Schamen voor medicijnen
 

Ik kon het niet in dat medicijn topic vinden.

Maar ik had een vraag. Moet je je schamen als je medicijnen nodig hebt om je goed te voelen?

Nee.

Dan had je het er toch bij kunnen zetten? Iemand moet dat toch doen, het komt er niet vanzelf te staan. ;)

Waarom zou je?

Gezondheid is het ideaal. Moet je je schamen als je afwijkt van het ideaal in het algemeen? Sommigen doen dat wel, sommigen niet.

Tsja, ik zou niet weten waarom ik me zou moeten schamen omdat ik aangeboren hartafwijking heb.

Schamen voor mijn eetstoornis, dat wel ja.

Ik zou er niet mee te koop lopen, daar heb je niets aan. Maar schamen? Dat gaat ook weer te ver. Probeer in ieder geval op een punt te komen dat je ze niet meer nodig hebt, dat is ook wel zo leuk voor jou.

Ik zou niet weten waarom je je zou moeten schamen. Mensen met diabetes gebruiken insuline, als je hoofdpijn hebt neem je een asperine, als je last hebt van vervelende micro-organismen neem je antibiotica, als je last hebt van slaapstoornissen neem je inslapers en als je depressief bent neem je antidepressiva enzovoorts.

Misschien dat ik hier veel te simpel over denk hoor, maar waarom zou je? Het is over het algemeen niet iets waar je om gevraagd hebt, dus waarom zou je je schamen?

Als je je schaamt is dat denk ik alleen maar omdat je in aanraking bent geweest met mensen die niet verder willen/kunnen kijken dan hun neus lang is. :)

Ik herken het wel hoor. Ik gebruik voor m'n astma nu massa's medicijnen en ik vind dat echt wel moeilijk om in te nemen met anderen in de buurt (vooral ook omdat het inhalatiemedicijnen zijn, pillen slikken met anderen erbij heb ik minder moeite mee). Ik merk wel dat ik het minder moeilijk vind met mensen die me zo hebben leren kennen met medicijnen dan mensen die me ook nog zonder gekend hebben. Zelfs met mijn ouders in de buurt heb ik er moeite mee.

Ik voel me altijd een beetje opgelaten als ik mijn medicijnen inneem waar anderen bijzijn, terwijl ik eigenlijk vind dat ik me er niet voor moet schamen. Bij mensen die ik goed ken heb ik er minder moeite mee, die weten wel dat ik ze gewoon nodig heb en dat ik niet een of andere gekke malloot ben. Maar bij mensen die ik minder goed ken ben ik bang over wat ze over me denken. Een beetje stom, want de meeste zullen niet aan de buitenkant zien waar de medicijnen voor zijn, maar stel nou dat ze het wel weten, dan denken ze misschien dat ik een of ander triest figuur ben... Maargoed, ik probeer er in ieder geval gewoon lak aan te hebben.

Ik snap wel dat je het lastig vindt, omdat niet iedereen iets 'gebruikt'. Als je het vervelend vindt dat mensen het zien kun je het even op het toilet doen bijvoorbeeld. Ik zou me er niet te druk om maken.

Niet nodig om voor te schamen; je hebt die medicijnen niet voor niets en daar moeten mensen niet moeilijk over doen, vrij simpel:).

Ja met mijn oogdruppels en zalvjes heb ik het niet echt dat ik me ervoor schaam (ga me er alleen ongelukkig en geirriteert van voelen).

Maar als ik medicijnen als prozac nodig heb om me goed te voelen vind ik dat lastig. Schaam me dat ik niet zonder zou kunnen enzo.

Nee joh, maar als je je er niet fijn bij voelt wanneer je in het openbaar je medicijnen in moet nemen; dan kan je ook gewoon even naar de wc gaan en het daar doen. Ik kan me best voorstellen dat dat soms fijner is om even te doen. Als ik in de trein zit met vreemden om me heen, dan zou ik er geen problemen mee hebben even een pilletje te pakken en een flesje water. Maar als je naast een kennis zit, en je wil 't liever niet uit moeten leggen; dan excuseer je jezelf toch gewoon eventjes?

Ervoor schamen moet je niet doen :)
Maar dat is makkelijk gezegd. Ik snap wel dat je het niet over de straten schreewt. Maar behalve familie & vrienden hoeft niemand het toch te weten? En als je je medicijnen inneemt wanneer niemand erbij is.. Krijg je verder geen vragen.

Ik heb liever dat mijn vrienden het ook niet weten. En familie heb ik amper contact mee dus die hoeven het ook niet te weten.

Maar ja voor vrienden is het lastiger verborgen te houden denk ik. Ze zullen wel merken aan me dat er iets anders is dan he? of denk je dat het meevalt?

Schamen zou niet nodig hoeven zijn aangezien je dergelijke medicatie niet voor niets voorgeschreven hebt gekregen.
Op zich herken ik het wel. Vanaf mijn veertiende gebruik ik allerlei AD's. Op het internet schrijf ik er wel makkelijk over maar in het dagelijks leven weten weinig mensen het. Ik zal ook niet in gezelschap van mensen mijn medicijnen innemen.

