Trance?
 

Hee!

Ik ben al een hele tijd niet op het forum geweest, maar ik heb even zin om wat te praten. Ik wil het niet over de muziekstijl 'trance' hebben, maar het fenomeen 'in trance zijn'. Ik weet niet of ik het wel zo moet/mag noemen, maar dat hoor ik dan vanzelf wel ^^'

Ik zet onderaan in de post een youtube linkje, waar ik later op terug kom, maar als je wilt kun je em vast aanzetten om te downloaden omdat het om de laatste 3 seconden gaat.

Ik speel gitaar, en wanneer ik me goed voel en het lukt me om mezelf goed te concentreren op het gitaarspel, lijkt het alsof ik nog een stap verder dan hoge concentratie kom. Dan ben ik mezelf niet meer, dan ben ik alleen nog maar mijn handen, en het is een onbeschrijflijk gevoel wat heel aangenaam kan zijn.
Het is vaak makkelijk te zien als iemand in trance raakt, je kunt tegen diegene praten maar hij/zij reageerd dan totaal niet, iemand aankijken in trance lukt ook niet, je ziet dan vaak een afwezige blik, er word dwars door je heen gekeken, bij wijze van spreken. als diegene klaar is met spelen is het soms ook duidelijk zichtbaar dat iemand weer 'wakker word'.

(in het filmpje kun je in de laatste paar seconden goed zien wat ik bedoel met 'wakker worden')

Het is eigenlijk iets heel normaals, en natuurlijk lang niet alleen met gitaarspelen mogelijk, ik denk wel met de meeste hobby's. Hebben jullie hier ervaring mee? misschien zit ik wel helemaal verkeerd te denken? laat even wat horen als je wilt, ik vind het iets heel interessants en ik wil er graag meer over leren. En ja ik heb op internet gezocht maar het is moeilijk om er wat over te vinden aangezien DJ tiesto mijn zoekresultaten verpest ^^'

Bedankt!

filmpje

Ik denk dat het best normaal is.
Je doet iets wat je leuk vind, je concentreert je om het zo goed mogelijk te doen en je gaat daarin dan helemaal op.

Ik neem tenminste aan dat je niet dissocieren bedoelt. Dat is echt het contact met jezelf/je gevoel kwijt raken.

Dit soort trance is eigenlijk het wegzakken van je bewustzijn (niet volledig, maar je begeeft je op zo'n momenten meer in je onderbewustzijn). Dit is enkel mogelijk als je een eenvoudige handeling uitvoert of iets dat je heel goed kan. Voorwaarden zijn dat de handeling niet bijzonder veel fysieke of mentale inspanning vraagt en dat je omgeving stabiel blijft (dus niets dat plots je zintuigen alarmeert, zoals een plots geluid, een scherpe verandering in de verlichting etc.).

Wat ik net beschreef is het omgekeerde van concentratie, dissociatie. Je gaat als het ware op "automatische piloot".

Ik heb zoiets dergelijks weleens als ik achter de computer zit en iets doe waar ik een kick van krijg. Dat kan gebeuren als ik iets probeer uit te zoeken maar nog een pad moet uitstippelen wat ik kan gebruiken om tot resultaten te komen die in eerste instantie niet mogelijk lijken. Klinkt wazig, werkt wel :)

Of als ik iets heel snel programmeer, dat wil zeggen dat ik een hele code van honderden regels in elkaar draai binnen een half uur en zo snel mogelijk allerlei kleine stukjes die ik niet paraat heb even google. De kick is dan in een soort hyperfocus iets te bereiken in een half uurtje waar je normaal gesproken eigenlijk een paar uur nodig voor hebt.

Op dat soort momenten ben ik afgesloten van mijn omgeving.. als de hond dan aandacht komt vragen merk ik pas dat hij er is wanneer hij me aanraakt met zijn snuit.. en dan schrik ik mij helemaal de tering :d

Haha, dat heb ik ook heel vaak, maar dan komt in plaats van mijn hond mijn vader langs en zegt "Kom mee, film kijken, nu." Dan schrik ik me ook de kankerkleren.

Soms heb ik tijdens het coderen dat ik even een black-out heb, dan weet ik even helemaal niet meer waar ik mee bezig ben en duurt het een paar seconden om die herrinneringen terug te halen. o-o'

Maarja, dat is dan waarschijnlijk het tegenovergestelde.

Heh, toevallig dat je er over begint, heb er recent een boek gelezen die het behandelt:
"Help uzelf door Zelfhypnose door Dr. Roger Bernhardt en David Martin"

Ik Quote uit het boek:
De rest van het boek beschrijft methodes voor zelfhypnose en de mogelijkheid om het toe te passen voor allerhande "problemen in het leven".

komt volgens mij wel aardig overeen met wat je bedoelt.

Ik heb juist het idee dat het volledig opgaan in iets is, niet het omgekeerde van concentratie maar zo'n sterke concentratie dat al het andere wegvalt. Die tunnelvisie van sporters, bijvoorbeeld, of letterlijk verdwijnen in een goed boek. Heel af en toe heb ik dat ook, met pianospelen inderdaad, maar met hardlopen kan ook, als je in zo'n kadans komt, of met seks. In ieder geval niet per se iets dat weinig inspanning vergt.

hahah inderdaad ja, het is meestel niet fijn als je er onverwachts uit word gehaald, daar kan ik ook zo heftig van schrikken xD

hypnose.. mja zo zou ik het zelf nooit genoemd hebben, maar inderdaad komt het overeen met wat ik probeerde te omschrijven

interessant! in iedergeval al badankt voor de reacties, nu heb ik zelf ook wat betere zoektermen om er meer over te lezen, keep posting! ^^

:p Ja maar dat komt omdat we zo weinig weten van hypnose dat we een beeld hebben van hypnose als in iemand die met staar of een pendulum iemand in slaap brengt. Hierbij willen we nog wel eens vergeten dat hypnose ook de staat is waarin een persoon op dat moment verkeert en dus een veel breder begrip is :p

Brengen ze iemand met behulp van staar onder hypnose :eek:
sorry :p

O.T.
Ik vind het wel grappig. Ik heb dat wel eens met gitaar spelen, dan ga ik zo op in het muziekstuk dat ik de rest helemaal vergeet. Maar dat gaat alleen als die buren hun muziek even 10 decibel zachter willen zetten :mad:
Maar het is inderdaad wel interessant :)

Ik herken het ook, ik heb het als ik schrijf. Dan ben ik extreem geconcentreerd bezig en merk ik het absoluut niet als iemand tegen me praat, ik merk het ook pas heel laat wanneer iemand bv. achter me gaat staan en een hand op m'n schouder legt. Dat verwerken duurt even, alsof mijn complete aandacht bij het schrijven ligt. Dat zijn echt de beste momenten :) Pure concentratie. Ik ben altijd boos als iemand me eruit haalt :o