Hoe belangrijk is geld?
 

Hoe belangrijk vind jij geld? Wat is voor jou de betekenis van geld? Stel je voor: je werkt een maand keihard, je verdient 1000 euro en je koopt hier een laptop of iets dergelijks van, terwijl je nog een prima pc had staan.

Voel jij je dan achteraf kut en heb je zoiets van ik had die maand net zo goed vrij kunnen nemen en wat kunnen relaxen en boeken kunnen lezen in het park ofzo? Je hebt immers wel heel veel vrije tijd weggegooid om een nieuw iets te kopen, waar je maar een beperkte tijd plezier van hebt, het product wat je gekocht hebt zal immers niet je hele leven bij je blijven. Ooit gaat het kapot of is het verouderd. Is die investering een maand werken wel waard?

Met andere woorden: Werk jij om te leven of leef jij om te werken? Zal je eerder een leuk baantje nemen wat wat minder betaald of een saaie kutbaan die beter betaald? Voel jij je wellis schuldig als je een week gewerkt hebt en vervolgens je salaris in een weekend er door heen jaagd, of interesseerd dat je niet zoveel en denk je geld moet rollen? Welke waarde heeft geld voor jou en deel jij je geld wellis met vrienden die even zonder zitten?

Als ik een prima pc zou hebben, dan had ik de laptop bij voorbaat al niet gekocht maar het geld gebruikt voor iets wat ik wel nodig zou hebben of gespaard. Hoewel ik nu 't geld wel zou gebruiken voor een laptop, denk ik, m'n pc staat op sterven. Maar dan zou ik er zeker geen spijt van krijgen :) (Maar nu geef ik m'n geld al uit aan een ander doel; een huis :) )

Ik ben wel een echte geld uitgever, denk ik. Ik spaar ook wel, maar koop graag dingen, om er vervolgens echt zelden spijt van de hebben. Ik denk meestal ook wel een paar dagen na voor ik iets koop, of dat nu een boek is of echt iets duurs, ik koop dingen zelden in een opwelling.

Als ik zou moeten kiezen tussen een leuke baan die wat minder betaalt, of een suffe baan die heel goed betaalt, dan ga ik voor die eerste. Ik wil ten eerste gewoon gelukkig zijn, dus dan ga ik geen werk doen wat ik eigenlijk niet zie zitten. Tenzij ik met dat leukere werk echt niet genoeg zou verdienen om van te kunnen leven, ik moet natuurlijk wel gewoon kunnen wonen en eten.

Ik leen ook rustig geld uit, geen probleem.

Ik vind geld niet heel belangrijk, maar het helpt je gelukkig te worden.
Mijn ouders onderhouden me, daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor.
Geld uitlenen vind ik ook geen probleem, alleen als ik diegene echt vertrouw.

Ik vind geld vooral makkelijk. Ik word niet persé gelukkig van geld, maar het kan me wel gelukkiger maken.

Wat ik altijd bijzonder vind is dat heel veel mensen geen besef hebben van wat de waarde van geld is. Heb wellis voor mezelf bij vrienden enzo na gevraagd wat zij zouden doen met 1.000.000 euro, en er kwamen dingen uit als meteen een villa kopen of een hele dure auto. Nu is het zo dat als jij een modaal inkomen hebt, een miljoen wint en meteen een huis van een miljoen koopt, je als je daar eenmaal zit waarschijnlijk in de financieele problemen komt, omdat de vaste lasten van zo'n huis simpelweg veel hoger zijn dan van een kleiner huis. Uit onderzoeken is ook gebleken dat het levensgeluk van mensen die een miljoen gewonnen hebben uiteidelijk lager geworden is, als je veel geld hebt moet je er ook mee om kunnen gaan, dat kunnen veel mensen niet. Wat zou jij doen met een miljoen?

Ik zou toch voor een huis gaan, maar dan gewoon een studentenwoninkje in Amsterdam, het liefst met ruimte voor mijn vrienden. Dan betaalt iedereen een deel van de vaste lasten en ik ga niet voor een appartement van meer dan een miljoen natuurlijk. Dan kan ik gewoon zorgeloos studeren.

