Gods liefde versus Gods woede
 

Het is een vrij pittig stuk, maar ik vind het een hele mooi uitleg over deze ogenschijnlijk tegenovergestelde emoties van God uit de Bijbel ! Ik ben benieuwd of je deze gedachtengang kan volgen en of je er commentaar/vragen over hebt... het heeft mij weer een nieuw inzicht gegegeven...

‘De woede van God’ en zijn vergeving moeten echter niet gezien worden als lijnrecht tegenover elkaar staand, maar eerder als twee kanten van één en dezelfde werkelijkheid. Als het begrip ‘woede’ voor God gebruikt wordt, wil dat benadrukken dat zijn liefde niets zou kunnen tolereren wat het leven in de weg staat of het vernietigt, kortom dat wat ‘het kwaad’ wordt genoemd. Als God werkelijk liefheeft, dan kan Hij niet onverschillig toezien hoe met die liefde gespot wordt en hoe zij van de hand gewezen wordt. Dat zou immers betekenen dat Hij zich neerlegt bij het feit dat zijn bedoeling om leven in overvloed te geven gaat mislukken.

Als de bijbel ons confronteert met woorden die ons hard voorkomen, moeten we deze begrijpen als een schreeuw uit het hart – van God of van zijn woordvoerder – die ons wijst op de gevolgen die het heeft als we de liefde afwijzen die ons steeds wordt aangeboden. Dat wat men ‘de woede van God’ noemt is paradoxaal genoeg helemaal niet in tegenspraak met de liefde. Het is juist een uitdrukking van deze liefde die tijdelijk door de vrijheid van de mens gedwarsboomd is. Maar dan rijst de vraag: als God liefde is, moet deze liefde dan uiteindelijk niet alle tegenstand tegen haar overwinnen? Het eigenlijke probleem is niet zozeer om te weten of er woede in God is, maar hoe die woede zijn doel kan bereiken: het kwaad uitschakelen zonder de vrijheid van de ander geweld aan te doen.

Stelt het evangelie ons in staat het dilemma op te lossen van liefde die afgewezen is?
Het lijkt erop dat de bijbelse visie op God ons voor een dilemma stelt: aan de ene kant kan God niet anders dan liefhebben, aan de andere kant kan Hij niet toelaten dat het kwaad er is. In bijbelse taal: de goddelijke liefde lijkt gedoemd om uiteengesplitst te worden in barmhartigheid en woede, zonder dat de één de ander ooit helemaal dekt.

De ervaring van de profeten wijst ons een uitweg uit dit dilemma. Eerst is er de ervaring van Hosea. Hij wordt gedwongen te trouwen met een vrouw die hem ontrouw is. Gekwetst door de ontrouw van zijn echtgenote, bedreigt hij haar. Hij beseft echter al snel dat als hij haar kwaad doet, hij door zijn liefde voor haar net zo goed, zo niet meer, zichzelf kwaad doet. Zo komt hij tot het inzicht dat wat de mensen ervaren als de woede van God, in feite niets anders is dan wat aan de buitenkant zichtbaar is van Gods lijden als Hij ziet dat zijn liefde afgewezen wordt.

De profeet Jeremia gaat in dezelfde lijn verder. Tegenover de weigering van het volk om te luisteren naar de waarschuwingen die hij in naam van God moet geven, wordt Jeremia verscheurd tot in het diepst van zijn ziel door de strijd tussen deze twee: “Laten mijn ogen vloeien van tranen, nacht en dag. Ogen, kom niet tot rust, want mijn volk is deerlijk verwond, niet te helen is zijn letsel” (14:17). Hij wordt door zijn innerlijke pijn de verbindende factor tussen zijn landgenoten en zijn God.

Nog een stap verder komen we bij de mysterieuze persoon van de Lijdende Dienaar van de Heer (Jesaja 53). Precies als Jeremia, neemt deze onschuldige man, gezondene van God, het onuitgesproken lijden op zich van de schuldigen. Maar het reikt nog verder: door dit lijden op zich te nemen wordt voor hen genezing mogelijk. Het is alsof de vergeving alleen haar doel bereikt als ze niet van bovenaf komt maar als ze door de diepte heengaat en zich uitdrukt in een tot de bodem toe doorleefde solidariteit met degenen die het kwaad begingen.

