn van het middelen-gebruik, waardoor ze in die geesten-wereld kunnen kijken. En mijn vraag is eigenlijk, hoe jullie dat zien? Ikzelf kan die Indianen ergens wel begrijpen en tijdens mijn trips ben ik ooit wel op één lijn met hun zienswijze geweest. Ik vroeg me af of andere trippers zich daar een voorstelling van kunnen doen.

Het lijkt me interessant om eens wat ervaringen met jullie te bespreken. Zo heb ik de raarste dingen ervaren. Ik heb wel eens mensen gezien die er in het echt niet waren. Meestal bekenden, maar soms ook onbekenden. Of ook monsterlijke wezens, die zag ik ook. En het meest ingrijpende vond ik synesthesia. En in de meeste gevallen hadden zulke ervaringen een verwarrende uitwerking of laat ik het zo zeggen: mijn ervaringen werden niet bijzonder gewaardeerd als ik ze vertelde aan mijn medemens.

K ben benieuwd wat volgens jou dan de 'zienswijze' van die Indianen is?

En ik heb ook zoveel bizarre dingen meegemaakt tijdens trips. Van het zien van een 'alwetend' octopus-achtig wezen tot het veranderen van de maan in het licht van een zaklamp met daarachter een 'reuze'mens die ons als het ware 'observeerde'. En synestesia is 1 van de meest voorkomende effecten bij het gebruik van (vooral) psychedelica.

Wat je wel vaker tegenkomt op bepaalde psychiatrische afdelingen, is dat mensen in de veronderstelling zijn Jezus, God, of Maria te zijn. Een psychose kan wanneer je er vatbaar voor bent, getriggerd worden door drugsgebruik.

Verder geloof ik niet dat je middels drugs dichter bij een geloof kunt komen.

De Indianen geloofden vanalles. Meestal verschilt het geloof van stam tot stam. Wat ze nu precies geloven en niet geloven is mij ook niet duidelijk. Wel is het opvallend dat zij geen heilig boek hebben en toch met geloven bezig zijn. Vroeger had ik een boek genaamd: "Planten der goden", en daarin stonden ook beschrijvingen van verschillende Indianen stammen. Sommige stammen hadden ook tovenaars of druïdes en zij gebruikten ook bepaalde middelen bij hun praktijken o.a. Atropine. Nu heb ik zelf ook wel eens atropine genomen en ik moet toegeven dat ik me enorm machtig voelde van de inwerking. Maar het was zeer gevaarlijk, je kunt er snel van doodgaan.

Ook geloven de meesten Indianen wel in een hiernamaals. Sommige stammen gebruiken tripmiddelen om inzage te krijgen in het dodenrijk. Weer anderen nemen tripmiddelen om visioenen te krijgen, waarmee zij kunnen bepalen of ze een goede of slechte oogst gaan krijgen (bijvoorbeeld). Maar ook om andere redenen. Zo geven ze lastige kinderen soms een "middeltje" om hun wat manieren bij te leren. En ook las ik eens van een stam die beweerde dat jonge leden pas echt volwassen werden nadat zij een extract van de nachtschade ingenomen hadden. Hierdoor waren zij een levenservaring rijker, volgens hun, en waren ze verstandig genoeg om zelfstandig verder te leven.

Typisch is, dat ze allemaal met goden bezig zijn. Ook doen ze soms rituelen om boze geesten te verjagen of gerust te stellen. En bij uithuwelijking geven ze de man en de vrouw ook een "middeltje" en zo trouwen ze dan in een ceremonie. Ze maken ook allerlei poedertjes en mengseltjes van planten-extracten die ze bij elkaar in de neus blazen door een buisje om een goede stemming te krijgen. Ik kan je niet nauwkeurig zeggen wat ze geloven, want ik weet het niet, maar ik denk dat ze hun goden ook wel namen gegeven hebben. Toen ik nog tripmiddelen nam, vond ik het hallucineren altijd een bijzonder verschijnsel (alhoewel het schadelijk is). Vooral synesthesie, dat vond ik het toppunt. Ik relateerde dat altijd aan een hogere macht.