Ik zou heel graag zo'n bedrag winnen. Al ruzies tussen mijn ouders gaan over geld. Het bedrijf van mijn vader is een aantal jaar geleden over de kop gegaan waardoor een hoop dingen mis zijn gegaan. We kunnen nog steeds ons geld kwijt raken en we kunnen niet meer zoals vroeger lang op vakantie. Als ik op kamers ga betalen mijn ouders niets en dat zou ik toch wel erg makkelijk vinden. Ik vind het soms moeilijk dat ik veel dingen zelf moet betalen want eht komt vaak neer op keuzes maken tussen verschillende leuke dingen, en daar ben ik niet zo goed in.

Voor een miljoen zou ik geen huis kopen van 500.000 euro, maar eerder een gewoon leuk/klein appartementje met een tuin. En ik twijfel of ik een auto zal kopen, omdat ik dan veel te lui word:P Ik zou wel een verre reis maken die ik normaal niet zou kunnen betalen.

Ik kan volledig begrijpen dat jij graag meer geld zou willen, maar aan de andere kant leer jij nu wel goed met geld omgaan en de waarde van geld. Als je ouders altijd maar alles voor je betalen krijg je ook een gevoel dat je niet zonder ze kan, en het gevaar als je ouders alles betalen is dat je makkelijk gewent kan raken aan een toch tamelijk extreem uitgavenpatroon omdat altijdalles kan. Vaak zie je in gevallen van mensen waarvoor alles betaald wordt door andere, dat als ze het zelf moeten doen ze in de grootste problemen kunnen komen. Ben hier zelf een levend voorbeeld van en ken er nog heel veel meer. Als altijd alles voor je betaald wordt leer je de waarde van geld niet. Wat ik bijzonder vind is dat ik veel mensen ken waarvoor alles betaald wordt, en die toch maximzl bjlenen bij de ib-groep en eigelijk altijd zeuren over geld.

Geld is niet zo heel belangrijk, tot je er te weinig van hebt. Als je niet meer kunt kopen wat je nodig hebt, als je elk aanbod om eens wat te gaan drinken af moet wijzen of als je niets overhoudt voor noodgevallen, dan is geld opeens heel belangrijk.
Tot op een maand of drie terug zat ik even zonder bijbaantje. Mijn ouders hielpen dan met een deel van de huur en mijn verzekeringen, maar het was toch net te krap. Ik heb er niet onder geleden, maar merkte wel dat, zodra ik geld had, dat ook direct weer weg was aangezien ik in die tijd amper iets aan kleren heb kunnen kopen en een heleboel gewoon versleten en kapot was. Hadden mijn ouders me niet geholpen, of minder, had ik grotere problemen gehad en ik ben me er wel van bewust dat ik me daar wel ongelukkiger door zou gaan voelen.

Ik weet niet zo wat ik met een miljoen zou doen. Waarschijnlijk zorgeloos studeren en daarna een mooi huis kopen voor mijn vriend en mij. Ik zal wel altijd blijven werken; ik studeer voor een baan die ik leuk vind en zonder baan zal ik me echt dood vervelen, dat is ook niet goed. Ook al heb je al het geld van de wereld, regelmaat is goed.

@ TS: ik vind het wat onterecht dat jij zegt dat z0pje zich maar gelukkig moet prijzen (of een hint in die richting geeft). Natuurlijk is het niet goed om alles maar in de schoot geworpen te krijgen, maar ieder moment je geld kwijt kunnen raken is beangstigend en geeft alleen maar stress. Daar hoeft niemand gelukkig om te zijn.

Ik ben op m'n 11ste begonnen met werken en heb sindsdien nooit lang zonder baantje gezeten. Momenteel heb ik twee bijbaantjes. Ik ben enorm gewend aan je eigen geld verdienen en vond de periode dat ik 3 maanden zonder baan zat (een paar jaar terug) bijvoorbeeld heel erg.
Het gevoel dat alles wat ik koop van m'n eigen verdiende geld is, vind ik heel fijn. Bovendien heb ik het idee dat ik veel tijd nuttig besteed. Over anderhalve maand stop ik bij een bijbaantje dat ik niet leuk meer vind. Plezier in je werk vind ik dus wel erg belangrijk en ik ga bij dat andere bijbaantje echt met veel plezier erheen.

Ik geef m'n geld trouwens niet uit aan nutteloze dingen. En als ik al dure uitgaven heb (zoals m'n vakantie deze zomer) dan vind ik het totaal geen verspilling van al die weken hard zwoegen. Ik denk dan juist: 'Ha! Dit kan ik me veroorloven omdat ik zo hard gewerkt heb!'

