Jij & Mei
 

Jij & Mei

Het is zomer en ik heb mijn dek afgeworpen;
hij is de laatste sneeuw in mijn kamer.

Zo resten ook de bleke gedachtes
aan klappertanden en waaierharen;
mijn voeten zijn niet langer verkleumd
maar verzand, het verstand op nul
onder factor 20.

En nu de zandkorrels ook ‘s ochtends
in mijn ogen zitten kom jij te diep
in het glaasje kijken dat we samen drinken;
op gezondheid en geluk,
rozig in de roes van ongenoegen.

Leuk, maar de eerste strofe is te verhalend.

Waaierharen en de laatste strofe zijn goed bedacht.

Dank voor je reactie.

Persoonlijk vind ik dit gedicht wel aardig maar niet erg sterk. Ik wacht nog steeds op een ingeving waaruit een gedicht komt dat me langer dan 3 dagen blij maakt. :bloos:

Hopelijk is dat niet te veel gevraagd ~

Ik vind vooral de tweede strofe goed/leuk! (Al zou ik persoonlijk 20 veranderen in 'twintig'.) :)

Ik vind dit eigenlijk nog niet zo slecht. Waaierharen is een héél mooi woord. De evolutie van winter naar zomer is best origineel. Ik mis wel een pakkend einde, het blijft niet echt hangen je gedicht. Misschien kan je het een tijdje laten liggen en dan eens herschrijven, kan helpen.