Hoe vul ik de leegte op?
 

Recent ben ik tot inzicht gekomen van waar een deel van mijn psychologische problemen vandaan komt.

Al sinds mijn prille jeugd heb ik een leegte in mij, ik weet niet wat het is, er mist gewoon iets. Het zorgt er voor dat ik mij eenzaam en waardeloos voel.

Ik heb die leegte twee keer weten te vullen in mijn leven:

1. Periode waarin ik heeel erg veel blowde en rondhing met een groep mensen die ook blowde, veel deden we niet. Deze periode heb ik afgesloten omdat ik er niet veel verder mee kwam en blowen op lange termijn erg slecht voor je is. In deze periode heb ik af en toe de leegte niet gehad.

2. Periode waarin ik bijna continu aan het gamen was (online verslavend spel). Ik voerde ik deze periode geen reet uit, maar ik heb het gevoel van leegte het eerste anderhalf jaar weten te verdrijven.
Helaas kwam ik tot de conclusie dat ik hierdoor niet productief was en mijn leven aan het verneuken was. toen was het gevoel van leegte weer terug.

Weet iemand wat ik tegen dit gevoel kan doen? Iets waarmee ik niet mijn leven vergooi...

niet om lullig te doen: maar zou je niet gewoon eens zorgen dat je of een baan, of een opleiding gaat volgen?

Als je er iets voor voelt, zou je iets sociaals kunnen doen waarin je iets voor andere mensen betekent. Dat kan vrijwilligerswerk zijn of een bijbaantje waarin je iets met mensen doet.

Ik heb vaak gehoord van mensen dat ze zich daardoor nuttiger voelen en dat kan ook voor een deel dat gevoel van leegte wegnemen.

Zoek iets waar je productief en fijn bij voelt. Zoals andere al voorstelde; leuke baan, vrijwilligerswerk. Misschien als je je ergens toelegd dat niet schadelijk voor je is, maar wel leuk vind, dat het de grootste leegte weg neemt?

Ik heb gewerkt en gestudeerd (Ik studeer nu al weer paar maand) maar de leegte blijft :/

Het lege gevoel remt me steeds af in de productieve dingen die ik doe, dat is ook de reden dat ik er vanaf wil

Ik denk eigenlijk dat het probleem is dat je iets aan je leven toe moet voegen. Maar jij probeert juist iets kwijt te raken.

Bijvoorbeeld, je studeert. Maar heb je wel een doel waar je naartoe wilt werken? Een diploma? Een baan? Wil je het echt? Ik kan je aanraden om iets te zoeken waarbij je deze vragen allemaal met ja kunt beantwoorden. En als er daarnaast ook nog ruimte is voor gamen o.i.d. is dat alleen maar mooi, maar als je iets probeert te bereiken zul je dat niet snel aan de kant zetten voor alleen een game.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Sommige mensen kunnen hun ei ook gewoon niet kwijt in werk en studie. Die vinden het in het helpen van mensen, in schilderen of bijvoorbeeld in muziek.

Leegte vul je niet met alleen maar nuttig bezig zijn. Leegte vul je met passie. Dit kan uiteraard ook passie voor werk zijn, maar kan dus ook voor iets compleet anders zijn.

Zelf ben ik fulltime ict'er. Het is mijn werk en het ligt mij van alle banen tot nu toe het beste. Soms heb ik er ook zin in, maar om nou te zeggen dat ik er altijd zo blij van word.. niet echt :o

Een biertje drinken en luisteren naar muziek met de ramen wijd open nadat ik mijn woonkamer heb opgeknapt geeft mij veel meer voldoening :d

Maar ik zou nooit fulltime woonkamers willen opknappen.. lijkt me vreselijk :p Zit ik veel liever achter de pc ;)

Ik denk dat zoiets niet helpt...Volgens mij kun je beter gaan praten, of in therapie gaan oid?

Ik heb ook nergens gezegd dat het makkelijk is, maar voor mij werkt het uitstekend :) Maar goed, het was dan ook vooral een voorbeeld.

Van schilderen, muziek en mensen 'helpen' kun je je beroep maken?

Ten eerste is dat moeilijker, omdat je heel goed moet zjin om er van te kunnen leven (bij schilderen en muziek dan).

Ten tweede is het idee juist dat het geen werk is voor je. Als het een verplichting wordt, dan is de kans juist groter dat je niet ermee kan doen wat jij wil, waardoor je je alsnog ongelukkig voelt.