Ik zie het hele leven als een cyclisch proces van geld verdienen en uitgeven. Zoals 'n auto brandstof nodig heeft om te kunnen worden voortbewogen, heeft 'n mens geld nodig om te kunnen leven.

Of ik dat leuk vind, is 'n ander verhaal.

Geld heb je nodig om te leven.

Maar ik leef niet voor geld.

Nu als student kies ik 100% voor het baantje waar ik het meeste geld mee kan verdienen. En dat zal ongetwijfeld ook zo blijven als ik afgestudeerd ben. Omdat het werk dat ik dan ga doen toch in principe het zelfde zal zijn bij andere werkgevers.

Ik werk al vanaf mijn 13de en heb niet altijd de meest geweldige baantjes gehad. Schoonmaken, achter de lopende band puzzels inpakken of in de vleesverwerking, hypotheken verkopen en nu sinds een jaar of 4 werk ik in mijn eigen vakgebied. Ik heb veel dingen wel zelf moeten regelen. Zelf verzekering betalen, geen kleedgeld, als ik uit wilde moest ik dat zelf ook betalen en mijn opleiding betaal ik ook zelf. Mijn ouders betalen ook niet de huur of lasten voor mij en hebben dat ook nooit gedaan. Een vriendin van mij woont op zichzelf, maar alles wordt voor haar betaald, tot aan de benzine in haar auto aan toe. Ik denk dat je dan niet echt doorhebt wat de waarde van geld is.

Aan de andere kant: Ik heb wel een gat in mijn hand. Ik vind het heerlijk om af en toe eens flink geld over de balk te smijten, te kopen waar ik zin in heb, uit eten te gaan, dat soort dingen.
Ik leen geen geld uit. Bij bekenden krijg je het gewoon van me en ik weet dat ik het later vast wel een keer terug krijg. Is het niet in geld vorm dan is het wel omdat ze later voor mij een keer betalen. Ik ga niet bijhouden hoeveel ik voor een ander betaal en doe daar ook niet zo moeilijk over. Tenzij ik door heb dat iemand nooit iets 'terug doet', dan houdt het wel snel op.

Mocht ik een keertje krap zitten (wat nog wel eens gebeurt) dan is dat lastig, maar geen wereldgroot probleem. Ik kan van een paar euro's in de week ook wel rondkomen, zolang de vaste lasten maar betaald zijn.

Maar die vaste lasten, die zijn (zoals het woord al zegt) wel lastig. Je móet ze betalen. Dat vind ik wel eens irritant. Dat je min of meer gedwongen wordt om te meer te werken dan dat ik er misschien zin in heb, want 'de huur moet ook betaald worden'
Ik vind mijn werk leuk, maar niet zo leuk dat ik later een fulltime baan zou willen hebben. Consequentie daarvan is dus wel dat ik in vergelijking met anderen dan een wat minder groot huis zal hebben, niet een gloednieuwe auto heb en niet drie keer per jaar op vakantie zal gaan. Maar dat moet dan maar :)

Ik vind plezier in het werk belangrijker dan het geld. Maarja, geld is natuurlijk wel gewoon nodig tot op zekere hoogte.

Ik studeer momenteel en werk alleen in de vakanties, zodat ik me volledig op het studeren kan richten. Ik krijg alleen basisbeurs en een klein bedrag van mijn ouders. De rest moet ik dus lenen. Daar ben ik niet zo dol op, want nu voel ik me schuldig over elke cent die ik uit geef. Aan de andere kant voel ik me weer schuldig als ik werk omdat ik dan mijn tijd misschien nuttiger aan school had kunnen besteden.

Daar staat weer tegenover dat ik mijn hele bachelor lang niet geleend heb, pas tijdens de master ben ik op kamers gegaan en begonnen met lenen. Ik doe ook niet veel extravagante dingen. Doe boodschappen en koop mijn kleren in goedkope winkels. Af en toe heb ik wel een bui van wat kan mij het ook schelen en geef ik zo 30 euro op een dag uit. Verder heb ik nu wel veel wensen die ik nu niet kan realiseren omdat ik het geld er niet voor heb, maar dat komt hopelijk wel als ik een fulltime baan heb.