Deze ontwikkeling reikt ons een sleutel aan om het lot van Jezus te begrijpen: “Ook Christus heeft geleden, om uwentwil, (…) Hij die geen zonde beging en over wiens lippen geen leugen kwam. Hij werd gehoond en hoonde zelf niet, Hij leed en dreigde niet, Hij liet het oordeel over aan Hem die rechtvaardig oordeelt. Hij heeft in zijn lichaam onze zonden het kruishout op gedragen, opdat wij, dood voor de zonde, rechtvaardig zouden leven. Door zijn striemen bent u genezen” (1 Petrus 2:21-24).

In Christus’ gave van zijn leven, vangen we zo even een glimp op van wat Johannes zo doordringend en kernachtig “de toorn van het lam” noemt (Openbaring 6:16). Als de ‘goddelijke woede’ een andere benaming is voor het vuur van een liefde die afgewezen wordt, dan kan deze liefde alleen doeltreffend zijn als zij de consequenties van zo’n afwijzing volkomen op zich neemt. De woede moet dus veranderen in een lijden uit solidariteit en zich zo tot het uiterste vereenzelvigen met barmhartigheid. Door op geen enkele manier weerstand te bieden aan het kwaad, doet Christus dat kwaad verdwijnen in een onpeilbare diepte van goedheid. De dood verliest zo haar angel (zie 1 Korintiërs 15:54-57) en wordt een weg naar het Leven.

Echt, dat jij nou je tijd wilt doorbrengen met het typen van zulke posts, maar val anderen daar dan niet mee lastig!

Haat is geen bedekte liefde. Hoeveel apologisme er ooit tegenaan gegooid wordt, het blijft een contradictie. Nee, dat zou leuk worden, anders konden we net als god, de dader van de Drentse Moord ook wel vrijspreken. Ja, hij verkrachtte en vermoordde dat meisje immers omdat hij eigenlijk stiekem veel van haar hield, en zijn liefde gewoon op een vreemde manier uitte. Zie je het voor je, zo'n redenatie?

Inderdaad, deze tekst is geplagieerd van de volgende site:
http://www.taize.fr/nl_article4819.html

Slotje. (n)

Hij zegt toch ook niet dat hij hetzelf geschreven heeft, hij vraagt om meningen over de tekst

Hij zegt zelf (impliciet) dat hij het niet zelf geschreven heeft, en copypaste het ook niet zonder iets erbij te zeggen.

Verder is dit een mooi voorbeeld van de rare kronkels waar christenen zich in wringen om de tegenstrijdigheden in hun geloof een plaats te geven.

De forumregels stellen anders dat openingsposts met een copypaste dicht gaan. Verder is plagiaat schrijven zonder bronvermelding, niet slechts claimen dat het je eigen werk is, dat doe je impliciet door geen bronvermelding te gebruiken. Heck, zat het maar zo, dat zou een hoop gedoe om meldingen in Ephorus te voorkomen schelen. :o

Staat het zo in de bijbel uitgelegd? Nee.
Is het daarom dus loos gespeel met woorden en schaamteloos geinterpreteer van veel te moeilijke woorden als liefde? Ja.

Maar ik heb een enigzins praktische opmerking. Opzich kun je het natuurlijk als liefde zien: je schepping beschermen tegen alle mogelijk ekwade invloeden.

Je schrijft God echter nog een veel fundamenteler liefde toe, die maakt dat hij zelfs het bestaan van ellende niet kan toestaan. Waarom, wáár om bewaart en koestert hij dan ieder stukje kwaad uit deze wereld voor de eeuwigheid, in de hel? De ellende neemt daar bovendien alleen maar toe.