Ik heb van mijn hobby ook werk gemaakt (computers), waardoor het geen hobby meer is van mij.. maar gewoon werk. Het is natuurlijk nog wel interessant, maar ik doe het veel minder voor de lol.. en moest daardoor ook nieuwe hobbies zoeken :)

Misschien een lastige vraag, maar probeer het lege gevoel eens te beschrijven.

Mis je een doel in je leven? Mis je liefde in je leven? Of beide? Of iets anders?

Waar komt het gevoel van eenzaamheid en gevoel van waardeloosheid vandaan? Heeft dit te maken met ervaringen uit je jeugd?

oké Sorry hier komt de dooddoener die waarschijnlijk iedereen al gedacht heeft.

Mist er echt iets in jou leven of kun jij het niet genoeg waarderen?

1) Het klinkt heel kinderachtig en flauw, maar probeer voor je zelf eens te bedenken (het best opschrijven (niet op de computer maar op papier) ) op welke momenten je dat 'lege gevoel' mist, wanneer ben je wel echt gelukkig. Dit hoeft niet zo'n lange periode te zijn als die je beschrijft in de beginpost. Maar je hebt vast wel momenten dat je gelukkig bent.

Een momentje van trots als je iets moeilijks hebt opgelost, een sudoku hebt ingevuld, een leuk persoon naar je glimlacht, je een complimentje krijgt, een serie die je volgt op tv. Iets kleins.

2) Wie ken jij die echt gelukkig lijkt? Op welke momenten lijkt die persoon gelukkig, neem eens tijd voor je zelf om iets leuks te doen ( je kunt een leuke flim kijken, grappig boek lezen of iets simpels als een kop thee drinken) Bedenk wie je aardig en leuk vind en spreek daar eens mee af.

Je kunt je fixeren op een grote leegte, maar die vul je volgens mij niet makkelijk op met een nieuwe opleiding of baan. Aangezien je nu ook studeert.

Zoek een geloof of andere spirituele invulling. Ga mediteren. Zoek op youtube naar Byron Katie.

Haha, omdat je op de computer sneller bent afgeleid en omdat de computer minder snel serieus genomen wordt. Met een handschrift is het meer 'waarde' omdat het persoonlijker is enzo. Ik kan het niet goed uitleggen :P Maar het lijkt me beter. :)

Ik ben niet sneller op de pc afgeleid dan als ik schrijf op papier en ik neem de pc even serieus als de pen en het papier :). Het handschrift is wel een herkenningspunt voor jezelf en zou daarom persoonlijker kunnen zijn, maar het belangrijkste is de inhoud en dat maakt het het meest persoonlijk. Voor mij maakt het in principe niet veel uit, behalve dat het op de pc netter is, je makkelijker fouten kan verbeteren en in mijn geval sneller schrijft dan op papier :D

Een diploma, een baan, tsja, dat is de reden waarom ik studeer. Maar ik heb alleen maar een vaag beeld van wat ik er mee wil gaan doen.

vroeger tekende ik erg veel, en volgens de enkeling die het zag en er commentaar op gaf was ik daar ook goed in, maar tegenwoordig heb ik er gewoon geen plezier meer in, ik heb het een paar keer geprobeert op te pakken maar zonder resultaat. Het zelfde geld voor schrijven en dichten.

Echte passies heb ik al heel lang niet meer, ik weet niet waarom.

Ik ben momenteel in therapie, of het werkt is de vraag maar ik doe mijn best.
Ik begrijp nl. zelf ook wel dat niemand mij echt persoonlijk gaat helpen met geluk, de mens is over het algemeen tamelijk egoistisch, ik zal het uiteindelijk toch zelf moeten doen.

Het is een soort van drukkend gevoel van uitzichtloosheid. Iets wat mist in mijn leven, ik voel het wel maar ik kan echter gissen wat het zou kunnen zijn.

Ik mis idd zowel een doel als liefde. Wat betreft de liefde voornamelijk de warmte, de knuffel af en toe, de zoen, het gevoel dat er iemand is die om me geeft, iemand die een zekere waarde in me ziet etc. etc.

Ik ben in mijn jeugd veel buitengesloten van activiteiten van leeftijdsgenoten. Ik leefde erg introvert (nog steeds wel). Ik moest me zelf maar leren vermaken, had ik wat dat betreft wel het geluk dat ik een best rijke fantasie heb.
Later in mijn jeugd ben ik "misbruikt" als pispaal, dat was vlak voor de periode dat ik veel ging blowen en mezelf totaal afsloot voor alles van buitenaf.

Ik heb idd af en toe een goed moment, ongeveer 10% van de dag ben ik wel of gelukkig of "neutraal" wat betreft mijn gevoel (het gaat wel steeds beter de laatste tijd maar ik heb nog steeds erg veel last van de nagatieve momenten).

