te laat
 

Starend in de leegte,
m'n hoofd vol maar
verlamd.
Vul ik een stukje ruimte.
Denkend aan gedachten,
gedachten die me denken doen.
Ver weg, verder
steeds verder maar,
zo dichtbij.
dat gevoel
angst?
Geen woorden kan ik spreken
alles werkt het tegen.
Kon ik maar stil blijven staan,
jou vertellen over morgen
een morgen die nooit komen zou
omdat het altijd vandaag zal blijven.
Zonder angst voor daar,
voor ergens
zou ik dansend op mijn gedachten
kunnen denken zonder pijn.
Mag ik genieten
van warmte en vertrouwen.
Voelen, zonder angst
voor dat moment van
nooit meer.

Ver weg, verder
steeds verder maar,
zo dichtbij.
Dat gevoel.
Angst, geloof ik.
En ik wist wel toen dit begon
je mag alleen om iemand geven
als je het ook voorbij laat gaan.
Toch gebeurt
zonder te kunnen wat ik wist.

En nu.
Te laat.
Omdat ik niet wist
wat ik kon.

(feedback zeer welkom)

*flip, het is hier niet zo druk, dus verwacht niet na anderhalf uur al een lading reacties*

Mijn feedback: dit is meer iets voor het gedichten-topic van Psychologie, of in je dagboek.

Wel leuk, maar het raakt me niet echt. Niet slecht, maar ook niet bijzonder, maar misschien was dat je doel ook helemaal niet. Desondanks, ik zou lekker op deze weg doorgaan met dichten!

Quote:
"Ver weg, verder
steeds verder maar,
zo dichtbij. "

Ik kon dit stukje in het begin niet plaatsen, totdat ik las:
"Te laat.
Omdat ik niet wist
wat ik kon"

Misschien is dit laatste ook een ideetje voor een titel, als je het al een titel wilt geven... bijv. 'Te laat' of 'Ik wist niet wat ik kon'.

bedankt voor jullie commentaar.
ik schrijf meer gevoelsgedichten, dus denk ik ook moeilijk te plaatsen voor buitenstaanders. Zou het de persoon in kwestie wel kunnen raken misschien?
enige wijzigingen?

@quis: ik verwacht geen directe feedback, maar bedacht me anderhalf uur later pas dat ik dat wel erg zou waarderen, vandaar dat berichtje erbij.

Jazeker, maar dat komt dan denk ik vooral door andere gedachten / herinneringen die je gedicht oproepen bij diegene en bovendien is het ook afhankelijk van hoeveel emotie erachter zit bij diegene.
Ik denk dat je gedicht indirect mensen raakt, als je het stuk herkenbaar vind raakt het je, anders niet.
Misschien is dit een beetje zwart-wit gezegd, maar in grote lijnen klopt dit wel denk ik.

Persoonlijk zal ik 'maar' van regel 2 naar 3 plaatsen.
En een extra entertje zetten tussen 'Angst?' en 'Geen woorden'.