Leven gaat aan je voorbij
 

Heel raar gevoel, had ik ook in het LJHT gepost, maar ik heb het gevoel alsof het leven aan me voorbijgaat en dat er niets gebeurd. Dat er niets nuttigs is wat ik doe. Ik ben nu 18, over een paar maanden 19, en ik vraag me echt af wat ik nou heb gedaan al die jaren. Meisjes van 15 hebben al spannendere levens als ik, doen van alles, en ik doe elke dag hetzelfde.

Beetje vaag, maar ik vraag me dus af of het raar is om je zo te voelen, vooral omdat ik pas 18 ben. Het voelt alsof ik al 40 ben.

Bedoel je een soort dagelijkse sleur? Zeg maar, elke dag hetzelfde doen..

Als je het gevoel hebt dat je te weinig diepgang in je leven hebt, kun je die diepgang middels bv een hobby verkrijgen? Ik neem aan dat je leven niet stil staat, je zult waarschijnlijk een opleiding volgen/ of werken. Verder sta je op het punt de nodige ontwikkelingen door te maken, als dit nog niet gebeurd is (op kamers gaan, vervolgstudie, partner bijv).

Een boeiend leven komt niet aanwaaien (tenzij je scheidingen, crisissen, en soortgelijke gebeurtenissen opwindend vindt. Die komen ongevraagd).

De ogenschijnlijk blije feestende 15 jarige zal dit ook niet dag in dag uit doen..

Juist, precies zoals jullie allebei beschrijven. Ik doe elke dag hetzelfde, wel af en toe leuke dingen, maar ik heb het gevoel van: 'Is dit het nou?' Ik dacht altijd dat je dat pas op veel latere leeftijd kreeg, niet als 18-jarige.

Ik heb het niet over scheidingen oid, die heb ik al genoeg meegemaakt.

Wat doelen op kortere termijn willen soms wel helpen. Leren een instrument te bespelen, conditie opbouwen, goed worden in bepaalde sporten, meer te weten komen over een interessant onderwerp. Zeker dat soort dingen waar je net mee begint, daar leer je in het begin heel snel mee. Misschien dat zoiets je leven voor je gevoel wat meer zin zal geven?

Dagelijkse regelmaat is fijn, maar het hoeft geen sleur te worden. Probeer jezelf een beetje te stimuleren, dat is echt iets wat je zelf moet doen. Ideeën aandragen kunnen anderen doen, ze uitvoeren niet.

mm ik ben 22 en heb t nog steeds.. mn buurmeisje van 13 heeft al een boeiender leven dan ik..
en ik heb t niet echt over een sleur.. maar zoals de andere al zeiden, probeer korte doelen te stellen en probeer vrede te hebben met het feit dat sommige sneller zijn dan andere..
daar kan je niets aan veranderen

Ik vraag me af wat dat 15- of 13-jarige meisje dan doet, om zo'n boeiend leven te hebben.
Gewoon interesse :)

ik weet niet of het boeiender is ofzo.. t was in dit geval ook meer een wild voorbeeld.
ze hebben vrienden en gaan eens winkelen e.d nah kweet niet precies eigenlijk :bloos:

Ik heb heel erg het gevoel dat zij elk weekend uitgaan, continu plezier hebben overal en veel vrienden hebben. Dan denk ik van waarom kan ik dat plezier niet ook hebben? Tegelijkertijd besef ik dat ik veel blijer ben met mijn leven, ik zou nooit in hun schoenen willen staan, hoe 'leuk' hun leven er ook uitziet. Vaak is het leven van hen helemaal niet zo geweldig als het lijkt.

@Ts: Ik ben dan 17, maar ik begrijp wel een beetje wat je bedoelt. Ik doe ook wel leuke dingen, maar mijn leven is niet echt heel boeiend.
Ik heb wel gemerkt dat het aan mijn discipline ligt. Ik was (nou alweer twee maanden geleden ongeveer) begonnen met hardlopen. Ik heb het een week volgehouden. (Onder andere ook omdat ik last van mijn benen kreeg.) Ik weet hoe goed het voelt als ik iets heb bereikt wat ik wilde bereiken. Ondanks dat ik weet hoe goed dat voelt, doe ik er nog niet veel aan om dat goede gevoel te krijgen.
Ik wil ook graag goed in bijvoorbeeld wiskunde en scheikunde zijn, maar ik ben te lui om er wat aan te doen.
Misschien helpt het idd wat Kruimel al zei, om een keer wat anders te gaan doen, iets waar je blij mee kunt zijn als je het gedaan hebt.