Verder heb ik natuurlijk liever een leuk baantje dat goed betaalt :p Aan vrienden zou ik alleen kleine bedragen uit lenen, tot een tientje ofzo. Ik vind het namelijk erg moeilijk om erachteraan te gaan zeuren mochten ze het zelf vergeten en bij kleine bedragen vind ik dat niet zo erg.

Ik werk dus om te leven denk ik.

het gaat om balans. Die laptop heeft een houdbaarheidsdatum, maar je geld kan je ook niet meenemen in je graf. Als je alleen maar spaart word je niet gelukkig, maar van piekeren hoe je in hemelsnaam de huur moet betalen na iets te enthousiast te zijn wezen kroegtijgeren ook niet. Als je verder bijna nooit iets aan kleding uitgeeft, kan eens een T-shirtje dat nét te duur is best. En die laptop... tja... die kan je nu wel mooi meenemen naar dat park, dat lukt niet met je PC. gebeurt is gebeurt en af en toe een miskoop of iets aanschaffen gewoon "voor de heb" mag best, zolang het maar sporadisch is. geniet gewoon lekker van je laptopje en voel je niet zo schuldig. Als je een maand vrij had genomen, zou je waarschijnlijk weer denken: "nu heb ik een maand niets gedaan, van dat geld had ik ook een laptop kunnen kopen." Je bent ook maar een mens :)

Ik kan niet gelukkig worden van geld

Ik kan wel ongelukkig worden van een tekort aan geld


Als ik iets extra koop word ik daar niet blij van. Spullen geven mij niet de liefde en warmte die ik zo graag wil.

Als ik mijn huur of eten niet kan betalen krijg ik kopzorgen, dat komt bij al mijn andere problemen op en dat versterkt het gevoel van ongelukkigheid.

Ik vind geld heel belangrijk. Als je niet zoveel te besteden hebt, ga je overal op letten denk ik.
Ik zu nooit zo zitten met dure aankopen, als ik er maar tevreden mee ben.
En in het verleden (en onlangs weer) heb ik het idee dat ik toch iets duurs heb gekocht waar ik toch niet zo blij mee ben.
Dus de uitgaves vind ik niet zo erg, als ik iets echt wil. maar vaak zijn mooi beschreven spullen toch net weer een illusie.
Je beeld je het toch te mooi in, en als het dan niet aan je verwachtingen voldoet.. tja..

Bij veel van mijn uitgaves vraag ik me af wat het me oplevert om het desbetreffende product te kopen. Maakt het me gelukkiger om die ene rok te hebben, dat ene truitje, die ene cd? Heb ik het geld niet harder nodig voor iets anders?

Aangezien ik momenteel eigenlijk net (niet) rond kom doordat ik uitwonend ben en psycholoog-kosten heb die ik (nog) niet kan vergoeden, ben ik erg zuinig op mijn geld. Ik heb gisteren nog een paar cheap ass boeken laten liggen waarmee ik al bijna bij de kassa stond, omdat ik weet dat ik me zelfs cadeautjes van 10 euro momenteel gewoon niet kan veroorloven. Zo kan ik ook helemaal verliefd zijn op een paar schoenen of een kledingstuk en toch gewoon doorlopen. Het is inderdaad even op de tandjes bijten, maar als ik doorgelopen ben is het eigenlijk ook alweer vergeten. Ik kan geluk niet kopen en ik probeer mijn eigen materialisme ook wat terug te dringen, deels uit principe deels uit de wetenschap dat ik me gewoon niet oneindig veel kan veroorloven en ik niet wil lenen als het niet hoeft.

Daar staat tegenover dat ik wel donateur ben van sos kinderdorpen. Ook al heb ik zelf niet zoveel geld, ik vind dat je pas écht arm bent als het niet meer mogelijk is om ook anderen te steunen.

Wat bijbaantje betreft; tijdens mijn studie werk ik voornamelijk via het uitzendbureau op oproepbasis. Dat geeft mij veel flexibiliteit. Aan de andere kant voel ik me schuldig dat ik niet méér werk en twijfel ik of ik als nog een weekendbaantje zou moeten nemen, zeker omdat ik het geld eigenlijk zo hard nodig heb. Ik weet echter niet of dat voor mijn welzijn en studie goed zou zijn. Daarbij is het ook nog lastig te bepalen waar ik dan een baantje ga zoeken, aangezien ik in de weekenden vaak (maar niet altijd) in Brabant ben en doordeweeks in Utrecht.

