![]() |
Ze streek liefkozend over het instrument. Eindelijk. Eindelijk had ze het bereikt. Haar viool had vandaag goed werk verricht. Ze was toegelaten! Eindelijk kon haar toekomst beginnen. De toekomst waar ze zo naar uitgekeken had. Hier had ze al die jaren naar uitgekeken. Ze had haar toekomst al eens als een kaartenhuis in elkaar zien stortten. Een paar weken terug, bij de auditie in Utrecht. Daar hadden ze haar niet willen hebben. Vooropleiding, was daar het advies geweest. En zelfs daar waren ze niet voor 100% van overtuigd. Wat was ze verdrietig geweest.
Ze zag het leven niet meer zitten. Muziek was alles voor haar, iets anders was er niet. En nu, nu was ze toch toegelaten. Ze mocht komen. En ze waren uiterst tevreden over haar. Ik ben de laatste tijd (jaren?) mijn inspiratie een beetje kwijt...schrijven lukt me niet meer zo...terwijl ik 'vroeger' schriften vol schreef... :S 'k weenie of dit was kan worden...twijfel d'r aan...dus graag meningen, tips enz. Tnx alvast. |
In je stukje herhaal je nog wel eens wat woorden (bijvoorbeeld, eindelijk) wat ik een beetje storend vind.
Maar ik kan niet echt zeggen of ik het goed of slecht vind omdat het nog zo klein is. Als je verder schrijft (en natuurlijk hier neerzet :)) wordt het meer een verhaal. Dus ik = benieuwd naar vervolg :D |
De toekomst waar ze zo naar uitgekeken had. Hier had ze al die jaren naar uitgekeken.
Stoort me een beetje, het is dubbelop. Tjah en verder, ik moet wel een langer stukje te zien krijgen voor dat er iets over kan zeggen... Dus schrijf en post! :) *benieuwd* |
het klinkt tot nu toe wle aardig, maar je zou inderdaad eens wat meer moeten posten, dit is te klein om een goed oordeel over te kunnen geven.
en de zinsconstructies en grammatica zijn ook niet helemaal goed maar daar gaat het hier niet om |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:24. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.