Don
 

D’onweer zwelt aan
en breekt uiteen in duizendsten van krachten
De zon kwijnt weg en blijkt niet bij machte
ons de genadeklap te geven

Want wanneer ook de hoogste toppen onder water zijn verdwenen,
een ieder gedijt in een zee van woest gezang
en een stem
“De zon is dood. De bliksem zwijgt, uiteen
in duizend stukken vegen we haar bijeen.”
diep doorklinkt in mijn getij,

pak ik nog gauw een stukje onweer mee,
en de klok tikt een minuut voorbij.

---

Hallo allemaal, mijn naam is East. Heel misschien herinneren enkelen van jullie zich 'Limaon' - afijn, dat ben ik dus, maar onder die naam kon ik technisch gezien niet meer posten dus heb ik, toen ik deze ochtend na een periode van stilzwijgen de pen weer oppakte om mijn gedachten aan een onlangs overleden vriend neer te pennen, besloten om een nieuwe naam aan te maken en hieronder dit gepen te posten. Gegroet!

Limaon! Of East dus, zoals je nu heet:) Leuk dat je er weer bent.

Ik vind het altijd lastig om commentaar te geven op gedichten waar mensen echt persoonlijk iets mee hebben, die gevoelig liggen. Op zich is het best een aardig gedicht, maar ik vind hem af en toe niet helemaal lekker lopen en echt speciaal vind ik hem ook niet. Maar deze zin vind ik dan wel weer helemaal leuk:

Hee Limaon:) grappig dat je weer eens langskomt.

Ik zie een heleboel mooie woorden maar ze blijven voor mij een beetje zoals die posters die je bij de expo kunt kopen: mooi maar wat inhoudsloos. Je blijft zo ver en vlak, terwijl ik denk dat je gedachten aan je onlangs overleden vriend heel wat meer omvatten (sterkte trouwens, als dat nog van toepassing is).

Maar wat vogelvrij al zei: er zitten toffe ideeën in zoals de éénnalaatste zin en ik vind het leuk dat je zo archaïsch schrijft. Ik vond alleen 'd'onweer' raar; klopt dat wel?

Hee,

Bedankt voor jullie reacties. Het is ook lastig om commentaar te geven op iemands uiting van gevoel, ik bedoel, dat is natuurlijk indirect ook een soort van kritiek op die gevoelens zelf :) Ik ben het met jullie eens dat het een oppervlakkig gedicht lijkt/is, er zitten echter wel verwijzingen in naar Don (zo is zijn naam) als persoon die op mensen die hem niet hebben gekend misschien wat oppervlakkig overkomen. Dit verklaart ook het 'D'onweer': normaal gesproken zou het natuurlijk 'Het onweer' moeten zijn maar als ik terugdenk aan die jongen denk ik niet aan hem als zonnetje, maar als onweer of bliksem (onvoorspelbaar, krachtig). Zodoende 'D'onweer', zo komt de klank van zijn naam terug in de metafoor voor zijn karakter.

Maar nogmaals bedankt, en ik vind het ook leuk om weer eens langs te komen. Het is een tijd geleden en er is veel veranderd, zo te zien. Porcelain fb? Gefeliciteeeeeeeerd! (y)

Dat had ik dan weer niet gezien en het is wel mooi, maar toch overheerst het dit-klopt-niet-gevoel. Misschien zou je nog beter gewoon Donweer kunnen neerzetten?

Oh en :D dank je wel! Een hoop veranderd ja, het is bijvoorbeeld vreselijk stil geworden -_- . Maar daar gaan we wat aan doen!

Hey Limaon, ik wilde je laatst op msn al eens aanspreken over wanneer je weer eens terug zou komen maar ik zie dat het niet nodig was geweest :p. Leuk je terug te zien in elk geval.

En ehm ja, lastig iets over zo'n gedicht als je weet waar het over gaat. Ik zie in elk geval dat je nog steeds van archaisch taalgebruik houdt hemhem. Verder .. ik zou het 'Donweer' dat Porcelain voorstelde wel heel sterk vinden eigenlijk. Dat kun je dan ook lezen als 'Don weer', alsof hij even terug is, in jouw gedicht bedoel ik. Het zou sowieso wel mooi zijn als je vriend echt in het gedicht naar voren kwam, ook voor buitenstaanders bedoel ik, want zonder je uitleg had ik er niet uitgehaald dat het over een persoon gaat.

Hullo,

Bedankt voor de kritieken, ik heb nu geprobeerd er een iets persoonlijkere twist aan te geven door het niet over 't onweer te laten gaan, maar over Don-weer (zoals jullie ook voorstelden).

En archaisch taalgebruik, ja :bloos:

Wat ik echt mooi vind zijn die laatste twee regels: heel simpel, heel doeltreffend. De rest van het gedicht is zó archaïsch dat het minder persoonlijk wordt, alsof je de woorden hebt moeten opzoeken in plaats van ze uit jezelf te laten komen. Juist omdat het over een persoon gaat die je kende, zou ik denken dat het uit je hart komt.
Ik vond d'onweer trouwens wel heel treffend, beter dan don-weer. :bloos:

Bedankt voor je commentaar :)

Het punt is alleen een beetje dat het archaisch taalgebruik júíst uit mijn hart komt. Als ik 'modern' of 'hedendaags' zou gaan schrijven, zou dat op mij heel geforceerd overkomen.