Vrienden
 

Wanneer beschouw jij iemand als vriend(in).
Je hebt sommige mensen die je na een week kennen al als vriend(in) ziet, maar sommigen (een soort van bindingsangst) wachten heel lang tot ze in iemand echt een vriend zien?

Hoe zit dat bij jou, wanneer is iemand nou een échte vriend(in) van je?

In mijn geval; Ik beschouw mensen niet zo snel als vrienden, dat komt misschien omdat ik me vaak vijandig (:rolleyes: ) opstel.
Wat jullie? ;)


En post a.u.b. normale reactie's, geen offtopic reacties of iets dergelijks

Niemand is mijn vriend. Ik haat alle mensen

Je kwetst me. :(

Ligt eraan, ik heb vaak het gevoel dat je 2 soorten vrienden hebt. Zeg maar maten en mensen waar je dieper dan de met maten erop in gaat. Alhoewel het natuurlijk lang en breed niet opgaat voor iedereen, is dit een beetje wat ik merk bij mijn vriendenkring. Schematisch weergegeven:

Maten:
- Grotere groep, stuk of 15/20 man
- Vooral lol gebasseerd
- Incidenteel, meer op feesten/uitjes gericht
- Niet echt heel diep op stof ingaan
- Heel veel soorten intresses
- Redelijk makkelijk om in de groep te komen

Echte vrienden:
- Paar, ik heb er 4/5 die ik echt een vriend zou noemen
- Heel diep op dingen in kunnen gaan, elkaar vertrouwen en elkaar echt kennen
- Ik zie ze geregeld, vaak leuke dingen maar soms ook voor de minder leuke dingen
- Heel diep op vanalles ingaan en ook de minder leuke dingen van het leven
- Vaak passende intresses en persoonlijkheden
- Duurt wel een jaar of 2 voordat ik echt de diepste dingen bij je ga uiten, dus kost tijd om op te bouwen.

heb ongeveer hetzelfde systeem van vrienden en maten maar tikke anders, ik heb een grotere groep maten en minder echte vrienden.
plus ik heb nog een groep van vage bekenden.

Vage bekenden:
Stuk of 50/60 lui
zijn altijd blij me te zien
kan er goed mee opschieten, heb er soms goeie gesprekken mee
ik zie ze zo nu en dan toevallig en hang en dan soms mee rond

Maten:
ongeveer 35/40 mensen
zijn altijd blij me te zien
groep van de lol activiteiten zoals bijvoorbeeld uitgaan
maak vaak afspraken met ze
delen zie ik elke week wel een paar keer, delen zie ik minder vaak

Vrienden
2/3 mensen
ik vertrouw ze volledig, en ik denk dat het wederzijds is
ze kennen me door en door, als ik terugval in slecht gedrag van vroeger wijzen ze me er op en vice versa. ze weten ook hoe ik geestelijk functioneer
ik ken ze al langere tijd, minstens 4/5 jaar in die periode heb ik niet altijd even veel contact met ze gehad maar altijd wel een beetje, in zekere mate
vaak zijn het ex-maten die net zoals ik een bepaald "sociaal eilandje" hebben verlaten waar ik ook op heb gezeten.
vreemd genoeg hebben ze bijna altijd andere interesses dan ik maar dat maakt niet zo heel veel uit we respecteren elkaar er wel om

Tijd. Heel veel tijd. Ook al heb ik de fout me vaak te snel bloot te geven (zowel beuwts als onbewust), ik heb niet de gewoonte iemand snel als een echte vriend te beschouwen, het soort personen die je omarmt, zonder een woord te wisselen, om te zeggen dat je het begrijpt. 'tzijn vooral de goede en slechte tijden die banden vormen, gemeenschappelijkheden en verschillen die op welke rare manier dan ook samen gaan.

Ik heb ook een paar echt goede vrienden en vriendinnen waar ik heel veel mee om ga en alles mee bespreken kan, en ook zo'n groep maten waar je af en toe heel gezellig mee rond kan hangen en veel lol mee kan hebben. Ik moet alleen niet té vaak met m'n maten om gaan, dan ga ik me aan ze ergeren.. :bloos: Iets wat ik bij m'n echt goede vrienden niet heb, die kan ik wel dagen achter elkaar zien :) M'n echte vrienden zijn trouwens minstens 4 jaar ouder dan ik.. :o Hebben meer mensen zoiets? :rolleyes:

Ik zie iemand als een vriend, als ik me:

1.op mijn gemak bij iemand voel en het idee heb dat dat wederzijds is.

2.Als iemand spontaan tegenover mij is en zonder eigenbelang dingen voor mij doet, en dat wederzijds ook zo is.