Ik ken veel mensen die gelukkig lijken. Niemand is altijd gelukkig, dat is een feit, maar iedereen die ik ken heeft wel iemand (vrienden, vriendin etc.) waar ze terecht kunnen als ze zich echt kut voelen. Als ik me kut voel heb ik niemand waar ik terecht kan, dan sluit ik mezelf maar op en krop het op, veel andere opties heb ik niet (ik kan niet elk moment v/d dag terecht bij mijn psycholoog, afspraken hebben meestal een maand planningstijd nodig).

Mijn "vrienden" (d.w.z. de eerste groep in mijn leven die me niet voortdurend als pispaal gebruikte (soms figuurlijk, soms letterlijk en figuurlijk) van vroeger blowen nog steeds erg veel en is altijd erg lam/apatisch en luistert niet echt als ik er mee praat. (1 dag later zijn ze alles weer vergeten)


Byron Katie heb ik idd al eens geprobeert, het probleem is dat haar methode zich vnl. richt op "haat"/"hekel" e.d. naar anderen toe, ik heb vnl. een hekel aan wat ik zelf doe en mijn gebrek aan lef/durf ten gevolge van mijn ervaringen uit het verleden.

Mijn verstand zegt me wel dat ik niet waardeloos ben, maar op de een of andere manier dringt het tot mijn gevoel niet door en blijf ik voortdurend dichtklappen omdat ik bang ben dat ik te waardeloos ben en dat ik bepaalde dingen (zoals bv. relatie, baan etc.)
Ik kan vol vertrouwen op een meisje of werk of whatever afstappen maar als het er eenmaal op aan komt klap ik dicht en maakt mijn gevoel mij zo verlegen dat ik niet meer fuctioneer. Dit gebeurt elke keer weer, ik weet dat het nergens op slaat en ik blijf het proberen maar het lukt me gewoon telkens niet, wat het zelfvertrouwen ook steeds meer schade aandoet.

Hey Trophus,

Denk dat er genoeg mensen zich in jouw verhaal kunnen vinden hier op het forum. Zou het kunnen zijn dat je in een depressie zit. Iedereen zit weleens in een depressie sterker nog elke 7 jaar van je leven ga je een ontwikkelingsfase door en schijn je in zeer lichte tot zware mate weleens depressief te zijn. ( natuurlijk niet als je 7 jaar bent, want dan ben je je daar op misschien enkele uitzonderingen na ;-) nog helemaal niet bewust van. ) Maar goed, als je in zo'n depressie zit dan ben je de sturing van je leven ook een beetje kwijt dan ontrekt alles zich ook een beetje aan je. Juist op dat moment wordt alles wat vroeger erg was nu opeens toch nog wel een tikkeltje erger. Je kan op zo'n moment nog zoveel byron katie lezen als andere zelfhulp/studie boeken feit blijft dat je gewoon niet lekker in je vel zit. Een psycholoog is een goed alternatief, maar goed dat doe je dus al en dat is het begin. Misschien een sport uitoefenen. Zo merk ik bij mezelf als ik te weinig of niet sport dat ik ook snel neig naar negatieve stemmingen en emoties.
Je geeft aan dat je studie te abstract is. Vind je het dan nog wel leuk? Of weet je het echt niet?

Iniedergeval ik hoor het wel...

Succes.

Trophus,

Ik heb je verhaal gelezen. Ik denk dat de problemen vooral in het verleden zitten, als je die accepteert gaat - of anders gezegd - daarmee om kan gaan, kan je de 'leegte' pas weer gaan vullen, denk ik.

Wat voor therapie doe je? Aangezien niet elke therapie - naar mijn mening - goed de oorzaken aanpakt.

Nou, dan staat mij volgend jaar heel wat te wachten ;), als ik 21 wordt :).

Kan ook over jezelf gaan of over de wereld. Nja ik weet ook niet of je er wat aan hebt, maar dit probleem klinkt niet zozeer als 'ik kan me niet vermaken' en dus lijken meer/andere hobbies/mensen/activiteiten in je leven geen echte oplossing. Het lijkt me meer te zitten in de zingeving of het gebrek daaraan. Mindfulnesstherapie is dan misschien ook wel handig. En inderdaad misschien 'gewone therapie', om gemakkelijker met mensen om te leren gaan en niet zo dicht te klappen.

Hai Madelief. Weet je ook toevallig waarom, tijdens die ontwikkeling, al het erge dan een stukje erger wordt?
En wat je eraan/ertegen kunt doen?
Moet je uberhaupt wat doen? Wat is de bedoeling dat je lichaam alleen al het erge versterkt? Dat heeft ws. wel een reden dunkt me.
Interesant.