Oppervlakkig gezien zou je, met jou vreemde aannames, dus wel kunnen denken dat God met een genocide gewoon wat kwaad uit het bestaan wil wegnemen, uit liefde. Echter, het kwaad blijft bestaan en neemt zelfs toe. God zou uit liefde kunnen brainwashen, mensen vroom maken, het kwaad wegnemen, maar nu maakt hij zich gewoon schuldig aan stomme wraakacties die hem niet eens van dienst zijn, in de doelen die jij hem toeschrijft.

"Startposts die een enkel een copy-paste bevatten of een link worden gesloten. Als je een lange tekst hebt gekopieerd of geschreven, geef dan ook even een samenvatting ervan. "

Citaat:

Verder is plagiaat schrijven zonder bronvermelding, niet slechts claimen dat het je eigen werk is, dat doe je impliciet door geen bronvermelding te gebruiken. Heck, zat het maar zo, dat zou een hoop gedoe om meldingen in Ephorus te voorkomen schelen. :o

Ja, maar dit is een forum en een bronvermelding is in dit geval niet noodzakelijk omdat er wordt gevraagd om de mening over een tekst. Wie die tekst geschreven heeft, doet er verder niet toe.

Concluderend blijft het topic dus open, mocht je het daar niet eens mee zijn, dan kan je daarover pm'en of op M&M posten. Vanaf nu graag alleen nog ontopic posten en niet meer discussieren over het 'bestaansrecht' van het topic

Luciano, bedankt dat je mijn post openlaat.

Voor de rest, jullie doen je heel intellectueel en stoer voor, maar nemen niet eens de moeite om iets inhoudelijks te beoordelen... Dit is een forum over religie, remember, ga anders ergens anders je gal spuwen, als dat alles is wat je in huis hebt... Ik had eerlijk gezegd wel al verwacht dat het parels voor de zwijnen zouden zijn, maar hoop toch ook echt nog op lezers die wel een inhoudelijke reactie kunnen / durven geven. En, als het onderwerp je niet interessert, reageer dan gewoon niet, pannekoek !!!

Ciao

Je hebt niet eens de moeite genomen om het ECHT te lezen, maar braakt slecht jouw vooringenomen mening uit... jammerrrr
ps je moet de Bijbel inderdaad wat beter lezen, want als je er goed over nadenkt dan staat het eigenlijk WEL zo in de bijbel uitgelegd, waarom zou Jezus anders jouw schuld op zich willen nemen, dan zou God toch gewoon als een politie-agent straffen uitdelen ??

Je kunt beter teksten uit de bijbel aanhalen die je gelijk ondersteunen, dan te zeggen dat we 'maar goed moeten nadenken'. Dat is namelijk erg beledigend voor mensen die het niet met je eens zijn: zij komen na goed nadenken tot een andere conclusie dan jij.

Wat Jaj op zijn gebruikelijk enigszins prikkelende manier probeert te zeggen, is: is jouw stukje niet een goedpraten van stukken bijbel die oorspronkelijk (lees: door de schrijvers) niet zo zijn bedoeld? Ik moet zeggen dat hij daar wel een punt heeft en dat je daar nog niet overtuigend op ingegaan bent.

Niemand, maar dan ook niemand neemt de moeite echt te lezen en te proberen te begrijpen...
De ervaring van de profeten wijst ons een uitweg uit dit dilemma. Eerst is er de ervaring van Hosea. Hij wordt gedwongen te trouwen met een vrouw die hem ontrouw is. Gekwetst door de ontrouw van zijn echtgenote, bedreigt hij haar. Hij beseft echter al snel dat als hij haar kwaad doet, hij door zijn liefde voor haar net zo goed, zo niet meer, zichzelf kwaad doet. Zo komt hij tot het inzicht dat wat de mensen ervaren als de woede van God, in feite niets anders is dan wat aan de buitenkant zichtbaar is van Gods lijden als Hij ziet dat zijn liefde afgewezen wordt.

Je copypaste een enorme lap tekst van een organisatie zoals er meer bestaan, en die in de regel onzin uitslaan, met de stelling, 'denk er over na'.
Hoe kun je mensen kwalijk nemen dat ze je niet serieus nemen?