Gelukkig heb ik een vriend die ook geen big spender is. Ik snap nooit zoveel van mensen die veel te veel geld uitgeven aan kleding, omdat ik het zo doodzonde vind. Het geld had zoveel beter besteed kunnen worden.

ja, een trui kan zo 10 jaar mee! :p sorry. geld is slecht een van de vele factoren die het plezier in het leven bepalen: liefde, acceptatie gezondheid,... tot op zekere hoogte maakt het gelukkiger, maar nietheel erg!

tja... geld is niet het belangrijkste, maar in jouw geval zou ik er toch wel een baantje bijnemen... al is het maar een krantenwijk. Als je voor die cheap-ass boeken al geen geld hebt, neem ik aan dat je niet aan het sparen bent en dus geen reserves hebt. Als dan je koelkast het begeeft or je door je bed heenzakt, dan zit je.

Cliché, maar het is wel waar: geld maakt niet gelukkig, maar het maakt het leven wel makkelijker. Werken doe ik naast voor het geld ook omdat ik het leuk vind en er voldoending uit haal. Ik ga eerder voor een leuk baantje wat minder betaald dan een saaie baan of baan die ik echt vreselijk vindt die beter betaald. Mijn studiefinanciering/salaris jaag ik er nooit in een weekend door heen, want dan kan ik dingen als de hypotheek en mijn studie niet meer betalen. Afgelopen jaren ben ik al erg gaan bezuinigen en koop ik veel minder kleding, schoenen, boeken, 'zomaar cadeautjes', dure kaartjes (er zijn ook goedkopere, al zijn die naar mijn idee vaak minder leuk :mad: ), enz. Simpelweg omdat ik er gewoon het geld niet voor heb. Komend jaar wordt het helemaal alle extra's schrappen en proberen zoveel mogelijk te werken (voor het geld...maar ook dan doe ik liever wel iets dat ik leuk vind), want ik moet nog een jaar studeren, maar krijg geen studiefinanciering meer...

Grote kans dat je als je door je bed heen zakt je hangt of ligt. :p

:D :D :D :D :D :D :D :D

In mijn geval niet! Maar goed, ik was drie en had een nieuw "spelletje". :p

hè bah :p :p :p

Mijn ouders waren niet blij :p

Sparen gaat inderdaad niet, maar ik heb nog wel reserves. Ik wil alleen mijn spaargeld niet zomaar opmaken en aangezien ik nu al geen sluitende begroting heb en nog steeds schoolboeken betaal van mn spaargeld, ga ik liever geen extra dingen kopen die ik niet écht nodig heb. Het is niet alsof ik helemaal platzak ben, maar ik heb liever niet dat ik meer uitgeef dan dat ik binnen krijg..want dan is het wel zo gedaan met mn reserves.

Maar wat als die reserves opraken? Doordat je bijv. gedwongen wordt een grote uitgave te doen? Dan kun je ze nu niet aanvullen en is het op een gegeven moment einde oefening. :|

Door het studiejaar heen kan ik mijn reserves ook zelden aanvullen (ondanks dat ik gemiddeld genomen vrijwel altijd één dag in de week werk naast mijn studie (meer kan om diverse redenen niet)), maar in de zomervakantie lukt het vaak wel redelijk (niet heel veel, maar toch wel iets).

Ja, inderdaad. Daarom dub ik ook.. Ik heb wel vakantiewerk gedaan, maar mn vakantie pakte ineens weer een stuk duurder uit. En ik heb nog een ander bijbaantje achter de hand, maar dat zal denk ik niet zoveel betalen en redelijk incidenteel zijn. Dus ja, ik zoek wel naar mogelijkheden en zoals ik zeg, ik werk ook wel via het uitzendbureau.. het is niet alsof ik niks doe he.

nee, nee, dat bedoel ik ook niet ;) maar zou je niet liever iets bedenken zoals leonoor, om in rustige periodes je reserves aan te vullen? Mijn zusje past op huisdieren van vakantiegangers. Ze kan zelf nauwelijks meer lopen door haar huiskamer met al die beesten (voor de koelkast: ga eerst langs de kattenpas, dan door de hondenvallei en dan rechtsaf bij hamsterheuvel), maar ze verdient wel 800 euries deze maand. :p

laat mij nou maar de loterij winnen,
dan ben ik heul gelukkig.. . T is ook jezelf kennen denk ik.
Ken meisjes die kopen om de haverklap schoenen. En vooral in Nederland zijn ze en duur en meestal heel lelijk (tenzij invito
of sascha of weetikut). En achteraf zijn ze er toch nietzo blij mee.
Dat is jammer..