Ik wil even melden dat meisjes van 13 en 15 geen boeiender leven hebben. Het lijkt maar zo.
Serieus, begin een gesprek met ze en het lijkt heel leuk en stoer enzo. Maar uiteindelijk is het niet zo spannend, ze gedragen zich alleen alsof ze het leuker hebben.

zoek iets wat je kunt doen, en waar je interesses liggen. Breidt je kennis uit, ga sporten, zoek een doel, ga op reis, ga vrijwilligerswerk doen, verleg vooroordelen, lees een boek waarvan je nooit gedacht had dat je dat zou willen, zoek uit waar ej voor wil leven en stippel een pad uit!

Ik ken je gevoel wel hoor, en bovenstaand is heel makkelijk gezegd. Ik was 16 toen ik van de havo afkwam, en wilde journalistiek doen, maar werd afgewezen. Toen kwam ik op de SPH terecht en dat heb ik twee jaar volgehouden. Het was op, de motivatie was er niet meer, en ik dacht: is dit nou wat ik wil? Is dit het nou? Weet ik nu al wat ik straks doe, als ik klaar ben op mijn 21e? Nee. Ik ben gestopt, ben eerst even fulltime gaan werken en toen ben ik op reis gegaan. Nu ik weet hoe het er op andere plaatsen en in andere culturen aan toe gaat, heb ik een energieboost opgebouwd. Dit is interessant, hier wil ik meer mee!

Niet dat je op reis moet gaan, maar zoek iets waar je mee verder wil en wat je interessant vindt.

En inderdaad, die meisjes van 13 en 15...Ook zij gaan aan het eind van een leuke avond naar huis. En waarom gedragen zij zich zo? Omdat ook zij eigenlijk niks hebben en nog zoekende zijn. Het fijne bij jou is dat je weet van jezelf dat je op zoek bent. :)

Soms heb ik ook 'ns een dag dat ik denk, wat saai. Dan ga ik leuks doen, kanoën, picknicken ed.

Iedereen heeft toch soms wel eens een dag waarvan hij denkt, wat saai.

Het probleem is hier juist dat het zo ongeveer alle dagen zo is.

Ik had hier een half verhaal getypt, en toen kwam er iemand binnen en heb ik snel het schermpje weggeklikt..

Dus, ik ga hier nog wel op antwoorden, maar even niet nu :)

sorry, weet ik, maar ik dacht misschien hebben jullie iets aan mijn oplossing.

Mischien doen die meisjes het lijken alsof er veel gebeurt in hun leven?
Alles is sneller tegenwoordig. En meisjes willen graag laten zien dat hun leven heel veel inhoud heeft tegenover anderen (-n meisjes). Wellicht lijkt het meer dan het is. Ze vervelen zich ws. ook wel te pletter afentoe. Vandaar dat ze zich laten neuken voor 3 breezahs. Of nemen met een neger. Omdat Rap en bling bling in is.
En ze, door met een neher te nemen, het gevoel hebben erbij te horen en iets voor te stellen. Meedoen. Mee te tellen.


Mischien ben jij gewoon veel te gevoelig. Of te kritisch.
Of mischien moet jij ook met een neher nemen. En je uitleven als een booty-shakende hoer.
Het mag tegenwoordig allemaal omdat het zo gemeengoed is.

Serieus:
Je bent nog 18 Ik ben 29. Op mij 18e ging het heel slecht met mij en voelde ik mij ook ontztetend leeg.
Het is belangrijk dat jeje leven nu invult. En niet op je 29e terrugkijkt en denkt, shit alweer10 jaarvoorbij en nog niets.
Het is een stuk erger op je 29e dan op je 18e hoor. Ik wou dat ik nog 18 was, echt.
Als je dit besseft. Er kan heel veel gebeuren in een paar jaar tijd. Maarje moet wel nu beginnen. probeer uit te zoeken waar die leegte vandaan komt. Mischien is je familie heel vlak en saai?
Mischien doe jij geen uitdagende dingen? Of mischien droom jij ook wel van een snel leven?
Als je er goed uitziet als meisje is dat laatste zo voormekaar.

Hey!

Het is jouw beleving van spanning. Die andere vinden misschien eerder iets spannend als jij! Misschien ben je wel echt een sensatie zoeker ( valt ook onder de noemer van een sensitief persoon die graag intensiteit wilt ervaren ). Je bent jong, en onrustig je wilt van alles maar wat allemaal.
Wat andere doen of ervaren is niet jouw probleem, je moet je er ook niet aan willen meten hoor. Als je wilt kan je elke dag iets spannends, cools meemaken. Maar het zit hem wel in de kleine dingetjes... en soms in de grote :-)

Haha, nou ik ben 15 en ik vind altijd dat mensen van 18 een boeiender leven hebben :o.