Jaj is overiges al op je post in gegaan, en wees er fijntjes op dat jouw visie tegen de bijbel in gaat, en dus foutief moet zijn vanuit het christendom bekeken.
Zou je dat niet eerst weerleggen voordat je mensen verwijten gaat maken dat ze zich arrogant op zouden stellen? Ik sluit me namelijk bij Jaj aan dat jouw visie ongefundeerd en onbijbels is, naast de eigen bezwaren die ik er nog bij aan kan brengen. Ik ga me echt niet nogmaals door zo'n tekst heen worstelen als je niet de moeite doet te argumenteren namelijk, en dan blijft de discussie, als jij daarvoor kiest, hier steken.

Het voorbeeld dat je noemde (welk vers) is overigens tegen de bijbel. De vrouw had gestenigd moeten worden.

Dit voorbeeld, waarin Hosea zijn vrouw dus idd niet de straf gaf die zij volgens de wet verdient (de dood... de Bijbel zegt zowiezo dat het loon van "de zonde" de (geestelijke) dood is), maar haar bedreigde (omdat ze dus was vreemdgegaan) en daarbij zichzelf (omdat hij ook heel veel van haar hield) in een uiterst moeilijke (lijdzame) positie bevond. Nu is het inzicht, waar in dit stuk tekst uit Taize (een klooster waar ik onlangs zelf ook geweest ben, maar dat terzijde...) vandaan komt, dus dat dit ook voor God geld... Hij HOUDT namenlijk onbeschrijvelijk veel van de mens (zie het lijdens verhaal van Jezus), maar haat ook alle kwaad (omdat hijzelf Heilig is)... Zo valt er dus veel meer inzicht en hoop uit de Bijbel te halen, dan alleen de verhalen te lezen, alsof God wreed en wraakzuchtig is. Het plaatst wat mij betreft ook alle harde woorden uit de Bijbel (die ik overigens zelf ook best moeilijk vind, tis voor mij ook een zoektocht) in een ander perspectief, of Licht! Het straffen staat niet centraal, maar de liefdevolle uitnodiging en tevens de harde realiteit van wat het kwaad doet, wat overigens nooit Gods bedoeling of intenties is.. Dat is misschien wel het allerbelangrijkste om te geloven, dat God werkelijk goed is!

ja hallo, heb ik medelijden met je dat iedereen om een slotje vraagt, lees ik je stukje, lees ik het nog 3 keer en nog een paar stuken zelfs nog vaker omdat er inderdaad maar moeilijk een touw aan vast te knopen is, aan de bochten waarin je je wringt. concludeer ik wat. Vervolgens reageer ik, ik geef je een heel wezenlijk punt waar jou verhaal conflicteer met een paar fundamentele onderdelen van het geloof/ de bijbel, en dan braak ik maar wat?

volgens mij las jij mijn post niet.

Zal ik het simpeler brengen: Dat stukje is psychologie op God aan het toepassen, en daar zijn jullie domweg niet voor gekwalificeerd.

Nee, de bijbel is ondubbelzinnig over het feit dat op overspel de doodstraf door steniging staat. Leviticus 20:10

Ik denk niet dat je een dergelijke vergezochte interpretatie van gegevens die elkaar in de eerste plaats al tegenspreken kunt verdedigen als het ook nog een keer tegen de bijbel in gaat.

Ik vind het voorbeeld dat Leonkorn hier aanhaalt, namelijk Hosea, wel interessant. Dan blijft echter voor mij de vraag: de bijbel bestaat uit allerlei verschillende boeken. Is het dan wel geoorloofd om ideeen uit het ene boek zonder pardon toe te passen op verhalen uit het andere boek?

@Leonkorn: dat zou betekenen dat het aangehaalde voorbeeld uit Hosea voor de tijd waarin het boek Hosea geschreven is, geldt en niet gebruikt kan worden om de gewelddadige verhalen uit, bijvoorbeeld, Genesis te verklaren.

@T_ID: dat zou dus ook betekenen dat de tekst die jij uit Leviticus aanhaalt, niet direct kan worden toegepast op de situatie uit Hosea en je dus niet kunt stellen dat de vrouw gestenigd had moeten worden. Er lopen hier twee paradigmata van recht naast elkaar, die elkaar, omdat ze uit andere tijden en culturen stammen, niet uitsluiten.