Nu hoeft dat bij jou natuurlijk niet zo te zijn. Voel je maar vrij om je mening te geven, ook al is die anders. Ik ben ook benieuwd wat je zoal ervaarde met synesthesie... en of je ook wel eens accoustische hallucinaties had. Toen ik wel eens synesthesie had, ging mijn 6e zintuig werken en geloofde ik ook dingen die ongeloofwaardig zijn. Ik kreeg dan bijv. teksten te horen die alle geheimen bekend zouden maken zodra ik ze uit zou spreken. Ik was niet in staat om die teksten uit te spreken, omdat het geheugen wordt lamgelegd door het middel. Je kunt sommige dingen niet voor mogelijk houden. Zo omschreef jij ook al bijzondere ervaringen. Kun je er eens wat meer over zeggen?

agressie een oorzaak?
dat gaat toch wel dieper dan dat, agressie komt toch ook ergens vandaan? :confused:

Citaat:

Ik ben in totaal 4 jaar bezig geweest met het onderdrukken van mijn verslaving. En ik heb zo 'n 2 jaar therapie gehad voor mijn agressie. Beiden sloegen maar niet volledig aan. Het sloeg wel aan, maar ik bleef zucht houden en ook momenten waarop ik mijn gemoed niet kon beheersen. Ik had het gevoel dat ik steeds maar moest blijven vechten tegen mijn verleden. Het was nep. Ik was van plan om toch weer te gaan gebruiken, zodra de zorg mij los zou laten.

zie opmerking 1.

Citaat:

Toen ik dan van iemand een bijbel kreeg, terwijl ik nog steeds die therapieën deed (en in de na-zorg was), ging ik die bijbel lezen en na een tijd van 3 maanden klikte er ineens iets in mij. Beiden, de zucht en de agressie vielen als een last van mijn schouders af, doordat ik inzag dat ik de liefde voorheen nooit gekend heb. Ik ben allang blij dat mijn geloof in de plaats van mijn verslaving is gekomen. Ook heb ik die therapieën nu niet meer nodig.

maar dan klopt het toch wat ik zeg?
dan ben je dus in feitte nog steeds verslaafd, alleen in de uiterlijke vorm anders.
Ik kijk eens even alleen al naar jouw nick en ava (en dit topic, om maar te zwijgen van je posts op religie), en daarin ben je heel erg bezig om te laten zien aan jezelf en anderen hoeveel je wel niet in Jezus/God gelooft.
Het komt iig op mij over, dat als je al die dingen niet zou doen, en ik weet niet of jij dat doet maar wat de meeste gelovigen doen nl. bidden/naar de kerk gaan/ etc., dat zonder al die dingen en bewijsdrang je geloof niks meer waard is, in de zin van : als al het uiterlijke wegvalt, valt je geloof ook weg.
Net als bij drugs, geen drugs = geen drugsverslaving.

Citaat:

Heb jij ook ervaring met drugs?

ja.

ik vind je manier van reageren trouwens erg prettig.

Bedoel je met accoustische hallucinaties niet audio hallucinaties? En als dat neit zo is wat zijn accoustische hallucinaties dan? Ik weet niet wat je ermee bedoelt dus kan ik niet zeggen of ik dat eens ervaard heb.

Maar audio hallucinaties heb ik vooral met LSD heel erg. Van onschuldige bliepjes die nergens vandaan lijken te komen tot teksten in onverstaanbare taal die ik dan toch begrijp (op dat moment). En wat betreft heb 6e zintuig, ik snap helemaal wat je bedoelt. Op dat moment voelt het alsof er meer is dan ruiken, zien, voelen, horen enz.

