geneeskunde durf ik dat?
 

Hallo,

ik heb dit jaar m'n examen gedaan en nu komt dan de vervolgstudie. Ik weet nog steeds niet wat ik wil.

Geneeskunde vind ik erg interessant en ook het beroep lijkt me erg mooi. Ik vraag me alleen steeds af of ik alles (medische handelingen) wel durf. Op zich kan ik wel heel nuchter tegen dingen aankijken maar is dat genoeg? Moet je niet aan geneeskunde beginnen als je niet weet of je het aankan of is het iets wat went? En hoe kom ik erachter of ik het durf?

Wel doen, niet doen, goede raad? Misschien is er iemand die iets over z'n eigen ervaringen kan vertellen, ik zou er erg blij mee zijn!

Alvast heel erg bedankt!!

Voor geneeskunde moet je toch al je voor half mei aanmelden ofzo?

Maargoed, verder kom je er natuurlijk alleen achter door het te proberen. Als je echter bij die snij-programma's op tv al over je nek gaat zou ik het niet doen ;)

voor lotingstudies aanmelden voor 15 mei inderdaad
dat heb ik dus ook maar gedaan om alle mogelijkheden open te houden

en kotsen bij snijprogrammas; dat nou niet echt maar bv dingen met ogen enzo kan ik niet goed naar kijken

Genoeg andere opties lijkt me? Wat lijkt je precies zo leuk aan geneeskunde, dat je niet kunt vinden bij andere studies waar je niet hoeft te "snijden"?

Medische handelingen wennen wel. En het is ook niet alsof je gelijk als je begint met geneeskunde moet gaan snijden, je went tijdens de studie wel aan 'enge dingen' tijdens practica en dat soort dingen. Als je echt elke keer als je bloed ziet flauw valt is geneeskunde niet echt een goede keus, maar anders zou ik er gewoon voor gaan. Als je echt wil tenminste, maar laat je niet tegenhouden door dingen die je nu misschien niet durft, over zes jaar kijk je er waarschijnlijk heel anders tegenaan.

Zelf had ik ook bij de eerste keer snijzaal een licht gevoel in mn hoofd, net als iedereen trouwens. Maar als je eenmaal bezig bent, en gewoon alleen nog maar let op de medisch interessante dingen tijdens een operatie/obductie/etc, valt het allemaal best mee.

wat lithuania zei inderdaad :) ze gooien je echt niet op dag 1 een operatiekamer in ;)

Uitproberen op je huisdieren?

goeie! gewoon een scalpel in de hond zn oog zetten (y)

Ik hoorde van een vriendin die geneeskunde studeert dat er tijdens een college/film over brandwonden een aantal mensen flauwviel.

Dus je bent in ieder geval niet de enige die misschien ergens niet tegenkan.

Ik wil je verder niet bang maken. :)

Ik dacht dat ze je wel vrij vroeg in kuiten lieten snijden? Speciaal voor dit soort gevallen?

dat klopt ;) heb ik ook gedaan.

[B] B]

*proest* whaha

Voor de rest: achja, iedereen zn zwakheid he.
Ik studeer ook gnk, ik werk in het ziekenhuis en ik ben bang voor kots :o Echt, ik kan er absoluut niet tegen. Maar het valt te combineren, kwestie van af en toe wat ballen kweken op een gevaarlijk moment

Haha, en wat dan als je zelf moet overgeven :D

Ik zou het proberen, een studie is om te leren. Ik moet ook lessen krijgen in presenteren en ik heb enorme presentatieangst. Maar dat ga ik dus leren om daar goed mee om te gaan :p

Uh als je daar serieus sterk aan twijfelt denk ik niet dat het je studie is nee.
Heb je je dit jaar wel opgegeven voor de loting dan?

ja ik heb me al aangemeld en ik zit in lotingsklasse A dus ik hoef niet meer te loten

hoi! geneeskunde is superleuk!! medische handelingen zijn helemaal niet eng, je begint rustig aan en bij mij is er niemand flauw gevallen of zoiets. als je voor het eerst snijzaal hebt ben je een beetje zenuwachtig maar na een uurtje sta je met plakken hersenen in je handen te puzzelen alsof je nooit iets anders hebt gedaan. wees niet bang, de eerste periode is gnk zelfs eerder een droge theoriestudie dan sensationeel...

dat ligt er helemaal aan waar je studeert... in belgie misschien :p

Ik zou niet bang zijn voor de medische handelingen.
Ten eerste wennen die wel
Ten tweede eindigt het gros niet met een mes in zn handen, maar gewoon aan een bureatje met een wit jasje aan. Beetje lullen, beetje kloppen, beetje krabben en kijken. Bloed prikken en snijden is een beperkte groep artsen. Dus als dat niks blijkt, geen nood een heleboel soorten artsen krijgt daar nooit mee te maken.

Ik heb precies hetzelfde... Maar heb besloten er gewoon voor te gaan. Ik vond het nogal triest om mijn studiekeuze af te laten hangen van angsten (of eigenlijk angsten voor angsten.. want ik ben báng dat ik er niet tegen kan. Ik weet het niet eens zeker). Ik zeg: gewoon doen. Het went denk ik (en dat zeggen andere geneeskundestudenten ook) vanzelf.

ik heb ergens gelezen dat je bij studie medicijnen op een gegeven moment moet kiezen voor WEL snijden of NIET snijden.

Dus als je niet wil snijden kies je gwn die richting :P