3.Ik niet het gevoel heb dat ik mezelf moet bewijzen tegenover iemand, en iemand zich tegenover mij niet arrogant opstelt.

4.Ik dingen af kan spreken met iemand en wij het beiden naar onze zin hebben.

5.Iemand een eigen mening heeft en mij recht voor mijn raap durft te zeggen wat hij of zij ergens van vind.

6.Ik regelmatig iets afspreek met de desbetreffende persoon.

Ik heb dan zo'n 30 "vrienden"

echte goede vrienden, die ik minimaal 2 jaar ken en waamee alles bespreekbaar is en die mij door en door kennen, kunnen steunen en ik eigelijk als familie beshouw, dat zijn er op dit moment 2. Verder een paar honderd mensen die ik vaag ken.

Ik heb verschillende soorten vrienden, die ik allemaal onder andere omstandigheden regelmatig zie.

Ik heb mijn oude vriendengroep van de middelbare school, die ik nog zo'n 5 keer per jaar zie op feestjes etc. Zij zijn van mijn leeftijd. Dit zijn ongeveer 10 mensen, waarvan ik toen met ongeveer 4 erg goede vrienden was. Nu beschouw ik ze allemaal als gewone vrienden.

Ik heb de vriendenkring van mijn vriend, die hij allemaal al kent vanaf de basisschool, en hun vriendinnen/vrouwen. Zij gaan van mijn leeftijd tot ongeveer dertig.
Dat zijn er ongeveer tien, waarvan ik met de een beter op kan schieten als met de ander. Ik zie ze ongeveer één keer per maand, en beschouw ze als gewone vrienden.

Verder heb ik nog een groep vrienden waarmee we altijd naar concerten en festivals gaan, en af en toe tussendoor ook nog zien op spontane feestjes etc. Zij varieren van dertig tot midden veertig. Ik zie hen ook ongeveer 12 keer per jaar. Sommigen wat vaker, anderen wat minder vaak. Hier zitten (gek genoeg eigenlijk, omdat ik hen het kortste ken) de meeste mensen bij waarvan ik zeker weet als ik ze midden in de nacht bel vanaf Schiphol, ze me nog komen halen ook. Bestaat uit ongeveer tien mensen die ik beschouw als betere vrienden, en ongeveer tien mensen die ik beschouw als vrienden. Verder nog ongeveer tien als leuk als je ze tegenkomt, prettig gezelschap.

De overige mensen (collega's van mn vriend waar we een paar keer per jaar mee uitgaan, vrienden van vroeger etc) beschouw ik als kennissen.

Échte vrienden heb ik dus niet meer voor mn gevoel. Ben uit elkaar gegroeid met mn vrienden van de middelbare school en door vele omstandigheden maak ik niet zo snel nieuwe 'beste vrienden'. Mijn beste vriend is ook gelijk mijn vriend.

Ik beschouw iemand als een echte vriend(in) als ik hem of haar kan vertrouwen en dat vertrouwen wederzijds is. Je moet natuurlijk lol kunnen hebben met elkaar en jezelf durven zijn, gemeenschappelijke interesses is ook fijn maar geen voorwaarde. Van die mensen die je een jaar niet hebt gezien, maar als je ze tegenkomt is het net alsof je elkaar vorige week nog hebt gezien. Zoiets. Voor mijn gevoel heb ik geen vrienden, alleen kennissen, mensen waar ik mee op kan schieten maar waar niet meer in zit dan een gezellig praatje. Komt onder andere doordat ik bij voorbaat denk dat anderen een hekel aan me hebben en mensen in de steek laat, zodat zij geen kans krijgen om mij in de steek te laten.

wij kunnen maatjes worden denk ik :D (y)

Ik ben wel makkelijk in oppervlakkig contact en durf hierin ook wel me eigen mening te hebben. Ik denk dat ik op een stuk of 15 vrienden zit waarvan ik er 3 beschouw als echt goede vrienden. Maar vrienden komen en gaan en kom momenteel op sociaal contact niet veel te kort.
Iedereen woont wel ver weg. diegene die ik het liefst zie dan ;)

Tegenwoordig zie ik mensen niet zo snel meer als vrienden als in mijn middelbare school-tijd. Voor mijn gevoel nam ik toen genoegen met minder en waren mensen waarmee ik lol had of veel tijd mee doorbracht al vrienden.
Ik heb nu drie -voor mij- echte vrienden .. de rest is meer half kennis/half vriend. Die drie weet ik van dat ik altijd bij ze terecht kan, en andersom ook. Ik voel me prettig, geaccepteerd en gezien bij ze, durf mezelf te zijn (whoever that is) en kan uren met ze praten, naast samen dingen doen.
Overigens is die groep half kennis/half vriend wel aardig groot.

