Bij de DAF
 

Misschien moet ik nog een betere titel verzinnen, daar moet ik nog even over nadenken. Suggesties zijn welkom. Dit gedicht heb ik nav mijn vakantiewerk geschreven, ben eigenlijk benieuwd of het ook nog iets van waarde bezit voor mensen die niet bij mij werken.


Het is definitief, maak de dozen dicht
en verzamel ze zoals we gisteren deden
en morgen zullen doen.
Loop de bakken na zodat we niets vergeten;
alles moet verzonden worden.
Wie gaat er mee naar Spanje?

Luister niet naar de teksten, luister
naar de herhaling en overstem jezelf,
laat je overtuigen door de zones:
de wereld is daarbuiten en half vier
is het midden van de dag.

Mijn nagels zijn niet vuiler dan mijn ziel
en twintig kilo is weinig naast mijn gedachtes,
maar daarom juist teveel. Ik probeer
ze vast te nieten, maar ze zijn te groot
en lijken terug te schieten.
Soms is plakband niet genoeg.

:) Leuk, vooral de laatste strofe. Het begin vond ik twijfelachtig, zinnen als 'alles moet verzonden worden' vind ik wat overbodig. Vanaf die tweede strofe vind ik het pas interessant worden. Anderszijds is het wel grappig dat je gedicht precies lijkt aan te geven hoe je tijdens het werken afdwaalt: hoe je eerst nog bewust en droog met je werk bezig bent maar je later in gedachten wegzinkt. Desalniettemin denk ik dat die eerste strofe nog wel wat aandacht verdient, dat er ietsjes meer in gezegd mag worden.

Ik denk dat het wel waarde heeft voor buitenstaanders:).

Op expeditie is de titel trouwens nu.

Bedankt Porcelain, voor je commentaar. Ik denk dat je wel gelijk hebt over die eerste strofe, toen had ik ook nog heel erg het idee van: ik ga een gedicht schrijven over mijn werk. En ja, dat afdwalen, fijn dat je dat zo ziet:)

Het is leuk, ja, ik vind het heel erg leuk. Maar waarom heb je de titel verandert? 'Bij de DAF' klinkt zo heerlijk leuk, en 'Op expeditie' vind ik meer een titel voor het zoveelste gedicht over een reis/zoektocht. Een titel geeft je gedicht toch een zekere eerste indruk, en mij lijkt 'Bij de DAF' een veel originelere indruk achter te laten dan 'Op expeditie'.

Maaar, genoeg over de titel. Ik vind het een leuk, vrolijk gedicht. En ik ben het eens met Porcelain, dat het grappig is hoe je precies omschrijft hoe je met je werk omgaat en terwijl de tijd verstrijkt aan totaal andere dingen gaat denken. Daardoor heeft het ook waarde voor buitenstaanders, lijkt mij.

('Wie gaat er mee naar Spanje' doet mij trouwens een beetje Sinterklaassig aan, maar dat terzijde :D)