Pff veel reacties, ik heb er wel veel aan. Ik weet dat het aan de ene kant heel stom is omdat ik 'pas 18' ben, maar ik was altijd 'de verstandige'. Doe vwo, ga volgend jaar naar de universiteit, ben vrij braaf, maar het verveelt me zo. Het is precies wat TheCreator zegt, ik ben bang dat ik over 10 jaar op mijn leven terugkijk en eigenlijk een grote leegte zie, want dat zie ik nu ook altijd ik terugkijk op de laatste 10 jaar oid.

Aan de ene kant wil ik geen bootyshakende hoer zijn (mooi geformuleerd btw) en aan de andere kant wil ik wat meer 'leven', wat dat dan ook mag betekenen. Het voelt gewoon zo inhoudsloos, dat hele huisje-boompje-beestje leven.

Het is niet dat ik geen leuke dingen doe, maar ik weet het niet. Misschien verandert het als ik volgend jaar ga studeren. :) Ik ga sowieso wel proberen om die korte-termijn doelen voor mezelf op te stellen, iets nieuws proberen ofzo.

Tja en die 15-jarigen? Ik weet het niet, je hoort ze elke dag over naar welk feestje ze gaan en hoeveel jongens ze hebben, en aan de ene kant wil ik niet zo zijn en aan de andere kant weer wel. Net alsof ik iets in mijn jeugd gemist heb omdat ik zo'n braaf tutje was.

Hmm I'm not making any sense geloof ik.

Dus eigenlijk zit je er mee dat jij vroeger niet zo'n snel leven had, terwijl je dat achteraf wel had gewild. Denk je dat jij het type was dat op zo'n leeftijd gelukkig was geworden van zo'n leven? I don't think so.

Je moet je proberen te focussen op het leven dat je nu hebt en zorgen dat je daar nu mee gelukkig bent, dan hoef je je daar later niet ongelukkig over te voelen en geen spijt te hebben.

Wat kunst zegt.

Ik heb ook weleens het gevoel dat ik te weinig leuke dingen doe, zeker nu in de examentijd, dan voel ik me soms verplicht om iets leuks te doen.

Ik ben het trouwens niet voor 100% eens met TheCreator. In die paar jaar hoeft niet van alles te gebeuren, en je hoeft niet nu te beginnen. Ja, met bedenken of dat lege gevoel terecht is of niet. Of jij je leven leidt zoals je het wilt.
Waarschijnlijk komt het gevoel inderdaad van buitenaf, dat anderen zo'n cool leven hebben. De kans is groot dat zij precies zo'n gevoel hebben als jij, en om dat te verbergen tegen iedereen vertellen hoe vet ze het wel niet hebben, en ook als ze doodop zijn toch weer iets leuks gaan doen, ook als ze het eigenlijk niet willen. Als jij 5 dagen per week dronken in de kroeg hangt, dan heb je voor die tijd al wel gezien lijkt me, en zit je er op een gegeven moment niet meer voor je plezier.
Doe gewoon de dingen waarbij je je prettig voelt, voor sommige mensen is dat inderdaad 5 dagen per week in de kroeg hangen, voor anderen is dat gewoon af en toe wat leuks doen, waardoor als je iets leuks doet het ook veel leuker is omdat het niet elke dag gebeurd.

Korter gezegd: relativeren
En je zei het zelf al: als je gaat studeren verandert er veel in je leven, en gebeurt er misschien meer, maar ook als dat niet het geval is hoeft er niets aan de hand te zijn.

Zeggen dat het leven van die snelle 15-jarige meisjes ws. niet was weggelegd voor TS. Of dat zij er ws. niet gelukkiger op zou zijn geworden als zij dat eventje had. Dat weetje niet.

Als ik terrug kon gaan in de tijd, dan had ik echt wel een goed gesprek met mezelf gehad hoor, als 18-jarige.
Maar ja das dan wel met voorkennis van de toekomst he.