Uh, dat doe ik toch? :) Ik zeg dat ik vakantiewerk heb gedaan. Ik had in principe zes weken beschikbaarheid opgegeven, maar ze konden me helaas maar voor drie weken gebruiken. Mijn vakantie was heel goedkoop geboekt maar is helaas duurder uitgevallen doordat we hebben moeten wijzigen. Ik grijp echt wel alles aan wat ik kan om wat extra's te verdienen, maar dan moeten er ook mogelijkheden zijn. Of ik moet dus in het weekend extra gaan werken, maar ik wéét dat mijn studie en mijn welzijn daar gruwelijk onder gaan lijden. Dat ben ik dus nog aan het afwegen.

Verkeerd begrepen, sorry :p

Ik leef om te werken, het kan me echt niet schelen wat het verdient als het leuk is. Ja, ik ben een grote geld-uitgever dus geld is wel fijn, maar als ik eens wat minder te besteden heb dan zit ik daar niet echt mee.. Zoals nu: ik heb de meest geweldige baan die ik me maar kan bedenken. Dankzij deze baan heb ik geweldige nieuwe vrienden gemaakt en ben ik behoorlijk 'gegroeid' op mentaal gebied. Ik word alleen wel zwaar onderbetaald, wat inhoudt dat ik dus inderdaad goed op m'n uitgaven moet letten. Maar toch denk ik er niet over om een andere, beter betalende, baan te zoeken, gewoon omdat deze zo leuk is en omdat de contacten zo leuk zijn. Helaas moet ik over 5 weken wel aan een andere baan, 200 km. reizen met enkel een fiets en scooter wordt te gek..

Geld is voor mij niet zo heel erg belangrijk, eerder gemakkelijk. Ik besteed mijn geld veelal op een nuttige manier en gooi het zelden over de balk. Grote(re) aankopen worden eerst enkele dagen wel overwogen voordat ik daadwerkelijk mijn pinpas hef. Mijn spaarrekening probeer ik maandelijks netjes aan te vullen, en door het hebben van (leuke!) bijbaantjes blijft er ook nog ruimte over voor veel leuke dingen. Mocht ik dan eens wat minder te besteden hebben, dan kan ik daar ook niet over in zitten; Op een 1 of andere manier weet ik me de laatste paar jaren echt met het minimale prima te vermaken. En ik hoop dat volgend jaar - als ik meer vaste lasten krijg - ook vol weet te houden :)

Ik werk om te leven, en heb liever een leuk baantje waar ik nauwelijks voor betaald krijg, dan een goedbetaalde baan waar ik voortdurend rot verveel. Zolang ik voldoende geld heb om mezelf in mijn basisbehoeften te voorzien (Eten, drinken, een dak boven mijn hoofd, overige vaste lasten enz.) dan vind ik het eigenlijk wel voldoende, en heb ik liever lol dan verveling, zegmaar.

Met geld lenen ben ik een krent, maar dat heeft er eigenlijk alles mee te maken dat ik er in het verleden zelden tot nooit iets van terug zag. En veel mensen andersom ook zelden tot nooit klaar staan als ik zelf eens een keertje krap mocht zitten.

Wat ik zou doen met een miljoen? Een schooltje beginnen in Afrika, en kijken naar de mogelijkheden voor een fistelkliniek of een weeshuis in moderne vorm beginnen. Het enige wat ik van dat geld dus aan mezelf zou willen besteden zijn de kosten van mijn eigen tickets. Meer niet.

Omgaan met geld vind ik echt heel moeilijk, ik kan dat gewoon echt niet. Ik heb tijden gehad dat ik van 70 euro per maand moest eten en alles, dat lukt me dan wel maar als ik vervolgens een half jaar lang 1500 euro per maand heb, jaag ik dat er op de een of andere manier allemaal doorheen en houd ik niks over. Gelukkig heb ik nog wel spaargeld achter de hand, maar daar mag ik niet aankomen van mijn ouders, anders was dat waarschijnllijk opgegaan aan een auto of iets anders wat ik eigelijk helemaal niet nodig heb. Mijn kamer staat op dit moment vol met hele dure apparatuur en nieuwe meubels enzo, en ik dacht dat ik daardoor gelukkiger zou worden maar dat is toch niet zo. Iemand tips over hoe je het beste kan sparen?

