Mijn liefde.
 

Waar wegen zijn zie ik jou en zie ik lief, waar wegen zijn, zijn jou, mij,
ik en jij, ik ben er daar voor jou, onder jou ter steun en lief, voor
jou, mij en ons. Wil er zijn om mee te zijn, wil om mee te gaan,
de wegen van jou, mij, ik en jij. Waar waren wij en wanneer en waarom
niet eerder? Ik lief jou voor mij en jou voor mijn weg en jouw weg,
waar jij was, wanneer ik er was, waardoor wij ons werden. Geef me één
van ons en ik heb van ieder iets, wil weinig meer dan dat het compleet
lijkt. Vragen zijn te laat voor al gegeven antwoorden, geven reeds
respons op de immer daarna volgende vragen. Willen is weten en weten
kunnen geven waarom draait, gaat en waarvoor streeft, mijn liefde,
mijn lief.

Echt Changshannig :D
Hoort het niet eerder thuis op DoP?

Nee, want ik meen me te herinneren dat DoP vroeger DE VIJAND was. ;)

Ach ja, ik heb in de tussentijd nauwelijks geschreven, maar dit is iig geen Goethe-herstart.

die herhalingen gaan wat mij betreft voorbij het creatieve richting het uitermate irritante.

Ik probeerde er een soort ritme in te houden, maar dan toch nog net aan de kant van proza. :) Tsja, je kunt ervan houden of niet; ikzelf houd er bij anderen ook niet zo van. :D

Tien regels en ik kom er niet doorheen.
Zorg eerst voor meer paginawit.

Ach, dat vind ik zo ouderwets, paginawit... dichters komen tegenwoordig met een witregeltje extra en een harde return hier en daar, en dan is het opeens 'af'. Je kunt toch zelf ook wel de plekken opzoeken waar de onderbrekingen zouden staan, lijkt me veel creatiever. Maar go ahead en geef me een voorbeeld, als je het zelf liever op die manier leest.

Tegenwoordig?
Als je geen kritiek wil moet je 't niet online zetten.

'Tegenwoordig' in ruime zin; ik heb het over de vijftigers en daarna, waarbij vorm opeens een enorme rol ging spelen.

Ik leg enkel mijn zienswijze uit en nodig je uit om je idee te ontplooien. Dat betekent niet dat ik je kritiek niet serieus neem, integendeel.

Het is in mijn ogen een gedicht.
Maar waar ik op stuit in dit stukje proza is dat je het hebt over liefde als mogelijke weg naar geluk, maar dat de vorm me vertelt dat het een dichtgepleisterde muur. En ja, vorm is van belang en eerder onder- dan overschat.

lang leve changshan!
weg met die mietjes van DoP ;) (de vijand?? :p)
sorry maar ik kan het na 3 uur klasseerwerk op mijn vakantiejob even niet aan om je gedicht aandachtig te lezen... (dat hou je nog te goed)
ik heb het wel al doorgelezen en het is inderdaad érg changshannig... (wat wil zeggen diep, poetisch, geniaal,... :))

Dank je. :D

En dank voor de kritiek tot nu toe. Ik ga er de komende tijd toch even aan sleutelen om te kijken of de vorm het bericht ook kan overbrengen, aangezien je niet helemaal ongelijk hebt.