''Kinderziekte'' Alles is heel ver weg, en jij bent klein en je voelt je verdrukt.
 

Ik had dit vroeger als klein kind vaak;

Ik lag in bed, ik was wakker. M'n kamer leek ontzettend groot en ik voelde me klein en het voelde alsof er iets ontzettends zwaars op me drukte. M'n bed leek eindeloos lang en alles wat ver weg.

Laatst sprak ik een collega over dromen, en toen kwamen we op dit onderwerp aan. Ik dacht altijd dat ik een beetje gek was als klein kind omdat ik wel meer van dit soort dingen had, maar hij heeft dit dus ook meerdere keren meegemaakt, en had ik de cosmogirl ( (n) ) gelezend dat dit een soort kinderziekte is.

Weten jullie er iets van (hoe het heet ofzo) of heb je het zelf ook welleens meegemaakt?

Ik had wel een heel raar besef van verhoudingen als ik als kind ziek was, dan was alles heel ver weg en heel dichtbij (ja, tegelijk :P) en ik vond het doodeng en werd er misselijk van. Maar in mijn geval was het denk ik een soort koortswaan o.i.d.

Ik snap het niet zo goed, het klinkt als iets dat je meemaakt, maar hoe kan het dan een ziekte zijn, het is toch verder niet schadelijk of belemmerend of zo?

Wat ik af en toe heb en wat er wel een beetje op lijkt, is dat ik in het donker mijn ogen open heb en dan de lucht lijkt te zien van heel dichtbij. Dus eigenlijk hoor je niets te zien, want het is donker, maar ik zíe de lucht. En het voelt inderdaad ook heel zwaar aan. Maar ik kan het verder niet precies uitleggen, het is een rare ervaring:P

Als ik ziek was en koorts had, had ik wel altijd een soort van nachtmerries over hele grote dingen. Alles groeide inderdaad ineens, of werd zo klein dat ik het nauwelijks meer vast kon pakken.
Ik werd er altijd doodsbang van, niet omdat ik dacht dat het echt was, maar ja... blijkbaar was het eng. Ik weet nog dat ik een keer gillend wakker werd van een grote sneeuwbal die verder niks deed.

ik zag altijd alle donald duck figuren op mijn groene rolgordijn of op het plafon (H)
of ballen die steeds groter werden.. maar die vond ik eng (N)

Klinkt heel bekend (y) Had het inderdaad bijna altijd als ik ziek of niet lekker was, maar heel soms ook wel eens gewoon als ik ging slapen. Naarmate ik ouder werd, kwam het steeds minder vaak voor. Ik heb het nog een keer gehad toen ik heel ziek was, maar verder niet.

Ik heb geen idee hoe het heet, maar volgens mij heeft het wel te maken met ijlen van de koorts.

Had ik inderdaad ook heel vaak, en nog veel sterker als ik koorts had. Geen idee wat het is.

Meestal komt dat inderdaad door koorts---> "ijlen"

ik had het vaak als ik koorts had/ziek werd en dan vooral als het mistig was buiten. Dan kreeg ik het helemaal benauwd en werd ook erg angstig. Het zal inderdaad samenhangen met het ijlen tijdens koorts en dat vreemde tijdsbesef snachts :o

Als ik ziek was had ik vaak het idee dat er allemaal grote balken uit het plafond kwamen die heel langzaam vielen en dan mij raakten en daarna door me heen gingen, het deed geen pijn maar het voelde wel hard en zwaar aan. En vaak ook had ik het gevoel dat ik van hout was gemaakt, niet zoals pinokkio maar zonder scharnieren.

Hé, dat heb ik nooit gehad. Gelukkig maar, want lijkt allemaal wel eng, zeker als je nog een kind bent. :p

hmm raar dat dat wordt gezien als iets voor kinderen want ik krijg het juist steeds vaker naarmate ik ouder wordt. e nooit als ik ziek ben. dan lig ik gewoon in bed en dan gebeurt dat ineens, net zo'n filmeffect om iemand extra dronken te doen lijken. maar nooit ervaren als iets vreemds, meer net zoals wanneer je in slaap valt en je spieren met een schok ontspannen. vind het eigenlijk wel leuk :o

Wat jij zegt klinkt ook wel bekend en heb ik inderdaad ook vaker, maar dat is anders dan wat ik vroeger voelde/zag als ik ziek was. Meer een soort afstand tussen mij en mijn lichaam/de wereld ofzo en inderdaad niet onplezierig.

Jaaa, dat ja! :eek:

Ik had het trouwens niet als ik ziek was, maar 'gewoon' zegmaar.
Tegenwoordig heb ik het nooit meer gelukkig, maar als kind vond ik het altijd maar eng (n)

Ik ben nooit verder gekomen dan wat rare koortsdromen als kind.