Ja.. Mischien zit er wel een patroon in. Want je lichaam kent feitelijk zoiets als een biologische klok.
Die klok reguleert je slaap/dag ritme.
Ook wanneer je honger hebt (ALS je gewend bent regelmatig te eten)
Het is zelfs zo dat tieners (en volwassenen nog erger)
Zich maar15 minuten kunnen concentreren. Dan moet je ff een break nemen. Jezelf forceren heeft niet zoveel zin.

Mischien let TS ook wel teveel op enkelt het slechte ipv het goede dat gebeurt. Bijna iedereen heeft zo'n standaard aangeboren instelling...Dat is menselijk.

Mischien ben je op bepaalde tijden van de dag of mischien zelfs enkelt in de week artistiek of blij of zelfs depri.

Ik wil hetvoor mezelf ook uitzoeken. En nee ik heb dus geen antwoord voor TS. Had ik dat maar.

Ik denk dat tegenwoordig doordat er zoveel opje afkomt dat
kinderen veelal ijden aan concentratie-stoornissen (ik heb dat zelf ook denk ik)
En daardoor richt jeje teveel op snel snel. Enga je voorbij aan leuke dingen die zijn gebeurd.

Ook kun je dmv voedsel, bv suiker, je lichaam in de war brengen. Mischien dat jeje daardoor ook erg kut kan gaan voelen. De een meer dan de ander.

Ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn waar jij terecht kunt. Waarschijnlijk heb jij vooral het gevoel dat dit niet kan. Maar probeer het eens, het ergste wat er kan gebeuren is dat iemand het niet aankan om jouw problemen te horen. Maar de kans is groter dat iemand wel wil luisteren.
Zorg alleen dat je personen niet alleen ziet als je problemen kwijt wil, maar dat ze ook bij jou kunnen uithuilen en dat je af en toe wat leuks doet. Vrienden maken is veel makkerlijker dan je denkt als je het probeert.

Ik ken het, jammer dat ik zomin voor jou als voor mij een oplossing weet. Bovenstaande tips zijn nauwelijks nuttig. Zelf doe ik net of de leegte er niet is, en soms ben ik dan gelukkig. Misschien als ik maar net zo lang doe alsof, dat de leegte dan steeds kleiner wordt.

ALs ik met niet leeg voel dan: Ben ik hard bezig met iets waarvan ik vind dat het af moet, ben ik hard aan het socializen (al heb ik niet erg veel socialiseerbaars) of ben ik iets aan het uitstellen. Volgens mij ben ik bang voor de dag dat ik niets meer te doen heb, dus ik heb een boekje met lijstjes van dingen die nog gebeuren moeten. dingen als 'boodschappen doen' en 'deurpost schilderen' maar ook als 'studie afmaken' en 'kinderen krijgen'.

Ik denk dat ik leeg ben omdat ik geen echt doel in mijn leven heb.

Je vult je leegtes op met verslavingen.
verslaving is vluchtgedrag.
misschien kan je je afvragen waar dat vandaan komt.

Ik herken mezelf in je starttopic. De leegte die jij bedoelt is een drang naar een alternatieve pad. Ik speel ook muziek, en meestal om aan mn main event (school) te ontkomen. Die leegte kan ook gebrek aan langdurige ontwikkeling zijn, bijvoorbeeld je muziekale ontwikkeling/(goeie) vriendenkring. Verder kan ik alleen mijn kant van de ervaring geven.

Ik ben nog scholier, ik ga naar school, maar eigenlijk doe ik liever alles behalve school. De leuke dingen boeien mij meer, muziek, sociale dingen etc. Als ik een leegte voel denk ik altijd dat mn ouders achter me staan, dat ik hobbies heb en vrienden die om me geven. En dat ik zelf ook aardig wat ben.

Zoek je eigen handschrift (y)

werk zoeken waar je interesse in hebt en plezier in hebt, eventueel een opleiding of cursus volgens om dit te bereiken?
anderen helpen (als je energie in anderen steekt, krijg je dit meestal weer op een leuke manier terug)
muziek is vaak een goed medicijn tegen alles :D
en vooral: niet te druk maken, leuke dingen doen, gaan stappen, beetje doen waar je zin in hebt. bijvoorbeeld wat lekkers voor jezelf halen en t opeten bij een filmpie als je een dag alleen bent.

ook een goeie: sportschool. je bent onder de mensen en tijdens t sporten maak je stoffen aan waardoor je je happy gaat voelen :)
heeft mij heel erg geholpen, dat ik ben gaan sporten.