Tot Morgen
 

Mijn buik doet pijn
en ook mijn hoofd
Wat moet ik nu beginnen
ik mis je en ik kan er niets aan doen
Alles wat ik doe
ik denk aan jou
Er is niets erger dan dat
want ik sta in de sneeuw
IJskoud en bijna bevroren
Zielsalleen met niemand die me ziet
Zelfs niet jij,
degene die me altijd begrijpt
die er altijd voor me was
Inderdaad, was...
Het doet me pijn, weet je dat?
Je moest eens weten, hoeveel ik je mis
En wat ik wel niet doe om niet aan je te denken
Het kost me moeite, vooral als ik je zie
en al helemaal als ik jullie zie
Het vermoord me zowat, ik kan niet praten
Ik kan niet eten, slapen ik kan helemaal niks
Het lijkt alsof ik verlamd ben
Maar telkens als we een 'gesprek' hebben
lijkt alles voorbij, ook al hoor ik je stem niet
Ik weet dat je me geruststelt ook al laten je woorden het niet zien
En als je dan zegt dat je moet gaan,
stort mijn wereld weer in, totdat je 2 hele kleine woordjes zegt
Die geven me hoop, ik spreek je weer
Misschien ga ik je zelfs zien of was dat maar een droom
Nee, 2 kleine woordjes nemen alles weg, alle pijn en alle zorgen
Ja verzekerd die 2 kleine woordjes betekenen nu ontzettend veel
Elke dag wil ik ze wel horen, maar dat gaat niet
Maar voor nu, zeg jij Tot Morgen...

Wel mooi, maar nie echt een gedicht omdat dr niet echt een ritme of iets dergelijks in zit.. het is meer een soort, tekstje, betoogje.. kweetniet, is vast wel een woord voor..

maar mooi einde ook :)

een gedicht hoeft geen ritme te hebben en geen rijm, ik vond het een kewl gedicht

Bedankt voor de reply's
het is trouwens niet echt een gedicht in de zin van: het rijmt en heeft een ritme
het is meer een gedicht van: ik vertel je wat, ik moet het kwijt

dus... nou goed uhm k ben blij dat er toch nog wat mensen reageren op zoiets :D