Dat ligt aan zoveel dingen, dat is niet te voorspellen.

Je vraagstelling is een beetje ongelukkig. Je vraagt je gewoon af HOE je moet omgaan met het feit dat je medicijnen neemt...en met de negatieve reacties die dit mogelijk met zich meebrengt.

De kans bestaat dat vroeg of laat iemand er een opmerking over maakt ja, maar het lijkt me logisch dat je je er zo weinig mogelijk druk in probeert over maken, je wil je tenslotte toch gewoon goed voelen, los van wat anderen denken.

Ik maak me er eigenlijk gezegd niet zo druk over... De tijd dat men mij ermee kon pakken is ongeveer 5 jaar geleden.

Nee dat moet absoluut niet. Iedereen lijkt wel tegen medicijnen te zijn als het gaat om geestelijke gezondheid. Ik was ook eerst tegen omdat het onbekend is en deze bijwerkingen heeft.
Ik schaam me niet, maar niet iedereen hoeft het te weten. Zo weten vrienden van me dat ik geen alcohol neem door me medicijnen.

wanneer worden mensen nou gewoon es trots op zichzelf omdat ze de moeite nemen om medicijnen te slikken?

''kijk mij es, ik slik medicijnen zodat ik me beter voel en niet constant loop aan te modderen''

:p Proud to swallow Medication ;)

Ik ben blij dat ik ze neem en ik ben ook trots dat ik ze neem aangezien ik zonder erg veel moeite had met bepaalde dingen.
Maar ik schreeuw het niet van daken. En ik ben nu al bang ooit te stoppen met medicatie.

jezelf schamen is oneerlijk zijn tegen jezelf. En ik vind altijd dat je beter eerlijk naar jezelf kunt zijn dan jezelf iets voorliegen en eerlijk zijn voor anderen. Bij wijze van spreken even dan.

Ik denk dat je het je vrienden beter kunt vertellen.
Scheelt een hoop gedoe, en op den duur merken ze het idd.
Als het vrienden zijn zullen ze er verder geen punt van maken hoor :)

qft! (y)

Het feit dat je een negatief gevoel hebt over die medicijnen, zegt dat niet dat je het gevoel hebt dat je jezelf 'opgeeft' als het ware, door de oplossing van problemen in medicijnen te zoeken?
Medicijnen om je beter te voelen kunnen nuttig zijn, maar moeten niet het doel worden.

Ik heb ook 2,5 jaar medicijnen geslikt, en vanaf het begin had ik daar al weerstand tegen. Ik schaamde me ook als mijn wekkertje afging en ik medicijnen moest gaan slikken. Ik voelde me daardoor nog meer een patiënt.

Ik snap het best wel want een depressie wordt toch gezien als een soort ziekte waar je eigenlijk geen medicijnen voor hoeft te slikken als je gewoon veel therapie krijgt. En eigenlijk accepteer je dan niet dat je van nature niet altijd gelukkig bent. Maar toch vind ik dat je je er niet voor hoeft te schamen omdat depressie biologisch aangetoond is en een depressief leven zonder medicijnen nou eenmaal stukken zwaarder is.

Ik heb trouwens wel periodes dat ik me schaam voor mijn medicijnen. Maar die zijn niet voor mijn psyche, maar gewoon ik weet niet waarom ik me ervoor schaam. Lijkt net alsof ik aandacht wil vragen als ik in het bijzijn van anderen mijn medicijnen neem maar dat is niet zo...

In Frankrijk is trouwens 1 op de 7 aan de anti depressiva.

Dat is een fors aantal. Krijgen zij het bij een pakje Brinta geleverd?

Ik vraag me af in hoeverre dat niet te maken heeft met een placebo effect.

Het lijkt me nou niet echt dat therapeuten placebo medicijnen voorschrijven.

Wel sigaretten. Ik zie al die fransen roken.

Ik heb geen moeite ermee om mijn medicatie in te nemen. Ik moet het dagelijks innemen met mensen erbij. Je hoeft je er echt niet voor te schamen.

ik schaam me niet voor mn pillen.. t is normaal om pillen te slikken voor je hart etc, dus is t ook normaal om pillen voor je geest te slikken.. zo zie ik het dan..

slik bijna nooit pillen in t openbaar, omdat k ze s ochtends na mn ontbijt neem, maar als k ze es een keer in t openbaar moet nemen boeit me dat echt geen aars..

Medicijnen in het openbaar vind ik geen probleem. Maar vind het lastiger als mijn vrienden het merken. Straks vinden ze me raar enzo.

De virenden die ik had en wisten dat ik problemen had ben ik kwijt geraakt.

^ Dan waren het geen vrienden maar kennissen?

Ik schaam me wel een beetje voor de bijwerkingen :bloos: .