Ach, ik beschouw mensen al na een succesvolle kennismaking als vriend, bij wijze van spreken. Ik hanteer gewoon verschillende gradaties van "vriend zijn".

Maar wanneer ik iemand als een "echte" vriend beschouw is moeilijk te zeggen. Ik denk dat dat bij mij het geval is als diegenen meer voor mij betekent dan alleen als drinkmaatje, collega, studiegenoot of huisgenoot. Dus wanneer er een band van vertrouwen is opgebouwd en ik het gevoel heb dat ik helemaal mezelf kan zijn.

Ik heb meestal het idee dat je als je de 40 mensen die je op je verjaardag krijgt (ik overigens niet, anderen wel) allemaal vrienden noemt...je niet echt weet wat vrienden zijn. Of nou ja, dan betekend het woord vriendschap gewoon wat anders voor je. Echte vrienden zijn vaak maar een beperkte groep waar je echt heel veel mee kunt delen, die er altijd voor je zijn en ja...een speciale klik. Niet zoiets van, ow ik heb je een paar keer gesproken in de kroeg, nu ben je mijn vriend. Maar goed, dat is mijn mening.

Echte vrienden: 3
-ik kan ze alles vertellen en zij mij ook
-het heeft me 4 jaar gekost voordat ik zover was dat ik alles kwijt kon maar nu kennen ze me door en door en dat is fijn.
-ik spreek veel met ze af en heb daar altijd zin in
-ik durf mezelf te zijn waar ze bij zijn en vice versa
-de punten van oelekeboeleke zijn ook van toepassing :)

vrienden/kennissen/drinkmaatjes:
-dat is gewoon om eens een keer iets leuks mee te doen, eens een keer gezellig kletsen, als groep ergens gaan eten of zo iets dergelijks. Bij de meeste voel ik me wel op m'n gemak maar ik ben niet mezelf, heel terughoudend. Echte vrienden maken is gewoon heel moeilijk voor me en kost heel veel tijd en energie.

Als ik nou erover nadenk, over al die "populaire" mensen op school, heb ik zelfs een beetje medelijden met ze. Achter hun rug om wordt altijd gepraat, maar je blijft ze vrienden noemen. Dus eigenlijk wat moon zegt.

Het is maar net welke definities je hanteert hè. Misschien had de TS daar wat duidelijker in moeten zijn :)

De TS vraagt juist welke definities jij voor jezelf hanteert :p

Eigenlijk vrij makkelijk:

Vage vrienden/kennissen:
af en toe een praatje, je komt ze toevallig weer eens tegen.

Maten:
Daar ga ik wel eens mee uit, drink wat samen en heb heel veel lol

Vrienden:
Dat is de korte lijst. Bij deze personen kan ik mezelf zijn en kan ik het ook over vervelende dingen hebben. Ik neem hen serieus en zij mij.

Het duurt altijd even voor ik iemand een vriend noem, maar daardoor sla ik de plank nooit mis. Ik vind mensen vrienden als ik enorm met ze kan lachen en in principe overal met ze over kan praten en ik me volkomen bij ze op mijn gemak voel en andersom. Als ik ze kan vertrouwen, als ze er voor mij zijn als ik ze nodig heb, als ik er graag voor hen wil zijn. Als we leuke dingen samen kunnen doen. Op een gegeven moment ontstaat er gewoon een band en dan ben je vrienden.

Ik heb twee beste vriendinnen, een vriendje (die natuurlijk ook gewoon iemand is voor wie de bovenstaande beschrijving geldt) en daarnaast eigenlijk ondertussen vrij veel mensen die ik óók vrienden vindt, hoewel de mate van contact verschilt. In principe heb ik twee vriendengroepen, de een met acht meiden, de ander met ehm, ongeveer zeven mensen maar daar zijn twijfelachtige grenzen. En natuurlijk doe je met de een meer dan met de ander, ben je closer met de een dan met de ander, maar ik vind ze ondertussen allemaal vrienden.

Jezus, wanneer is dat gebeurd :|

Ik ben zojuist weer tot de conclusie gekomen dat vriendschap niet altijd is wat het lijkt. Denk je vrienden te hebben, wacht dan maar ot je gaat verhuizen naar een andere stad of tot het niet goed met je gaat. Dan zie je meteen wie je echte vrienden zijn. Ik heb een enorme batterij van mensen waarvan ik dacht dat het vrienden waren, maar als het even niet leuk is of er wordt iets van een vriend verwacht dan laten heel veel mensen het ineens afweten. En iedereen maar zeuren dat we zo weinig goede vrienden hebben. Tja dat komt voor een deel door onszelf. Wat ik wel geleerd heb is dat wat je in een vriendschap steekt, je vaak ook terug zult krijgen, maar helaas lang niet altijd.