Scales
 

Overthinking what's been and gone,
will it be far enough behind?
Can our burden become pleasure?
Our history our greatest treasure?

Have we parted, growing closer still?

Could you always relate to what
you're yearning for now?
The picture composed in your head,
is it real...??

Or is it just a blind spot in your eyes,
from a light that was once bright but
has already faded...

Just realize the necessity to communicate,
radiate a warmth that has change through
growth written all over it..

But how will we sense that one is gone
and another has come,
when nothing really seems changed at all?

Afraid to slip into the same old pattern again,
and throw up a wall of distrust and misconception...

hij loopt nie altijd even lekker, maar das ook errug moeilijk

wel mooie woorden gebruikt enzow! verder erg mooi gwoon

dank je, 't is ook meer een songtext dan echt een gedicht.. :)

aaaah, dat verklaar een hoop.. Als je zingt kun je ritmes zo aanpassen dat ze wel kloppen natuurlijk..

nouw, dan is ie gwoon mooi :)

kraak um af, of vind um mooi, maar ik wil reacties :p

Ook van personen uit je nabije omgeving?

ja

komtie:

Gedicht in zijn algemeenheid leest in mijn geval lekker weg in tegenstelling tot een eerdere reply, misschien komt dit omdat ik me er voorstellingen bij ga maken in een nummer, iig op sommige stukken loopt hij idd een beetje vervelend maar dit is weer zo in een ritme te zetten dat het wel loopt

vb:

Our history our greatest treasure?
2* ons

is it real...??

Or is it just a blind spot in your eyes,
vraagtekens geven einde aan vraagvorm, vraag gaat verder

when nothing really seems changed at all?
Ik struikel over seems changed

Inhoudelijk weet ik hem nog niet te doorgronden maar ik laat mijn interpetatie voor wat het is, en blijf het een goed stuk vinden.