Even voor de duidelijkheid, betekent dat, veel te bot gezegd, dat God dus met de tijd en cultuur ook wel eens van aanpak verandert?

Misschien wel, of anders dat het beschrijven van Gods daden danwel het toeschrijven van daden aan God per cultuur verschilt.

Dat klinkt op zich wel reeel, maar wordt de bijbel meestal niet eenduidig en de enige waarheid verkondigend gedacht? Dat is immers wel de aanleiding geweest voor het openingsstukje van dit topic.

Ja, dat klopt. Ik ben het ook wel met de stelling eens dat liefde en haat twee kanten van dezelfde medaille kunnen zijn, ik vraag me alleen af of de methode correct is.

(y)

Beste leonkorn,

De nadruk leggen op Gods goedheid en liefde, Allah. Maar feit blijft dat de Bijbelse God behoorlijk wat mensen heeft uitgemoord en laten uitmoorden omdat Meneer boos was. Je eigen Zoon offeren is ook niet bepaald liefdevol te noemen, of je er nu miljarden andere mensen mee redt en of zoon in de hemel komt of niet, al helemaal niet op de gruwelijke manier waarop het gebeurd is (aangenomen dat dat zo is). Een echte vader kan zijn eigen zoon niet offeren omdat hij teveel van hem houdt. Je eigen zoon offeren getuigt van wreedheid en mensen vermoorden ook, simpel. En dan ook nog eens mensen vermoorden omdat ze niet voor jou kiezen en ze ergens laten zijn waar 'wroeging en verdriet' is is GEEN VRIJE KEUZE. De keuze tussen 'op gruwelijke en pijnlijke wijze om het leven komen om vervolgens op een plaats van wroeging en verdriet te komen (al dan niet eeuwig)' of 'in God geloven en hem dienen', vind ik geen eerlijke keuzemogelijkheid.

Je kan stellen God is liefde, prima. Maar maak het dan niet zo eenzijdig. Als we het hebben over de Christelijke God is God liefde én haat.

Dat is het duidelijkst te zien aan het grandioze verschil tussen het oude en het nieuwe testament. Maakt God ook ongeloofwaardig imo. Eerst mensen uitmoorden en dan een zoon naar aarde sturen die het tegenovergestelde doet. God moet wel zeer uiteenlopende karaktertrekken hebben, nauwelijks met elkaar verenigbaar.

Aan het einde der tijden verzamelden zich miljoenen mensen in een grote vlakte voor Gods troon. De meesten deinsden terug voor het schitterende licht dat op hen straalde. Maar een aantal groepen vooraan voerde strijdlustig een verhitte discussie. "Kan God ons wel oordelen?" sneerde een jonge blonde vrouw. "Wat weet Hij van het lijden?" Ze stroopte haar mouw op om het nummer te laten zien dat de nazi's er in het concentratiekamp hadden ingebrand. "We werden geterroriseerd, geslagen, gemarteld en gedood." In een andere groep trok een jonge man zijn overhemd uit. "Wat dacht je hiervan?" zei hij dwingend, en liet de littekens van zweepslagen op zijn rug zien. "Gelyncht, alleen omdat ik zwart ben." Een zwanger jong meisje met doffe ogen mompelde: "Waarom moet ik lijden? Het was niet mijn schuld!" Over de hele vlakte verspreid waren er honderden van dergelijke mensen. Iedereen had zo zijn reden om zich bij God te beklagen over het lijden dat Hij in de wereld had toegestaan. God had het maar getroffen dat Hij in een hemel woonde waar geen tranen, angst, honger of haat bestonden. Wat wist Hij van de vreselijke dingen die de mensen in zijn wereld moeten doorstaan? God leeft wel heel erg beschermd, vonden zij.