18 vind ik lang niet telaat. Als je 29 bent, dan mag je huilen. Als je straks gaat studeren. En lekker ver weg in een andere stad
op kamers gaat, wordt het mischien interessanter.
Als je in Purmerend woont dan ga je lekker naar het andere uiteinde van het land, bv. arnhem (tegen de grens van Duitsland aan).
Lekker ver weg van kennisen en familie. Kun jeje uitleven zonder je te schamen :D
En als je in Friesland woont, ga je naar Eindhoven (y)

Ik ken een aantal vrouwpersonen die dat hebben gedaan.
Alledrie in Arnhem op kamers. Ik weet verder eigenlijk niet hoe dat is uitgepakt. Of ze zich wel vermaken daar of niet.

Ik ken ook een meisje dat lekker haar OV misbruikt en overal in het land komt. En ik verdenk haar ervan in elke stad wel een *enige* vriendje te hebben.
In Purmerend kloot ze wat aan. In Tilburg kloot ze wat aan.
En in Utrecht loopt ze ook te flikvlooien...
Tja en ze studeert in Amsterdam :)
Ook dat is een mogelijkheid terwijl je nog lekker bij mammie en pappie thuiswoont.

Was ik nog maar 18.
Is die depresieve uitspraak geen inspiratie? In een paar jaar tijd kan echt veel gebeuren hoor. Echt.. Maar als je nu niet begint.

In 10 jaar tijd heb ik ondanks mijn depressieve en saaie bestaan, toch wel veel meegemaakt. Ik heb veel interessante leuke en wat inder aardige mensen leren kennen. Toch het een en ander meegemaakt.
En als ik al die tijd nou eens wel vol ging leven en geneieten he?
Dan was ik nu ws. een blije man.

Oe! Wat een lap tekst weer! :D

Ik weet het niet. Dat sletterige bestaan trekt me ook niet eigenlijk. Het is meer dat ik me afvraag of ik 'gelukkiger' zou zijn als ik wel dat leven had gehad, omdat ik nu dus niet weet hoe het is. Maar ik denk dat eigenlijk dat jullie wel gelijk hebben en dat het alleen maar cool lijkt van de buitenkant, maar eigenlijk heel leeg is. Sowieso trekt het me ook niet om zovaak dronken te zijn en 's nachts buiten te hangen. Maar heel af en toe vraag ik me gewoon af of ik me dan minder leeg zou hebben gevoeld. Denk het niet eigenlijk.

Btw TheCreator, je hebt gelijk dat ik nog zat te doen heb en dat ik nog lang niet oud ben, maar ik vind 29 ook niet echt oud hoor. :P Misschien voelt dat zo omdat je bijna 30 bent, maar het is niet alsof jouw leven wel afgelopen is. Al snap ik wel wat je probeert te zeggen.

Ik ga er nog eens goed over nadenken, bedankt voor de reacties, heb er echt veel aan.

Ik heb dergelijke gedachten ook wel eens gehad (wie niet? ;))...en heb ze soms nog wel eens (maar nu meer mbt andere dingen, als bv. een aantal maanden naar het buitenland gaan, vrijwilligerswerk doen, enz.). Maar tegelijkertijd weet ik toen ook dat ik bepaalde dingen niet deed omdat ik ze gewoon niet leuk vond of het nut er niet van in zag of wat dan ook (uitgaan, me bezatten, met vreemde jongens zoenen, ...) en wat dat betreft denk ik er op dit moment in grote lijnen nog precies hetzelfde over. Bepaalde dingen lijken zo te horen, de sociale druk is groot...maar het is in mijn beleving uiteindelijk beter als je doet wat voor jezelf goed voelt.

Bij jou voelt het nu kennelijk niet goed. Wat let je om uit te proberen of het idd zo leuk is als je denkt om te gaan feesten, enzovoorts? Dan kom je er vanzelf achter of het wat voor je is, of het je leven verreikt, enzovoorts. Je bent pas 18, het is niet dat je die dingen niet meer kunt doen ofzo, als 18-jarige kunnen die dingen net zo goed (zo niet beter, want je mag wettelijk gezien veel meer) dan als 15-jarige.

Doelen stellen/een lijstje maken van dingen die graag zou doen/bedenken wat je echt belangrijk vindt en dan die lijstjes afwerken werkt vaak vrij aardig.

Ook hier geldt trouwens voor een groot deel: het gras aan de overkant lijkt altijd groener.