Akoestisch heeft te maken met geluid ja.

No shit sherlock.

Ja ergens ben ik afhankelijk van mijn geloof. Toch denk ik dat er onderscheid is in het gevolg van de beide vormen van afhankelijkheid. Als het op leven aankomt is men afhankelijk van het geloof. Maar de rede waarom ik drugs gebruikte, was omdat ik de realiteit niet aankon. Je hebt dus gelijk met het feit dat agressie weer een diepere oorzaak moet hebben. Ik kon de realiteit nooit verdragen en mijn gebruik had tot gevolg dat mijn geweten verdoofd werd, waardoor ik meer met mezelf bezig was (scoren, misdaad). Toen ik clean werd, kwam alle emotie in één klap tot me terug. Omdat ik vastzat, durfde ik niet meer te gebruiken. Maar meestal als de drugs uitwerkten, zag ik weer de realiteit en dan kwam soms een gevoel van schaamte vanwege de misdaad die ik deed of soms een gevoel van angst en dit maakte dan steeds dat ik weer opnieuw naar drugs greep. Ook als ik gevoelens van woede had naar al het onrecht in wereld, dan werden deze gevoelens onderdrukt door middelen.

Dat geloven van mij kan niet tot een einde komen, want het is een gave van God. Ook al stop ik met bidden en naar de kerk gaan, het geloof zal blijven. Ik zeg dit ook niet vanuit mijzelf, maar vanuit het geloof dat ik ontvangen heb. Eenmaal geproefd van de liefde... en het zal je altijd in zich vast blijven houden. En dat is ook liefde; dat het je nooit zal opgeven, maar alles voor je over heeft.

Ja met accoustisch bedoelde ik audio. Ja dus dan zitten we op één lijn in het begrijpen van elkaar. Jij hebt dus ook al magische ervaringen gehad. In een LSD-trip heb ik ook eens meegemaakt dat ik op straat liep en binnenste-buiten gekeerd leek te zijn. Zoals je een sok binnenste buiten kunt keren, zo voelde het alsof mijn lichaam met organen en hele rits rats aan de buitenkant zaten en mijn huid en haren en zo aan de binnenkant. Met paddo's heb ik nooit synethesia ervaren, wel kleurrijke vrolijke hallucinaties. Bijv. een tekenfilm die naast het beeldscherm verder ging, maar niet alsof ik erin zat. Ze zeggen van paddo's dat ze lichter zijn. Vind je ook? En LSD en mescaline zouden zwaar zijn.

Maar ook wat je zei... dat je met LSD-gebruik meer tot jezelf kunt komen, dat zag ik ook zo (nu nog steeds, maar ik gebruik het niet meer). Vind je ook dat hallucinaties van echt te onderscheiden zijn? Dus als je hallucineert, weet je dan dat je hallucineert? In een ander topic had ik een discussie met jongens die beweerden dat hallucinaties niet te onderscheiden zijn van de realiteit.

Sommige hallucinaties doen je wel even twijfelen idd. Dat je echt even bij jezelf nagaat of je het wel goed ziet. Paddo's vind ik trouwens helemaal niet minder zwaar dan LSD. Het gaat om welke dosis je neemt. Ik heb eens een paddotrip gedaan met 2,5 portie. Daar kreeg ik echt een zware zware mindtrip van. Veel meer dan bij LSD.

Weleens 2cb gebruikt trouwens? Dat is tot nu toe het meest hallucinerende spul dat ik heb gebruikt. Daar leek het dus echt alsof je in een cartoon zat. Mesceline heb ik nog niet gedaan trouwens. Wel heel benieuwd.

Mescaline heb ik ook nooit genomen. Men zou daar audio hallucinaties van krijgen. Dat van die paddo's wist ik niet. Ik ben daar niet zo ver in gegaan. Maar kan het bij paddo's (of 2cb) dan ook zo zijn dat je kleuren kunt gaan ruiken of geluiden proeven of iets dergelijks waarbij meerdere zintuigen samen reageren?