Mijn leven draait om geld, duh

Geld is voor mij erg belangrijk; ik hecht er veel waarde aan, het geeft een gevoel van zekerheid/ controle.
Ik ben namelijk altijd bang dat ik zonder geld kom zitten, iets wat dramatisch is wanneer je op jezelf woont...
Ik heb sinds 3 maand een spaarrekening, dat zet nu nog weinig zoden aan de dijk. In bepaalt opzicht ben ik zuinig; ik wil weinig geld aan kleding spenderen en uitgaan staat ook op een laag pitje. Wanneer ik boodschappen doe, geef ik wel structureel meer uit dan ik zou willen uitgeven.

Doordat mijn auto wel eens kuren heeft en ik hier afhankelijk van ben om op mijn werk te komen, heb ik een paar keer halverwege de maand zonder geld gezeten. Vreselijk.


Kortom; geld is erg belangrijk voor me, ik laat me op mijn werk extra inplannen (buiten de 36 uur die ik al werk, terwijl ik daarnaast een opleiding volg) zodat ik meer geld te besteden heb.. Het werk moet wel leuk zijn, maar wanneer ik de afweging zou moeten maken "heel leuk werk maar minimum loon" of "suf werk en goed betaald" weet ik niet wat ik zou kiezen. Op dit moment heb ik ontzettend waanzinnig leuk werk en verdien ik gezien mijn leeftijd normaal (10.60 euro bruto per uur).

Kijk eens op de site van het Nibud, daar staan tips... Ikzelf heb twee maand geleden in gevoerd dat iedere maand 75 euro van mijn betaal- naar mijn spaarrekening wordt overgeheveld. Een simpele spaartip...

Verder probeer ik boodschappenlijstjes te maken zodat ik niet in de winkel mijn mandje of kar volgooi met onzinnigheden.

Ja kan het ook zo instellen dat je wanneer je op datum x nog geld op je rekening hebt staan (of bv. nog meer dan €50,- ofzo), dat het dan naar je spaarrekening wordt overgeschreven. Mocht je dus een maand meer uitgeven, dan gaat er niets naar je spaarrekening, mocht je juist lekker weinig uit hebben gegeven, dat gaat er relatief veel naar je spaarrekening. Zelf spaar ik een vast bedrag per maand én wat ik aan het einde nog kan missen.

Wat klinkt dat toch weer mooi.. Niet iedereen is zo gedisciplineerd.
Ik durf wel te wedden dat de meesten dat niet zijn. En zeker als je toch al niet zoveel hebt uit te geven per maand, komt alles toch wel op. makkelijk.

Het klinkt alsof je het iemand kwalijk neemt dat jij kennelijk niet kan sparen. Als je wil sparen maar je hebt niet de zelfdiscipline om op je uitgaven te letten en iedere maand braaf iets over te schrijven naar je spaarrekening, tja, dan moet je aan je zelfdiscipline werken. (Dat hoort bij volwassen worden.) Als je gewoonweg niet kán sparen (omdat je geen geld hebt), dan houdt het op.

En ik geloof dat de meeste Nederlanders een spaarrekening hebben waar ze regelmatig iets bij storten. Dus kennelijk sparen heel veel mensen wel...

Ooow dat hoort bij volwassen worden, Ah so...Nou wat attent van je dat je me daar zo belerend op wijst.
Voel jeje nu beter?

Als ik om mij heen kijk, iedereen die ik ken (met een minimum inkomen) kunnen niet sparen.. Dat vinden ze moeilijk. Ik ook.

Iets moeilijk vinden en iets niet kunnen zijn wel twee verschillende dingen.
Sparen is soms ook lastig, maar het is niet onmogelijk.

Ik was altijd gewend om veel geld uit te geven omdat ik thuis woonde. Nu ik opmezelf woon kan ik niet meer zoveel geld uitgeven maar ik ben er niet minder gelukkig door geworden. Dus blijkbaar kan ik ook gelukkig zijn met weinig geld. :)

Ongeveer hetzelfde.