Degenen die het meest van allen geleden hadden, werden als leider aangewezen. Een Jood, een jonge zwarte jongeman, een inwoner van Hirosjima, een vreselijk misvormde reumapatiënt en een softenonkindje. Midden op de vlakte kwamen ze bij elkaar om de gang van zaken door te nemen. Na rijp beraad besloten ze bij God een aanklacht in te dienen. Het was een slim plan. Voordat ze God als hun rechter konden erkennen, moest Hij eerst doorstaan wat zij hadden doorstaan. Dus besloten ze God te veroordelen tot een leven op aarde, als mens! "Laat Hij als een Jood geboren worden. Laat er twijfel bestaan over de wettelijkheid van zijn geboorte. Geef Hem een taak waarbij zelfs zijn familieleden Hem voor gek zullen verklaren. Laat Hem door zijn beste vrienden verraden worden. Laat Hem vals beschuldigd, door een bevooroordeelde jury schuldig verklaard en door een lafhartige rechter ter dood veroordeeld worden. Laat Hem gemarteld worden. En tenslotte, laat Hem zien wat het betekent om volstrekt alleen te staan. Laat Hem daarna sterven. Laat Hem op zo'n manier sterven dat er geen enkele twijfel kan bestaan dat Hij inderdaad gestorven is. Laat er een grote menigte getuige van zijn."
Telkens nadat een van de leiders zijn deel van het vonnis had uitgesproken, ging er onder de verzamelde menigte een luid instemmend gejuich op. Toen de laatste zijn eis had ingediend, viel er een lange stilte. Niemand sprak meer een woord. Niemand verroerde zich. Want plotseling beseften alle aanwezigen dat God dit vonnis reeds had ondergaan.

Uiteraard geplagieerd. Ditmaal van http://whoamel.web-log.nl/whoamel/geloof/index.html

Zeg Leonkorn, is het misschien een aanrader om in de toekomst argumenten te gebruiken, en dan het liefst niet-metafysische en houtsnijdende argumenten?

Wat je nu spamt slaat namelijk nergens op, is geen antwoord, en zal weinig gelezen worden.

Dus als ik mezelf hard in mijn gezicht sla of laat slaan is het niet erg meer als ik in het vervolg iedereen die ik tegenkom eens hard in zijn gezicht sla? En niet erg als ik niet ingrijp als iemand op het punt staat in zijn gezicht geslagen te worden, terwijl ik dat makkelijk zou kunnen voorkomen?

Sowieso een apart verhaal. Als ik een ontzettend lijdend mens zou zijn, dan zou ik willen dat de o zo liefdevolle en almachtige god er iets aan zou doen, niet dat hij ook zou lijden. Wat heb je daar nou aan?

Ik geloof dat het lijden op zich nooit Gods wil is geweest, maar een gevolg van de zonde (de vrucht van kennis tussen goed en kwaad die de mens gegeten heeft). God heeft ons zo gemaakt dat we zelf keuzes kunnen maken. Toch wil Hij ons helpen om ons te verlossen uit onze doodlopende wegen. God gaat daarin zover dat Hij met ons meelijdt. Ik geloof dat en daar heb ik heel veel aan !

Oke, oke je hebt wel een beetje gelijk, maar ik kende dit metafysische verhaal natuurlijk al en vond het wel toepasselijk, aangezien het verduidelijkt dat God ZELF dus ook meelijdt door de gevolgen van de zonde en dus precies weet wat wij doormaken. En aangezien Jezus zelf ook God is (althans deel van de drie-eenheid, is op zich idd moeilijk te begrijpen hoe dat nou precies zit), biedt God ons toch zijn hulp aan door te delen in dat lijden.Het verdere dilemma waar Yab_Yum (what's in a name....) over rept dat als mensen niet voor God kiezen ze dan zonder God moeten leven en dat dat volgens de Bijbel niet prettig is, bergrijp ik dat dat lastig is. Het is ook niet makkelijk om je "over te geven", maar uiteindelijk is het genade als je beseft dat je het als mens alleen niet redt en beseft dat je het leven van God ontvangen hebt...

God is almachtig dus lijdt hij niet. Als hij dat wel doet, dan is hij dom, hij weet immers wel wat het is, omdat hij ook alwetend is, en hij hoeft dus niet te lijden om te delen in de pijn.