Soms heb ik wel eens last van het omgekeerde :D Ik heb nu bijna m'n bachelor diploma en danduurt het nog maar 2 jaar voordat ik die grote onbekende boze buitenwereld in ga. En ik reis steeds vaker en steeds langer om mee te kunnen doen aan damtoernooien. Grenzen lijken te vervagen, maar waar gaat het naartoe? Ik ben best aanhankelijk :s

Maar ik heb soms ook nog wel eens zoiets van wat ben ik toch een ongelovelijke saaie zak die niets kan. Mensen die in het buitenland gaan studeren, altijd een 8 halen op de universiteit en geen vertraging oplopen, een vriendje of vriendinnetje hebben, in 1 minuut 100 meter kunnen zwemmen (doe er zelf 1:45m over) en noem het maar op.

Kwestie van relativeren dus, denk ik. Als je na wat zelfreflectie toch nog denkt dat je leven saai is, kan ik je uit ervaring aanraden gewoon te beginnen aan een hobby. Kan altijd uitgroeien tot iets leuks. En soms kan je zelf een duwtje in de goede/interessante richting geven, zo heb ik ook ooit wel eens een forummeeting georganiseerd ergens waar dat nog nooit eerder was gedaan. Wel voorgesteld, maar het ging niet door en toen heb ik hem dus zelf georganiseerd.

Duwtje in de juiste richting geven kan ook op andere manieren, is misschien een beetje lef voor nodig, maar hey, dan is het in ieder geval niet zo saai meer ;)

Ik heb er eens goed over nagedacht, en ik denk dat het wel meevalt achteraf. Dit jaar gaan er hopelijk wat nieuwe dingen gebeuren (ik ben sowieso geslaag dus ga volgend jaar naar de universiteit, dat moet ik aan iedereen vertellen :P) en ik heb binnenkort hopelijk mijn rijbewijs enne ik ga op vakantie.

En ik heb besloten dat ik ga fitnessen en zwemmen, en ik ga met een maatschappelijk werkster praten over dingen die in het verleden gebeurd zijn (kan ook maybe een oorzaak zijn van die 'leegte' bedacht ik me pas). Dus ik hoop dat het helpt. :)

Leuke dingen in het vooruitzicht. (y)

Ik ken het gevoel, ik heb het al jaren. Ik heb nog steeds het gevoel dat mijn leven nog moet beginnen. Ik kon me eerst altijd wel volhouden dat het nog wel kwam, als ik ouder was, als ik eenmaal ging studeren, als ik eenmaal het huis uit was. Maar nu is dat allemaal allang zo en dat leven is er nog steeds niet.
Het verschil is alleen dat ik precies weet wat er mist, ik weet precies hoe ik het wil hebben en ik weet ook dat het mogelijk is, het lukt me alleen niet. Ik zou niet weten hoe.

Maargoed, fijn voor je dat je die leuke dingen hebt en ik hoop dat het helpt (y)

@Briseis; Daar ben ik ook bang voor. Ik heb me dat namelijk ook zovaak voorgehouden. Als ik naar de 6e klas ga, komt het goed, als ik 18 word, wordt het allemaal leuker.

Maar je wordt dan steeds weer teleurgesteld, en ik wil niet in dat gevoel blijven hangen. Ik weet alleen niet wat er mist. Wat is het dat er bij jou mist? Als je dat wilt vertellen tenminste.

Nou, een van de dingen is dat ik nooit uit ga. Al mijn vrienden gaan met andere mensen uit en ik dus nooit. En ik hou nogal van muziek, en ga heel graag naar concerten en festivals, maar ik heb dus nauwelijks vrienden die dat ook leuk vinden. Dus komt het er op neer dat ik meestal alleen ga of helemaal niet. Wat ik mis is dus redelijk simpel: regelmatig uitgaan, meer spontane dingen doen en vrienden die van goeie muziek houden. Oh en ietsje meer mannen mag ook wel.

Bij mij heeft oa het idee loslaten dat het 'later allemaal beter wordt' wel geholpen. Het wordt over het algemeen namelijk niet vanzelf beter, daar moet je zelf wat voor doen. En je hebt al een hoop plannen gemaakt. (y) Het zal misschien niet gelijk helpen, maar niet opgeven en steeds weer proberen.

En je zult nooit alles hebben, je zult altijd wel wat missen (soms zonder te weten wat)...maar dat hoeft niet heel erg te zijn, als je maar accepteert dat het zo is en als het maar voldoende tegenover staat, denk ik.

Zie je nou wel (y) :D

En zoals Leonoor zegt, geen afwachtende houding nemen, maar gewoon doen waar je je goed bij voelt. Het wordt niet beter, je maakt het beter ;)

Ik heb dit eigenlijk ook wel.