Van 2cb heb ik weleens de natuurlijke variant genomen, maar in die tijd nam ik veel harddrugs, dus 2cb had daardoor waarschijnlijk geen impact op mij. Ik merkte niets en heb het later nooit meer genomen. Wel zou het zo zijn dat de chemische variant sterker is, zei men, maar daar heb ik me nooit verder in verdiept.

he fredster, doe needlefreak de groeten.

Hoewel ik een drugsverslaving net ze verachtelijk vind als een religieverslaving moet ik wel zeggen dat wanneer een junkie de drugs kan laten staan omdat hij/zij een god heeft gevonden dat ik dat een verbetering vind. Op deze manier kan de junk iets maken van zijn leven en is hij minder van overlast voor de medemens.

Sidenote: persoonlijk ben ik een grote tegenstander van religie, hoewel ik inzie dat het de kanslozen een kans kan geven.

ik had eens 32 miligram 2cb genomen (eerst 16 na een uurtje nog eens 16) en het was verre weg de meest hallucinerende drug die ik heb gebruikt. En kleuren ruiken en geluiden proeven? Tjah, zo zou je het misschien kunnen omschrijven idd. Het is natuurlijk heel moeilijk om zoiets te kunnen zeggen omdat niemand weet hoe kleuren smaken. Maar een grote samenwerking van zintuigen is het idd wel. Dat is mijn ervaring tenmiste.

Had je dan misschien ook momenten waarop je (zoals je dat in het engels zegt) "passed out" (afwezig) was? Dus dat de verschijnselen in vlagen kwamen met pieken en dalen? Waarvan je de piek-momenten niet kunt navertellen?

Over het algemeen heb je meer last van gelovigen dan van junks. Dus ja, lekker handig.

Ik betwijfel of God t fijn vindt, dat iedereen die bezwijkt voor Aardse verleidingen (alcohol, nicotine, drugs), daardoor dichter tot hem komt. Het is tenslotte wel de bedoeling dat je een sober en rustig leven leidt, om je toewijding aan God te tonen. Dat je volledig los bent van Aardse verleidingen. Adam en Eva werden ook uit t Paradijs gegooid, omdat ze hun menselijke lusten niet konden weerstaan.

Dus nee, ik geloof niet dat God zich open stelt voor mensen onder invloed. Ik denk eerder dat mensen die onder invloed denken Zijn Licht te hebben gezien, dat zij net even te lang naar de zon/een lantaarnpaal/een peertje kijken. Ik geloof wel dat God degene, die zich willen afzetten van Aardse verleidingen, verwelkomt, zoals Hij iedere bekeerde verwelkomt.

En verder denk ik ook niet dat God houdt van zij, die een andere God dan Hij aanbidden (nummer 2 van de Tien Geboden). Dus nee, zij, die menen Zijn Licht gezien te hebben, zullen zeker geen nieuwe religie oprichten, want God zou Zich niet eens openbaren aan hen.

Maar vooral vanwege het bezwijken aan Aardse Verleidingen-gedeelte, denk ik dat God geen junks opneemt tussen Zijn zonen en dochters.

Dat komt door je christelijke indoctrinatie. Je hoeft niet zo zeer door je ouders zo opgevoed te zijn, maar je krijg toch het een en andere binnen van dat geloof. Ik denk dat God het juist heel fijn vind als je bezwijkt voor aardse verleidingen en daardoor dichter bij hem komt. Naar mijn mening is dat als je dichter bij God komt je ook minder aardse verleidingen nodig hebt. Overigens vind ik het begrip "God" moeilijk uit te leggen.

De kans dat er een god bestaat die het vervelend vindt als je drugs gebruikt is natuurlijk precies even groot als de kans dat er een god bestaat die het leuk vindt als je drugs gebruikt.