Discussies over het geloof zijn sowieso onzin geworden, omdat de priesters, prekers en getuigen (lees: leonkorn, freddygodskind, ennogveelmeer) toch alleen maar met lappen bijbelteksten komen gooien op het moment dat er een interresant argument aangevoerd wordt. En dan van die snerende opmerkingen maken; JULLIE LEZEN NIET EENS HOE DURF JE MIJN TOPIC TE VERNAAIEN OMFSGWEU#))#$@$@##@$.

Ik weet zeker dat in deze topic veel reacties zijn van mensen die het hele stuk hebben gelezen, maar die worden gelijk weggewuifd omdat het niet overeenkomst met hoe je het zelf ziet/interpreteerd. Blijf dan zelf weg totdat je normaal kan discussiëren.

Jammer dat je het zo ziet.... Het is natuurlijk wel een uitdaging om goed naar elkaar te luisteren en je ... inderdaad buiten je eigen overtuiging te verdiepen...
Maar goed als God liefde is en Hij ziet Zijn schepping zoals ie nu is, dan kan het toch niet anders dan dat hij daaronder lijdt ? Dit zijn ook weer 2 aannames van het geloof in Gods woord, dus hoop dat jij daar ook open voor staat in deze ....

kun je minder verwachten van een oneindige entiteit? :P

leonkorn, ik heb liever dat je netjes zelf een antwoord geeft in plaats van door anderen geschreven romanverhaaltjes te copypasten. Dan lees ik het namelijk wél. Ik hoef geen proza, liever argumenten/opvattingen. Kun je daarin evt. wel weer iets citeren.

Fijn dat je er wat aan hebt, maar ik vind de redenatie krankzinnig dat God mee moet lijden en daarom ons juist oh zo helpt. Als een klein meisje van de schommel afflikkert en een wond op haar kniee krijgt en het op een brullen zet en moeder kan het simpel oplossen door haar te troosten en er een pleister op te doen maar in plaats daarvan gaat moeder meejanken? Wordt het kind niet vrolijker van.

Ik bedoel maar: God is almachtig en wat verkiest God? Hij verkiest zelf te lijden en de mensen te laten lijden, i.i.g voor zolang ze leven. Als God almachtig is en een beetje liefdevol verzint hij wel iets beters, iets waardoor niemand (en zeker niet in zulke mate zoals nu het geval is) hoeft te lijden.

nah God mag best wat eigenaardige trekjes hebben of zelfs uiteenlopende karaktereigenschappen maar het moet voor mij i.i.g wel logisch/begrijpelijk zijn. Ik heb ook nog al eens van die tegenstrijdigheden waardoor ik verschillende handel in verschillende situaties maar met een beetje uitleg of als je me goed kent snap je dat het logisch is of samenhang heeft.
Een God die zo tegengesteld reageert, en God kan dat m.i. moeilijk maken omdat hij God is en geen mens, ook al is het een God met menselijke eigenschappen, snap ik niet. Als het in het NT verboden is mensen uit te moorden onder alle omstandigheden en we lief en aardig moeten zijn voor elkander dan zou je toch denken, zeker gezien het karakter van de betekenis van 'God', dat het oneindig of (bijna) altijd verboden is om te moorden e.d. Terwijl in het OT het moorden niet helemaal zonder oorzaak maar toch vrij willekeurig (halve volksstammen gaan eraan) en genadeloos plaatsvindt. Dat is niet te rijmen.

I AM BACK!

God is steeds dezelfde, gister, vandaag, morgen.Er is een verschil tussen moorden en doden, alhoewel je aan allebei overlijdt! Het NT (lees Jezus) is God een NIEUW VERBOND aangegaan om ons te redden: GELOVEN IN JEZUS CHRISTUS!

Vier jaar later mag je gewoon een nieuw topic openen in plaats van je hele oude topic te uppen, hoor.

(En aan moorden en doden overlijdt je alleen als het zelfmoord is. Of als je er de doodstraf voor krijgt. Ofzo.)