Ik denk ook dat dit komt doordat we vooral op televisie geconfronteerd worden met de gewone mens die vanalles meemaakt.
Mensen die emigreren naar de andere kant van de wereld, mensen die doorbreken met Idols, enz.

Ik ben zelf bijvoorbeeld nog nooit verder op vakantie geweest dan Spanje, en daar zit ik heel erg mee, als ik al die verhalen hoor van mensen die weer eens naar New York gaan. :(

Ook ben ik in het verleden zo rond m'n 16e bijna nooit uitgegaan, en heb daarom die periode van "elk weekend met een andere jongen zoenen" helemaal gemist.

En trouwens: Je leven is zo boeiend als je het zelf vindt. Ik sprak daar eens over met een meisje die dacht dat ik een bruisend leven had, en ik dacht hetzelfde over haar. Bleek allebei niet waar te zijn.

Dus als je je vergelijkt met anderen (weet niet of men dat hier veel doet) denk eraan dat iemands leven misschien wel boeiend lijkt, maar dat dit echt niet zo hoeft te zijn.

:)

Ik ken het gevoel wel, alleen heb ik het wanneer ik niets doe en wanneer ik vanalles doe. De tijd vliegt zonder dat ik de dingen die ik doe echt bewust meemaak. Vraag me wat ik een paar dagen geleden gedaan heb en ik weet het niet meer. Ik heb het gevoel dat ik overal doorheen raas en alsmaar bezig ben, maar daarnaast het gevoel dat ik helemaal niets doe. Heel vreemd. Ik heb het gevoel dat het leven voorbij raast zonder dat ik er bewust invloed op kan uitoefenen alsof het vanzelf gaat.

Mja, dat van jou is denk ik weer een ander verhaal. Ik ben ook wel bekend met het gevoel dat het gras altijd groener is aan de overkant. Al ben ik er de afgelopen twee jaar herhaaldelijk achtergekomen dat het beeld van het perfecte leven dat ik voor ogen had in werkelijkheid ook niets was... maar dat is iets waar je gaanderweg zelf wel achterkomt :)

Dat herken ik helemaal. Ik vind het zelfs wel Ok.
Het betekent dan dat ik allerlei leuke dingen heb gedaan. En is dus iets positiefs.
Ik houd daarom, omdat ik geen tijd en leuke dingen onthou, een dagboek bij. Maar ben ook weer te laks (of te moe) om elke avond een paar zinnetjes op te schrijven ..
(echt he) (n)

Mischien is ons bestaan wel 1 grote droom. En is ons van hogerhand opgelegd en vooraf bepaald wat wij wel mogen of kunnen.
Maar sommigen van ons hebben een 'fout' in de software waardoor wij ons bewust worden van ons bestaan en meer willen dan we eigenlijk kunnen. En de dingen die wij willen niet kunnen verwerkelijken in ons leven.
Dat zou dan komen doordat we de daarvoor benodigde gaven niet voor hebben ingeprogrammeerd.

The Matrix :D

Hehe, gave film :D Maar voor hoe ik me soms voel en de wereld om me heen beleef, klinkt het best aannemelijk...

Wauw, veel en nuttige reacties, ik ga ze op m'n gemak nog een keer doorlezen, ben er nu te gehaast voor. Maar tof dat iedereen zo reageert, had echt hele andere reacties verwacht. :)

Sparen en gaan dan! ;) :)

Iemand van 13 wil graag het leven van een 16-jarige.
Iemand van 16 wil snel 18 worden.
Iemand van 18 is groen van jaloezie op 21 jarigen.
En vanaf dat je 21 bent wil je niets liever dan terug 13 worden...

Probeer vooral te genieten van de dingen die je wel doet en wel meemaakt, het leven dat wel het jouwe is. Ook al doe je nu aan de meest spannende en fantastische dingen mee, ook dan is er meer dat je mist en langs je heen moet laten gaan dan dingen die je we meemaakt.

Bij mij klopte alleen de instelling van de 13 jarige :eek:

Als ik dat gevoel heb en dat heb ik soms wel dan maak ik weer wilde plannen voor wat ik wil gaan bereiken en doen en dan na een tijdje als die doelen bereikt zijn kom ik weer in zo'n dip en ga ik weer nieuwe uitdagende dingen verzinnen. Af en toe rare spontane acties doen helpt ook altijd wel.

Ik weet niet meer wat er bij mij precies van klopte. Zowel dat van de 13- als 21-jarige, denk ik. Het is iets wat mij 'verteld' is toen ik twaalf was. Het feit dat het al zooo lang blijft hangen maakt dat ik het nog wel wil geloven.