Verzekeren van je huisdier
 

Nu we een puppy hebben krijgen we bij de dierenarts vragen: willen jullie haar verzekeren?
Onze andere dieren zijn niet verzekerd, maar toch vraag ik me af: is het verstandig om het wel te doen?
Is jullie huisdier verzekerd? Zo ja, ben je duurder uit of juist goedkoper? Zo nee, waarom niet?

Je weet van te voren niet of je duurder uit bent of niet.

Onze katten zijn niet verzekerd, de kat van mijn ouders ook niet en hun vorige kat was het ook niet...in veel gevallen is dat goedkoper, want die verzekeringen zijn best duur...maar soms zou het toch wel erg handig (geweest) zijn als ze wel verzekerd waren. Eén van onze katten is in de eerste twee/drie levensjaren heel vaak bij de dierenarts geweest omdat ze heel mager was, veel over gaf, vieze oogjes had, altijd liep te snuffen, enz. Als ze verzekerd was geweest, had ons dat veel geld gescheeld. Inmiddels weten we waardoor een deel van de klachten veroorzaakt worden en door aangepast voedsel hoeven we nu niet zo vaak meer naar de dierenarts, nu is geen verzekering dus goedkoper. En de kat die mijn ouders nu hebben heeft een ongeluk gehad toen hij een maand of vier oud was...er moest een poot geamputeerd worden, er waren allerlei ontstekingen, enz. en hij heeft iets van anderhalve week bij de dierenarts 'gelogeerd' en ook daarna kwamen er nog aardige kosten. Op dat moment was een verzekering dus ook goedkoper geweest.

Als je de 'duurdere versie' van de verzekering hebt, worden vaak ook dingen als sterilisatie/castratie vergoed.

Het ligt er helemaal aan hoeveel kosten je aan een dier krijgt wat het 'voordeligst' is...nadeel is alleen dat je van te voren niet weet welke kosten je precies zult krijgen, 't is dus altijd een gok.

Ik heb daar ook een tijd over getwijfeld en heb uiteindelijk besloten om het niet te doen. :)

Bij bijvoorbeeld Proteq betaal je al redelijk veel voor de verzekering zelf, heb je ook nog eens een eigen bijdrage van 19% en worden alle aandoeningen/onderzoeken/whatever aan heupen en ellebogen niet vergoed. Ook dingen voor de geslachtsorganen worden bij de basisverzekering niet vergoedt.

Ik heb zelf een spaarrekening die ik regelmatig bijvul en mocht er iets met mijn hond gebeuren, kan ik het daarvan betalen.

In mijn situatie is het dus niet voordelig, maar als je weinig geld hebt en geen dingen achter de hand hebt (bijvoorbeeld ouders ofzo) dan zou ik het risico niet willen lopen dat ik straks ineens de kosten voor de operatie van mijn hond niet zou kunnen betalen.

Ik zou gewoon je eigen financiele situatie nagaan en aan de hand daarvan beslissen of je wil verzekeren. :)

Ik heb er ook wel eens over nagedacht maar besloten om het toch niet te doen. Er lijken altijd zoveel addertjes onder het gras te zitten waardoor bepaalde dingen toch niet vergoed worden (rasgerelateerde ziektes, eigen bijdrages, maar tot een bepaald bedrag uitkeren, enzovoort) dat ik niet direct de voordelen eraan kan ontdekken. Het is vast wel goedkoper als je dier, zoals Leonoor ook al zei, een ongeluk krijgt en operaties en dergelijke nodig heeft maar die kans lijkt me niet enorm groot. Verder staat er altijd wel een bedrag op mijn spaarrekening om onvoorziene kosten op te vangen en in geval van uiterste nood kan ik vermoedelijk van mijn ouders ook wel wat lenen, dus geen verzekering.

Die addertjes was ik alweer vergeten...dat was bij ons ook een/de reden om het niet te doen.

Ik heb zelf geen verzekerbare huisdieren, maar een huisgenote van mij had haar kat verzekerd omdat die constant ziek was en ze totaal geen geld had voor de dierenarts. Uiteindelijk is die kat weggelopen en betaalt zij nog steeds premie, omdat ze niet kan aantonen dat de kat weg is (en dan alsnog met een claim kan komen of weet ik veel hoe het zit, als het beest dood was gegaan hadden ze het prima gevonden, maar nu hij weg is is het gedoe).

Stel dat een verzekering 10 euro per maand zou kosten en je daarnaast ook een eigen risico hebt, kun je beter elke maand 10 euro laten overboeken naar je spaarrekening. Dan weet je zeker het dat het geld van jou is en blijft, en heb je altijd een buffer voor het geval dat...

mijn ouders hebben 3 kwart jaar geleden een Ierse Setter gekocht. Best prijzige hond omdat het bekend is dat dat ras snel dingen met heupen heeft enzow. Mijn pa heeft toen inderdaad een verzekering afgesloten.

Zo kom je nooit ineens voor een grote verrassing te staan.

Ik heb er ook wel over nagedacht, zo'n bezoek aan een dierenarts kan behoorlijk oplopen en ik ben ook niet iemand die dan zegt van 'laat maar gaan'. Zo'n beestje is toch afhankelijk van je en dan wil ik ook dat het goede zorg krijgt.
Maar je bent het geld wel kwijt als er nooit iets met je kat gebeurt. Daarom heb ik een potje speciaal voor de katten, mochten ze ziek worden. (zoals gisteren, weer 85 euro :s)

En dat is dus het lullige van hondenverzekeringen. Aandoeningen aan heupen worden totaal helemaal niet vergoed. En bij veel honden gaat dat juist uiteindelijk zoveel kosten.

Zo kom je alsnog voor een grote, vervelende verassing te staan. ;)

Overigens zijn ierse setters echt niet zulke dure honden qua aandoeningen/ziektes. Ze worden niet veel gefokt en zijn op dit moment niet in trek.
Bij een herder kun je er onderhand al bijna van uit gaan dat deze last van de heupen krijgt. Engelse bulldogen zijn ook zeer dure honden, omdat ze zo zwaar overfokt zijn, idem met de sharpei. ;)